วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 132

ซ่า!

ณ ขณะนั้นเอง สายตาของผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็มองไปที่เยี่ยชิว หลังจากตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง สีหน้าของทุกคนก็แสดงอาการดูถูกออกมา

มันเข้า Alipay หนึ่งร้อยล้านหยวน?

หลอกใครล่ะ

ไม่ต้องพูดว่า Alipay สามารถรับเงินได้ร้อยล้านหยวนหรือเปล่า เพราะถึงแม้ว่าจะได้ ก็ไม่มีทางเป็นบัญชี Alipay ของเยี่ยชิวแน่นอน

คนที่อยู่ตรงนั้นไม่มีใครไม่รู้ว่าบ้านของเยี่ยชิวจนมาก แถมตัวเค้าก็เป็นแค่หมอตัวเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น แล้วเขาจะหาเงินร้อยล้านหยวนมาจากไหน?

เพราะแบบนี้ สามารถอธิบายได้อย่างเดียวว่า!

เยี่ยชิวกำลังสตอเบอรี่อยู่!

"ฮ่าๆๆๆ ขำจะตายและ นี่มันยุคไหนแล้ว ยังใช้วิธีเสแสร้งชั้นต่ำแบบนี้อีกเหรอ"

"เห็นในเน็ตมีคนตั้งเสียงโทรศัพท์เงินเข้า Alipay ร้อยล้านหยวน ฉันก็คิดว่าปลอม คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้เห็นเองกับตา"

"ครั้งหน้าฉันก็อยากเปลี่ยนเสียงโทรศัพท์เงินเข้าร้อยล้านหยวนบ้าง ทุกคนจะได้ดีอกดีใจ"

จางลี่ลี่ก็ด่าเยี่ยชิว "ถ้านายมีเงินร้อยล้านจริง ฉันจะทิ้งนายไหม? ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกนายนะ แต่ด้วยความสามารถอันน้อยนิดของนายแล้ว คงไม่สามารถหาเงินร้อยล้านได้อีกหลายชาติ”

"....."

เยี่ยชิวเองก็รู้สึกแปลกๆ

เขาไม่ได้ตั้งเสียงโทรศัพท์เข้านี่นา!

ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เยี่ยชิวเปิด Alipay ดู ก็เห็นเลขหลายหลักติดกันเป็นพรืด วินาทีนั้นเอง หัวใจเขาก็เต้นตุ่มๆ ต่อมๆ

"หน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น.....ร้อยล้าน!"

ห๊า ร้อยล้านจริงๆ!

ปฏิกิริยาแรกของเยี่ยชิวก็คือไม่เชื่อ

ปลอม นี่มันของปลอมแน่ๆ

ฉันจะไปมีเงินเยอะขนาดนี้ได้ยังไง

ต้องตาลายแน่ๆ

เยี่ยชิวขยี้ตา แล้วดูอีกครั้ง และมันก็ยังเป็นร้อยล้าน!

"ร้อยล้านจริงๆ เหรอ? ใครโอนเงินให้ฉันเยอะขนาดนี้?"

เยี่ยชิวถึงขนาดสงสัยว่า มีคนโอนเงินผิดหรือเปล่า โอนผิดเข้าบัญชี Alipay ของเขา?

ฉินเกอมองจอโทรศัพท์ของเยี่ยชิวผ่านๆ จากนั้นก็เผยให้เห็นแววตาตกตะลึงสุดขีด พระเจ้าร้อยล้านจริงๆ

เยี่ยชิวทำไมถึงได้มีเงินเยอะขนาดนี้

หรือว่าเขาจะเป็นทายาทเศรษฐี?

ถ้าเขาเป็นทายาทเศรษฐีจริงๆ แล้วทำไมต้องทำตัวเหมือนจนมากด้วยล่ะ?

ขณะนั้นเอง ฉินเกอก็นึกถึงนิยายที่เขาอ่านเมื่อไม่นานมานี้ได้ ตัวหลักคือทายาทมหาเศรษฐี ทำข้อตกลงกับที่บ้าน สัญญาว่าภายในสามปีจะต้องต่อสู้ด้วยฝีมือของตัวเอง จะไม่ใช้อำนาจใดๆ ของที่บ้านเลย รอจนสามปีผ่านไป ก็จะได้รับเงินพันล้านหยวน

หรือว่าเยี่ยชิวจะเป็นเหมือนพระเอก ที่ทำข้อตกลงกับที่บ้าน?

ในขณะที่ฉินเกอกำลังคิดไปเรื่อย โทรศัพท์ของเยี่ยชิวก็ดัง "ติ๊ง" อีกรอบ เขาได้รับข้อความเข้า

"โอนเงินเข้า Alipay ให้ร้อยล้านหยวน เอาไว้ให้นายใช้"

หลังจากเห็นข้อความในวีแชท เฉินเกอก็มั่นใจสิ่งที่ตัวเองคาดเดามากกว่าเดิม เยี่ยชิวต้องเป็นทายาทเศรษฐีแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครใจดีถึงขนาดให้เงินเขาใช้เป็นร้อยล้านหยวน

แต่เธอไม่รู้ว่าที่จริงแล้วเงินก้อนนี้จ้าวอวิ๋นเป็นคนโอนให้เยี่ยชิว เงินร้อยล้านนี้ คือเงินปันผลของเดือนที่แล้วจากแฮปปี้สแควร์

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ราชามังกรให้เหมืองทองกับเขาจริงๆ

บุญคุณครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก!

เยี่ยชิวตอบกลับไปว่า "ลำบากพี่จ้าวเลย ช่วยบอกราชามังกรแทนผมทีว่าขอบคุณมาก อีกสองวันผมจะไปเลี้ยงเหล้าพวกพี่"

หลังจากวางโทรศัพท์ลง เสียงของจางลี่ลี่ก็เอ่ยปากมาอีกรอบ

ทุกคนยกแก้วเหล้าขึ้นให้การตอบรับเป็นอย่างดี

จากนั้น หลี่หยางก็เทเหล้าอีกแล้ว และพูดว่า "งานแล้วรุ่นครั้งนี้ฉันเป็นคนคิดริเริ่ม ได้รับการสนับสนุนจากทุกคน ฉันก็ดีใจมาก เราแก้วที่สองนี้ ฉันขอมอบให้กับทุกคน ขอให้ทุกคนดีขึ้นเรื่อยๆ"

"หัวหน้า เกรงใจกันเกินไปแล้ว ต่อไปฉันยังอยากให้นายดูแลฉันอยู่" ผู้ชายคนนึงยืนขึ้นชนแก้วกับเขา

หลี่หยางยิ้มและพูดว่า "ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เดือนหน้าฉันคงได้ไปทำงานที่กรมสาธารณสุข ที่นั่นขาดตำแหน่งรองหัวหน้าแผนกพอดี พวกเขาเลยนึกถึงฉัน และคิดว่าฉันเหมาะสมในทุกๆ ด้าน"

"สุดยอดไปเลยหัวหน้า ขึ้นเป็นรองหัวหน้าแผนกได้เร็วมาก เส้นทางข้างหน้าไปได้อีกไกลเลย!"

“แถมกรมสาธารณสุขยังเป็นหน่วยงานที่ทรงพลังมาก ต่อไปได้เป็นหัวหน้าหน่วยอำนาจล้นมือ อย่าลืมเพื่อนร่วมชั้นอย่างพวกเราล่ะ!”

“ หัวหน้าอายุยังน้อยก็ได้เป็นรองหัวหน้าแผนกแล้ว อีกไม่กี่ปีก็ได้เป็นผู้อำนวยการแน่”

ทุกคนต่างก็พากันชื่นชม

"แหมเพื่อนก็พูดเกินไปแล้ว คนอย่างฉันหลี่หยาง ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ฉันก็จะเป็นเพื่อนของพวกนายตลอดไป ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรให้รับใช้ ฉันไม่ปฏิเสธแน่นอน…”

พอพูดถึงตรงนี้ หลี่หยางก็เหลือบมองเยี่ยชิวแล้วพูดว่า "เยี่ยชิว ขอบคุณที่แต่ก่อนช่วยฉันดูแลลี่ลี่ ต่อไปถ้านายมีเรื่องอะไรมาหาฉัน ฉันจะจัดการให้นายแน่นอน"

“ไม่จำเป็น” เยี่ยชิวปฏิเสธตรงๆ

เขาไม่รู้เลยว่าปฏิกิริยาของเขาทำให้จางลี่ลี่โกรธ

“เยี่ยชิว ท่าทางอะไรของนายกัน! หลี่หยางบอกว่าเขาจะช่วยนายเพราะเขากำลังให้ค่านายอยู่ นายอย่าทำเป็นไม่รู้จักขอบคุณ” จางลี่ลี่ด่า

“หากเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันจะไปหาผู้อำนวยการเลย” เยี่ยชิวกล่าว

"นายรู้จักผู้อำนวยการหรือเปล่า?” จางลี่ลี่หัวเราะเยาะ “เยี่ยชิว ทำไมฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่านายชอบโกหกหลอกหลวงได้มากขนาดนี้ ถ้าไม่โกหกจะตายเหรอ!”

หลี่หยางพูดต่อว่า "ผู้อำนวยการหลี่จากกรมสาธารณสุขเป็นคนที่งานยุ่งมาก ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอยากเจอแล้วได้เจอ ถึงแม้จะเป็นฉัน ก็ต้องนัดเป็นครึ่งเดือนถึงจะได้เจอกับท่าน แล้วคนอย่างนาย..."

“น้องเยี่ย คือคุณจริงๆ!”

ทันใดนั้น เสียงหัวเราะอันไพเราะก็ดังขึ้นที่ประตูห้องส่วนตัว หลี่หยางเงยหน้าขึ้นมองและเปลือกตาของเขาก็กระตุกไม่หยุด

“ผู้อำนวยการหลี่!”