วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2476

เยี่ยชิวได้ยินแล้วก็รู้สึกว่าวิธีของอมตะชางเหม่ยนี้ใช้ได้ แต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือไม่?

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ไอ้เด็กเปรต คืนหินวิญญาณหนึ่งร้อยล้านนั่นให้ข้า แล้วข้าจะเอาเครื่องรางวิชาหลบหนีให้เจ้า”

“อย่างนี้ดีกว่า เจ้าลองไปดูก่อน” เยี่ยชิวกล่าว “ถ้าวิชาหลบหนีเข้าไปได้จริง ข้าก็จะคืนหินวิญญาณให้เจ้า”

อย่างไรก็ตาม หินวิญญาณหนึ่งร้อยล้านนั้น เขาได้มาจากการพนันกับอมตะชางเหม่ย คืนกลับไปก็ไม่ได้รับความเสียหายอะไร

“อะไรนะ ฟังจากที่เจ้าพูดแล้ว เจ้าไม่เชื่อว่าการหลบหนีใต้ดินมีประโยชน์อย่างนั้นหรือ?” อมตะชางเหม่ยกล่าว “ได้ ลองดูก็ลองดู”

“ไอ้เด็กเปรต เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่”

“ข้าจะกลับมาทันที”

อมตะชางเหม่ยพูดจบก็มุดหัวลงไปในดิน และหายลับไป

ผ่านไปสองนาที

อมตะชางเหม่ยกลับมาแล้ว เมื่อหัวของเขาโผล่ขึ้นมาจากใต้ดิน เยี่ยชิวก็ตกใจ

เห็นเพียงใบหน้าของอมตะชางเหม่ยเปื้อนเลือดเต็มไปหมด จมูกแตก ดูเหมือนถูกคนเอาอิฐตบหน้ามาอย่างแรง

“ไอ้แก่ เจ้าเป็นอะไรไป?” เยี่ยชิวถามด้วยความตกใจ

อมตะชางเหม่ยร้องว่า “ให้ตายเถอะ ไอ้ปลาไม้แข็งแกร่งมาก แสงเทพซึมลงไปใต้ดิน”

“ข้าตั้งใจจะลองดู ใครจะรู้ว่าแสงสีทองชั้นนั้นแข็งแกร่งเป็นพิเศษ”

“เจ็บจนแทบจะตายอยู่แล้ว”

เยี่ยชิวอยากจะหัวเราะเล็กน้อย แต่เห็นอมตะชางเหม่ยน่าสังเวชขนาดนั้น เขาก็กลั้นไว้

“วิชาหลบหนีเข้าไปไม่ได้ ไอ้เด็กเปรต เจ้าต้องหาวิธีเอง” อมตะชางเหม่ยกล่าว

“จะเข้าไปได้อย่างไร?” เยี่ยชิวจ้องมองปลาไม้นั้นพลางขมวดคิ้ว

ผ่านไปพักใหญ่

เยี่ยชิวนึกถึงเหตุการณ์บนภูเขาภูตผีขึ้นมาทันที เขาใช้ดาบเซวียนหยวนและเลือดเพื่อเข้าสู่เขตสังหารเตรียมจักรพรรดิ ตอนนี้ เขาสามารถเลียนแบบได้หรือไม่?

แต่การทำเช่นนี้จะสร้างความวุ่นวาย และอาจทำให้หน่วยองครักษ์จินอูตรวจจับได้

“ไอ้แก่ ข้าต้องการให้ท่านร่วมมือกับข้า” เยี่ยชิวเล่าความคิดของเขาให้ฟัง

อมตะชางเหม่ยฟังจบก็ถามว่า “โจมตีทิศตะวันออกเพื่อหลอกให้ศัตรูคิดว่าเรากำลังจะไปทางนั้น แต่ความจริงแล้วจะโจมตีทางตะวันตกหรือ?”

“อืม” เยี่ยชิวกล่าว “ตอนนี้ข้านึกได้แค่วิธีนี้”

“งั้นก็ลองดู” อมตะชางเหม่ยพูดจบก็มุดหัวลงไปในดินอีกครั้ง

ไม่นานนัก

ที่ประตูสวน จู่ๆ ก็มีเปลวไฟลุกโชนขึ้นสู่ท้องฟ้า

ในพริบตา หน่วยองครักษ์จินอูที่ลาดตระเวนอยู่ก็ตกใจ สายตาทุกคนถูกดึงดูดไปที่นั่น

“เกิดอะไรขึ้น?”

“รีบไปดูสิ”

หน่วยองครักษ์จินอูกลุ่มหนึ่งรีบวิ่งไปยังประตูสวน

“ครืน!”

ในขณะนั้น ที่ประตูระเบิดเสียงดังสนั่นอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกัน เยี่ยชิวแอบอ้อมไปด้านหลังหอเด็ดดาวอย่างเงียบเชียบ ร่างกายของเขาซ่อนตัวอยู่ในอากาศ เขาหยดเลือดลงบนคมดาบ ถือดาบเซวียนหยวน รวมร่างกับดาบเป็นหนึ่งเดียว

“ฉึก!”

ดาบเซวียนหยวนทะลุผ่านแสงเทพ เยี่ยชิวก็สามารถเข้าไปในหอเด็ดดาวได้สำเร็จ

“ในที่สุดก็เข้ามาได้แล้ว”

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จากนั้น เขาเดินขึ้นบันไดไปถึงชั้นเก้า

ประตูชั้นเก้าเปิดกว้าง เงียบสงัด เยี่ยชิวยืนอยู่หน้าประตู เหลือบมองเข้าไปข้างใน

ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็เปล่งประกาย

เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง

เห็นผู้หญิงคนนั้นสวมชุดกระโปรงยาว ใบหน้าสวยงามเปล่งประกายอ่อนโยน ผมยาวสยายราวกับน้ำตก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน