วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1165

หม้อเฉียนคุนเปลี่ยนจากหม้อน้ำขนาดเล็กไปเป็นหม้อน้ำขนาดใหญ่ที่มีสามขาในทันที ตั้งอยู่ในอากาศราวกับว่ามันสามารถปราบปรามจักรวาลได้ชั่วนิรันดร์

รัศมีแห่งราชวงศ์แผ่ซ่านไปทั่วสวรรค์และโลก

ไม่เพียงเท่านั้น ภูเขา แม่น้ำ พระอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว และอักษรรูนไหลปรากฏบนหม้อต้มน้ำ ลึกลับและไม่อาจหยั่งรู้ได้

เวลาเดียวกัน

เยี่ยชิวพบว่า เขาดูเหมือนจะสร้างการเชื่อมต่อที่แปลกประหลาดกับหม้อเฉียนคุน

การเชื่อมต่อนี้เปรียบเสมือนสายเลือดที่มีความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง

“บัซ!”

หม้อเฉียนคุนสั่นเบาๆ ในอากาศ และทันใดนั้น พลังงานดาบที่เกิดจากปราณมังกร ราวกับว่ากำลังเผชิญกับบางสิ่งที่น่ากลัว รีบถอยกลับอย่างรวดเร็ว กลับกลายเป็นแค่ปราณมังกร ปรากฏอยู่ด้านหลังอันเป้ยฉิงคง

“อืม?”

อันเป้ยฉิงคงเลิกคิ้ว ตรวจดูหม้อเฉียนคุนอย่างระมัดระวังสักสองสามวินาที จากนั้นแววตาโลภก็ฉายแวว เขาก็หัวเราะเบาๆ “น้องชาย หม้อน้ำของคุณดูดีมาก คุณช่วยแสดงให้ฉันดูได้ไหม?”

อีกด้านหนึ่ง

มิยาโมโตะ โอกาวะจ้องไปที่หม้อเฉียนคุนด้วยสายตาที่เร่าร้อน โดยตระหนักว่าหม้อต้มนี้ไม่ใช่วัตถุธรรมดา

“คุณอยากเห็นมันไหม เอาล่ะ คุณลองดูให้ดี”

เยี่ยชิวจับขาหม้อต้มข้างหนึ่ง แล้วโยนมันออกไปอย่างแรง

“เอามาได้เลย!”

อันเป้ยฉิงคงตะโกนโดยไม่หลีกเลี่ยง แต่กลับรีบวิ่งไปที่หม้อเฉียนคุนพร้อมปราณมังกรทั้งสิบเก้า

“เจ้าเด็กโง่เขลา หม้อต้มนี้เป็นของดีอย่างเห็นได้ชัด เขากล้าโยนมันให้ฉันจริงๆ รู้จักฉันน้อยไปแล้ว อิอิ”

ด้วยความรู้สึกพอใจ อันเป้ยฉิงคงจึงสร้างผนึกอย่างรวดเร็ว และปราณมังกรทั้งสิบเก้าก็กลายเป็นตาข่ายขนาดใหญ่ที่ปกคลุมหม้อเฉียนคุน

ขณะที่ตาข่ายปราณมังกรกำลังจะห่อหุ้มหม้อเฉียนคุน ทันใดนั้น ปราณมังกรทั้งสิบเก้าตัวก็กระจัดกระจายราวกับหนีเอาชีวิตรอดอย่างควบคุมไม่ได้

“เกิดอะไรขึ้น?”

อันเป้ยฉิงคงรู้สึกงุนงงและพุ่งเข้าหาหม้อเฉียนคุนทันที เอื้อมมือออกไปด้วยมือข้างเดียว

ฝ่ามือของเขาเพิ่งแตะขาของหม้อต้มน้ำ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันล้นหลามบนหม้อเฉียนคุน ราวกับว่ามันมีความแข็งแกร่งถึงหมื่นกิโลกรัม

“ไม่นะ”

ก่อนที่อันเป้ยฉิงคงจะดึงมือกลับ หม้อเฉียนคุนก็พังทลายลง และพลังมหาศาลก็ทำให้เขากระเด็นไป

“โอ๊ย!”

อันเป้ยฉิงคงปลิวไปด้านหลังหนึ่งร้อยเมตร พ่นเลือดออกมาจากปากอย่างดุเดือด ตีลังกาในอากาศหลายครั้งก่อนจะร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคง

จากนั้นเขาก็จ้องมองด้วยความไม่เชื่อที่หม้อเฉียนคุน

“เป็นไปได้ยังไง?”

“แค่หม้อต้มน้ำ มันจะมีพลังมหาศาลขนาดนี้ได้ยังไง?”

“แล้วเหตุใด ปราณมังกรจึงสูญเสียการควบคุมกะทันหัน?”

อันเป้ยฉิงคงมองที่มือขวาด้วยความสับสน

ขณะนี้ มือขวาของเขาแตกเป็นเสี่ยง มีเนื้อและเลือดเละเทะ

“คุณอยากเห็นหม้อต้มของฉันใช่ไหม? มาสิ คุณลองดูอีกครั้ง” เยี่ยชิวคว้าหม้อเฉียนคุน แล้วโยนมันออกไปอีกครั้ง

หม้อเฉียนคุนบินราวกับดวงดาว มุ่งหน้าไปยังอันเป้ยฉิงคงอย่างรวดเร็ว ทำให้อากาศแตกกระจายไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหนก็ตาม

คราวนี้อันเป้ยฉิงคงฉลาดกว่าและไม่กล้าเผชิญหน้ากับมัน ร่างกลายเป็นเงาและหลบอย่างรวดเร็ว

“บูม!”

หม้อเฉียนคุนตกลงสู่พื้น ทำให้เกิดหลุมลึกขนาดใหญ่

อันเป้ยฉิงคงรีบหยิบสุนัขสีดำตัวเล็กออกมาจากแขนเสื้อของเขา

สุนัขสีดำตัวนี้มีขนาดเท่าไข่ เล็กกว่าสุนัขถ้วยชา สีดำสนิท ไม่มีขนเลย

“แม้ว่าหม้อต้มนี้จะดูพิเศษ แต่คุณก็ยังไม่ใช่ผู้ฝึกเซียนด้วยซ้ำ ฉันไม่เชื่อว่าคุณจะสามารถเอาชนะฉันได้”

อันเป้ยฉิงคงพูดจบ และวางเครื่องรางบนร่างของสุนัขสีดำ

จากนั้นเขาก็ท่องคาถาอย่างเงียบๆ

เยี่ยชิวเห็นฉากนี้และรู้สึกแปลกๆ และเยาะเย้ย “อะไรนะ คุณวางแผนที่จะใช้สัตว์ร้ายเพื่อจัดการกับฉันเหรอ? ฉันไม่ได้คุยโว ฉันสามารถฆ่ามันได้ด้วยหมัดเดียว”

สุนัขสีดำดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของเยี่ยชิว แยกเขี้ยวและแสดงความดุร้าย

ห้าวินาทีต่อมา

“บูม!”

จู่ๆ สุนัขสีดำก็ตัวใหญ่ขึ้น ในพริบตา ร่างกายของมันก็มีขนาดเท่าช้าง

เยี่ยชิวยังคงโจมตีต่อไป ทุบหม้อเฉียนคุนด้วยมือเดียว และใช้วิชาฆ่าทั้งเป็นและไท่เก๊กสิบสามท่า

แม้ว่าสุนัขสีดำจะทรงพลัง แต่พลังของหม้อเฉียนคุนก็ล้นหลามเกินไป และยังสามารถต่อต้านปราณมังกรได้ ป้องกันไม่ให้มันแสดงความแข็งแกร่งเต็มที่

เมื่อรวมกับเทคนิคอื่นๆ ของเยี่ยชิว สุนัขสีดำก็ตกอยู่ในความระส่ำระสาย

ในไม่ช้า หม้อเฉียนคุนก็ชนเข้ากับหลังสุนัขสีดำ

“แคร็ก!”

บนพื้น อันเป้ยฉิงคงพ่นเลือดออกจากปากอย่างดุเดือด

สุนัขสีดำตัวนี้เป็นสัตว์เลี้ยงที่เขาเลี้ยงดูด้วยเลือด ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ และเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับจิตวิญญาณของเขาผ่านวิชาหยินหยางอันลึกลับ

เมื่อสุนัขสีดำได้รับบาดเจ็บ อันเป้ยฉิงคงก็ต้องทนทุกข์ทรมานเช่นกัน

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถ้าอันเป้ยฉิงคงตาย สุนัขสีดำก็จะหายไปจากโลกเช่นกัน

“เยี่ยชิว ถ้าไม่ใช่เพราะหม้อต้มใบนี้ ฉันสามารถบดขยี้คุณได้อย่างง่ายดายเหมือนกับการบีบแมลง” อันเป้ยฉิงคงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เยี่ยชิวยิ้ม “ถ้าฉันเป็นผู้ฝึกเซียนในระดับเดียวกับคุณ ฉันสามารถเอาชนะคุณได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว”

“คุณ” ใบหน้าของอันเป้ยฉิงคงเปลี่ยนเป็นสีซีด และเขาก็ตะโกนว่า “เจ้าดำ กลับมา!”

โห่

สุนัขสีดำรีบปรากฏตัวเคียงข้างอันเป้ยฉิงคง

“เยี่ยชิว ฉันจะปล่อยคุณไปตอนนี้ เมื่อคุณอยู่ขั้นเคารพสูง ฉันจะต่อสู้กับคุณอย่างเด็ดขาด”

หลังจากพูดอย่างนั้น อันเป้ยฉิงคงพร้อมกับสุนัขสีดำก็หันหลังกลับเพื่อจะจากไป

“อะไรนะ พยายามจะหนี? สายเกินไปแล้ว”

เยี่ยชิวตะโกนว่า “ปราบ!”

บูม

ทันใดนั้น หม้อเฉียนคุนก็ขยายใหญ่ขึ้น ราวกับภูเขาลูกเล็กๆ และร่วงลงมาจากท้องฟ้าด้วยพลังแห่งสายฟ้า

“ไม่”

ก่อนที่อันเป้ยฉิงคงจะพูดจบ ร่างกายของเขาก็กลายเป็นก้อนเนื้อ