วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1183

ระหว่างสวรรค์และโลก เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

พระศาสดาถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาวลึกลับ ทำให้ดูไม่มีตัวตนราวกับเซียน งดงามอย่างไม่น่าเชื่อ

“บูม!”

คุณเสี่ยวเหยี่ยฟันดาบ แสงดาบที่ดูเหมือนมังกรชั่วร้ายพุ่งเข้าใส่พระศาสดาอย่างรวดเร็ว

พระศาสดายังคงสงบ ร่ายมนตร์อย่างเงียบๆ ขณะที่แสงสีขาวรอบตัวก่อตัวเป็นโล่ป้องกัน ปิดกั้นแสงดาบ

“เพี๊ยะ!”

ด้วยการฟาดฝ่ามือเบาๆ พระศาสดาทำลายแสงดาบ

“นักบุญหญิงแห่งวาติกันเหรอ น่าสนใจทีเดียว”

คุณเสี่ยวเหยี่ยยิ้มเยาะ ล้อมรอบด้วยหมอกสีดำเป็นลูกคลื่น ถือดาบซามูไร ก้าวไปหานักบุญหญิงกลางอากาศ

เขาย่างก้าวช้าๆ แต่ในแต่ละย่างก้าว เสียง “ตูม” ดังกึกก้องราวกับกลองเทพกำลังตี เขย่าดวงวิญญาณของผู้พบเห็น

ทันใดนั้นเขาก็ยกดาบขึ้น

ฟันออกไป

แสงดาบจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นในอากาศ ตกลงมาราวกับฝนดาวตกหนาแน่น

ฉากนี้น่ากลัวมาก

เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นโจมตีที่รุนแรง

ในเวลาเดียวกัน ฝีเท้าของคุณเสี่ยวเหยี่ยก็เร็วขึ้นโดยพุ่งเข้าหาพระศาสดา

นิ้วทั้งสิบของพระศาสดาขาวราวกับหยก ใสและละเอียดอ่อน เคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยน

ขณะที่นิ้วลากไปตามเส้นทาง อักษรรูนลึกลับก็ปรากฏขึ้น

ในที่สุดอักษรรูนลึกลับเหล่านี้ ก็รวมเข้ากับโล่สีขาว ปิดกั้นแสงดาบจำนวนนับไม่ถ้วน

พระศาสดายังคงสงบนิ่ง ราวกับว่าไม่ได้ถูกแตะต้องจากเรื่องทางโลก นิ้วของเธอยังคงขยับต่อไป ทำให้เกิดอักษรรูนรอบตัวเธอมากขึ้น

“ไปตายซะ!”

คุณเสี่ยวเหยี่ยฟันดาบแทงทะลุโล่แสงสีขาว เกือบถึงพระศาสดา

ทันเวลาอย่างหวุดหวิด

อักษรรูนที่อยู่รอบๆ พระศาสดาก็รวมเข้าด้วยกันเป็นโล่สีขาว ปิดกั้นใบมีดไว้

“ปัง!”

ดาบซามูไรฟาดไปที่โล่ ไม่ได้รับความเสียหายใดๆ

หลังจากนั้น คุณเสี่ยวเหยี่ยก็กำหมัดซ้ายแล้วพุ่งไปข้างหน้า

พระศาสดายื่นมือขวาออกไปเบาๆ ดูเหมือนไร้กำลัง กดไปที่หมัดของคุณเสี่ยวเหยี่ย

“บูม!”

ทันใดนั้น ฝ่ามือของพระศาสดาก็เหมือนภูเขา ขับไล่หมัดของคุณเสี่ยวเหยี่ย

พรึบ พรึบ พรึบ

คุณเสี่ยวเหยี่ยยังคงล่าถอยต่อไป

“บัซ!”

แสงสีขาวบนร่างกายของพระศาสดาสั่นเล็กน้อย และไฟใบมีดที่ถูกปิดกั้นด้านนอกก็หายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย

“หวด!”

ฝีเท้าของพระศาสดาเคลื่อนตัวราวกับเงา ไล่ตามคุณเสี่ยวเหยี่ย

ดูเหมือนเธอจะสอดคล้องกับสวรรค์และโลก มือทั้งสองข้างกดไปข้างหน้าพร้อมกัน ทำให้เกิดกระแสลมที่ทรงพลังและสะเทือนโลก

คุณเสี่ยวเหยี่ยรีบเหวี่ยงดาบและเผชิญหน้ากับเธอ

ทั้งสองมีส่วนร่วมในการต่อสู้ที่ดุเดือด

คนหนึ่งเบาและสง่างามราวกับนางฟ้าร่ายรำ ในขณะที่อีกคนใช้ดาบครอบงำและโจมตีอย่างแรง ทั้งสองสไตล์แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ปะทะกันอย่างดุเดือด

ชั่วครู่หนึ่ง ก็เท่าเทียมกัน

แทบจะแยกไม่ออก

เป็นการยากที่จะตัดสินผู้ชนะที่ชัดเจน ในระยะเวลาอันสั้น

อีกด้านหนึ่ง

คุณชังจิ่นชักดาบยาวออกมา แล้วฟันไปทางเยี่ยชิว

“ชิง!”

แสงดาบนั้นราวกับสายฟ้า ปรากฏขึ้นต่อหน้าเยี่ยชิวในพริบตา เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมาก

ม่านตาของเยี่ยชิวหดตัว และเปลี่ยนตำแหน่งอย่างรวดเร็ว

ถึงกระนั้น บาดแผลสาหัสยังคงถูกฟันบนไหล่ด้วยแสงดาบ เลือดสีทองกระเซ็นออกมา

แรงเจาะอันมหาศาลทำให้เยี่ยชิวได้รับบาดเจ็บและส่งกระเด็นไปข้างหลัง

ในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง

เยี่ยชิวล้มลงกับพื้น

“บูม!”

แสงดาบกระทบพื้น ทำให้เกิดเมฆฝุ่นลอยขึ้นมา

“วิชาฉีเหมินตุ้นเจี่ย?” ดวงตาของคุณชังจิ่นเป็นประกายด้วยความเย็นชา เจตนาฆ่าแข็งแกร่งขึ้น

เมื่อตระหนักถึงความสามารถและความแข็งแกร่งที่แสดงออกมาของเยี่ยชิว คุณชังจิ่น จึงเข้าใจว่า หากเยี่ยชิวไม่ได้รับการจัดการ เขาจะกลายเป็นภัยคุกคามสำคัญในอนาคต

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

ร่างของเยี่ยชิวก็โผล่ออกมาจากพื้นดิน ห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร มองย้อนกลับไปที่ร่องลึกขนาดใหญ่ที่ถูกตัดลงสู่พื้นด้วยแสงดาบ

“ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันวิ่งเร็ว ไม่เช่นนั้นฉันคงถูกฝังทั้งเป็นตอนนี้”

เยี่ยชิวคิดด้วยหัวใจที่เร่งรีบ และนึกถึงหม้อเฉียนคุนทั้งสามทันที

เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่หม้อเฉียนคุนทั้งสาม แม้จะถูกโจมตีด้วยพลังดาบอันดุเดือดเช่นนี้ แต่ก็ยังไม่ได้รับอันตราย

“ไอ้หนู การต่อต้านอย่างต่อเนื่องจะนำไปสู่การตายของคุณเท่านั้น หากคุณเลือกที่จะปลิดชีวิตของตัวเอง อย่างน้อยคุณก็รักษาร่างกายไม่ให้เสียหายได้ คุณเลือกทางเอง!”

คุณชังจิ่นพูดขณะที่เขาเข้าหาเยี่ยชิวด้วยดาบในมือ

ดวงตาของเขาเย็นชา แผ่รังสีเจตนาฆ่าอันมหาศาลจนสั่นสะท้านไปถึงกระดูกสันหลัง

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวตอบกลับด้วยคำพูดเพียงแปดคำ

“ชาวจีนแท้ ยอมตาย ดีกว่าจำนน!”

คุณชังจิ่นเยาะเย้ย “เป็นการแสดงความมุ่งมั่นที่ดี ในกรณีนี้ เตรียมตัวตายได้เลย!”

บูม!

คุณชังจิ่นกวัดแกว่งดาบ พุ่งเข้าหาเยี่ยชิว

ก่อนที่จะไปถึงเขา เจตนาดาบที่น่าสะพรึงกลัวก็เต็มในอากาศ ราวกับว่าวันโลกาวินาศมาถึงแล้ว

ไม่เพียงเท่านั้น ออร่าอันทรงพลังได้ปิดผนึกเส้นทางล่าถอยทั้งหมดของเยี่ยชิว

เห็นได้ชัดว่า คุณชังจิ่นตั้งใจที่จะยุติเยี่ยชิวด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

เยี่ยชิวพบว่าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง

ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย