วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 419

เมื่อเยี่ยชิวเห็นท่าทางของถังเฟย เขารู้เลยว่าผู้ชายคนนี้คิดไปทั่วแล้ว เขาจ้องไปที่ถังเฟยแล้วพูดว่า "นายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?"

“ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย” ตอนที่ถังเฟยพูด เขาก็ถอยออกไปอีกก้าวหนึ่งและตีตัวออกห่างจากเยี่ยชิว

การกระทำของเขาบอกว่าให้อยู่ห่างๆ โรคจิตเยี่ยชิวอย่างชัดเจน

เยี่ยชิวพูดไม่ออกและพูดว่า "ฉันอยู่กับเขาตามลำพังสักพักเพื่อสอบปากคำเขา"

สอบปากคำผีดิบ?

ลูกพี่ หาข้อแก้ตัวที่ดีกว่านี้ได้ไหม?

ฉันมีชีวิตอยู่มาสามสิบกว่าปี และฉันไม่เคยได้ยินว่าผีดิบสามารถพูดได้

ถังเฟยมองไปที่เยี่ยชิวด้วยสายตาที่ซับซ้อนมากขึ้น เขาถอนหายใจและพูดอย่างจริงจัง "เยี่ยชิว ฉันปฏิบัติกับนายเหมือนน้อง เพราะฉะนั้นมีบางอย่างฉันไม่รู้ว่าควรไม่ควรพูด..."

"นายไม่ต้องพูดดีกว่า" เยี่ยชิวมองออกสิ่งที่ถังเฟยคิดแล้ว เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "งาช้างไม่งอกออกจากปากสุนัข"

“แต่ถ้าไม่บอก อัดแน่นอยู่ในใจก็จะรู้สึกอึดอัด ดังนั้นฉันจะบอกนาย” ถังเฟยพูดว่า “ถ้านายมีความสนใจเป็นพิเศษกับผู้ชาย ฉันรู้ว่ามีโรงอาบน้ำในปักกิ่งที่เต็มไปด้วยคนแบบนาย ฉันบอกที่อยู่กับนาย…”

"ไปไกลๆ!"

ไม่รอให้ถังเฟยพูดจบ เยี่ยชิวก็เลิกคิ้วขึ้น รอบตัวของเขาแผ่รังสีเย็นชาออกมา

"ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่นนะ อย่าโกรธ อย่าโกรธไปเลย" ถังเฟยหัวเราะและบอกหลงเยี่ย "หาสถานที่เงียบสงบสำหรับหมอเยี่ยทันที"

"รับทราบ!"

หลงเยี่ยตอบและรีบไปจัดการทันที

ถังเฟยเห็นใบหน้าที่เย็นชาของเยี่ยชิว และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เมื่อกี้ฉันล้อเล่นกับนายจริงๆ อย่าโกรธไปเลย"

“แต่ฉันโกรธแล้ว” ใบหน้าของเยี่ยชิวเย็นชา

“เอาแบบนี้ หลังจากที่เรื่องนี้คลี่คลายแล้ว ฉันจะเลี้ยงเหล้านายชดใช้ความผิด?”

"ไม่ได้"

“แล้วนายต้องการอะไร?”

“เว้นแต่นายจะยอมรับคำขอของฉัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว แววตาของถังเฟยก็เริ่มระมัดระวังมากขึ้น และถามว่า "คำขอคืออะไร?"

“นายสัญญาก่อน” เยี่ยชิวพูด

ถังเฟยพูดว่า "ถ้าสมมติฉันตกปากรับคำแล้ว นายให้ฉันฆ่าคนจะทำอย่างไร?"

“ฉันรับรองได้เลยว่าฉันจะไม่ให้นายไปฆ่าใครหรือจุดไฟเผาอะไรทั้งนั้น และจะไม่ให้นายทำอะไรก็ตามที่ละเมิดศีลธรรม”

“จริงเหรอ?” ถังเฟยยังคงไม่อยากเชื่อ

“เรื่องจริงแน่นอน” เยี่ยชิวดูจริงจัง

ถังเฟยลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตกลง ฉันรับ คำขอของนายคือ..."

“ช่วยฉันฉุดสาวมาแต่งงาน”

อะไรนะ?

ดวงตาของถังเฟยเบิกกว้าง และสีหน้าก็แดงก่ำ

เยี่ยชิวพูดว่า "หลังจากจัดการเรื่องต่างๆ ที่นี่แล้ว ให้พาฉันไปที่ปักกิ่ง ฉันจะฉุดไป๋ปิงกลับมา"

“ถ้าอยากไปก็ไป ฉันไม่ไป”

ไปฉุดภรรยาของตัวเอง ฉันจะไปทำอะไร?

และถังเฟยรู้ดีว่าถ้าเขามีส่วนร่วมในเรื่องนี้เขาจะสร้างความขุ่นเคืองให้กับตระกูลทรงพลังสองตระกูล ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงตอนนั้นหรือไม่ แถมยังจะลากตระกูลถังลงน้ำไปอีกด้วย

แม้ว่าตระกูลถังจะไม่กลัวตระกูลไป๋และตระกูลเผย แต่ก็ไม่ฉลาดเลยที่จะทำให้ทั้งสองตระกูลนี้ขุ่นเคืองเพื่อเยี่ยชิว

“นายเพิ่งสัญญากับฉัน ทำไมถึงกลับคำพูดเร็วแบบนี้?” เยี่ยชิวด่า “นายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”

“เยี่ยชิว ถ้าเป็นอย่างอื่น ฉันจะไม่ยอมแพ้ แต่เรื่องนี้ฉันรับปากกับนายไม่ได้”

ถังเฟยหันหน้าจ้องที่หลงเยี่ยอย่างดุเดือด

หลงเยี่ยรู้ว่าเขาทำผิดพลาดและปิดปากทันที หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดอีกครั้ง "ฉันยอมรับว่าทักษะของเขานั้นสุดยอดมาก แต่จะให้ผีดิบพูดได้ นี่มันไร้สาระมากไม่ใช่เหรอ?"

“เหล่าถัง เยี่ยชิวเป็นคนของวังซาตาน นายต้องดูแลเขา จะปล่อยให้เขาทำอะไรก็ตามที่เขาต้องการไม่ได้…”

“หุบปาก! เยี่ยชิวทำอะไรก็มีความพอดี ไม่ต้องรอให้นายมาพูดอะไรไร้สาระที่นี่”

แม้ว่าถังเฟยจะพูดเช่นนั้น แต่จริงๆ ในใจของเขาก็มีความสงสัยอยู่เหมือนกัน

ผีดิบจะพูดได้อย่างไร?

…

หลังจากที่เยี่ยชิวเข้าไปในเต็นท์ เขาก็วางศพผีดิบไว้บนพื้น จากนั้นนั่งขัดสมาธิบนพื้นและใช้มือวาดยันต์

สามสิบวินาทีต่อมา

เขากัดนิ้วกลางของมือขวาและเลือดหยดหนึ่งก็พุ่งออกมา จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วไปที่ระหว่างคิ้วของผีดิบและเริ่มท่องคาถาเบาๆ

“ท้องฟ้าแจ่มใส โลกเต็มไปด้วยวิญญาณ ข้าขอเชิญชวนราชาแห่งนรกให้เดินทางโดยเร็ว อีกทั้งนำทหารนับล้านของเขา ออกเดินทางไปทั่วโลกปรากฏขึ้นเพื่ออัญเชิญดวงวิญญาณ สั่งทหารผี ขอเชิญนายพลผี บรรพบุรุษของหยินชานโปรดรับฟังคำสั่งของข้า ท้องฟ้าและโลกมืดมน และวิญญาณชั่วร้ายไม่ได้รับอนุญาตให้ทำตามอำเภอใจ ... วิญญาณทั้งสามและเจ็ดจะกลับมาในไม่ช้า...ฉันเชื่อฟังองค์ภควานให้รีบร้อน”

หลังจากที่เยี่ยชิวท่องมันครั้งหนึ่ง เขาก็ท่องมันครั้งที่สอง รวมทั้งหมดเจ็ดครั้ง

ท้องฟ้าข้างนอกค่อยๆมืดลง

เมฆกำลังรวมตัวกัน

"หู้ว--"

ทันใดนั้นก็มีลมกระโชกแรงเข้ามาจากด้านนอกเต็นท์ น่ากลัวมาก

ผ่านไปประมาณห้านาที

ผีดิบที่แน่นิ่งไม่ขยับอยู่ที่พื้น จู่ๆ ก็หักคอไปมา จากนั้นพอร่างกายเริ่มสั่น ก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนพื้น แล้วก็ลืมตาขึ้นมาทันที