วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 130

“เจ้าสี่ คือจางลี่ลี่!”

เฉินเฉียงพูดด้วยความตกใจ

ความจริงเยี่ยชิวมองเห็นก่อนแล้ว

เขาเกิดความสงสัย ทำไมจางลี่ลี่ถึงกลายเป็นแฟนของหลี่หยาง?

“นายไม่เป็นไรใช่ไหม?”ฉินเกอหันหน้ากลับมา ถามอย่างอ่อนโยน

“ฉันไม่เป็นไร”เยี่ยชิวสงบนิ่งมาก

เขาเลิกกับจางลี่ลี่นานแล้ว และเรื่องทุกอย่างที่จางลี่ลี่ทำร้ายจิตใจของเขา วันนี้ในสายตาของเยี่ยชิว จางลี่ลี่ก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษ

เฉินเฉียงก็พูดเสียงเบา“เจ้าสี่ ฉันรู้แล้วว่าทำไมหัวหน้าถึงเล่นงานพวกเรา เป็นเพราะว่าจางลี่ลี่แน่นอน”

“อืม”

เยี่ยชิวก็คิดแบบนั้น ไม่อย่างนั้น พวกเขากับหลี่หยางไม่ได้มีความแค้นต่อกัน ทำไมหลี่หยางถึงต้องเล่นงานพวกเขาล่ะ?

หลี่หยางเดินมาถึงหน้าประตูด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม หลังจากนั้นก็จับมือของจางลี่ลี่ ยิ้มและพูด“สาวสวยที่อยู่ข้างกายของฉันท่านนี้ทุกคนคงจะคุ้นหน้าดี!ฉันจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักอีกครั้ง จางลี่ลี่ เป็นแฟนของฉัน”

ชั่วพริบตาเดียว สายตาของทุกคนก็ตกอยู่บนตัวของจางลี่ลี่

จางลี่ลี่ไม่ใช่เป็นแฟนกับเยี่ยชิวเหรอ?ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นแฟนของหลี่หยางแล้วล่ะ?

หลังจากที่ตกตะลึงกันแล้ว ก็มีคนเริ่มอวยพรหลี่หยางกับจางลี่ลี่

“หัวหน้าห้อง นายหล่อเหลาและฉลาด จางลี่ลี่ก็สวยมาก พวกนายเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ!”

“ใช่แล้ว พวกนายเหมาะสมกันมาก！”

“จางลี่ลี่ ยังจำได้ไหม ตอนเรียนมหาวิทยาลัยฉันยังพูดแล้วว่า คนบางคนไม่เหมาะสมกับเธอ คนไม่ได้เรื่องก็คือคนไม่ได้เรื่อง เห็นเธอเป็นแฟนกับหัวหน้าห้อง ฉันก็ดีใจแทนเธอด้วย”

ได้ยินประโยคนี้ ก็มีสายตาคนจำนวนมากตกอยู่บนตัวของเยี่ยชิว ทุกคนดีอกดีใจกับความโชคร้ายของคนอื่น

เยี่ยชิวทำเหมือนไม่ได้ยิน สีหน้ายังสงบนิ่ง

หลี่หยางชำเลืองมองเยี่ยชิว กระตุกยิ้มมุมปาก สายตาเต็มไปด้วยความพอใจ หลังจากนั้นก็จับมือของจางลี่ลี่ มาถึงที่นั่ง

หลังจากที่นั่ง จางลี่ลี่เห็นไข่ปลาคาเวียร์อยู่บนโต๊ะ สายตากะพริบความแปลกใจ พูดตำหนิหลี่หยาง“ทำไมนายถึงสั่งไข่ปลาคาเวียร์ที่แพงขนาดนี้?มีเงินก็อย่าใช้สุรุ่ยสุร่าย หลังจากนี้พวกเราทั้งสองคนยังต้องเลี้ยงลูกอีกนะ”

“ฉัน…”

หลี่หยางเพิ่งจะเปิดปากพูด ก็ถูกเพื่อนนักเรียนที่อยู่ด้านข้างพูดแทรก “พี่สะใภ้ ไข่ปลาคาเวียร์ไม่ใช่หัวหน้าห้องสั่ง แต่เป็นเยี่ยชิวสั่ง”

เยี่ยชิวสั่ง?

จางลี่ลี่ชะงักไปเล็กน้อย และพูดด่า“เยี่ยชิว นายบ้าไปแล้วเหรอ? สั่งไข่ปลาคาเวียร์แพงขนาดนี้ทำไม ไม่กลัวว่าจะสำลักตายเหรอ!”

เยี่ยชิวพูดอย่างเรียบเฉย“วางใจเถอะ ฉันอายุมั่นขวัญยืนตายยาก”

“ฉันรู้แล้ว”ทันใดนั้นจางลี่ลี่ก็เปลี่ยนสีหน้าทันที และพูด“เพราะว่าฉันเขี่ยนายทิ้ง คบกับหลี่หยาง ดังนั้นนายอิจฉาในใจ ก็สั่งไข่ปลาคาเวียร์ที่แพงขนาดนี้ทำลายหลี่หยางเถอะ?”

เยี่ยชิวยอมใจกับความคิดของผู้หญิงคนนี้ หลงตัวเองจริงๆ

“ทำไมฉันถึงเขี่ยนายทิ้ง ในใจนายรู้ดีอยู่แล้วเถอะ?”จางลี่ลี่พูดประโยคนี้ออกมา คนที่อยู่บริเวณรอบๆก็พากันเงี่ยหูฟัง

จนกระทั่ง บางคนก็ไม่กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ ตั้งใจพูด“พี่จางลี่ลี่ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนอยู่กับเยี่ยชิวก็มีความสุขดี ทำไมถึงต้องเลิกกันล่ะ?”

จางลี่ลี่เหมือนจะอยากฉวยโอกาสนี้ ต่อหน้าเพื่อนนักเรียนทุกคน พูดเรื่องเหม็นเน่าออกมา

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่ให้เกียรติ

ฉินเกอค่อยๆขมวดคิ้ว พูดกับจางลี่ลี่“ไม่ว่ายังไง พวกเธอก็เคยอยู่ด้วยกัน ก็พูดให้น้อยลงเถอะ!”

“ฉันด่าเขาเกี่ยวอะไรกับนาย!ทำไมฉินสาวสวยที่สุดในห้องชอบผู้ชายไร้ค่าคนนี้แล้วเหรอ?”จางลี่ลี่พูด“ฉันแนะนำเธอ อยู่ห่างจากคนแบบนี้จะดีที่สุด ระวังจะถูกหักหลังโดยไม่รู้ตัว”

“พี่ลี่ลี่พูดถูก คนแบบนี้อยู่ห่างๆไว้จะดีกว่า”

“แม้แต่ตำแหน่งบรรจุของแฟนก็ยังแย่ง เลวจริงๆ”

“เยี่ยชิว ฉันอยากจะถามนายหนึ่งประโยค นายแย่งตำแหน่งบรรจุของพี่ลี่ลี่ ทำคะแนนอะไรเหรอ?”

“ความสามารถน้อยนิดของนาย อยากจะช่วยชีวิตคนใกล้ตายและรักษาคนบาดเจ็บ ฝันไปเถอะ!”

“ฉันได้ยินว่า สองสามวันก่อนมีรถโรงเรียนถูกชน บนรถมีเด็กสิบกว่าคนได้รับบาดเจ็บ สุดท้ายถูกหมอเทวดาของโรงพยาบาลเจียงโจวช่วยชีวิตไว้ได้ เหมือนว่าหมอเทวดาคนนั้นจะแซ่เยี่ย หมอเทวดาคนนั้นคงจะไม่ใช่นายเถอะ?”

เยี่ยชิวเงยหน้าขึ้น พยักหน้ากับเพื่อนนักเรียนที่พูด พลางพูดอย่างจริงจัง“ใช่ คนนั้นคือฉันเอง”

“ฮ่าๆ…”

กลุ่มคนพากันหัวเราะ ไม่มีใครเชื่อ

เพื่อนนักเรียนที่เพิ่งจะพูดยังหัวเราะเยาะเย้ยเขา“เยี่ยชิว เมื่อก่อนทำไมฉันไม่รู้ ว่านายหน้าไม่อายขนาดนี้ ในยังพูดว่าตัวเองเป็นหมอเทวดา หน้าไม่อายจริงๆ…”

คำพูดของเขายังพูดไม่จบ ในทีวีก็มีเสียงพิธีกรหญิงดังขึ้นมา

“เมื่อคืน เมืองของพวกเราจัดงานในหอประชุมใหญ่ งานเลี้ยงมอบรางวัลให้แพทย์ดีเด่น ทราบมาว่า ปีนี้มีแพทย์ดีเด่นสิบคน หนึ่งในนั้นก็มีศัลยกรรมแพทย์อายุน้อยที่สุดจากโรงพยาบาลเจียงโจว อายุเพียงยี่สิบสี่ปี”

พรึบ

ทุกคนเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน มองไปทางทีวี

คนยี่สิบถึงสามสิบคนในห้องรับรอง ชั่วพริบตาเดียวก็เงียบเป็นเป่าสาก!