วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 418

พอเห็นการกระทำของเยี่ยชิว หลงเยี่ยก็ส่งเสียงในใจ ศพพูดได้? โกหกใครกัน?

เขาไม่คิดว่าเยี่ยชิวจะค้นพบอะไรจากศพได้ เพราะอย่างไรสะ ก่อนที่เยี่ยชิวจะมาถึง แพทย์ทหารก็ได้ผ่าผีดิบดูแล้วและไม่พบเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์เลย

มองดูเยี่ยชิวคว้าข้อมือของผีดิบเพื่อสัมผัสถึงชีพจร หลงเยี่ยก็อดไม่ได้ที่จะพูดส่อเสียด "หมอเยี่ย ผีดิบก็มีชีพจรด้วยเหรอ?"

"ไม่มี"

หลงเยี่ยตกตะลึง ไม่มีแล้วนายยังจับชีพจร? บ้าหรือเปล่า!

คนอื่นๆ ก็งุนงงเช่นกัน

หยางฉีอดไม่ได้ที่จะถาม "หมอเยี่ยคะ จุดประสงค์ที่คุณทำแบบนี้คือ... "

"ชู่ว!"

เยี่ยชิวเอานิ้วไปที่ปากของเขาแล้วทำท่าทางเงียบๆ

หยางฉีปิดปากของเธอทันที

“แกล้งทำมาเป็นลึกลับ” หลงเยี่ยแอบด่าในใจอีกครั้ง

เวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ

สามนาที ห้านาที สิบนาที...

ในชั่วพริบตา เยี่ยชิวได้ตรวจสอบร่างนั่นเป็นเวลายี่สิบนาที

ในช่วงเวลานี้ไม่มีใครรบกวนเขา ทุกคนเงียบ และเฝ้าดูการกระทำของเยี่ยชิว อย่างสงบ

เยี่ยชิวตรวจชีพจรของผีดิบ จากนั้นจึงเปิดเปลือกตาของผีดิบและตรวจสอบรูม่านตา จากนั้นเขาก็ใช้เข็มทองคำแทงร่างของผีดิบมากกว่าสิบครั้ง หลังจากทั้งหมดนี้เสร็จสิ้น เขาก็พูดขึ้นทันที “หยางฉี คุณหมุนไปหน่อย”

“ทำไม?” หยางฉีตกตะลึง

“ผมกลัวว่าคุณจะลำบากใจ”

“หมอเยี่ย คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันเป็นทหาร”

“คุณแน่ใจเหรอ?” เยี่ยชิวคิด เขาทำแบบนี้เพื่อเธอ

หยางฉีพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันแน่ใจ"

“เอาล่ะ!” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดแบบนี้ เขาก็จัดการฉีกเสื้อผ้าของผีดิบออกเป็นชิ้นๆ เพียงชั่วขณะ ผีดิบก็เปลือยเปล่าและเผยให้เห็นต่อหน้าทุกคน

“อ๊า!” หยางฉีกรีดร้องและหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความเขินอาย

ทหารของกองกำลังพิเศษต่างหัวเราะลั่น

ฉันเตือนเธอให้หันหลังกลับตั้งนานแต่เธอไม่ฟัง ตอนนี้รู้สึกลำบากใจแล้วใช่ไหมล่ะ

เยี่ยชิวเหลือบมองหยางฉี จากนั้นมองไปที่จุดๆ หนึ่งบนศพและพูดติดตลกว่า "เฮ้ ไม้จิ้มฟันตัวน้อย~"

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” ทหารของกองกำลังพิเศษหัวเราะอีกครั้ง

ในขณะนี้ ทันใดนั้นผีดิบก็ลืมตาขึ้นและปล่อยเสียงร้องแปลกๆ ของ "อ๊าหู้ว"

ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม ทหารของกองกำลังพิเศษเล็งปืนไปที่หัวของผีดิบพร้อมกับเสียงเหนี่ยวไก

"ผ่าง!"

เยี่ยชิวตบหน้าผีดิบอย่างแรง “ร้องบ้าอะไรเนี่ย ตายแล้วต้องมีจิตสำนึกของคนตายหน่อยสิ!”

ทันใดนั้นผีดิบก็หมดสติไป

จากนั้น เยี่ยชิวก็เริ่มตรวจสอบศพอีกครั้ง

คราวนี้ เขาตรวจสอบมันอย่างละเอียดมาก แม้กระทั่งรูขุมขนก็ไม่ได้ปล่อยให้พลาด

หลังจากผ่านไปกว่าสิบนาที เยี่ยชิวก็หยุด

“พบอะไรไหม?” ถังเฟยถาม

เยี่ยชิวยังคงนิ่งเงียบ

สัมผัสแค่ไม่กี่ครั้งแล้วเจอก็แปลกแล้ว

หลงเยี่ยพูดจากด้านข้าง "แพทย์ทหารเคยผ่าผีดิบมาก่อน ก็ไม่พบอะไรเลย"

ถังเฟยไม่ยอมแพ้และถามเยี่ยชิวต่อไป "คุณไม่พบอะไรสักนิดเลยจริงๆ เหรอ?"

“ก็ไม่ใช่ว่าไม่เจออะไรสักนิด” หลังจากที่เยี่ยชิวพูดแบบนั้น เขาก็เผชิญหน้ากับศีรษะของผีดิบแล้วนอนลงบนพื้น

การกระทำแบบนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกสงสัยมาก

ถังเฟยมองดูมันอย่างละเอียดแล้วพูดว่า "มันไม่ใช่แค่หนังศีรษะเหรอ?"

“นี่ไม่ใช่หนังศีรษะธรรมดา ลองดูสิ” เยี่ยชิวหยิบหนังศีรษะขึ้นมาด้วยนิ้วของเขาแล้วบีบมันเบาๆ

ทันใดนั้น หนังศีรษะของเขาก็แตกกระจาย และมีจุดสีดำเล็กๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของถังเฟย

จุดดำเล็กๆ นี้มีขนาดประมาณเมล็ดข้าวเท่านั้นและติดอยู่ที่ปลายด้านหนึ่งของเส้นผม

“นี่คือ?” ถังเฟยหรี่ตา “ชิป?”

“รูปธรรมเป็นอะไรผมก็ไม่รู้ นายส่งให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบในภายหลังได้” เยี่ยชิวพูด “แต่ถ้าฉันเดาไม่ผิด เจ้าสิ่งนี่กับเส้นผมนี้เป็นตัวควบคุมผีดิบ”

"ผม?"

ตาของถังเฟยหันไปมองที่เส้นผม หลังจากมองดูสักพัก เขาก็พบว่าไม่มีอะไรผิดปกติและพูดว่า "ไม่ใช่แค่เส้นผมเหรอ? ทำไมถึงก็มีปัญหาด้วย"

"แน่นอน" เยี่ยชิวส่งผมให้ถังเฟยแล้วพูดว่า "จับมันดู"

ถังเฟยบีบมันและค้นพบทันทีว่าเส้นผมนี้แข็งกว่าผมปกติหรืออาจพูดได้ว่ามันคล้ายกับลวดเหล็ก

“นี่คือผมปลอม มันดูเหมือนผมจริงมาก” ถังเฟยพูด

“นอกจากเส้นผมและหนังศีรษะแล้ว รูเข็มนี่ก็ยังเป็นเบาะแสอีกด้วย” เยี่ยชิวชี้ไปที่จุดสีแดงเล็กๆ บนหัวของผีดิบแล้วพูดว่า “ผีดิบต้องถูกฉีดอะไรบางอย่าง เพราแบบนั้นร่างกายของพวกมันถึงแข็งแกร่งขึ้นอย่างผิดปกติ”

สีหน้าของถังเฟยเริ่มเคร่งขรึม และเขาก็รีบดึงเยี่ยชิวออกไปอีกฝั่งและถามด้วยเสียงเบาว่า "เยี่ยชิวสิ่งที่นายเพิ่งพูดไป ฉันเข้าใจได้ไหมว่ามีใครบางคนกำลังเปลี่ยนแปลงพวกเขา?"

"ประมานนั้น" เยี่ยชิวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "การปรากฏตัวของผีดิบพวกนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ถ้ามีใครมาเปลี่ยนแปลงพวกมันจริงๆ จะต้องมีแผนการลับๆ ขนาดใหญ่ซ่อนอยู่ข้างหลังแน่"

“แต่ก่อนอื่น นายควรขอให้ผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบหนังศีรษะและเส้นผมอย่างละเอียดก่อน เพื่อดูว่ามันคืออะไรกันแน่?”

“นอกจากนี้ หาที่ให้ฉันด้วย ฉันอยากอยู่คนเดียวกับเขาสักพัก” เยี่ยชิวชี้ไปที่ผีดิบที่อยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “อย่าให้ใครมารบกวนฉัน”

ถังเฟยมองเห็นแววตาของเยี่ยชิวเปลี่ยนไป จากนั้นเขาคิดกับตัวเองว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้พิศวาสอะไรกับศพเป็นพิเศษหรอกมั้ง?

จะชอบก็ไม่เป็นอะไร แต่นี่คือผู้ชาย!

น่ากลัวเกินไป!

ถังเฟยถอยหลังไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว และจ้องมองเยี่ยชิวด้วยความระมัดระวัง และถามว่า “นายต้องการทำอะไร?"