วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1321

“หยุดเลยนะ!”

เยี่ยชิวพูดอย่างหน้าเคร่งขรึม “ฉันเตือนคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ใส่ใจกับการเคลื่อนไหวของตระกูลโรเดล ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเก่ง วันนี้คุณจะไม่เห็นร่างของฉันด้วยซ้ำ”

“นี่เป็นการละทิ้งหน้าที่อย่างร้ายแรงของคุณ”

“จูเชวี่ย คุณรู้อาชญากรรมของคุณไหม……”

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดจบ เฉาชิงเฉิงก็เริ่มปลดเข็มขัดออกแล้ว

“คุณกำลังทำอะไร?” เยี่ยชิวเรียกร้อง

“ผู้นำ ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันยินดีที่จะยอมรับการลงโทษ” เฉาชิงเฉิงเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยชิว จงใจแสดงท่าทางที่น่าสมเพช แต่มือของเธอกลับไม่หยุดขยับ

“เธอหยุดนะ อย่ายุ่ง ฉันเตือนเธอแล้ว..….โอ้ย…...”

เยี่ยชิวตัวสั่นและเอนหลังพิงเบาะ

หลายนาทีต่อมา

เฉาชิงเฉิงยืนขึ้น เลียริมฝีปากของเธอ และนั่งบนเยี่ยชิว ถามด้วยน้ำเสียงอ้อนว่า “ผู้นำ ชอบไหม?”

เยี่ยชิวยังคงมีท่าทางที่เข้มงวด “อย่าคิดว่าฉันจะให้อภัยคุณแบบนั้น”

“ผู้นำ คุณเข้าใจผิดแล้ว ครั้งนี้ฉันได้ละเลยหน้าที่ของตัวเอง คงไม่กล้าขออภัย ฉันแค่หวังว่าผู้นำจะไม่โกรธนัก เพราะความโกรธที่มากเกินไปก็ส่งผลเสียต่อตับ และผู้นำในฐานะแพทย์ เข้าใจหลักการนี้ดีกว่าฉันใช่ไหม?”

หลังจากพูดแบบนี้ เฉาชิงเฉิงก็รีบถอดเสื้อผ้าของเธอออก

ทันใดนั้น หน้าอกขาวๆก็เผยออกมา

หัวใจของเยี่ยชิวเต้นรัว “ตอนนี้คุณกำลังพยายามทำอะไรอยู่?”

“ผู้นำ ให้ฉันช่วยทำให้คุณเย็นลงหน่อย” เฉาชิงเฉิงโอบกอดคอของเยี่ยชิวด้วยมือทั้งสองข้าง และโน้มตัวเข้าไปเล็กน้อย

กลิ่นหอมฟุ้งฟุ้งไปทั่ว

เฉาชิงเฉิงกระซิบข้างหูเยี่ยชิว “ผู้นำ ล้างหน้าซะ”

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่การระบายความร้อน แต่เป็นการเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟ

ไม่นานนัก

รถฮัมเมอร์ก็เริ่มสั่นไหว

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง ในที่สุดทุกอย่างก็สงบลง

เฉาชิงเฉิงซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเยี่ยชิว และถามเบาๆ ว่า “ผู้นำ ความโกรธของคุณลดลงแล้วหรือยัง?”

“ถ้าไม่มีล่ะ?”

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกันต่อ” เฉาชิงเฉิงกล่าว “เราไม่สามารถปล่อยให้ความโกรธมาทำร้ายตับของคุณได้ เพื่อสุขภาพของคุณ ฉันยินดีที่จะทำทุกอย่าง”

ปากของเยี่ยชิวกระตุก

ทานต่ออาจจะดีต่อตับ แต่ไม่เป็นมิตรต่อไตมากนัก

แน่นอนว่า ด้วยสภาพร่างกายในปัจจุบันของเยี่ยชิว ต่อให้ทั้งวันก็ไม่ก่อให้เกิดอันตรายใดๆ ปัญหาหลักคือ เขากำลังคิดเรื่องอื่นอยู่และไม่อยากเสียเวลา

“ชิงเฉิง ใส่เสื้อผ้าของคุณซะ แล้วฉันมีเรื่องจะบอกคุณ” เยี่ยชิวกล่าว

เฉาชิงเฉิงไม่ขยับและถามว่า “ผู้นำ คุณยกโทษให้ฉันแล้วหรือยัง ถ้าคุณยกโทษให้ฉัน ฉันจะฟังคุณ ไม่เช่นนั้นฉัน……”

“ถ้าอย่างนั้นคุณอยากจะทำอะไรอีกล่ะ?” เยี่ยชิวถาม

เฉาชิงเฉิงมองไปที่เยี่ยชิวด้วยรอยยิ้ม โดยไม่ได้พูดอะไร แต่ความตั้งใจของเธอชัดเจน

เยี่ยชิวรู้สึกปวดหัวขึ้นมา “ฉันยกโทษให้คุณแล้ว โอเคไหม?”

“ผู้นำ คุณใจดีมาก” เฉาชิงเฉิงจูบเยี่ยชิวบนใบหน้า จากนั้นสวมเสื้อผ้าของเธอและนั่งข้างเยี่ยชิว

“ชิงเฉิง ฉัน……”

เยี่ยชิวเพิ่งเริ่มพูด โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาและเห็นหมายเลขที่คุ้นเคย

มันเป็นพ่อของไมค์

ผู้เฒ่าแห่งตระกูลโรเดล!

“คุณกล้าติดต่อฉันนะไอ้โง่” เยี่ยชิวตะโกนอย่างเย็นชาและรับสาย

“ยังรับสายฉันได้อยู่ ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ตายเหรอ?” เสียงของผู้ชายดังมาจากโทรศัพท์

“ผิดหวัง?” เยี่ยชิวเยาะเย้ย

“ไม่ ถ้าคุณฆ่าได้ง่ายขนาดนั้น มันคงทำให้ฉันหมดความสนใจ” ชายคนนั้นกล่าว “วันนี้เป็นเพียงครั้งแรก จะมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม...…จนกว่าคุณจะตาย”

“ฉันไม่เพียงต้องการฆ่าคุณเท่านั้น แต่ยังต้องการฆ่าคนที่คุณรักด้วย”

สถานทูต

ผู้อาวุโสถังไปต่างประเทศเมื่อได้รับข่าว เขาพยายามติดต่อ เยี่ยชิวทันที แต่พบว่าเขาไม่รับสาย

“เด็กคนนี้ เขาบล็อกฉันจริงๆ นี่มันยอมรับไม่ได้”

ผู้อาวุโสถังพูดด้วยความรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

“คุณปู่ มีอะไรผิดปกติ?” ถังถังถาม เธอร่วมเดินทางไปกับผู้อาวุโสถังในฐานะตัวแทนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม

“หลานรีบติดต่อกับเยี่ยชิว เด็กคนนี้กำลังทำอะไรสักอย่าง” ผู้อาวุโสถังกล่าว

“เขามีแผนจะทำอะไร?” ถังถังถามอย่างสงสัย

“อย่าถามคำถามมากมาย มันอาจจะสายเกินไปถ้าเราล่าช้า ติดต่อเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว” ผู้อาวุโสถังเร่งเร้า

ถังถังกดหมายเลขของเยี่ยชิว แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร โทรศัพท์ของเธอก็ถูกผู้อาวุโสถังแย่งชิงไป

ผู้อาวุโสถังถามว่า “เยี่ยชิว คุณหมายความว่าอย่างไร ทำไมคุณถึงบล็อกสายของฉัน?”

เยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ “ฉันทำไปเพราะฉันกลัวคุณจะหยุดฉัน ไม่ต้องกังวล เมื่อทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว ฉันจะลบหมายเลขของคุณออกจากบัญชีบล็อก”

“ในเวลาเช่นนี้ คุณยังคงหัวเราะได้” ผู้อาวุโสถังพูดอย่างเคร่งขรึม “เยี่ยชิว คุณไม่สามารถกระทำการโดยหุนหันพลันแล่นได้”

“ตระกูลโรเดลไม่ใช่ตระกูลธรรมดา การกระทำใดๆ ต่อพวกเขาจะทำให้โลกสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน”

“ทุกการเคลื่อนไหวสามารถส่งผลต่อทิศทางของเศรษฐกิจโลกได้”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันเข้าใจ”

“ในเมื่อคุณเข้าใจแล้ว คุณก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงอะไรใช่ไหม?” ผู้อาวุโสถังกล่าว

“รู้”

“ดีแล้วที่รู้”

“ผู้อาวุโสถัง คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

“ไม่มีแล้ว”

“งั้นฉันจะขึ้นเครื่องบิน!”