วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2299

วันที่สอง

ยามเช้า

แสงอาทิตย์ส่องกระทบหน้าต่าง ทำให้เกิดจุดแสงสีทองกระจายอยู่บนพื้นห้อง

เยี่ยชิวค่อยๆ ตื่นขึ้นมา รู้สึกว่าศีรษะยังคงมึนงง

เขากำลังจะยกมือขึ้นนวดขมับ แต่จู่ๆ ก็สังเกตเห็นว่ามีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาจากข้างกาย

เขานึกว่าเป็นหยุนซี ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงเอี้ยวตัวโอบเอวบางนั้นไว้ แล้วลูบไล้ขึ้นไปตามทางที่คุ้นเคย จนไปถึงยอดเขาลูกหนึ่ง

"เอ๊ะ ทำไมเล็กจัง?"

เยี่ยชิวตระหนักทันทีว่า คนในอ้อมกอดไม่ใช่หยุนซี และไม่ใช่นางฟ้าไป๋ฮวา

เพราะขนาดรูปร่างจื่อของผู้หญิงสองคนนี้ เขารู้ดี

"แล้วคนในอ้อมกอดฉันคือใคร?"

เยี่ยชิวค่อยๆ ชะโงกหน้าไปดูเงียบๆ แล้วร่างก็สะดุ้งโหยง

ลู่หลัว!

ทำไมถึงเป็นเธอล่ะ?

เด็กสาวคนนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

ทันใดนั้น เยี่ยชิวรู้สึกเหมือนคนทำผิดที่มีจิตใจไม่สงบ เขามองไปรอบๆ อย่างตื่นตระหนก แต่ไม่เห็นนางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซี ใจที่เครียดของเขาจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย

"ผมไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกับลู่หลัวใช่ไหม?"

เยี่ยชิวคิดแล้ว ค่อยๆ เลิกผ้าห่มขึ้นดู ทันใดนั้น รอยเลือดสดบนผ้าปูที่นอนก็ปรากฏแก่สายตา

"โอ้แม่เจ้า!"

เยี่ยชิวตกตะลึง

"บ้าเอ๊ย เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"ทำไมผมถึงได้นอนกับเธอล่ะ?"

"มันช่างเหลือเชื่อ ผมต้องทบทวนให้ดี"

เยี่ยชิวหลับตาลง เริ่มนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน

เมื่อคืนนี้ เขาดื่มเหล้ากับจื่อหยางเทียนจุนและคนอื่นๆ จนดึก แล้วเข้ามาที่ห้องของหยุนซี เอากันสองยกกับนางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซี

จากนั้นนางฟ้าไป๋ฮวาก็ทำอาหารมาเต็มโต๊ะ พวกเขากินและดื่มไปพร้อมกัน

เยี่ยชิวยังจำได้ชัดเจนว่า นางฟ้าไป๋ฮวาป้อนอาหารให้เขา หยุนซีป้อนเหล้าให้เขา เขากอดทั้งสองไว้ข้างๆ สองมือยุ่งอย่างมีความสุข

จากนั้น ศีรษะของเขาก็เริ่มมึนงงมากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากนั้น นางฟ้าไป๋ฮวาป้อนน้ำซุปให้เขาสองชาม แล้วพาเขาไปนอนกับหยุนซี

ในตอนนั้นเยี่ยชิวเมาจากแอลกอฮอล์ ร่างกายร้อนผิดปกติ ในใจเหมือนมีเปลวไฟกำลังลุกไหม้ อยากเอากันอีกครั้ง

"พวกเธอผลักผมออก บอกว่าจะไปอาบน้ำก่อน หลังจากนั้นในความงัวเงีย ซีเอ๋อร์ดูเหมือนจะกลับมา ผมจึงกระโจนเข้าใส่..."

เยี่ยชิวสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

"หรือว่า คนที่ผมกระโจนใส่ไม่ใช่ซีเอ๋อร์ แต่เป็นลู่หลัว?"

เยี่ยชิวทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืนในหัวอย่างละเอียด และพบช่องโหว่หลายจุด

"ไม่ถูกนะ ดึกดื่นค่ำคืนแบบนั้น ทำไมลู่หลัวถึงมาที่ห้องของซีเอ๋อร์ได้?"

"และเย่ว์เอ้อร์กับซีเอ๋อร์ก็อาบน้ำอยู่ในห้องไม่ใช่หรือ? ถ้ามีคนเข้ามา พวกเธอจะไม่รู้ได้อย่างไร?"

"เมื่อรู้ว่าผมกระโจนใส่ผิดคน ทำไมพวกเธอถึงไม่ห้ามล่ะ?"

"เมื่อคืนดื่มเหล้าของไอ้แก่ไปตั้งเยอะ ผมก็ไม่มีอาการมึนหัว แต่พอดื่มเหล้าเทพเพียงไหเดียว ก็มึนงงไปหมด นี่แสดงว่าเหล้ามีปัญหา"

"หรือว่าเย่ว์เอ๋อร์ใส่ยาในเหล้า?"

"ไม่ใช่ ผมมีภูมิต้านทานพิษ ถึงใส่ยาก็ไม่มีผลกับผม"

"แล้วซุปที่เย่ว์เอ๋อร์ต้ม ทำไมยิ่งดื่มร่างกายยิ่งร้อน..."

เยี่ยชิวคิดไปคิดมา สุดท้ายก็มีข้อสรุปเพียงอย่างเดียว เรื่องนี้เป็นการวางแผนของนางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซี

ความรู้สึกของลู่หลัวที่มีต่อเขา ที่จริงเยี่ยชิวรู้มานานแล้ว แต่เพราะลู่หลัวเป็นสาวใช้ของนางฟ้าไป๋ฮวา ด้วยความสัมพันธ์นี้ ลู่หลัวจึงไม่เคยเข้าหาเขาก่อน

เยี่ยชิวก็เพราะนางฟ้าไป๋ฮวา จึงตั้งใจหลีกเลี่ยง ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับลู่หลัว

เยี่ยชิวคว้ามือเธอไว้ พูดว่า "เธอนอนต่ออีกสักพัก"

ลู่หลัวพูดอย่างร้อนรน "นอนต่อไม่ได้แล้ว ถ้ากงจู่และพี่ซีเอ๋อร์กลับมาเห็นพวกเราอยู่ในสภาพนี้ จะต้องไม่ยกโทษให้ฉันแน่ คุณชายเยี่ย ปล่อยมือฉันเถอะ"

"ผมไม่ปล่อย" เยี่ยชิวแกล้งแหย่หญิงสาวตัวน้อย

"คุณชายเยี่ย ปล่อยฉันได้ไหม? ไม่อย่างนั้นถ้ากงจู่พวกเธอกลับมา ฉันไม่รู้จะอธิบายกับพวกเธอยังไง ฉันขอร้องคุณ"

"จะให้ผมปล่อยก็ได้ จูบผมทีหนึ่ง"

"นี่..." ลู่หลัวลังเลเล็กน้อย แล้วรีบก้มตัวลงจูบที่แก้มของเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแดงก่ำพูดว่า "คุณชายเยี่ย ตอนนี้คุณปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหม?"

ใครจะรู้ว่าเยี่ยชิวไม่เพียงไม่ปล่อยเธอ แต่กลับรวบตัวเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมอก

"คุณชายเยี่ย อย่าทำแบบนี้นะ ฉันขอร้องคุณ รีบปล่อยฉันเถอะ..." ลู่หลัวร้อนใจจนเกือบร้องไห้

เยี่ยชิวยังคงไม่ปล่อยเธอ พูดว่า "ไม่ต้องตกใจ เรื่องของพวกเรา เย่ว์เอ๋อร์และซีเอ๋อร์รู้มานานแล้ว"

"อะไรนะ!" ลู่หลัวตกใจจนใบหน้าเล็กๆ ซีดขาว

"ไม่ต้องกลัว พวกเธอจะไม่ตำหนิเธอหรอก ทุกอย่างเป็นความผิดของผม เมื่อคืนผมดื่มมากไป" เยี่ยชิวพูด "เดี๋ยวผมจะอธิบายกับเย่ว์เอ๋อร์และซีเอ๋อร์เอง"

"คุณชายเยี่ย ฉัน..."

เยี่ยชิวดึงลู่หลัวเข้ามาในอ้อมอก จ้องมองเธอ ทันใดนั้น ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็แดงเหมือนเลือด เธอก้มหน้าลงอย่างเขินอาย

"มีความสุขไหม?" เยี่ยชิวถาม

"อืม" ลู่หลัวตอบด้วยเสียงเบาเหมือนยุง

"เมื่อคืนผม... หยาบคายไปหรือเปล่า?" เยี่ยชิวถามอีก

ลู่หลัวตอบอย่างเขินอาย "อืม"

"งั้นให้ผมอ่อนโยนกว่านี้ดีไหม?" เยี่ยชิวพูดจบก็ประคองใบหน้าของลู่หลัวไว้ สบตากัน ลู่หลัวหายใจถี่ขึ้น ตัวแข็งด้วยความตื่นเต้น แล้วเธอก็เห็นเยี่ยชิวค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาหาเธอ

"อื้อ~"

ไม่นาน ลู่หลัวก็ละลายในอ้อมกอดของเยี่ยชิว ยอมให้เขาเอาแต่โดยดี