วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2369

จักรพรรดิต้าโจวตัดสินใจไว้เรียบร้อยแล้ว หากเรื่องสามข้อที่อมตะชางเหม่ยกำลังจะพูดต่อไป ล้วนเป็นการเรียกร้องผลประโยชน์ให้ตนเอง เขาก็จะไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยที่จะฟาดอมตะชางเหม่ยให้ปลิวออกไปทันที

ไอ้บัดซบ แค่มาหลอกเอาสุดยอดอาวุธนักบุญไปจากข้ายังไม่พอ ยังจะมาหน้าไม่อายขอผลประโยชน์อีก ไม่ตบแกแล้วจะให้ตบใคร?

ทว่า เขากลับพบว่าตัวเองคิดผิด

สิ่งที่อมตะชางเหม่ยร้องขอ แต่ละเรื่องล้วนไม่มีเรื่องใดเกี่ยวข้องกับตัวเขาเลยแม้แต่น้อย

อมตะชางเหม่ยยิ้มแล้วกล่าวว่า “รอให้เจ้าเด็กเปรตนั่นได้เป็นราชบุตรเขยของต้าโจวแล้ว เราก็ถือว่าเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ในเมื่อเป็นครอบครัวเดียวกัน เรื่องบางเรื่อง ข้าก็จะไม่ปิดบังอีกต่อไป จะบอกกล่าวอย่างตรงไปตรงมา”

“ไม่นานมานี้ ผู้อาวุโสจื่อหยางกล่าวไว้ว่า ภายในร้อยปี โลกแห่งการฝึกเซียนจะประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่”

“หากไม่สามารถฝ่าฟันพิบัตินั้นได้ ทุกชีวิตบนโลกนี้จะต้องดับสูญ”

เมื่อได้ยินดังนั้น โจวอู่หวังและจักรพรรดิต้าโจวก็พลันสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา จื่อหยางเทียนจุนเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายดาบชิงอวิ๋น เป็นถึงผู้ฝึกตนระดับเตรียมจักรพรรดิ ไม่มีทางพูดอะไรที่ไร้หลักแน่นอน

นั่นก็แปลว่า ภายในร้อยปีโลกแห่งการฝึกเซียนจะต้องประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่แน่

อมตะชางเหม่ยกลัวว่าทั้งสองจะไม่เชื่อ จึงกล่าวเสริมว่า “ข้ากับเจ้าเด็กเปรตเคยเข้าไปในแดนลับแห่งหนึ่งของนิกายดาบชิงอวิ๋น เราได้พบกับเศษวิญญาณของปฐมาจารย์ชิงอวิ๋นผู้ก่อตั้งนิกาย”

“ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นก็กล่าวเช่นกันว่า ภายในร้อยปี โลกแห่งการฝึกเซียนจะต้องเผชิญหายนะล้างโลก”

โจวอู่หวังเอ่ยถามด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “แล้วมีหนทางใดบ้างที่จะรับมือกับภัยพิบัตินี้ได้?”

คำถามนี้แหละที่รออยู่

“มีสิ！” อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ผู้อาวุโสชิงอวิ๋นกล่าวไว้ว่า มีเพียงเยี่ยชิวเท่านั้น ที่สามารถฝ่าฟันภัยพิบัตินี้ได้”

“และส่วนสำคัญในการฝ่าฟันภัยพิบัติ ก็คือโชคชะตาแห่งกฎสวรรค์ของห้าแดน”

“จะปิดบังไปก็ไร้ประโยชน์ เจ้าเด็กเปรตนั่นมาจงโจวคราวนี้ ก็เพื่อมาตามหาโชคชะตาของเผ่ามนุษย์อีกครึ่งหนึ่งที่เหลืออยู่”

“ดังนั้น สิ่งแรกที่พวกเจ้าต้องทำก็คือช่วยเจ้าเด็กเปรตนั่นตามหาโชคชะตาของเผ่ามนุษย์ที่เหลืออยู่ให้พบ”

“พร้อมกับ ช่วยตามหาร่องรอยของเผ่านรกด้วย”

โจวอู่หวังกล่าวว่า “ข้าจำได้ว่าตอนอยู่ในสุสานมังกร เจ้าหนูนั่นเหมือนจะพูดเรื่องโชคชะตาแห่งกฎสวรรค์กับข้า ข้าก็ตอบตกลงไปแล้ว”

“ผู้อาวุโส ท่านไม่ไตร่ตรองหน่อยหรือ?” อมตะชางเหม่ยถาม

“มันเป็นเรื่องความเป็นความตายของผู้คนทั่วหล้า ยังจะต้องคิดอีกทำไม?” โจวอู่หวังตอบ “อีกอย่าง ถ้าเยี่ยฉังเซิงได้เป็นราชบุตรเขยของต้าโจว เราก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ไหนเลยจะมีเหตุผลไม่ช่วยกัน?”

“ไม่เสียแรงที่ผู้อาวุโสเป็นบุรุษอันดับหนึ่งของจงโจว เข้าใจความถูกต้องชอบธรรมอย่างแท้จริง ข้าชื่นชม” อมตะชางเหม่ยไม่ลืมจะประจบ

“แต่ว่า…” โจวอู่หวังเปลี่ยนน้ำเสียงเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “โชคชะตาของเผ่ามนุษย์ไม่ใช่อะไรที่จะหาได้ง่ายๆ แต่เราจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ส่วนจะหาได้หรือไม่ ข้าไม่กล้ารับประกัน”

“ส่วนเผ่านรกนั้น พวกมันไม่ได้ปรากฏตัวในโลกฝึกเซียนมาหลายปีแล้ว ตอนนี้แอบซ่อนอยู่ที่ใด ข้าเองก็ไม่รู้ การจะตามหาพวกมันก็ต้องใช้เวลาเช่นกัน”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ขอแค่ผู้อาวุโสรับปากจะช่วยเหลือก็พอแล้ว”

จักรพรรดิต้าโจวถามว่า “แล้วเรื่องที่สองล่ะ?”

อมตะชางเหม่ยพูดว่า “เจ้าเด็กเปรตนั่น ทุกอย่างก็ดีหมด หน้าตาหล่อเหลา โชคดีก็มี พรสวรรค์ก็สูงส่ง มีคุณธรรมซื่อตรง ข้อเสียเพียงอย่างเดียวก็คือ เจ้าชู้เกินไป”

“ตอนนี้เขาก็มีสตรีที่ใกล้ชิดอยู่หลายคน ถึงจะได้เป็นราชบุตรเขยของต้าโจว เขาก็ไม่มีทางจะตัดขาดจากสตรีเหล่านั้นได้”

“เพราะฉะนั้น ข้าอยากให้พวกท่านอย่าไปก้าวก่ายเรื่องความรักของเขา”

“แต่ข้ารับประกันได้ว่า หากเจ้าเด็กเปรตนั่นแต่งงานกับองค์หญิงหนิงอัน และมีลูก ลูกคนแรกจะใช้นามสกุลของพวกท่านได้”

โจวอู่หวังว่า “ข้าเข้าใจแล้ว ก็คือแม้ว่าเยี่ยฉังเซิงจะได้เป็นราชบุตรเขยของต้าโจว เราก็ห้ามไปห้ามเขามีผู้หญิงอื่นภายนอก ใช่ไหม?”

จักรพรรดิต้าโจวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถึงแม้ว่าในโลกฝึกเซียนการมีภรรยาหลายคนจะเป็นเรื่องปกติ แต่หนิงอันน่ะดีขนาดนี้ ถ้าผู้ชายของนางกล้าไปมีคนอื่น ข้า…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน