วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1260

ผู้หญิงในชุดสีม่วงล้มลงกับพื้นแล้วหมดสติทันที

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

เยี่ยชิวตกตะลึง

“กงจู่ — —”

ผู้หญิงชุดเขียวกรีดร้องและรีบปรากฏตัวต่อหน้าผู้หญิงชุดสีม่วงและกอดดเธอไว้ในอ้อมแขน

จากนั้น ผู้หญิงในชุดสีเขียวหยิบขวดหยกขนาดเล็กออกมาจากแขนของเธอ เทยาอัมฤทธิ์ และยัดมันเข้าไปในปากของหญิงสาวในชุดสีม่วง

“กงจู่ กงจู่...”

ผู้หญิงในชุดสีเขียวตะโกนหลายครั้ง แต่เมื่อเธอเห็นว่าผู้หญิงในชุดสีม่วงไม่ตอบสนองเลย เธอก็กังวลมากจนน้ำตาไหลออกมาในดวงตาของเธอ

ในเวลานี้ ฉางเหม่ยปรากฏตัวข้างๆ เยี่ยชิว

“ไอเด็กน้อย ผู้หญิงสองคนได้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของคุณทีละคน คุณช่างงดงามและมีความสุขมาก ฉันอิจฉาคุณมาก” ฉางเหม่ยพูดอย่างอิจฉา

“อย่าไร้สาระ ผู้หญิงสองคนนี้ไม่เลวเลย” เยี่ยชิวกล่าว "ระดับพลังยุทธ์ของหญิงสาวในชุดสีม่วงอย่างน้อยก็อยู่ในอาณาจักรของราชา สำหรับผู้หญิงในชุดสีเขียว พลังยุทธ์ของเธออาจจะไม่ต่ำกว่าอาณาจักรของราชา”

ฉางเหม่ยกล่าว "พวกเขาควรมาจากโลกแห่งการฝึกฝน"

เยี่ยชิวมองไปที่รอยแตกในกำแพงหินแล้วพูดว่า "นี่คือที่ที่พ่อของฉันปรากฏตัวครั้งสุดท้าย ฉันสงสัยว่าเขาจะเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝน"

ฉางเหม่ยก็จ้องมองไปที่รอยแตกและกล่าว "ภูเขาคุนหลุนเชื่อมโยงโลกแห่งการฝึกฝนและโลกทางโลก พระในโลกทางโลกจะต้องผ่านภูเขาคุนหลุนหากพวกเขาต้องการเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝน"

“ดูเหมือนว่ารอยแตกบนหน้าผานี้จะเป็นทางเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝน”

“ไอเด็กน้อยเราจะไปที่โลกแห่งการฝึกฝนแล้วดูไหม?”

เยี่ยชิวลังเล

ต้องการที่จะไปเหรอ?

หากไป ก็จะไม่สามารถกลับมาได้ในเวลาอันสั้นอย่างแน่นอน ถ้าไม่ไป ก็จะไม่พบเยี่ยหวู่ซวงอีก

เวลานี้เยี่ยชิวตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

คิดสักพัก

เยี่ยชิวกล่าว "เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกแห่งการฝึกฝน ดังนั้นเราไม่ควรเข้าไปอย่างหุนหันพลันแล่น"

“ดูเหมือนว่าเจ้ายังยังคิดมากเกินไป” ฉางเหม่ยกล่าว “โลกแห่งการฝึกฝนและโลกทางโลกต่างมีกฎและข้อบังคับของตัวเอง มันไม่ง่ายเลยที่จะเข้าไป และมันยากยิ่งกว่าที่จะออกมา”

“หากระดับพลังยุทธ์ของเจ้ายังไม่ถึงจุดสูงสุดของราชา เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝน”

“แต่เมื่อการฝึกฝนของเจ้าถึงจุดสูงสุดของราชา มันจะยากพอ ๆ กับการปีนขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อออกจากโลกแห่งการฝึกฝน”

“เว้นแต่ว่าเราจะสามารถเป็นมหาอำนาจที่ไม่มีใครเทียบได้เหมือนพวกเขา จงฝึกฝนเทคนิคลับในการเข้าถึงท้องฟ้า และเข้าออกได้อย่างอิสระ”

เมื่อฉางเหม่ยพูดเช่นนี้ เขาก็มองไปที่ผู้หญิงสองคนแล้วขมวดคิ้ว "แปลก พวกเธอออกมาจากโลกแห่งการฝึกฝนได้อย่างไร"

ในอีกทางหนึ่ง

ผู้หญิงในชุดสีเขียวร้องเรียกอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้ปลุกผู้หญิงในชุดสีม่วงให้ตื่น และเริ่มขอความช่วยเหลือจากเยี่ยชิว

“ท่านโปรดช่วยฉันรักษากงจู่ด้วย ฉันจะรู้สึกขอบคุณมาก” หญิงชุดเขียวกล่าว

โดยปกติเยี่ยชิวจะดำเนินการโดยไม่ลังเล แต่การกระทำที่ผู้หญิงชุดสีม่วงมอบให้เขานั้นแย่มาก

ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงชุดม่วงยังมีพลังยุทธ์ในระดับสูงขนาดนี้จะเป็นอย่างไรถ้าเธอตื่นขึ้นมาและต้องการจะทำร้ายเขาอีกครั้งล่ะ?

เมื่อเห็นความลังเลของเยี่ยชิวผู้หญิงในชุดสีเขียวก็เดินเข้ามาและคุกเข่าลงต่อหน้าเยี่ยชิว

“ท่าน ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของกงจู่ที่ทำร้ายคุณเมื่อกี้ ฉันขอโทษแทนกงจู่ด้วย”

"ขอโทษจริงๆ"

“แล้วยังขอให้ท่ายยื่นมือช่วยเหลือและช่วยกงจู่ด้วย ลู่หลัวรู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง”

"ได้โปรดเถอะท่าน"

ผู้หญิงในชุดสีเขียวเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เยี่ยชิวด้วยน้ำตาคลอเบ้า น่าประทับใจมาก

เยี่ยชิวเกลียดการเห็นผู้หญิงหลั่งน้ำตา ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงสวยเลย

"นั่นคือทั้งหมด ฉันจะแสดงให้เธอเห็น แต่ฉันรับประกันไม่ได้ว่าฉันจะช่วยเธอได้หรือไม่"

เมื่อหญิงชุดเขียวได้ยินดังนั้น เธอก็ดีใจมากและพูดว่า "ขอบคุณมากนะท่าน"

“รีบลุกขึ้นเถอะ!” เยี่ยชิวช่วยผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นแล้วถาม “คุณเพิ่งบอกว่าคุณชื่อลู่หลัวเหรอ?”

"อืม" หญิงชุดเขียวกล่าว "ฉันมาจากวังไป๋ฮวาและเป็นสาวใช้ส่วนตัวของกงจู่"

ดวงตาของฉางเหม่ยเป็นประกายและเขาถาม "สาวน้อย ในโลกแห่งการฝึกฝน คุณสามารถรับภรรยาได้มากเท่าที่คุณต้องการ ไม่ว่าคุณต้องการนางสนมกี่คนก็ตาม"

ลู่หลัวพยักหน้า "ใช่"

ฉางเหม่ยมองอย่างปรารถนา "ดูเหมือนว่าข้าจะต้องทำงานหนักเพื่อฝึกฝนและมุ่งมั่นที่จะเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝนโดยเร็วที่สุด"

ไม่เคารพตาเฒ่า!

เยี่ยชิวจ้องมองฉางเหม่ย แล้วถามลู่หลัว "จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป"

ลู่หลัวกล่าว "ต่อมากงจู่ปฏิเสธที่จะเชื่อฟัง ดังนั้นคนร้ายคนนี้จึงต้องการใช้กำลัง"

“เราถูกไล่ล่าไปจนสุดทาง และเราเกือบจะพบกับมือที่มีพิษหลายครั้ง กงจู่ยังคงใช้เทคนิคลับเพื่อเผาแก่นแท้และเลือด และพลังยุทธ์ของเราก็ตกต่ำลงหลายครั้ง จากนั้นเราก็หลบหนีไปได้”

“ในที่สุด เราก็เข้าไปในสถานที่แปลก ๆ และมาอยู่ที่นี่โดยบังเอิญ”

ปรากฎว่าเป็นเช่นนั้น ช่างเป็นเจ้านายและคนรับใช้ที่น่าสงสารคู่หนึ่ง!

ลู่หลัวดูกังวล "นายท่าน กงจู่อาการบาดเจ็บของเธอ..."

เยี่ยชิวกล่าว "อาการบาดเจ็บของเธอสาหัสมาก แต่ฉันสามารถทำให้อาการบาดเจ็บของเธอดีขึ้นได้ และเธอจะตื่นขึ้นมาในอีกสักพัก"

“ขอบคุณค่ะ” ลู่หลัวรู้สึกขอบคุณมาก

เยี่ยชิวหยิบเข็มทองคำออกมาแล้วแทงเข็มสองสามเข็มเข้าไปในร่างกายของกงจู่ จากนั้นเขาก็หยิบใบไม้ศักดิ์สิทธิ์สีทองสองใบออกมาแล้วยัดเข้าไปในปากของกงจู่

จากนั้น รังสีแห่งพลังงานที่แท้จริงก็ถูกส่งไปยังร่างกายเขา

ผ่านไปประมาณสามนาที

นางฟ้าไป๋ฮวาตื่นขึ้นมาอย่างแผ่วเบา และทันทีที่เธอลืมตาที่สวยงามของเธอ เธอก็มองเห็นเยี่ยชิว

“ไอคุณคนนี้มัน!”

นางฟ้าไป๋ฮวายกฝ่ามือขึ้นและกำลังจะตบเยี่ยชิว

“ท่านกงจู่ อย่านะ” ลู่หลัวพูดอย่างกังวล “นายท่านเป็นคนดี!”

คนดีงั้นหรือ?

นางฟ้าไป๋ฮวาดูสงสัย

ในขณะนี้ รัศมีอันเยือกเย็นได้ปลดปล่อยออกมาจากรอยแตกบนหน้าผา