วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2343

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “ระฆังใบนี้ไม่ธรรมดา บอกไปเจ้าอย่าเพิ่งหมดหวังนะ ข้าเองก็หาวิธีออกไม่ได้เช่นกัน”

“เจ้าก็หาไม่ได้อย่างนั้นหรือ?” หัวใจของเยี่ยชิวเย็นวาบไปครึ่งหนึ่ง

เดิมที เขาก็ฝากความหวังไว้กับเหล่าจิ่วมาก ใครจะรู้ว่าเหล่าจิ่วก็จนปัญญา

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “แต่เจ้าไม่ต้องกังวลไป โชคชะตาของเจ้าเข้มข้น ระฆังใบนี้กักขังเจ้าไว้ไม่ได้หรอก”

“ต่อให้เจ้าถูกขังอยู่ที่นี่ไปชั่วชีวิต ก็ไม่มีทางตาย”

“ร่างอมตะ สามารถไม่ตายไม่ดับได้”

เยี่ยชิวโมโหจัด เขาสบถออกมาว่า “ทวดมึงสิ! หากข้าถูกขังอยู่ที่นี่ ใครจะช่วยเจ้าหาร่างกายเล่า?”

เหล่าจิ่วฮึ่มฮั่มว่า “ตอนที่เจ้ายังไม่ถูกขังอยู่ที่นี่ ก็ไม่เห็นจะช่วยข้าหาร่างกายเลยนี่?”

“ข้า…” เยี่ยชิวถึงกับหาคำพูดมาโต้แย้งไม่ได้ชั่วขณะ

เหล่าจิ่วปลอบใจว่า “อย่าตกใจไป วิธีแก้ปัญหาคนเราก็คิดขึ้นมาได้นี่นา อย่างมากก็ใช้หม้อเฉียนคุนบุกทะลวงออกไป”

“แต่ระฆังใบนี้ไม่ธรรมดา มีความเป็นไปได้สูงมากว่าเป็นอาวุธจักรพรรดิ หากบุกทะลวงออกไป จะทำลายอาวุธจักรพรรดิชิ้นหนึ่งก็ค่อนข้างน่าเสียดาย”

“จริงสิ แล้วเจ้าวายร้ายนั่นล่ะ?” เหล่าจิ่วถาม

เยี่ยชิวชะงักไปครู่หนึ่ง “เจ้าวายร้ายอะไร?”

“ก็ชางเหม่ยไงล่ะ!” เหล่าจิ่วกล่าว “ทำไมไม่เห็นเจ้าวายร้ายนั่นเลย? เขาไม่ใช่เชี่ยวชาญวิชามารนอกรีตหรอกหรือ? ทำไมเขาถึงไม่มีวิธีล่ะ?”

“อย่าพูดถึงเลย ไอ้เเก่นั่นทำตัวเองแท้ๆ” เยี่ยชิวเล่าเรื่องที่อมตะชางเหม่ยตกลงไปในกับดักให้ฟัง

ฟังจบ เหล่าจิ่วหัวเราะเสียงดัง “ข้าจะขำตายอยู่แล้ว! คำนวณดวงชะตาตัวเอง แล้วตกหลุมพรางตัวเอง สมน้ำหน้า!”

“เหล่าจิ่ว เจ้าไม่มีวิธีจริงๆ หรือ?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

เหล่าจิ่วถอนหายใจเฮือกหนึ่ง กล่าวว่า “ข้าไม่มีทางจริงๆ หากข้าร่างกายครบถ้วนสมบูรณ์ แม้แต่นิ้วเดียวก็สามารถยกระฆังใบนี้ขึ้นมาได้ เสียดายจริงๆ ตอนนี้เหลือแค่แขนข้างเดียว เจ้าหนู เจ้าต้องรีบช่วยข้าหาร่างกายให้ครบถ้วน”

เยี่ยชิวพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ตอนนี้ออกไปไม่ได้ แล้วจะช่วยเจ้าหาร่างกายได้อย่างไร?”

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “สมบัติแบบนี้ หากเจ้าไม่ได้เข้าใจวิธีใช้ ก็มีวิธีเดียวคือการบุกทะลวงออกไปอย่างแข็งกร้าว”

“เพียงแต่ระฆังใบนี้มีระดับไม่ต่ำ หายากยิ่งนัก การบุกทะลวงอย่างแข็งกร้าวจะทำให้มันได้รับความเสียหายอย่างหนัก น่าเสียดายจริงๆ”

“ดังนั้น ข้าสามารถให้คำแนะนำเจ้าได้ นั่นคือหาวิธีทำให้มันเกิดการสั่นพ้อง”

เยี่ยชิวรีบถามทันที “จะทำให้มันสั่นพ้องได้อย่างไร?”

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “เจ้าไม่ได้เรียนรู้วิชาลับมากมายหรอกหรือ? ลองใช้ทีละอย่างดูสิ”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “หากไม่ได้ผลเล่า?”

“ไม่ลองดูจะรู้ได้อย่างไรว่าไม่ได้ผล? อีกอย่าง ลองดูก็ไม่ได้เปลืองแรงมาก แค่เสียเวลาไปบ้างเท่านั้นเอง” เหล่าจิ่วกล่าว “หากลองทุกวิธีแล้วไม่ได้ผล ก็ทำได้แค่บุกทะลวงอย่างแข็งกร้าว”

“ได้ ข้าจะลองดู!” เยี่ยชิวก็เข้าใจว่าตอนนี้ไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว ทำได้แค่ลองดูเท่านั้น

เหล่าจิ่วกล่าวว่า “ข้าจะหลับใหลอีกครั้งแล้ว เจ้าหนู ออกไปได้แล้วจำไว้ช่วยข้าหาร่างกาย เรื่องนี้จะล่าช้าไปอีกไม่ได้แล้ว”

“รู้แล้ว” เยี่ยชิวตอบรับ

แขนที่ขาดลอยเข้าไปในโลงศพเลือดแดง ชั่วพริบตาถัดมา “โครม” เสียงดัง ฝาโลงก็ปิดลง

“คุณชายเยี่ย เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?”

ทันใดนั้น เสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้น เมื่อนางเห็นเยี่ยชิวจ้องมองผนังระฆังอย่างเหม่อลอย ไม่ขยับเขยื้อนเป็นเวลานาน นางก็ถามด้วยความสงสัย

นางจะรู้ได้อย่างไรว่าเยี่ยชิวแท้จริงแล้วกำลังสื่อสารกับเหล่าจิ่วด้วยพลังจิต

เยี่ยชิวได้สติกลับมา กล่าวว่า “ข้ากำลังคิดว่าจะออกไปได้อย่างไร?”

“เจอวิธีแล้วหรือ?” หญิงสาวถาม

เยี่ยชิวพยักหน้า “มีเค้าลางอยู่บ้าง ส่วนจะได้ผลหรือไม่ ยังไม่แน่ชัด ดังนั้นข้าต้องลองดู”

“แล้วข้าต้องทำอะไรบ้าง?” หญิงสาวถาม

“เจ้าไม่ต้องทำอะไรเลย แค่นั่งอยู่ตรงนั้นเฉยๆ ก็พอ” เยี่ยชิวกลัวว่าจะเผลอทำร้ายหญิงสาว จึงได้ตั้งบาเรียป้องกันไว้เป็นพิเศษ เพื่อปกป้องหญิงสาวอยู่ภายใน

เมื่อเห็นการกระทำของเยี่ยชิว หญิงสาวก็รู้สึกอบอุ่นในใจ

“อย่าขยับนะ รักษาความเงียบไว้” เยี่ยชิวกำชับ

“อืม” หญิงสาวพยักหน้า ราวกับลูกแมวตัวน้อยที่เชื่อฟัง

จากนั้น เยี่ยชิวก็นั่งขัดสมาธิหน้าผนังระฆัง เริ่มโคจรชี่แท้ และแสดงพลังเทพและวิชาลับต่างๆ ที่มีออกมา เพื่อลองดูว่าจะสามารถทำให้ระฆังใบนี้เกิดการสั่นพ้องได้หรือไม่?

หมัดมังกรสังหาร!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน