วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1344

ผู้คนที่อยู่บริเวณลานหน้าบ้าได้ยินเสียงก็หันหน้ามองไปทางประตูวิลล่า

"พี่หลิน!"

เยี่ยชิวดีใจมาก

เห็นเพียงแค่หลินจิงจื้อเดินออกมาจากประตูวิลล่าคนเดียว เธอสวมใส่ชุดเดรสสีชมพู มัดผมทรงดังโงะดูไร้เดียงสาและอ่อนหวานแตกต่างจากลุคเซ็กซี่ในอดีตไปอย่างสิ้นเชิงเลย

"พี่หลิน พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"เยี่ยชิวถามอย่างดีใจ

"พึ่งกลับมา ฉันโทรหานายแต่โทรศัพท์นายปิดเครื่อง และฉันก็ไปบ้านนาย นายก็ไม่อยู่บ้านอีก เสี่ยวเสี่ยวบอกฉันว่าวันนี้นายพักผ่อน ไม่ได้รักษาผู้ป่วยที่โรงพยาบาล ฉันเดาว่านายต้องอยู่ที่นี้แน่นอน

หลินจิงจื้อเดินเข้ามาโอบกอดเยี่ยชิวจุ๊บบนใบหน้าเขาทีหนึ่ง

เซียวจ้านแอบคิดในใจว่าแย่แน่ หลินจิงจื้อกลับมาแล้ว ยิ่งห่างกันก็ยิ่งทำให้คนรักกัน งั้นวันนี้พี่สาวก็คงไม่มีโอกาสกับลูกพี่ใหญ่แล้วสินะ

"พวกนายกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่?"หลินจิงจื้อถามด้วยความยิ้มแย้ม

เยี่ยชิวพูด"เซียวจ้านบอกว่าอี้เหรินฝึกทำอาหารไม่กี่อย่าง พวกเราว่าจะไปกินอาหารกลางวัน

"จริงหรอ งั้นฉันไปด้วย"

ในขณะนั้นทั้งสี่คนได้ออกไปจากวิลล่ามุ่งหน้าไปทางร้านดอกไม้หาเซียวอี้เหริน

เซียวอี้เหรินเห็นเยี่ยชิวกับหลินจิงจื้อก็ดีใจมาก รีบเตรียมอาหารกลางวัน

หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จก็เป็นนช่วงบ่ายแล้วเยี่ยชิวก็ไปกับหลินจิงจื้อ

หน้าร้านขายดอกไม้

เซียวอี้เหรินมองดุเยี่ยชิวจากไปด้วยแววตาเศร้า

"พี่ วันนี้ไม่ใช่ความผิดผมนะ ตอนแรกผมกะว่าจะให้ลูกพี่ใหญ่กินอาหารกลางวันแล้วไปเดินห้างดูหนังเป็นเพื่อนพี่ จากนั้นพวกพี่ก็หาที่......"

เซียวจ้านพูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงก็เปลี่ยน"ผมคิดไม่ถึงว่าพี่หลินจะกลับมาวันนี้"

"พี่ ผมไม่ได้ว่าอะไรพี่นะ พี่ต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนบ้าง"

"ชายจีบหญิงยากเหมือนข้ามภูเขา หญิงจีบชายง่ายเหมือนเดินผ่านฉากกั้น"

"ในเมื่อพี่ชอบลูกพี่ใหญ่ก็ควรลงมือหน่อย พี่ดูอย่างซูเสี่ยวกับซูลั่วยิง ถ้าหากพวกเธอไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน จะคบกับลูกพี่ใหญ่ได้เร็วหรอ?"

"อีกอย่างเชียนซานเสวี่ยก็มีลูกให้ลูกพี่ใหญ่แล้ว พี่ต้องรีบเร่งมือหน่อยแล้ว"

"แม่มีเกรียติเพราะลูกชาย เพียงแค่พี่ท้องกับลูกพี่ใหญ่ ลูกพี่ใหญ่ก็จะมาหาพี่บ่อยๆ!"

เซียวอี้เหรินจ้องเซียวจ้านเขม็น"นายนี้พูดมากจริง"

"ผมหวังดีต่อพี่ต่างหาก"เซียวจ้านตอบ"จีบผู้ชายก็เหมือนกับการต่อสู้ลงมือก่อนได้เปรียบ พี่ยังไม่ลงมืออีก ผมว่านางฟ้าไป๋ฮวากับลู่หลัวก็คงจะปีนขึ้นเตียงลูกพี่ใหญ่"

"ยังไงซะบนโลกนี้ก็ยากที่จะหาผู้ชายดีๆแบบลูกพี่ใหญ่ยาก"

"พี่ ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้หน้าด้าน แต่เพื่อความสุขตลอดชีวิตพี่ต้องลองคิดดูเยอะๆนะ"

เซียวอี้เหรินก็อยากจะคบกับเยี่ยชิว แต่ว่าเธอไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

เซียวจ้านรู้ความในใจเธอพูดว่า"พี่ พี่ลองคิดวิธีเอง ผมก็ช่วยพี่คิดหาวิธีแต่ยังไงพี่ก็ต้องรีบสานสัมพันธ์กับลูกพี่ใหญ่ก่อนที่สายเกินแก้ ผมที่เป้นน้องชายภรรยาก็ถูกต้องตามหลัก"

"ฉันมีอยู่หนึ่งวิธี"จู่ๆหู่จื่อที่นั่งดูทีวีบริเวณมุมห้องหนึ่งก็พูดขึ้นมา

ทันใดนั้นสายตาของเซียวอี้เหรินกับเซียวจ้านจ้งไปทางหู่จื่อ

"นายมีวิธีอะไร?"เซียวจ้านถาม

หู่จื่อพูด"สามารถให้อาจารย์ของฉันวางยาให้ได้"

เซียวจ้านหมดคำจะพูด ไม่แปลกที่จะเป็นหู่จื่อแล้วยังเป็นเสืออีก ความคิดแบบนี้ก็คิดออกมาได้อยากตายหรือไง?

หู่จื่อพูด"อาจารย์ชอบกินอาหารที่อาจารย์แม่อี้เหรินทำมาก รอบหน้าเวลาเรียกอาจารย์มากินข้าว พี่จ้านสามารถผสมยาใส่ในข้าวอาจารย์นิดหน่อย"

"วิธีนี้ไม่ได้"เซียวจ้านพูด"ลูกพี่เป็นปราชญ์แพทย์ วรยุทธ์ก็สูง ผสมยาในข้าวเดียวเขาก็รู้"

"พี่จ้าน พี่กังวลมากเกินไปแล้ว อาจารย์เชื่อใจพี่ขนาดนั้นไม่มีทางรู้ว่าพี่ผสมยาในข้าวหรอก"หู่จื่อพูด"พี่สามารถทำให้เม็ดยานั้นละเอียดแล้วค่อยใส่ลงในถ้วยข้าวของอาจารย์ทีหลังก็ได้"

"ก็แบบสีน้ำเงินแบบนั้นไง พี่ไม่ใช่ว่ารู้ผลลัพธ์มันอยู่แล้วหรอ?"

"อาจารย์เพียงแค่กินข้าวก็คบกับอาจารย์แม่อี้เหรินแน่นอน"

"ฉัน......"เซียวจ้านพึ่งเปิดปากพูดก็ถูกเซียวอี้เหรินหยิกหู

ถึงห้องนอน

เยี่ยชิวแทบจะรอไม่ไหวที่จะจูบหลินจิงจื้อ เป็นเวลานานมากที่ไม่ได้มีอะไรกับหลินจิงจื้อ เขาคิดถึงจนจะบ้าอยู่แล้ว

แสดงความรักกันอย่างลึกซึ้ง

จู่หลินจิงจื้อพูดว่า"ที่รัก สะพานยี่สิบสี่แห่งคืนเดือนหงาย......คุณอยากลองไหม?"

เยี่ยชิวเข้าใจทันทีรีบหยักหน้า

"ร้ายมาก"หลินจิงจื้อกรอกตาใส่เยี่ยชิวและคุกเข่าลงพื้น

……

วันถัดไป

สิบโมงเช้า

เยี่ยชิวลืมตาขึ้นหันไปมองหลินจิงจื้อที่นอนอยู่บนตัวเขาเหมือนกับปลาหมึกยักษ์

พวกเขาเริ่มบรรเลงเพลงรักกันตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายจนถึงรุ่งเช้าวันนี้ถึงหยุด หลินจิงจื้อเหนื่อยจนสลบไปแล้ว

เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์มาพึ่งรู้ว่ามือถือยังปิดเครื่องเหมือนเดิม รีบเปิดเครื่องทันที

คิดไม่ถึงเลยว่าพอเปิดเครื่องปุ๊บก็มีสายของอมตะชางเหม่ยโทรเข้ามาเลย

"เจ้าเด็กเหลือขอ นายมั่วแต่ไปทำอะไรอยู่ เมื่อวานจนถึงวันนี้ฉันโทรหานายเป็นสิบกว่าสายทำไมนายถึงปิดเครื่องไว้ตลอด?"

"ไอ่แก่มีอะไรก็รีบพูดมา ฉันไม่มีเวลามาฟังนายพูดไร้สาระ"

"เจ้าเด็กเหลือขอ รีบมาที่เทือกเขาคุนหลุน รอบนี้ฉันหาชีพจรมังกรเจอจริงๆแล้ว"อมตะชางเหม่ยพูด

เยี่ยชิวด่า"ไอ่แก่นี่นี้ พูดอะไรที่มันน่าเชื่อถือหน่อยได้ไหม?เพื่อเรื่องนี้นายโทรหาฉันกี่สาย ยังจะมาโกหกฉัน?"

"เจ้าเด็กเหลือขอ รอบนี้ฉันไม่ได้โกหกนายจริง......"

อมตะชางเหม่ยยังไม่ทันได้พูดจบ ในโทรศัพท์ก็มีเสียงของนักบวชดังออกมา

"เยี่ยชิว รีบมาที่เทือกเขาคุนหลุน สถานการณ์ไม่ดี!"