วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2342

ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้าง

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

สวรรค์เป็นพยาน! เขาไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเลยจริงๆ! เขาแค่อยากให้นางเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาก็เท่านั้น

แล้วทำไมถึงกลายเป็นจูบไปได้?

เวรเอ๊ย! เป็นเพราะเสน่ห์บ้าๆ ของเขาแท้ๆ!

หลังจากหญิงสาวจูบเยี่ยชิวแล้ว ก็รีบซบหน้าอกของเขา ราวกับดอกบัวที่กำลังบำเรอความขวยเขิน

เยี่ยชิวไม่รู้จะพูดอะไรดี

บรรยากาศพลันตกอยู่ในความกระอักกระอ่วน

ผ่านไปครู่หนึ่ง

เยี่ยชิวเอ่ยขึ้นว่า “คุณหนูโหรวเอ๋อร์ เจ้าพักผ่อนไปก่อน ข้าจะลองดูอีกครั้ง ว่าจะหาทางออกไปได้หรือไม่?”

เขากลัวจริงๆ ว่าหากกอดหญิงสาวไว้แบบนี้ต่อไป อาจจะเผลอทำเรื่องที่เลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานไปเสียก่อน เพราะเขาไม่ใช่หลิ่วเซี่ยฮุ่ยนี่นา

“อืม” หญิงสาวครางตอบเบาๆ

เยี่ยชิวคลายอ้อมกอด แล้วลุกขึ้นยืน เดินสำรวจรอบๆ ผนังระฆัง

จะว่าไปแล้ว ไม่ใช่แค่สำรวจหรอก แต่เขาแค่ต้องการหลีกเลี่ยงความกระอักกระอ่วนต่างหาก

หญิงสาวแอบมองเยี่ยชิวเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่ แก้มแดงก่ำน่ารักน่าเอ็นดู

“คุณหนูโหรวเอ๋อร์ เจ้าดีขึ้นบ้างไหม?” เยี่ยชิวถามหาเรื่องคุยพลางสำรวจผนังระฆัง

“ดีขึ้นมากแล้ว” หญิงสาวตอบ

จะว่าไปแล้วก็แปลกเหมือนกัน ปกติแล้วนางจะกลัวพื้นที่ปิดทึบแบบนี้มาก แต่ไม่รู้ทำไม ตอนนี้นางกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวเท่าเมื่อก่อนแล้ว

"หรือว่าเป็นเพราะได้อยู่กับคุณชายเยี่ยสินะ?"

หญิงสาวเท้าคาง เอียงคอ มองเยี่ยชิว แล้วรำพึงในใจว่า "หล่อเหลา พลังแข็งแกร่ง แถมยังแต่งกลอนเป็น อีกทั้งยังเชี่ยวชาญเรื่องอาหารและสุราอีก… ช่างสมบูรณ์แบบอะไรเช่นนี้!"

"หากได้พบคุณชายเยี่ยเร็วกว่านี้ก็คงจะดี จะได้ไม่ต้องมาเผชิญสถานการณ์แบบนี้"

"ไม่ได้การล่ะ พอกลับไปแล้ว ต้องพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจน"

แม้หญิงสาวจะดูบอบบาง แต่ในตอนนี้ แววตาของนางกลับแน่วแน่ขึ้นอย่างมาก ราวกับว่านางได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว

สีหน้าของเยี่ยชิวค่อยๆ เคร่งขรึมขึ้น

“แปลกจริง ระฆังใบนี้มีที่มาอย่างไรกัน ถึงขนาดที่แม้แต่พี่สาวปริศนายังเอาชนะมันไม่ได้?”

“หรือจะลองใช้ดาบเซวียนหยวนดี?”

“ดาบเซวียนหยวนถึงแม้จะคมกริบไร้เทียมทาน แต่ไร้ซึ่งวิญญาณดาบ ก็ไม่สามารถปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาได้”

“อีกอย่าง ระฆังใบนี้ยังสามารถกักขังข้าไว้ได้ แสดงว่ามันเป็นสมบัติที่ไม่ธรรมดา หากถูกดาบเซวียนหยวนแทงทะลุไป คงน่าเสียดายแย่ สู้ถามเหล่าจิ่วดีกว่า!”

“เหล่าจิ่ว เหล่าจิ่ว…”

เยี่ยชิวพยายามสื่อสารกับเหล่าจิ่วอีกครั้ง

ทว่า โลงศพเลือดแดง กลับนิ่งสนิท

“เหล่าจิ่ว เจ้าตื่นเถอะ ข้าถูกขังไว้แล้ว หากเจ้ายังทอดทิ้งไม่ช่วยอีก ข้าจะต้องตายแน่ๆ” เยี่ยชิวกล่าว

แต่ใครจะรู้ โลงศพเลือดแดง ก็ยังคงนิ่งเฉย

ไม่รู้ว่าเหล่าจิ่วหลับไปแล้ว หรือจงใจไม่สนใจเยี่ยชิว สรุปก็คือ ไม่มีข่าวคราวใดๆ

“เหล่าจิ่ว หากเจ้าไม่ยอมออกมา ระวังข้าจะจุดไฟเผาโลงศพเลือดแดงเสียเลย!” เยี่ยชิวขู่

ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ

“ดูท่าแล้ว เหล่าจิ่วคงจะยังหลับใหลอยู่ ข้าคงต้องหาวิธีด้วยตัวเองเสียแล้ว”

เยี่ยชิวเริ่มครุ่นคิดในสมอง ว่าจะใช้วิธีไหนจึงจะสามารถออกจากที่นี่ไปได้?

จะดีที่สุดคือ หากสามารถทำได้โดยไม่ทำลายระฆังใบนี้

คิดไปคิดมา เยี่ยชิวก็ยังหาวิธีที่ดีที่สุดไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน