วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 400

เซียวจ้านตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเลยว่า อาการดวงตาของพี่สาวจะร้ายแรงขนาดนี้ และถึงขั้นอันตรายถึงชีวิตได้

แม้กระทั่งฟู่เหยียนเจี๋ยและคนอื่น ๆ ก็ยังด่าทอด้วยความโกรธ

“ใช้วิธีชั่วร้ายแบบนี้เพื่อจัดการกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ มันช่างบ้าบอจริงๆ” เหล่าเซี่ยงด่า

ฟู่เหยียนเจี๋ยยังพูดอีกด้วยว่า: "ถ้าผู้ชายคนนั้นอยู่ตรงหน้าฉันล่ะก็ ฉันจะฆ่าเขาแน่นอน"

“หากผู้ชายคนนั้นมาอยู่ตรงหน้านายจริงๆ เขาใช้แค่นิ้วเดียวก็สามารถฆ่านายได้แล้ว” เยี่ยชิวกล่าว

“เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยงั้นเหรอครับ?” ฟู่เหยียนเจี๋ยรู้สึกประหลาดใจ

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "เขารู้วิธีจี้จุดปิดผนึกจุดฝังเข็ม ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพลังภายในของเขานั้นไม่ได้อ่อนแอเลย อย่างน้อย การฆ่านายนั้นก็คงง่ายกว่าบีบมดตัวหนึ่งให้ตาย"

“ผู้อำนวยการ คุณช่วยอย่าโจมตีมากได้ไหม?”

“ฉันไม่ได้พยายามจะโจมตีนาย ฉันแค่พูดความจริง”

“หมอเยี่ยครับ ดวงตาของพี่สาวผม... สามารถรักษาให้หายได้ไหมครับ?” หลังจากที่เซียวจ้านถามคำถามนี้ เขาก็มองเยี่ยชิวอย่างประหม่า โดยกลัวว่าเยี่ยชิวจะตอบว่าเขาไม่สามารถรักษาได้

เยี่ยชิวไม่สนใจต่อเซียวจ้าน แต่กำลังตรวจดูเซียวอี้เหริน

เขาพบว่าหลังจากที่เขาบอกความจริง สีหน้าของเซียวอี้เหรินก็สงบอย่างน่าประหลาดใจ โดยไม่มีอารมณ์แปรปรวนเลย

นี่มันดูผิดปกติมาก

“คุณไม่กลัวเหรอ?” เยี่ยชิวถามเบาๆ

เซียวอี้เหรินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ไม่กลัวค่ะ"

“ทำไมล่ะ?” เยี่ยชิวสงสัย

เซียวอี้เหรินตอบว่า: "เพราะน้องชายของฉันไม่ต้องซ่อนตัวอีกต่อไปแล้ว เขายังได้ติดตามคุณหมอเยี่ยอีกด้วย ตราบใดที่ต่อจากนี้เขามีชีวิตที่ดี ถึงตายฉันก็ไม่เสียดายอะไรแล้ว"

“พี่…” ดวงตาของเซียวจ้านเริ่มแดง

สีหน้าเยี่ยชิวแสดงถึงความประทับใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่า ผู้หญิงที่ดูอ่อนแอคนนี้ ภายในจิตใจของเธอจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้

“เซียวจ้าน จู่ๆฉันก็รู้สึกอิจฉานายขึ้นมานิดหน่อยแล้ว คงจะดีไม่น้อยถ้าฉันมีพี่สาวแบบนี้!”

เยี่ยชิวถอนหายใจแล้วพูดว่า: "คุณเซียวครับ นั่งนิ่งๆ อย่าขยับก่อนนะครับ ผมจะฝังเข็มให้คุณก่อน"

เซียวจ้านพอฟังก็ดีใจ และถามว่า "หมอเยี่ย คุณสามารถรักษาดวงตาพี่สาวผมได้อย่างงั้นเหรอครับ?"

“เกรงว่าจะไม่สามารถฟื้นสายตาได้ในทันทีหรอกนะ เพราะจุดฝังเข็มถูกปิดผนึกไว้นานเกินไป กล้ามเนื้อลีบอย่างรุนแรง และลูกตาได้รับความเสียหายจากพิษ ภายในเวลาอันสั้นนี้ไม่สามารถรักษาให้หายได้"

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว สีหน้าของเซียวจ้านก็ดูคล้ำลง

เยี่ยชิวกล่าวอีกว่า: "อย่างไรก็ตาม จะไม่มีปัญหาในการช่วยพี่สาวของนายอย่างแน่นอน"

“จริงงั้นเหรอครับ? ” ใบหน้าของเซียวจ้านเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับเสียงดัง “ตึง” ขณะที่กำลังคำนับเยี่ยชิว เขาก็กล่าวขอบคุณไปด้วย: "หมอเยี่ยครับ ขอบคุณจริงๆครับ"

“เซียวจ้าน ต่อจากนี้นายจะเป็นคนของฉัน และมีบางอย่างที่ฉันอยากจะบอกนายไว้ นายต้องจำมันให้ขึ้นใจซะ”

“หมอเยี่ยพูดมาได้เลยครับ”

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "ใต้เข่าลูกผู้ชายมีค่าดั่งทองคำ คุกเข่าให้ฟ้าดิน ให้พ่อแม่ได้ ต่อจากนี้อย่าคุกเข่าให้คนอื่นง่ายๆอีก"

“นายต้องจำไว้ว่า เมื่อตั้งใจจะติดตามฉัน จะทำตัวโอหังอวดดีไม่ได้ แต่ต้องรักในศักดิ์ศรีของตัวเองไว้”

“ลูกผู้ชายอกสามศอก ยอมตาย ดีกว่ามีชีวิตอยู่ด้วยการคุกเข่า”

"นาย เข้าใจแล้วใช่มั้ย?"

เซียวจ้านพยักหน้า: “ผมเข้าใจแล้วครับ”

“งั้นนายจำมันได้รึยัง?” เยี่ยชิวพูดอีกครั้ง

เซียวจ้านกล่าวว่า: "ผมจำได้แล้วครับ"

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "แค่จำได้ยังไม่พอหรอกนะ นายต้องจำมันให้ขึ้นใจ ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเผชิญเหตุการณ์แบบไหน นายต้องจำสิ่งที่ฉันพูดในวันนี้ให้ได้"

"ครับ!"

เซียวจ้านตอบรับเสียงดัง

เซียวอี้เหรินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: "เมื่อเทียบกับสิ่งที่ฉันผ่านพบมา ความเจ็บปวดเล็กๆน้อยๆนี้ทำอะไรไม่ได้เลย"

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เซียวจ้านก็น้ำตาไหล และรีบหันหน้าหนี

เยี่ยชิวพูดด้วยอารมณ์ที่เห็นใจ: "คุณเซียว คุณแข็งแกร่งมาก ในบรรดาคนทั้งหมดที่ผมได้เจอมา ความแข็งแกร่งของคุณนั้นเป็นอันดับสองเลยล่ะครับ"

“เอ้ะ ฉันสงสัยจังเลยว่าในใจของคุณหมอใครเป็นที่หนึ่งอย่างนั้นเหรอคะ?” เซียวอี้เหริน ถามอย่างสงสัย

“แม่ของผมเองครับ” เยี่ยชิวกล่าว

เซียวอี้เหรินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า: "หมอเยี่ยคะ พอได้ยินคำพูดของคุณหมอ ฉันรู้ได้เลยว่า แม่ของคุณต้องยอดเยี่ยมมาก”

“แม่ทุกคนก็คงยอดเยี่ยมกันหมดแหละครับ เพียงแค่ว่าในใจของผมแม่ของผมนั้นยอดเยี่ยมที่สุด” เยี่ยชิวกล่าวว่า “ถ้ามีโอกาส ไว้ผมจะพาคุณไปพบแม่ของผมนะครับ ผมเชื่อว่า พวกคุณจะต้องมีเรื่องให้พูดคุยกันเยอะแยะแน่นอน”

“ได้เลยค่ะ” เซียวอี้เหรินเห็นด้วยอย่างมีความสุข

ผ่านไปสามนาที

เยี่ยชิวดึงนิ้วกลับ แล้วถามว่า "คุณเซียวครับ ตอนนี้คุณรู้สึกว่าดวงตาของคุณมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมั้ยครับ?"

“มีค่ะ” เซียวอี้เหรินกล่าว “ฉันรู้สึกว่ารอบๆดวงตาทั้งสองข้างมันตึงๆค่ะ และยังรู้สึกร้อนด้วยนิดหน่อย”

“อืม นี่หมายความว่าจุดฝังเข็มที่ถูกปิดผนึกของคุณได้ถูกชำระล้างแล้ว และกล้ามเนื้อของคุณก็จะไม่ลีบแล้ว ต่อไป ผมจะใช้เข็มทองคำเพื่อรักษาลูกตาของคุณ”

เยี่ยชิวหยิบเข็มทองคำจากฟู่เหยียนเจี๋ย และแทงเข็มทองคำอันสั้นสามเข็มเข้าไปที่จุดฝังเข็มที่อยู่ถัดจากดวงตาของเซียวอี้เหริน จากนั้นเขาก็แทงเข็มทองคำที่ยาวกว่าอีกสองเข็ม เข้าไปที่จุดฝังเข็มบนหัวของเซียวอี้เหริน

จากนั้น เขาก็เหยียดนิ้วกลางขวาออก แล้วดีดเข็มทองคำอันหนึ่ง

“หึ่ง”

เข็มทองคำทั้งห้าสั่นพร้อมกัน ทำให้เกิดเสียงดัง "หึ่ง"

สิบนาทีต่อมา

เยี่ยชิวดึงเข็มทองคำออก และตรวจดูลูกตาของเซียวอี้เหรินอย่างละเอียด และในขณะเดียวกันก็สัมผัสชีพจรของเธอ จากนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "มันเป็นอย่างนี้ได้ไงกัน?"