วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 131

เยี่ยชิวได้รับรางวัลหมอดีเด่น?

เป็นไปไม่ได้！

ไม่มีใครเชื่อ

ทุกคนที่ทำงานในโรงพยาบาล ต่างรู้กันดีว่าการได้รับการเสนอชื่อเป็นหมอดีเด่นนั้นยากเพียงใด หมอหลายคนทำงานมาทั้งชีวิต โดยไม่มีโอกาสได้รับการเสนอชื่อด้วยซ้ำ

โดยเฉพาะเพื่อนร่วมชั้นที่เพิ่งหัวเราะเยาะเย้ยเยี่ยชิวไป ยิ่งไม่เชื่อ และพูดว่า "คนที่ชื่อเยี่ยชิวในทีวีอาจไม่ใช่เยี่ยชิวที่เรารู้จัก เพราะในโลกนี้มีคนที่ชื่อเหมือนกันเยอะ"

หลังจากได้ยินเขาพูดแบบนี้ ผู้คนรอบตัวเขาก็คิดว่ามันสมเหตุสมผล และมีบางคนออกเสียว่า:

“ใช่แล้ว เยี่ยชิวเพิ่งเข้าโรงพยาบาลได้ไม่กี่เดือนเอง เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกเสนอชื่อเป็นหมอดีเด่น?”

“ฉันมีเพื่อนที่ชื่อเหมือนกันตั้งหลายคน”

“พี่ลี่ลี่ค่ะ พี่เคยทำงานที่โรงพยาบาลเจียงโจว ก็มีคนชื่อเยี่ยชิวถูกมั้ยค่ะ?”

จางลี่ลี่ทำงานในโรงพยาบาลเจียงโจวมาหลายปี เธอไม่เคยได้ยินคนที่ชื่อเยี่ยชิวเลย แต่เธอมองเห็นเยี่ยชิวที่ได้ใจนั้น พูดว่า: "ในโรงพยาบาลเจียงโจวมีบุคลากรทางการแพทย์หลายพันคน คือคนที่ชื่อเยี่ยชิวก็มีหลายคน”

"นั่นไง ฉันว่าแล้วเป็นไปไม่ได้ว่าคือเยี่ยชิวที่เรารู้จัก" เพื่อนร่วมชั้นที่พูดก่อนหน้านี้พูดอย่างเหน็บแนม: "ใครๆก็รู้ว่าเยี่ยชิวในห้องของเราคือคนขี้แพ้ ฮ่าฮ่าฮ่า..."

คนอื่นก็พากันหัวเราะ

แต่ข่าวยังไม่จบเพียงแค่นี้

ในทีวี พิธีกรหญิงประกาศต่อว่า: "ไม่เพียงเท่านั้น เยี่ยชิวยังพูดในฐานะตัวแทนของหมอดีเด่นประจำปีนี้ ซึ่งได้รับการยกย่องอย่างสูงจากหัวหน้า!"

“หัวหน้าบอกว่าเยี่ยชิวเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง!”

“ฉันคิดว่าท่านผู้ชมที่อยู่ตรงหน้าจองทีวีคงสงสัยว่า เยี่ยชิวคือใคร? ถ้าฉันใบ้นิดนึง ทุกคนจะนึกขั้นมาได้แน่นอน”

“เขาคนนั้นก็คือวีรบุรุษที่ช่วยเหลือผู้คนบนรถโรงเรียนเมื่อสองวันก่อน”

“ทุกคนจำได้ยัง？”

“ถ้าหากยังจำไม่ได้ พวกเรามาทบทวนวิดีโอการช่วยเหลือใน ณ ตอนนั้นกันเถอะ!”

เปลี่ยนฉาก มีรถโรงเรียนถูกชนอย่างหนัก

ในรถ มีหมอท่านนึงกำลังช่วยเหลือเด็กชายที่โดนแท่งเหล็กแทงเข้าไปในหน้าอกของเขา

เพราะหมอหันหลังให้ ทุกคนจึงไม่สามารถมองไม่เห็นใบหน้าของเขา

เพื่อนร่วมชั้นที่เยาะเย้ยเยี่ยชิวก่อนหน้านี้หัวเราะและพูดว่า "เยี่ยชิวคุณคงไม่พูดว่าหมอที่ช่วยชีวิตคนอยู่บนรถโรงเรียนคือคุณใช่ไหม?"

“คุณไม่คิดว่าคนในนั้นหน้าเหมือนผมเหรอ?” เยี่ยชิวหัวเราะพูด

“ไม่เหมือน! ดูหมอในวีดีโอสิ เขามีเทคนิคการรักษาแบบมืออาชีพและขั้นตอนการช่วยเหลือที่เชี่ยวชาญมาก ดูก็รู้ว่าคือหมอที่มีประสบการณ์มานาน นักศึกษาแพทย์ที่เพิ่งเรียนจบมาได้ไม่กี่เดือนอย่างพวกเราจะไปเปรียบเทียบกับเขาได้ยังไง? "

“ใช่ ถ้าเป็นผม ผมคงต้องไปฝึกอีกสักสามถึงห้าปี ถึงจะไปถึงระดับเดียวกันกับหมอที่อยู่ในวิดีโอ”

“เยี่ยชิว ทุกคนรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ หยุดเสแสร้งทำเป็นฮีโร่ที่ช่วยเหลือเด็กได้แล้ว”

“ผมขอเตือนคุณ วันหลังหากเจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง”

“……”

ในขณะนั้น หมอที่อยู่ในวิดีโอหันมา ใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

“เยี่ยชิว？”

“โอ้พระเจ้า คือเยี่ยชิวจริงๆด้วย!”

ทันใดนั้นทุกคนตกตะลึงกันหมด

ทุกคนจ้องมองไปที่ตัวเขา ด้วยความไม่น่าเชื่อ

พิธีกรหญิงยังพูดอีกว่า: "มีรายงานว่าเด็กที่ได้รับบาดเจ็บยี่สิบกว่ารายได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว หลังจากได้รับการรักษาโดยนายแพทย์เยี่ยชิว"

"ด้วยเหตุนี้ นักข่าวของเราจึงไปที่โรงพยาบาลเจียงโจวสอบถามสถานการณ์เพิ่มเติม หัวหน้ากล่าวว่า แม้ว่าหมอเยี่ยชิวอายุน้อย แต่เขามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ทำงานอย่างมีสติ และรักษาคนไข้จากโรคร้ายและซับซ้อนมาหลายครั้งแล้ว คุ้มค่ามาก

“ได้รับการเป็นหมอที่ดีเดินแล้วไง? ถึงแม้หมอดีเด่นเยอะแต่หมอใจหมาเยอะกว่าอีก”

“สำหรับการได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าแล้ว นั่นยิ่งเป็นเรื่องตลกอีกด้วย”

“พวกคุณไม่เคยไปทำที่โรงพยาบาลเจียงโจวมาก่อน ดังนั้นพวกคุณจึงไม่รู้สถานการณ์ของแผนกแพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลเจียงโจว จะบอกให้รู้นะ แผนกแพทย์แผนจีนเป็นแผนกที่ห่วยแตกมาก ทังแผนกมีหมอเพียงแค่สองคน”

“คุณนึกภาพออกไหม? แผนกแพทย์แผนจีนของโรงพยาบาลระดับสามเกรดเอ มีแพทย์เพียงแค่สองคน ทุกคนคิดว่ามันยังเรียกว่าแผนกอยู่หรือเปล่า”

“ไม่เพียงเท่านั้น แพทย์แผนจีนยอดตกต่ำลงทุกปี ฉันได้ยินมาว่า หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานแผนกแพทย์แผนจีนนี้ก็จะถูกยกเลิกในไม่ช้า”

"เมื่อถึงเวลานั้น หัวหน้าแบบคุณก็จะถูกเฉดหัวออกไป!"

จางลี่ลี่ยังคงโกรธอยู่ แล้วพูดต่อว่า: "เยี่ยชิว ฉันรู้ว่าความฝันของคุณคือการเป็นหมอที่ดีและยิ่งใหญ่ อย่าไร้เดียงสาเลย!"

“ในสังคมนี้ เงินเท่านั้นที่สำคัญ!”

“ขอแค่คุณมีเงิน คนทั้งโลกก็เป็นเพื่อน หากคุณไม่มีเงิน แม้แต่พ่อผู้ให้กำเนิดของคุณก็ไม่เอาคุณ”

เยี่ยชิวขมวดคิ้วเล็กน้อย คำพูดของจางลี่ลี่ เห็นได้ชัดว่าเยาะเย้ยว่าเขาคือลูกไม่มีพ่อ พ่อผู้ให้กำเนิดของเขาคือใครก็ไม่รู้

แต่เขาไม่ได้โกรธ

ไม่จำเป็นที่ต้องโกรธผู้หญิงโง่แบบนี้

จางลี่ลี่พูดต่อว่า: "คุณรู้ไหมว่าครอบครัวของหลี่หยางรวยมากขนาดไหน"

“พูดออกมาแล้วกลัวคุณหัวใจวายตายก่อน”

“ครอบครัวของหลี่หยางมีเงินตั้งยี่สิบล้าน แม้ว่าคุณจะทำงานหนักมาทั้งชีวิต คุณก็จะไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดนี้…”

ทันใดนั้น——

"ติ๊ง"เสียงดังขึ้น โทรศัพท์ของเยี่ยชิวที่วางไว้บนโต๊ะดังขึ้ง: "ยอกเงินของคุณเข้าหนึ่งร้อยล้าน!"

ทันใดนั้น เสียงของจางลิลี่ก็หยุดพูดทันที