วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 473

เหลิงเสวี่ยถอยกลับอย่างรวดเร็วและยกดาบขึ้นบัง

"ตั้ง!"

หมัดของเยี่ยชิปะทะกับดาบไร้ปรานี

ทันใดนั้น ดาบไร้ปรานีก็งอเหมือนคันธนู หลบเบี่ยวแรงหมัดของเยี่ยชิว รอจนเยี่ยชิวดึงหมัดกลับ ดาบก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

“สุดยอดดาบ!”

เยี่ยชิวอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

ต้องรู้ก่อนว่า หมัดเมื่อครู่นี้ สามารถต่อยคนให้แตกละเอียดเป็นชิ้นๆ ได้ แต่ดาบไร้ความปรานีกลับโค้งงอเพียงเล็กน้อยและกลับสู่รูปร่างเดิมอย่างรวดเร็วโดยไม่มีความเสียหายใดๆ

“ดาบไร้ปรานีทำจากเหล็กนิล ไม่ใช่สิ่งที่นายจะทำลายได้ด้วยหมัดเดียว” เหลิงเสวี่ยพูดอย่างเหยียดหยาม

เหล็กนิล?

เยี่ยชิวตกตะลึง เหล็กนิลนั้นหายากมาก และมันก็คมมากหลังจากถูกลับแล้ว

จินยงปรมาจารย์แห่งนวนิยายศิลปะการต่อสู้พูดถึงเหล็กนิลอยู่ในนวนิยายของเขาสามครั้ง

ครั้งแรกใน "เอี้ยก้วยเจ้าอินทรี": "เหล็กนิลนี้เป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดโลก การจะได้มันมาครอบครองแม้กระทั่งตำลึงเดียวก็ยังถือว่าเป็นเรื่องยาก ในบรรดามืด ปืน ดาบ หากเพิ่มมันเข้าไปอีกครึ่งตำลึง เหล็กธรรมดาก็สามารถกลายเป็นอาวุธที่ทรงพลังได้”

ดาบของอสูรกระบี่ต๊กโกวคิ้วป้ายทำจากเหล็กนิล ต่อมาหยางกั้วได้มันไปครอบครอง ใต้หล้าทั่วปฐพี ได้ชื่อเป็น “ซีก๋วง"

ครั้งที่สองอยู่ใน "กระบี่อิงฟ้า ดาบฆ่ามังกร" กระบี่และดาบฆ่ามังกรล้วนทำจากเหล็ดนิลหลอมละลาย ต่อมาหมิงเจี้ยวต้องการทำลายดาบฆ่ามังกร เขาจึงเผามันด้วยความร้อนสูงที่แม้คีมก็ยังงอ แต่ดาบฆ่ามังกรกลับไม่เป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว

ครั้งที่สามคือ “มังกรทลายฟ้า” อุบาสกเซี่ยเยียนเค้อเคยพูดไว้ว่า "ดาบเหล็กนิลชนิดนี้ทำลายไม่ได้และหาได้ยากในโลก"

เท่านี้เราก็จะได้เห็นว่าเหล็กนิลนี้คือของล้ำค่าอะไร

จู่ๆ เยี่ยชิวก็เข้าใจได้ทันที ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลังจากที่เขาฝึกฝนวิชามังกรศักดิ์สิทธิ์เก้าชั้นเชิงได้สำเร็จ ร่างกายของเขาก็ยังคงได้รับบาดเจ็บจากดาบไร้ปรานีของเหลิงเสวี่ยอยู่ ที่แท้ดาบเล่มนี้ทำจากเหล็กนิลนี่เอง

“ไม่รู้ว่าดาบจักรพรรดิในมือฉันหรือดาบไร้ปรานีในมือเหลิงเสวี่ยนั้นคมกว่า?”

พอเยี่ยชิวคิดได้แบบนั้น เขาก็อดรู้สึกอยากจะลองประจัญหน้าดูไม่ได้

ใครจะไปรู้ว่าเหลิงเสวี่ยก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

“วันนี้ฉันอยากเห็นว่าดาบจักรพรรดิชื่อเซียวในมือนายกับดาบไร้ปรานีในมือฉัน ใครจะแข็งแกร่งกว่า?”

เหลิงเสวี่ยตะโกนและพุ่งตัวกลับมาอีกครั้งพร้อมกับดาบของเขา

เยี่ยชิวก็พุ่งตัวไปข้างหน้าพร้อมกับดาบของเขาอยู่ในมือเช่นกัน

ในไม่ช้า ทั้งสองคนก็ปะทะกัน เพราะพวกเขาทั้งคู่นั้นเร็วมาก ขณะที่พวกเขากำลังประลองกันอยู่นั้น รอบๆ ตัวก็เกิดเงาขึ้นไม่หยุดเ

เยี่ยชิวยิ่งสู้ก็ยิ่งรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี

ครั้งหนึ่งเขาเคยมั่นใจในความเร็วของเขามาก แต่ความเร็วของเหลิงเสวี่ยนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าของเขาเลย พอยิ่งรวมกับเทคนิคการลอบสังหารที่คาดเดาไม่ได้อีก ยิ่งทำให้ความกดดันของเยี่ยชิวเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

“ให้ตายเถอะ ก่อนหน้านี้ไอ้เวรนี้ซ่อนเร้นความสามารถไว้ โชคดีที่ชิงหลงและฉีหลินช่วยกันผีสองตัวนั้นไว้ ไม่อย่างนั้น วันนี้ฉันคงต้องตายแล้วจริงๆ”

ทั้งสองแลกเปลี่ยนกันหลายร้อยกระบวนท่า แต่ก็ไม่มีผู้ชนะ

ในใจของเหลิงเสวี่ยเริ่มรู้สึกวิตกกังวล

เขาเป็นปรมาจารย์แห่งความเร็ว การออกแรงด้วยความเร็วเช่นนี้ก็ต้องอาศัยพละกำลังและความแข็งแกร่งจากภายใน ยิ่งเขาต่อสู้นานเท่าไร กำลังภายในของเขาก็ยิ่งหมดเร็วขึ้นเท่านั้น และถ้าหากกำลังภายในของเขาอ่อนแอลง เขาก็จะช้าลงไปด้วย ซึ่งในตอนนั้นเอง กระบวนดาบของเขาก็เผยให้เห็นจุดบกพร่อง

“ต้องจัดการเยี่ยชิวให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นฉันจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย”

พอเหลิงเสวี่ยคิดได้แบบนั้น เขาก็หายใจเข้าลึกๆ เงาของดาบที่เดิมปกคลุมเยี่ยชิวไว้ทั้งหมดมารวมตัวกันในทันทีและในที่สุดก็กลายเป็นหนึ่งเดียว

พลังของดาบเพิ่มขึ้นทันทีหลายเท่า

“เขาเปิดใช้ไม้ตายแล้ว”

สีหน้าของเยี่ยชิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาแอบๆ วางมือซ้ายไว้ด้านหลัง จากนั้นก็เริ่มวาดยันต์

"ฟู่ว!"

ดาบไร้ปรานีนั้นเหมือนกับสายฟ้าที่แทงทะลุอากาศและตกลงไปตรงลำคอของ เยี่ยชิว

เยี่ยชิวเอียงหัว จากนั้นก็ใช้ดาบของจักรพรรดิปัดดาบไร้ปรานีออกไป แต่คาดไม่ถึงว่า ดาบไร้ปรานีปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาดตรงคอของเขาจากอีกทางหนึ่ง

ดาบทั้งสองเล่มใช้เวลารวมไม่ถึงหนึ่งวินาที

ทันใดนั้น ใบหน้าของเหลิงเสวี่ยก็กลายเป็นซีดเผือด และดาบที่หักในมือของเขาล้มลงกับพื้น ส่งเสียง "กร๊องแกร๊ง" ดังชัดเจน

“พ่อเคยบอกฉันว่าคนที่ฝึกดาบถือว่าดาบเป็นชีวิต ถ้ามีดาบอยู่ คนจะอยู่ตรงนั้น แต่ถ้าดาบหัก คนๆ นั้นก็จะตาย”

“พ่อของฉันยังเคยบอกฉันอีกด้วยว่าฆาตกรฆ่าคน สุดท้ายก็ต้องโดนฆ่า”

“เมื่อก่อนฉันไม่เชื่อ แต่ตอนนี้...”

พรู่ว!

ทันใดนั้นรอยบาดแผลก็ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเหลิงเสวี่ย จากนั้นก็มีเลือดไหลลงมาที่กลางคิ้วของเขา

ในไม่ช้า คราบเลือดขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนพื้น

ความเจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเหลิงเสวี่ย เขามองไปที่เยี่ยชิวแล้วพูดว่า "นายทำให้ฉันประหลาดใจมาก ฉันรู้สึกได้ว่านายยังมีไพ่ใบสุดท้ายที่นายยังไม่ได้ใช้ใช่ไหม?"

“ใช่” เยี่ยชิวยอมรับ

ท่าสังหารวิชาดาบอักษรหญ้ายังไม่ได้ถูกนำมาใช้ ไม่ใช่ว่าเยี่ยชิวไม่ต้องการใช้ แต่เขาอยากทำให้ได้แบบไร้ข้อผิดพลาด

ในระหว่างการต่อสู้ก่อนหน้านี้เยี่ยชิวพอรู้แล้วว่าเหลิงเสวี่ยยังคงมีไพ่เด็ดที่เขาไม่ได้ใช้ และเขาไม่แน่ใจว่าหลังจากที่เขาใช้วิชาดาบอักษรหญ้าแล้ว เขาจะสามารถฆ่าเหลิงเสวี่ยด้วยดาบเล่มเดียวได้

หากเขาไม่สามารถฆ่าเหลิงเสวี่ยได้ เขาก็จะต้องตกที่นั่งลำบาก

แน่นอนว่ายังมีคาถาห้าสายฟ้าและอย่างอื่นอีกที่เยี่ยชิวไม่ได้ใช้ นั่นเป็นเพราะก่อนหน้านี้เหลิงเสวี่ยเข้าขากันได้ดีกับผีทั้ง จึงไม่ได้มีโอกาสให้เขาใช้พวกมัน

เมื่อได้ยินคำตอบของเยี่ยชิวดูเหมือนเหลิงเสวี่ยจะโล่งใจเล็กน้อย โล่งใจที่เขาภายใต้ดาบของปรมาจารย์

"ปัง!"

ร่างของเหลิงเสวี่ยเอียงและล้มลงกับพื้น เลือดเริ่มไหลออกจากปากของเขา เมื่อเขาจวนจะตาย เขารู้สึกราวกับว่าโลกทั้งโลกเงียบลง

ความฝืนใจ ความเสียใจ และความรู้สึกผิดอย่างลึกซึ้งปรากฏบนใบหน้าของเขา

“พ่อ...จะ...ยกโทษให้ผมมั้ย?”

เมื่อเหลิงเสวี่ยพูดสิ่งนี้ น้ำตาก็ไหลออกมาจากหางตาของเขา จากนั้นเขาก็ค่อยๆ หยุดหายใจ