วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1168

แคร็ก!

เท้าของเยี่ยชิวกระทืบไปที่ใบหน้าของ มิยาโมโตะ โอกาวะ

ทันใดนั้น ใบหน้าครึ่งหนึ่งของมิยาโมโตะ โอกาวะก็เต็มไปด้วยเนื้อและเลือด

โอ๊ย

มิยาโมโตะ โอกาวะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก พร้อมกับฟันมากกว่าสิบซี่ออกมา

“อา...…”

มิยาโมโตะ โอกาวะคำรามด้วยความโกรธ ดวงตาแดงก่ำ เขาไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งเขาจะถูกใครเหยียบหน้า

นับประสาอะไรกับความโหดเหี้ยมขนาดนี้

มันเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!

“คุณไม่ได้พยายามที่จะฆ่าฉันเหรอ?”

“คุณทำตัวหยิ่งมากไม่ใช่เหรอ?”

“ลองทำตัวหยิ่งอีกครั้งสิ! ลองฆ่าฉันดูสิ! งันก็ดูฉันเตะคุณจนตาย!”

“ปัง!”

หลังจากเยี่ยชิวกระทืบอีกครั้ง ใบหน้าของมิยาโมโตะ โอกาวะ ก็ถูกฝังอยู่ในดิน

เขาควบคุมพลังได้อย่างสมบูรณ์แบบ หากเขาใช้กำลังมากกว่านี้ กะโหลกของมิยาโมโตะ โอกาวะคงถูกกระทืบจนแหลกเป็นชิ้นๆ

เหตุผลที่เยี่ยชิวทำสิ่งนี้ ก็เพื่อทำให้ มิยาโมโตะ โอกาวะ อับอาย

ปัง! ปัง! ปัง!

เยี่ยชิวกระทืบต่อไปอีกสองสามครั้ง

ใบหน้าอีกครึ่งหนึ่งของมิยาโมโตะ โอกาวะก็ผิดรูปไปอย่างสิ้นเชิงเหมือนแตงโมบด

“อา อา อา”

มิยาโมโตะ โอกาวะ กรีดร้องและดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่เมื่อพลังยุทธ์ของเขาลดลง เขาจึงไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากเท้าของเยี่ยชิวได้

“ผู้อาสุโส หยุดกรีดร้องได้แล้ว ฉันค่อนข้างมีเมตตา หลักการของฉันคือไม่ทำให้ผู้อื่นขุ่นเคือง เว้นแต่พวกเขาจะทำให้ฉันขุ่นเคือง ถ้าคุณทำให้ฉันขุ่นเคือง ฉันจะกระทืบหน้าคุณและเตะไข่”

เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ เขาก็ถอยเท้าขวากลับ แล้วเหยียบเป้าของมิยาโมโตะ โอกาวะอย่างรวดเร็ว

โอ๊ย!

“โอ๊ย” มิยาโมโตะ โอกาวะส่งเสียงร้องอันเจ็บปวด ตอนนี้เป้าของเขาเปื้อนเลือดเป็นสีแดง

“ฉันจะฆ่าคุณ ฉันจะฆ่าคุณ อ่า อ่า อ่า...…มันเจ็บมาก..….” มิยาโมโตะ โอกาวะตะโกนอีกสองครั้ง ก่อนที่จะใช้มือทั้งสองข้างปิดเป้า กลิ้งไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวด

“สภาพคุณมันไร้ค่า คุณยังคงกล้าที่จะตามล่าพ่อของฉัน ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนมอบความกล้าหาญให้กับคุณ”

“ก็ได้ ฉันจะไปส่งคุณตามทาง”

เยี่ยชิว คว้าหม้อเฉียนคุนและทุบมันลงอย่างแรง

“บูม!”

มิยาโมโตะ โอกาวะ ถูกทุบจนแหลกเป็นชิ้นๆ

“ทำได้ดี!”

ที่แปดสิบเอ็ด นายพลอาวุโสกลุ่มหนึ่งส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้นเมื่อพวกเขาเห็นเยี่ยชิวจัดการ มิยาโมโตะ โอกาวะ ได้อย่างเด็ดขาด

“ในที่สุดเยี่ยชิวก็ปลอดภัยแล้ว”

จากนั้น นายพลอาวุโสก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก ในที่สุดจิตใจที่เป็นกังวลของพวกเขาก็สงบลง

“ในการต่อสู้ครั้งนี้ เยี่ยชิวได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของนักรบในประเทศของเรา”

“เด็กคนนี้ได้สร้างปาฏิหาริย์ครั้งแล้วครั้งเล่า น่าประหลาดใจจริงๆ”

“ด้วยความสำเร็จอันยอดเยี่ยมเช่นนี้ เยี่ยชิวควรได้รับรางวัลมากมาย!”

เทพทหารกล่าวว่า “ผู้อาวุโสถัง คุณสามารถสั่งให้เยี่ยชิวกลับมาตอนนี้ได้”

“อืม” ผู้อาวุโสถังพยักหน้าเล็กน้อย เปิดวิทยุติดต่อเยี่ยชิว และพูดว่า “เยี่ยชิว กลับมาเร็วๆ ปู่ของคุณ เทพทหาร และนายพลกำลังรอคุณอยู่ที่อาคารแปดสิบเอ็ด เพื่อ...…”

“ผู้อาวุโสถัง ดูเร็วเข้า นั่นอะไรน่ะ?” ทันใดนั้นนายพลอาวุโสก็ชี้ไปที่ฟีดวิดีโอแล้วอุทาน

ผู้อาวุโสถังเงยหน้าขึ้นมอง เห็นจุดสีดำปรากฏบนวิดีโอ

จุดสีดำนี้เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในอากาศราวกับกระสุน และเข้าใกล้เยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น จุดสีดำนี้ก็เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

“เยี่ยชิว ระวังด้วย ฉันเห็นจุดสีดำเข้ามาใกล้คุณ มันดูเหมือนกระสุน...…ไม่สิ มันคือคน!”

ม่านตาของผู้อาวุโสถังกว้างขึ้นด้วยความตกใจ

จุดสีดำหยุดอยู่เหนือเยี่ยชิว และในที่สุด ผู้อาวุโสถังก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เป็นชายชราสวมชุดกิโมโน

“มิยาโมโตะ โอกาวะและคนของเขา หลายคนจับตัวคุณไม่ได้ มันแสดงให้เห็นว่าพวกเขาทั้งหมดไร้ประโยชน์”

“หากพวกเขาไร้ประโยชน์ หากพวกเขาตาย มันก็ไม่ถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ และมันไม่คุ้มกับความพยายามของฉันที่จะช่วยพวกเขา”

“ถ้าพวกเขามีทักษะใดๆ พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องให้ฉันเข้าไปแทรกแซงเป็นการส่วนตัว”

ท่าทางของชายชราไม่แยแส และจากคำพูดของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่พอใจมิยาโมโตะ โอกาวะและคนอื่นๆ มาก

มันเป็นที่เข้าใจได้ ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากไม่สามารถจับเยี่ยชิวได้ แต่สุดท้ายก็ตายด้วยน้ำมือของเยี่ยชิว ซึ่งสร้างความโมโหอย่างแท้จริง

“แล้วคุณมาที่นี่เพื่อจับฉันเหรอ?”

เยี่ยชิวชี้ไปที่ชายชราและยิ้มอย่างแผ่วเบา “คุณทำไม่ได้หรอก”

“ฉันทำไม่ได้?” การจ้องมองของชายชราเฉียบคม ดวงตาของเขาราวกับดาบเทพสองเล่มที่แทงทะลุความว่างเปล่า

ทันใดนั้น เยี่ยชิวรู้สึกถึงเงาแห่งความตายที่ปกคลุมไปทั่วร่างกาย เจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวทำให้เขาตัวแข็งทื่อ

เยี่ยชิวเปิดใช้งานวิชามังกรศักดิ์สิทธ์เก้าชั้นเชิงอย่างเงียบๆ เพื่อต่อต้านเจตนาฆ่า จากนั้นจึงพูดกับชายชราว่า “ผู้เชี่ยวชาญมากมายปรากฏตัวที่นี่ในวันนี้ ฉันคิดว่าคุณทุกคนออกมาเต็มกำลังในครั้งนี้ใช่ไหม?”

“เพื่อตามล่าพ่อของฉัน พวกคุณเต็มใจที่จะเสี่ยงตาย!”

“อย่าหลงตัวเองมากเกินไป แค่มีคุณคนเดียว คุณก็จับฉันไม่ได้หรอก”

“ฉันจะให้คำแนะนำแก่คุณ เรียกสหายของคุณทั้งหมดออกมาตอนนี้ เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องตายในมือของฉันในภายหลัง เมื่อถึงตอนนั้น มันจะสายเกินไปสำหรับการเสียใจ”

เยี่ยชิวพูดสิ่งนี้ โดยคำนึงถึงจุดประสงค์สองประการ

หนึ่ง เขาต้องการทดสอบชายชรา เพื่อดูว่าเขายังมีสหายอยู่หรือไม่

สอง ถ้าชายชรามีสหาย เขาหวังว่าชายชราจะเรียกพวกเขาออกมาพร้อมกัน

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นทีละคน ซึ่งรบกวนความคิดของเขา

หลายครั้งก่อนหน้านี้ เขาคิดว่าการต่อสู้จะจบลงหลังจากเอาชนะศัตรูได้

ใครจะคิดว่า ศัตรูจะปรากฏตัวขึ้นในภายหลัง

ทีละคน

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป มันจะทำให้จิตใจของคนพังทลายลง

“ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาลงมือ จับคุณคนเดียวก็เพียงพอแล้ว” ชายชราพูด จากนั้นยื่นมือไปทางเยี่ยชิว