วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1209

เยี่ยชิวถอยห่างออกไป

จากนั้น เขาเห็นผู้เฒ่าดึงตะปูไม้สีดำเจ็ดตัวออกมาจากแขนเสื้คลุมเต๋า

ตะปูไม้มีความยาวประมาณหนึ่งฟุต หนากว่าดินสอเล็กน้อย และคมมาก

บนพื้นผิวของตะปูไม้นั้นมีเครื่องรางของขลังจารึกไว้อย่างหนาแน่น

“ผู้เฒ่า อย่าบอกนะว่าคุณวางแผนที่จะจับเส้นเลือดมังกรด้วยตะปูไม้เหล่านี้?” เยี่ยชิวถามด้วยความสงสัย “มันจะได้ผลไหม?”

“เจ้าหนู คุณหมายความว่าอย่างไร? คุณกำลังดูถูกฉันเหรอ?”

ผู้เฒ่ากล่าวว่า “นี่ไม่ใช่ตะปูไม้ธรรมดา ตะปูเหล่านี้ทำจากไม้พีชอายุพันปี และเรียกว่าตะปูล็อกมังกร”

“ฉันใช้เวลาเจ็ดวันเจ็ดคืนในการทำตะปูล็อกมังกรทั้งเจ็ดนี้ เพื่อช่วยคุณค้นหาเส้นเลือดมังกร”

“เจ้าหนู ฉันไม่ดีกับคุณเหรอ?”

เยี่ยชิวหรี่ตาลงเล็กน้อย ตระหนักว่าชายชรารู้มาโดยตลอดว่า เขาต้องการเส้นเลือดมังกรเพื่อฟื้นฟูการฝึกฝนของเขา ดังนั้นเขาจึงได้เตรียมการบางอย่างไว้ล่วงหน้า

“ผู้เฒ่า คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันต้องการเส้นเลือดมังกรเพื่อฟื้นฟูการฝึกฝนของฉัน?” เยี่ยชิวถาม

“ก็เพราะว่า.…..” อมตะชางเหม่ยหยุดพูดกะทันหัน

“บอกฉันมาว่า ใครชวนคุณลงมาจากภูเขา?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

อมตะชางเหม่ยหัวเราะเบาๆ “ฉันทำนายดวงเก่งอันดับหนึ่งของโลก ด้วยการทำนาย ฉันรู้ว่าคุณต้องการเส้นเลือดมังกรเพื่อฟื้นฟูการฝึกฝนของคุณ ดังนั้นฉันจึงลงมาจากภูเขาเพื่อช่วยเหลือคุณ”

เยี่ยชิวไม่เชื่อเลยและถามว่า “ผู้อาวุโสเยี่ยขอให้คุณลงมาจากภูเขาหรือเปล่า? บอกฉันสิ คุณได้ขอผลประโยชน์จากผู้อาวุโสอีกหรือไม่?”

“เจ้าหนู คุณไม่รู้สึกรำคาญเหรอ อย่ากวนฉัน” อมตะชางเหม่ยกล่าว จากนั้นวางตะปูล็อกมังกรทั้งเจ็ดไปในทิศทางของกลุ่มดาวไถใหญ่

จากนั้น อมตะชางเหม่ยก็ดึงเชือกสีแดงออกมาจากแขนเสื้อชุดเต๋า

เชือกสีแดงร้อยด้วยเหรียญทองแดงเจ็ดเหรียญ

อมตะชางเหม่ยใช้เชือกสีแดงเชื่อมตะปูล็อกมังกรทั้งเจ็ดเข้าด้วยกัน ทำให้เกิดช่องว่างยาวประมาณห้าเมตรและกว้างสามเมตรตรงกลาง

“เจ้าหนู เชือกสีแดงนี้เรียกว่าเชือกผูกมังกร”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ล็อกเล็บมังกรและผูกเชือกมังกร เมื่อเส้นเลือดมังกรปรากฏขึ้น มันจะไม่สามารถหลบหนีได้ แม้ว่าจะต้องการก็ตาม”

“เจ้าหนู เตรียมตัวให้พร้อม”

“หลังจากที่เส้นเลือดมังกรปรากฏขึ้นในภายหลัง ให้เตรียมพร้อมที่จะดูดซับมัน”

หลังจากที่อมตะชางเหม่ยพูดจบ เขาก็ดึงยันต์หลายอันออกมาจากแขนเสื้อ ถือมันไว้ระหว่างนิ้ว และท่องถ้อยคำในปาก

“ท้องฟ้าแจ่มใส โลกสงบสุข เส้นเลือดมังกรปรากฏขึ้น สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเจริญรุ่งเรือง รีบทำตามคำสั่ง!”

ด้วยการโบกนิ้วดาบของอมตะชางเหม่ย ยันต์ก็ปลิวออกไปและตกลงบนพื้น

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรปรากฏขึ้น

หลังจากเยี่ยชิวรออยู่ครู่หนึ่ง ไม่สามารถมองเห็นเส้นเลือดมังกรได้ และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ผู้เฒ่า เส้นเลือดมังกรอยู่ที่ไหน?”

“อดทนไว้ อีกไม่นานเส้นเลือดมังกรก็จะปรากฏขึ้น” อมตะชางเหม่ยยังคงสงบและมั่นใจ

หลังจากนั้นประมาณสามนาที

“ดิ้งดิ้งดิ้ง!”

เหรียญทองแดงเจ็ดเหรียญบนเชือกมังกรที่ติดอยู่ก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง ทำให้เกิดเสียงที่คมชัด

“เจ้าหนู เส้นเลือดมังกรกำลังจะปรากฏขึ้นแล้ว”

ขณะที่อมตะชางเหม่ยพูดจบ เสียงคำราม “กร๊าก” ของมังกรก็ดังก้องไปทั่วหุบเขา

หลังจากนั้น หมอกสีม่วงทองก็ลอยขึ้นมาจากพื้นดิน ค่อยๆ กลายเป็นเงามังกรยาวหลายเมตร

แม้ว่าเงามังกรนี้จะไม่ใหญ่เท่ากับมังกรน้ำสองตัวในหลงเหมิน แต่มันก็เป็นสีม่วงทองอย่างสมบูรณ์และเปล่งรัศมีของราชวงศ์

โดยเฉพาะดวงตาที่ส่องประกายด้วยแสงสีม่วงทอง ดูสง่างามและไม่ธรรมดา

“มันเป็นเส้นเลือดมังกรแห่งภูเขาไท่จริงๆ ทรงพลังมาก”

อมตะชางเหม่ยอุทานและท่องคาถาต่อไปอย่างเงียบๆ ในขณะที่นิ้วชี้และนิ้วกลางของเขาวาดสัญลักษณ์ที่วุ่นวายในอากาศ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

“พรึบ!”

เป็นที่น่าสังเกตว่า แม้ว่าเยี่ยชิวจะฟื้นพลังชี่แท้ก่อนกำเนิดได้เพียงสิบเส้นในขณะนี้ แต่ร่างกายได้รับการเปลี่ยนแปลงโดย ซุยโหวตจู ทำให้กระดูกหนักกว่าเมื่อก่อนร้อยเท่า แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ ก็ยากที่จะทำให้เขากระดูกหัก

ไม่เคยคาดหวังว่า การโจมตีเพียงครั้งเดียว เงามังกรจะสร้างบาดแผลสาหัสให้กับเขา

“ความแข็งแกร่งของเส้นเลือดมังกรนี้อาจจะไม่อ่อนแอไปกว่าผู้เชี่ยวชาญขั้นเคารพสูง และอาจใกล้เคียงกับขั้นราชาด้วยซ้ำ”

“การพยายามซึมซับมัน เกินความสามารถอย่างไม่ต้องสงสัย”

“ฉันควรทำอย่างไรดี?”

เยี่ยชิวรู้สึกวิตกกังวล

อีกด้านหนึ่ง

อมตะชางเหม่ยตะโกนดังๆ “เจ้าหนู รีบคิดหาทางดูดซับมัน ไม่เช่นนั้น เมื่อตะปูล็อกมังกรและเชือกมังกรที่ติดอยู่หมดฤทธิ์ เส้นเลือดมังกรก็จะหลบหนีออกไป”

“ถึงแม้มันจะหนีไม่พ้น แต่ด้วยความแข็งแกร่งของมัน เราทั้งคู่ก็จะจบสิ้น……”

กร๊าก

มังกรคำรามและชนกับแสงสีแดงอย่างต่อเนื่อง ไม่นานแสงสีแดงก็แตกกระจายพร้อมกับเสียง “แกร็ก”

เวลาเดียวกัน เชือกมังกรที่ติดอยู่ก็ขาด

“เจ้าหนู เร็วเข้า” อมตะชางเหม่ยเร่งเร้า

เยี่ยชิวกัดฟัน ร่างกายกลายเป็นภาพเบลอขณะที่เขารีบไปหาเงามังกร

สถานการณ์ก็เหมือนเดิม

ก่อนที่เขาจะเคลื่อนไหว เงามังกรก็โจมตีเขาอีกครั้ง

เยี่ยชิวทั้งกังวลและโกรธ เขาหยิบหม้อเฉียนคุนในมือ พร้อมที่จะฟาดมันไปทางเงามังกร แต่ทันใดนั้นเงามังกรก็ดันกลับ

จากนั้น ดวงตามังกรคู่หนึ่งจ้องมองไปที่หม้อเฉียนคุน เต็มไปด้วยความกลัวและไม่สบายใจ

หลังจากผ่านไปสิบวินาที

ทันใดนั้น เงามังกรก็สลายรัศมีอันสง่างามออกไป และนอนลงที่เท้าของเยี่ยชิว เหมือนสัตว์เลี้ยงแสนเชื่อง