วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1424

ตัวอักษรขนาดใหญ่หลายตัวถูกสลักไว้บนผนัง และงานเขียนก็น่าประทับใจมาก

ผู้พบเห็นต่างตกตะลึง

พวกเขาไม่คาดคิดว่าเยี่ยชิวจะกล้าหาญขนาดนี้ เขาจะฆ่าผู้คนจากนิกายหยินหยางและยังกล้าที่จะทิ้งชื่อของเขาไว้เบื้องหลัง

ทันใดนั้นทุกคนก็ชื่นชมเยี่ยชิว

“นายน้อยเป็นนักรบอย่างแท้จริง!”

“นายน้อยไม่กลัวคำสอนหยินหยางและขจัดอันตรายต่อผู้คน เขาเป็นพระโพธิสัตว์อย่างแท้จริง!”

"ได้โปรด คุณหลง โปรดยอมรับการแสดงความเคารพของฉันด้วย!"

ผู้ดูต่างโค้งคำนับให้กับเยี่ยชิว

มุมปากของเยี่ยชิวขดตัวเป็นรอยยิ้มแปลก ๆ

“ทุกคน โปรดบอกลาเราด้วย เราจะไม่มีวันได้เจอคุณอีก!”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็พานางฟ้าไป๋ฮัวและคนอื่น ๆ ออกไป

บนถนน

ฉางเหม่ยยิ้มและพูด "เจ้าสารเลวตัวน้อย เจ้าสร้างปัญหาให้กับซุ่ยตงได้ดีมาก บางทีเจ้าอาจฆ่าใครสักคนด้วยมีดที่ยืมมาก็ได้"

เยี่ยชิวกล่าว "จริงๆ แล้ว เหตุผลที่ฉันตำหนิพญามังกรก็เพื่อบังคับให้เขาออกมา"

“เมื่อข้ามาถึงโลกแห่งการฝึกฝนครั้งแรก การพยายามตามหาพญามังกรด้วยกำลังของข้าเองนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นธุระของคนโง่”

“ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุดคือขอให้คนอื่นช่วยฉันตามหาเขา”

“ในฐานะนิกายชั้นนำในดินแดนรกร้างตะวันออก นิกายหยินหยางจะมีเวลาค้นหาผู้คนได้ง่ายกว่าฉันอย่างแน่นอน”

“สำหรับการฆ่าใครสักคนด้วยมีดที่ยืมมา...”

เยี่ยชิวส่ายหัว "มันยาก!"

“นิกายหยินหยางสามารถกลายเป็นนิกายชั้นนำในดินแดนรกร้างตะวันออกได้ ผู้นำอาวุโสของพวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา ฉันไม่สามารถหลอกลวงพวกเขาด้วยเคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้”

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคุณจะฆ่าพญามังกรไม่ได้ แต่คุณยังคงทำให้เขาลอกผิวหนังได้”

ลู่หลัวยิ้มและพูดว่า "อาจารย์เยี่ย คุณใจร้ายมาก~"

“นี่ถือว่าแย่หรือเปล่า?” เยี่ยชิวพูด “ฉันแย่กว่านี้ได้ คุณอยากลองไหม?”

เอิ่ม!

นางฟ้าไป๋ฮวาไอสองครั้ง จ้องมองไปที่เยี่ยชิว แล้วพูด "เจ้าพูดถูก ด้วยพฤติกรรมของนิกายหยินหยาง พญามังกรจะต้องทนทุกข์ทรมาน"

“ยังไงก็ตาม พวกเราไปนั่งในแผงเคลื่อนย้ายมวลสารตอนนี้ได้ไหม?” เยี่ยชิวถาม

“ที่นั่นสามารถเปิดได้เฉพาะในระหว่างวันเท่านั้น” นางฟ้าไป๋ฮวากล่าว

เยี่ยชิวพูด "แล้วคืนนี้เราจะไปนอนข้างถนนจริงๆ เหรอ?"

“นั่นไม่จำเป็น” ไป๋ฮวาเหลือบมองท้องฟ้าแล้วพูดว่า “อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะรุ่งเช้าแล้ว ไปทางด้านตะวันออกของเมืองแล้วหาโรงแรมที่พัก จากนั้นเช้าพรุ่งนี้เราจะนำชุดเคลื่อนย้ายมวลสารโดยตรง สู่เมืองหมิงเยี่ย”

ในขณะนั้น คนกลุ่มหนึ่งเดินทางมาทางตะวันออกของเมืองและพบโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

หลังจากเข้าไปในห้อง ฉางเหม่ยก็ผล็อยหลับไป โดยกรนเสียงดังจนเยี่ยชิวนอนไม่หลับเลย

“คุณภาพการนอนหลับของชายชราดีมาก สงสัยชาติที่แล้วเขาเป็นหมู”

เยี่ยชิวพึมพำกับตัวเอง วางศีรษะบนมือ นอนอยู่บนเตียงและคิด

คราวนี้เขามาถึงโลกแห่งการฝึกฝนและมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการ

ก่อนอื่น ให้ตามหาเยี่ยหวู่ซวง และสังหารพญามังกร

ประการที่สอง ช่วยนางฟ้าไป๋ฮวา ติดตามฆาตกรที่ทำลายพระราชวังไป๋ฮวาและช่วยเธอแก้แค้น

ประการที่สาม ตามหาเยี่ยหวู่ซวงและขอวิธีกลับไปสู่โลกฆราวาส

ตอนนี้สิ่งแรกถูกใส่ไว้ในวาระการประชุมแล้ว ตราบใดที่พลังหยินหยาง ดำเนินการตามหาพลังมังกรฉันเชื่อว่าอีกไม่นานก็จะมีข่าวเกี่ยวกับพลังมังกร

เมื่อพญามังกรมีข่าว เยี่ยหวู่ซวงก็จะปรากฏตัวขึ้นอย่างแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้น พ่อและลูกก็สามารถร่วมมือกันจัดการกับพญามังกรได้

สำหรับสิ่งที่สองเยี่ยชิวรู้สึกว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้น

แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ถามนางฟ้าไป๋ฮวา ว่าอาจารย์ของเธอมีการเพาะปลูกอะไรในช่วงชีวิตของเขา แต่ความจริงที่ว่าฆาตกรสามารถทำลายพระราชวังไป๋ฮวาได้แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา

แม้ว่าเยี่ยชิวจะพบฆาตกรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากระดับพลังยุทธ์ของเขาแล้ว เขาอาจจะไม่สามารถช่วยนางฟ้าไป๋ฮวา ล้างแค้นให้กับเธอได้?

เว้นแต่จะมีการขอให้แขนหักในโลงศพช่วย

แต่ผู้ชายคนนั้นยังบอกด้วยว่าเขาจะดำเนินการเฉพาะเมื่อเยี่ยชิวเผชิญกับวิกฤตชีวิตหรือความตายเท่านั้น

เมื่อคนเข้าแถวเห็นฉากนี้พวกเขาก็ตกใจมากจึงวิ่งหนีไปทุกทิศทุกทาง

เยี่ยชิวรีบเข้าไปฆ่าสาวกหยินหยางทั้งหมดโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ฉางเหม่ยเรียนรู้ที่จะฉลาดในครั้งนี้เยี่ยชิวกำลังฆ่าผู้คนที่อยู่ข้างหน้าในขณะที่เขาตามหลังเพื่อค้นหาหินแห่งจิตวิญญาณ

คราวนี้ฉางเหม่ยค้นหาหินวิญญาณหลายร้อยก้อนและได้รับมากมาย

ท้ายที่สุดแล้ว คนเหล่านี้ปกป้องวุดวาร์ปและรับหินวิญญาณจำนวนมากทุกวัน

แน่นอนว่าหินจิตวิญญาณส่วนใหญ่ชิ้นสุดท้ายเหล่านี้จะต้องถูกส่งมอบให้กับนิกายหยินหยาง แต่คราวนี้พวกเขาถูกฆ่าตายก่อนจึงจะสามารถส่งมอบมันได้

“นี่คือจุดวาร์ปเหรอ?”

เยี่ยชิวอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นอาเรย์เทเลพอร์ต มันดูเหมือนวงกลมแห่งแสง

"ไปเถอะ!"

นางฟ้าไป๋ฮวานำพวกเขาเข้าสู่วงกลมแห่งแสง และวินาทีต่อมา ร่างของพวกเขาก็หายไป

เยี่ยชิวรู้สึกว่าทุกสิ่งมืดมนต่อหน้าต่อตา และมีลมหวีดหวิวในหูของเขา เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน แต่ในที่สุดเขาก็รู้สึกมั่นคงใต้เท้าของเขา เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง เห็นว่ามาถึงที่แปลกๆ

นี่เป็นวุดวาร๋ปด้วย

“คุณกำลังทำอะไรยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง? ออกไปจากที่นี่” เสียงหนึ่งตะโกน

เยี่ยชิวเหลือบมองและพบว่าคนที่พูดสวมชุดเกราะ เช่นเดียวกับสาวกหยินหยางที่เขาฆ่า

มีมากกว่าสอบตรงนั้น

เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้มาจากนิกายหยินหยางด้วย

เยี่ยชิวจากไปอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไร หลังจากเดินได้สักพัก กำแพงเมืองก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

กำแพงเมืองเรียบง่ายและเคร่งขรึมเต็มไปด้วยความผันผวนของชีวิต เหนือประตู มีอักษรตัวใหญ่ สามตัวสลักอยู่

เมืองหมิงเยี่ย!

หลายคนมาที่ประตูเมืองและกำลังจะเข้าไปในเมือง ทันใดนั้น ฉางเหม่ยก็ชี้ไปด้านข้างแล้วพูดว่า "ดูสิ ไอเด็กน้อย"

เยี่ยชิวหันกลับไปและเห็นประกาศจับติดไว้บนกำแพงเมือง และใบหน้าที่คุ้นเคยก็สะดุดตาเขา

เยี่ยหวู่ซวง!