วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1133

เยี่ยชิวค่อยๆ เดินเข้าไปยังส่วนลึกของวิหาร

ไม่นานเขาก็เดินไปถึงเจดีย์แห่งหนึ่ง

เจดีย์นี้สูงประมาณหกสิบถึงเจ็ดสิบเมตร เป็นเจดีย์ที่แกะสลักจากหินแกรนิตชิ้นเดียวและหนักประมาณหนึ่งร้อยตัน

มันหนักและดูน่าเกรงขามมาก

นี่เป็นสิ่งก่อสร้างสุดท้ายของวิหารซีซาเรียแล้ว ซึ่งหมายความว่าพระนาการ์จะต้องอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน

"พระนาการ์อยู่ที่ไหน?"

เยี่ยชิวตะโกนเสียงดัง

น้ำเสียงของเขาสอดแทรกพลังชี่แท้ออกไป ทำให้คำพูดนี้ที่ออกไปเปรียบเสมือนกับเสียงฟ้าร้องที่ดังสนั่นหวั่นไหว

วูบ!

มีสายลมพัดผ่าน

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่ามีพระรูปหนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ปลายยอดเจดีย์

พระรูปนั้นอายุราวๆ สี่สิบถึงห้าสิบปี ทว่าแววตาที่เหี่ยวคล้อยของเขาทำให้รู้สึกได้ว่าอายุที่แท้จริงของเขาจะต้องแก่มากกว่าที่คิดไว้อย่างแน่นอน

เขานุ่งผ้าสีดำและมีห่วงทองอันใหญ่อยู่ที่จมูก เขายืนอยู่บนเจดีย์และมีงูหลามสีทองหนาเท่าแขนเลื้อยคลานอยู่บนคอ

เยี่ยชิวพบว่าระดับวรยทุธ์ของอีกฝ่ายนั้นเกินจะคาดเดา เขาไม่อาจรู้ได้จึงได้ถามออกไป "คุณคือพระนาการ์ใช่ไหม?"

พระรูปนั้นไม่ตอบแต่ถามกลับ "คุณเป็นใคร? ทำไมถึงมาทำเสียงดังที่นี่?"

พระรูปนั้นพูดจบก็ได้กลิ่นคาวเลือดและจากนั้นแววตาของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นเยือกเย็นขึ้น "คุณฆ่าคนในวัดของฉันอย่างนั้นเหรอ?"

เยี่ยชิวกล่าวอย่างเย็นชา "ผมฆ่าคนในวิหารไปแล้วทุกคน เหลือแค่คุณคนเดียว"

หืม?

พระนาการ์ลองสัมผัสดูและทันใดนั้นเองแววตาของเขาก็เบิกกว้างอย่างน่าสะพรึง เสมือนกับดาบที่แหลมคมที่แผ่ซ่านพลังแห่งความน่าสะพรึงกลัวออกมา

"คุณใช้โอกาสตอนที่ผมฝึกฝนพลังบุกเข้าโจมตีฆ่าลูกศิษย์ในวิหาร คุณเป็นใครกันแน่?"

พระนาการ์ถามออกไปอย่างเยือกเย็น

ในฐานะผู้ฝึกฝนวรยุทธ์ในระดับกลาง หากเขาไม่ได้อุทิศตนอย่างตั้งอกตั้งใจให้กับการฝึกฝนมาก่อน เขาจะไม่มีทางสัมผัสรับรู้ได้เลยขณะที่เยี่ยชิวได้ฆ่าคนแรกไป

เยี่ยชิวกล่าวแนะนำตัว "ฟังให้ดี ผมชื่อเยี่ยชิวมาจากแคว้นหวา"

พระนาการ์แสดงสีหน้าโกรธแค้นอย่างมาก

ชีวิตนี้คนที่เขาเกลียดแค้นมากที่สุดก็คือคนของแคว้นหวา

ตอนนั้นเขาได้กลายเป็นผู้ฝึกฝนความอมตะนิพพานคนหนึ่งและคิดจะประลองฝีมือกับยอดฝีมือระดับสูงเข้าจึงได้เดินทางไปที่แคว้นหวา

แต่ใครจะไปรู้ว่าเมื่อเขาเดินทางไปถึงชายแดน เขาก็เจอเข้ากับผู้คุ้มกันและจากนั้นก็ถูกผู้คุ้มกันโจมตีทำร้ายร่างกายอย่างสาหัส

และเพื่อสิ่งนี้เอง เขาได้ใช้เวลาสิบปีในการรักษาบาดแผลเหล่านั้นจนหายดี

คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะมีชายหนุ่มอายุน้อยคนหนึ่งเดินทางมาฆ่าลูกศิษย์ของเขาไปจนหมด

"วันนี้ นายต้องตาย!"

พระนาการ์เปล่งคำพูดนี้ออกไปและจากนั้นก็ถามไปว่า "แต่ก่อนที่จะฆ่านาย ฉันมีอะไรอยากจะถาม"

"ฉันไม่เคยเจอนายมาก่อน ทำไมนายถึงมีความโกรธแค้นฉันมากมายขนาดนี้? แล้วทำไมนายต้องฆ่าลูกศิษย์ของฉันด้วย?"

เยี่ยชิวกล่าว "ล้างแค้น"

"ล้างแค้น?" พระนาการ์ยิ่งรู้สึกสับสนงุนงง

เยี่ยชิวกล่าว "ลูกศิษย์ของคุณฆ่าทหารของวังซาตานที่ชายแดนตายลงจำนวนมาก เขาบอกว่าเขาได้รับคำสั่งมาจากคุณ"

พระนาการ์ถามกลับ "ฟู่โหลวหลานล่ะ?"

"ใครคือฟู่โหลวหลาน? ลูกศิษย์ของคุณเหรอ?" เยี่ยชิวกล่าว "เขาถูกผมฆ่าตายไปแล้ว"

อะไรนะ!

พระนาการ์ตกตะลึงอย่างมาก

"ผมมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์เดียวเท่านั้น นั่นก็คือฆ่าพวกคุณทั้งหมด"

เยี่ยชิวพูดจบก็เดินก้าวเท้าออกไปจนทำให้เกิดพลังมหาศาลที่สั่นสะเทือนพื้นดิน

เขาชี้ไปที่พระนาการ์พร้อมกับตะโกนเสียงดัง "ไสหัวมารับความตายเดี๋ยวนี้"

ฮึ!

พระนาการ์ทำหน้าเยือกเย็นเกรี้ยวกราด ในฐานะที่เป็นผู้นำของวิหารแห่งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าเขาเช่นนี้

เจ้าหมอนี่สงสัยคิดว่าตัวเองอายุยืนยาวเกินไปใช่ไหม?

พระนาการ์กล่าวพึมพำอย่างเย้ยหยันและหมัดของเขาก็ชนเข้ากับหมัดของเยี่ยชิวอย่างแรง

ปัง!

ผลกระทบที่รุนแรงทำให้เกิดกระแสคลื่นในอากาศที่น่าตกใจ

พระนาการ์ถอยกลับไปที่ยอดเจดีย์อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แสดงความประหลาดใจในดวงตาของเขา

เขาคิดไม่ถึงว่าแม้ว่าเยี่ยชิวจะไม่ได้เป็นผู้มีวรยุทธ์ใดๆ แต่เขาก็ยังทนต่อหมัดของเขาได้

"เจ้าหมอนี่แข็งแกร่งมาก"

พระนาการ์พึมพำอยู่ในใจและดวงตาก็เขาก็เยือกเย็นขึ้นกว่าเดิม

ส่วนเยี่ยชิวเองก็ตกใจเช่นกัน

ตอนนี้เขาใช้ความแข็งแกร่งไปเกือบเต็มที่ในหมัดนี้ แต่กลับเทียบเท่ากับพระนาการ์เลย

"ไม่แปลกใจเลยที่นายกล้าที่จะเย่อหยิ่งอวดดีขนาดนี้ ที่แท้ก็พอมีความสามารถอยู่บ้างนี่เอง"

พระนกาาร์ยืนอยู่บนยอดเจดีย์ ดวงตาของเขาเย็นชาและอาฆาตแค้น

"แม้ว่าระดับวรยุทธ์ของคุณจะสูงกว่าของผมมาก แต่วันนี้ผมจะฆ่าคุณอย่างแน่นอนเพื่อล้างแค้นสหายที่สละชีวิตในวังซาตาน" เยี่ยชิวกล่าวด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้ที่สูงส่งโดยไม่มีความกลัวใดๆ

"ความสามารถมีเพียงเท่านี้แต่กลับกล้าพูดอวดดีได้อย่างไม่เกรงกลัวอะไร ดี ฉันจะทำให้นายรู้ว่าวรยุทธ์อันน้อยนิดของนายมันอ่อนหัดมากแค่ไหน"

หลังจากที่พระนาการ์พูดจบ พลังในร่างกายของเขาก็เดือดพล่านและดวงตาของเขาก็กลายเป็นตะเกียงไฟวิเศษสองดวง ซึ่งน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

"พลังมังกรคชสาร!"

พระนาการ์ตะโกนเสียงดังราวกับเสียงระเบิดดังสนั่น ทำให้เจดีย์สั่นสะท้านไปทั้งองค์

ในเวลาเดียวกัน

บทสวดมังกรดังออกมาจากพระนาการ์ เขาเป็นเหมือนมังกรตัวหนึ่งที่มีพลังล้นเหลือ

เยี่ยชิวรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังของพระนาการ์เพิ่มขึ้นนับไม่ถ้วนในพริบตาเดียว

"ฆ่า!"

เยี่ยชิวคำรามเสียงดังและร่างของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศราวกับลูกศรแหลมคม พุ่งตรงไปยังยอดเจดีย์

การต่อสู้เพื่อความเป็นความตายได้เกิดขึ้น