วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1214

“อะไรนะ ขั้นเคารพสูงนั้นอ่อนแอเกินไป?”

เมื่ออมตะชางเหม่ยได้ยินสิ่งนี้ เขาก็จ้องมองไปที่เยี่ยชิว และคิดกับตัวเองว่า “เจ้าหนู คุณทำเกินไปหรือเปล่า!”

“คุณสามารถทำตัวแข็งแกร่งได้ถ้าคุณต้องการ แต่ทำไมถึงบอกว่าขั้นเคารพสูงนั้นอ่อนแอ”

“ตามที่คุณพูด ฉันเป็นแค่ขยะหรือเปล่า?”

อีกด้านหนึ่ง

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว อูยาเต้าเหรินก็หัวเราะด้วยความโกรธ “ขั้นเคารพสูงนั้นอ่อนแอเกินไปเหรอ? คุณกำลังบอกเป็นนัยว่า คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในขั้นราชาหรือเปล่า?”

“ฉันอาจไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในขั้นราชา แต่การเอาชนะคุณในขั้นเคารพสูงนั้นง่ายเหมือนพาย” เยี่ยชิวยกกำปั้นขึ้นและทุบอย่างดุเดือดต่ออูยาเต้าเหริน

อูยาเต้าเหรินก็ชกตอบโต้เช่นกัน

ชั่วพริบตา หมัดของพวกเขาปะทะกันอย่างรุนแรง ทำให้เกิดเสียงคำรามที่ทำให้หูหนวก

“บูม!”

อูยาเต้าเหรินถูกส่งตัวปลิวไปข้างหลัง และกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

ในระหว่างการแลกเปลี่ยนกับเยี่ยชิวเมื่อสักครู่นี้ เขารู้สึกถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากหมัดของเยี่ยชิว เหมือนกับคลื่นยักษ์ที่ไม่อาจหยุดยั้งได้

ขณะที่อูยาเต้าเหรินกำลังจะล้มลงบนพื้น เขาก็เอื้อมมือซ้ายออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วกดมันลงบนพื้น

จากนั้นเขาก็ตีลังกาไปข้างหลังและร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคง

ขณะนี้ เสียงของเยี่ยชิวดังขึ้นอีกครั้ง “คุณทนไม่ได้แม้แต่หมัดจากฉัน คุณมันก็แค่ขยะ?”

“คุณพูดอะไร?” อูยาเต้าเหรินโกรธมาก ดวงตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“อะไรนะ คุณก็หูหนวกเหมือนกันเหรอ?” เยี่ยชิวพูดว่า “คุณทนไม่ได้แม้แต่หมัดจากฉัน คุณมันก็แค่ขยะ”

“คุณอยากตายสินะ!” อูยาเต้าเหรินคำราม และปราณมังกรสามสิบหกเส้นเต้นไปรอบๆ ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ดูเหมือนจะสั่นสะเทือนท้องฟ้า

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวมีความโดดเด่นมากกว่าเมื่อก่อน ยกเท้าขึ้นและตั้งเป้าที่จะกระทืบหน้าของอูยาเต้าเหริน

อูยาเต้าเหรินโกรธอยู่แล้ว ยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก เมื่อเห็นเยี่ยชิวพยายามกระทืบหน้าของเขา

“อา...…”

อูยาเต้าเหรินคำราม ฝ่ามือขชแบกพลังอันน่าอัศจรรย์กระแทกเข้าหาเยี่ยชิว

จู่ๆ เยี่ยชิวก็เปลี่ยนการเคลื่อนไหว บิดร่างกายกลางอากาศและส่งหมัดไปที่ฝ่ามือของอูยาเต้าเหริน

ปัง!

ทันทีที่พวกเขาสัมผัสกัน ก็ได้ยินเสียง “แคร็ก” กระดูกมือของอูยาเต้าเหรินก็แตกกระจาย ทำให้เขาต้องปลิวถอยหลังอีกครั้ง

อูยาเต้าเหรินปลิวกลับไปหนึ่งร้อยเมตร ทำลายต้นไม้หลายสิบต้น ทิ้งร่องรอยเลือดไว้บนหลัง

ในที่สุด เขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง ด้วยเสียงอันดังกึกก้อง

ขณะนั้น อูยาเต้าเหรินรู้สึกเหมือนร่างกายของเขาแตกสลาย

“เป็นไปได้ยังไง! เด็กคนนั้นยังไม่ผ่านสวรรค์ลงโทษด้วยซ้ำ เขาไม่ใช่ผู้ฝึกเซียน ทำไมฉันถึงหยุดเขาไม่ได้?”

ก่อนที่อูยาเต้าเหรินจะแยกแยะความประหลาดใจของเขาได้ เขาก็เห็นหม้อขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้า และใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันที

หากเขาถูกหม้อต้มตี เขาก็จะกลายเป็นเหมือนลูกศิษย์สองคนของเขาที่กลายเป็นกองเนื้อ

ช่วงเวลาวิกฤติ

อมตะชางเหม่ยรีบตะโกนว่า “หยุดนะ เจ้าหนู หยุดเดี๋ยวนี้ อย่าทุบตีเขาจนตาย”

แม้ว่าเยี่ยชิวจะงงงวย แต่เขาก็รีบดึงหม้อเฉียนคุนกลับคืนมาและถามว่า “ผู้เฒ่า คุณหมายถึงอะไร?”

อมตะชางเหม่ยอธิบายว่า “เขาคนนั้นมีสมบัติอยู่บนตัวเขา ถ้าคุณทุบเขาให้เป็นเนื้อด้วยหม้อต้ม มันจะเสียเปล่า”

เมื่อเยี่ยชิวเข้าใจว่า อมตะชางเหม่ยบอกว่าอูยาเต้าเหรินมีสมบัติบนตัว

“เอาล่ะ ฉันจะทุบตีเขาให้ตายด้วยหมัดของฉัน”

เมื่อเยี่ยชิวพูดจบ จึงพุ่งเข้าหานักอูยาเต้าเหรินอย่างรวดเร็ว

อูยาเต้าเหรินรีบลุกขึ้นจากพื้น ออกแรงทั้งหมดเพื่อเผชิญหน้ากับเยี่ยชิว

แต่เขาไม่เหมาะกับเยี่ยชิวเลย

เยี่ยชิวการชกเพียงไม่กี่ครั้ง อูยาเต้าเหรินก็ถูกบังคับให้ล่าถอย และกระอักเลือด

ความเร็ว เร็วขึ้นกว่าเดิมนับไม่ถ้วน

อูยาเต้าเหรินปลดปล่อยไพ่เด็ด

เยี่ยชิวรู้สึกเบลอต่อหน้าต่อตา ทันใดนั้นแสงสีดำก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเขา ซึ่งห่างออกไปเพียงสามมิลลิเมตร

เจตนาฆ่าอันเยือกเย็นทะลุผิวหนัง

เย็นเฉียบจนน่าขนลุก

ม่านตาของเยี่ยชิวหดตัว และถอยกลับอย่างรวดเร็ว

ขณะนั้นแสงสีดำที่แต่เดิมปรากฏที่ด้านหน้าหน้าผากของเขาจู่ๆ ก็เปลี่ยนทิศทางและโจมตีลำคอของเขา

รวดเร็วเหมือนสายลม

บูม!

หมัดของเยี่ยชิวกระทบกับแสงสีดำ

วินาทีต่อมา ร่างกายของอูยาเต้าเหรินก็ปลิวไปข้างหลัง ความเจ็บปวดอันรุนแรงแผ่ออกมาจากหมัดของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยกกำปั้นขึ้น เห็นบาดแผลลึกที่มีเลือดไหลออกมา

เขาแปลกใจเล็กน้อย

เนื่องด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเยี่ยชิว จึงเป็นเรื่องยากสำหรับอาวุธธรรมดาที่จะทำร้ายเขา เว้นแต่ว่ามันจะเป็นอาวุธเทพ

“ผู้เฒ่า คุณพูดถูก ผู้เฒ่าคนนี้มีสมบัติอยู่ในมือ”

หลังจากพูดเช่นนี้แล้ว เยี่ยชิวก็ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมา ภายใต้การโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง อูยาเต้าเหรินก็ถูกทุบตีจนอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช

ท้ายที่สุด เยี่ยชิวเรียกหม้อเฉียนคุนทั้งสี่ออกมา และทำลายปราณมังกรสามสิบหกของอูยาเต้าเหริน

“ไปเล่นไพ่กับลูกศิษย์ของคุณในนรกซะ ลาก่อน!” เยี่ยชิวยกเท้าขึ้นและกระทืบไปที่คอของอูยาเต้าเหริน

ทันใดนั้น อมตะชางเหม่ยก็พูดขึ้นมาว่า “เจ้าหนู อย่าฆ่าเขา”