พูดมาก็แปลก เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของเยี่ยชิว คุณชายจางและเฉียนตัวตัวหยุดก้าวเท้าพร้อมกัน
พวกเขาแม้แต่ความกล้าหาญที่จะวิ่งหนีก็สูญเสียไป
จากนั้นเยี่ยชิวจับดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ยเดินเข้าใกล้
"นายจะทําอะไร? นาย นาย.…..อย่าเข้ามานะ"
คุณชายจางตะโกนเสียงดังไปด้วย ตัวสั่นไปด้วย
ในเวลานี้เขาสูญเสียความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ไป มีเพียงmความกลัวอย่างลึกซึ้ง
ลูกไฮโซอย่างเขา ปกติทําตัวเจ๋งๆ เเต่พอถึงขั้นชี้เป็นชี้ตาย ยังไม่เท่าคนธรรมดาเลย
เยี่ยชิวชิดเข้าไปด้วย เเละพูดไปด้วยว่า "ฉันพูดไปนานแล้ว ฉันขอให้นายโทรหาคนที่เจ๋งที่สุดในตระกูลจาง" "
"นายไม่ฟัง เเล้วยิ่งยังจะเรียกคนในตระกูลเฉียนมา มีประโยชน์อะไร?"
"คุณชายจางดูเหมือนว่านายไม่ได้วางแผนที่จะมีชีวิตอยู่รอดจริงๆ"
เมื่อเห็นว่าเยี่ยชิวเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ คุณชายจางก็ตะโกนใส่คนที่ล้มลงกับพื้นว่า" ลุกขึ้น!พวกนายลุกขึ้นให้หมด! "
"ฆ่าเขาให้ตาย!"
"ถ้าใครฆ่าเขาได้ฉันจะให้พวกนายห้าล้าน ไม่ สิบล้าน!"
"ลุกขึ้นสิ ฉันขอร้องพวกนายแล้ว…..."
อย่างไรก็ตามไม่มีใครลุกขึ้นเลย
พวกเขาสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้ไปเเล้ว นอกจากนี้พวกเขายังถูกเยี่ยชิวตีจนกลัว
ไอ้เด็กผู้ชายนี่ อย่ากับปีศาจ
น่ากลัวจริงๆ!
"ไม่มีประโยชน์หรอก อย่าบอกว่านายให้เเค่สิบล้าน แม้ว่านายจะให้หนึ่งร้อยล้านพวกเขาก็ไม่กล้าลงมือ"
"เพราะถ้าพวกเขากล้าทําอะไรกับฉัน ฉันจะฆ่าพวกเขา"
เมื่อเยี่ยชิวพูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดก้าวเท้าทันที เเล้วมองไปที่เฉียนตัวตัวและพูดว่า"ไม่งั้น นายมาลองดู?"
หืม นายอยากให้ฉันไปตาย? ไม่มีทาง!
เฉียนตัวตัวก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว
มุมปากของเยี่ยชิวดูอย่างไม่เเคร์ และเขาพูดว่า"นายเป็นคนตระกูลเฉียนเมืองซูหางไม่ใช่เหรอ?"
"ตระกูลเฉียนเมืองซูหางเจ๋งมากไม่ใช่เหรอ"
"มาสิ มาลองมือกับฉัน ไม่ต้องกังวเลย ฉันสัญญาว่าจะไม่ฆ่านายให้ตาย!"
เฉียนตัวตัวหน้าแดงและตะโกน" ฉันไม่สนใจว่านาบเป็นใคร ดีที่สุดนายหยุดเลยนะ มิฉะนั้น…..."
ซู่!
เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าเฉียนตัวตัว
เพี้ยะ!
เฉียนตัวตัวปิดหน้าไว้ จ้องเยี่ยชิวด้วยความโกรธ กัดฟันไว้แล้ววพูด"ไอ้เลว นายกล้าตบฉัน…..."
เพี้ยะ!
เยี่ยชิวตบหน้าเฉียนตัวตัวอีกครั้ง
เยี่ยชิวกล่าวว่า" ฉันจะตี นายทำอะไรกับฉันได้"
เฉียนตัวตัวกล่าวว่า"นายรอไว้ ฉันจะไม่ปล่อยนายไปเเน่"
เพี้ยะ!
เยี่ยชิวตบไปที่หน้าของเฉียนตัวตัวอีกที่
"ไม่อยู่ในเมืองซูหางดีๆ แต่กล้าวิ่งมามั่วสุมที่เมืองหลวง เเล้วยังกล้าคุกคามฉัน ฉันว่านายอยากตายเเล้ว"
ความโกรธของเฉียนตัวตัวหายไปแทนด้วยความกลัวอย่างลึกซึ้ง
จากนั้นเยี่ยชิวก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง
"พี่ใหญ่ มีอะไรพูดคุยกันดีๆ อย่าตีแล้วได้ไหม?สุภาพบุรษตกลงกันด้วยวาจา ไม่ใช้กําลัง”เฉียนตัวตัวเห็นว่าเยี่ยชิวยังอยากตีเขา เขาตกใจจนหดคอลงด้วยความหวาดกลัว แล้วน้ําตาก็ไหลออกมาและอ้อนวอนขอร้อง
เยี่ยชิวอยากหยุด แต่ทันใดนั้นก็เห็นเฉียนตัวตัวหลั่งน้ําตาและเขาก็โกรธจัด
เพี้ยะ!
เยี่ยชิวตบหน้าของเฉรชียนตัวตัวอย่างแรงและดุด้วยความโกรธ"นายไม่รู้ว่าผู้ชายมีนํ้าตาก็ไม่สะบัดนํ้าตาออกมาง่ายๆ?"ตระกูลเฉียนมีการสืบทอดความรู้และวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามร้อยปี สอนของแบบนี้อย่างนายออกมาเหรอ? "
เขาพอมองออกมาเเล้วว่าเฉียนตัวตัวถูกตระกูลเฉียนสปอยมากเกินไป
ก็นั่นสิ ลูกรุ่นที่สามของตระกูลเฉียนมีชายเพียงคนเดียวคือเฉียนตัวตัว ถูกสปอยเเน่อยู่เเล้ว
รังแกคนเกินไป!
นอกจากความโกรธแล้วคุณชายจางยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น
เขาดูออกว่าเยี่ยชิวไม่ได้โกหกเขา ไอ้เลวนี้กล้าพูดกล้าทำ เป็นคนบ้า
"พี่ใหญ่ ผมผิดเเล้ว ผมไม่ควรหาเรื่องพี่"
"เอาแบบบนี้มั้ยพี่ ผมให้สิบล้าน พี่จะปล่อยผมไปได้ไหม?"
"ถ้าสิบล้านไม่ได้ก็ยี่สิบล้าน.…..ให้ห้าสิบล้าน ห้าสิบล้านคงได้เเล้วใช่ไหม? "
"ผมขอร้อง ปล่อยชีวิตผมเถิด ผมผิดเเล้วจริงๆ"
คุณชายจางยังคงอ้อนวอน
"มึงเห็นว่ากูเป็นคนขาดเงินเหรอ?" เยี่ยชิวพูดว่า"ฉันจำได้ว่าในตระกูลจางเหมือนมีคนเจ๋งมากเหมือนจะชื่อว่าจางชิ่งเย่าใช่ไหม?"
"โทรหาเขา!"
"ถ้าไม่เห็นเขาภัยในสิบนาทีฉันจะส่งนายไปตาย!"
จางเชาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะหยิบโทรศัพท์อออกมา กดสายโทรออกแล้วร้องไห้เเละพูดว่า "พี่ชายมาช่วยฉัน…..."
ไม่ถึงสิบนาที มายบัคคันหนึ่งจอดลงหน้าประตูห้างประมูล
ประตูรถเปิดออกและชายหนุ่มสวมแว่นตาขอบทองและชุดสูทออกมา
เขาก็คือคุณชายใหญ่ตระกูลจางจางชิ่งเย่า!
หลังจากจางชิงเหยาลงจากรถเขาก็เหลือบมองที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเดินไป
"พี่ชายช่วยฉันด้วย ไอ้เลวนี่จะฆ่าฉัน"คุณชายจางตะโกนใส่จางชิ่งเย่าราวกับว่าเขาเห็นฟางช่วยชีวิต
จางชิ่งเย่าเห็นเยี่ยชิวเหยียบใบหน้าของคุณชายจางไว้ด้วยเท้าข้างหนึ่ง ดวงตาของเขาก็จมลง
ในขณะนี้ เฉียนตัวตัวก็วิ่งไปตรงหน้าจางชิ่งเย่า และพึมพําสองสามคําด้วยเสียงตํ่า
จางชิ่งเย่าเหลือบมองเยี่ยชิวด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดกับเยี่ยชิวด้วยหน้ายิ้มเเย้มอ่อนโยน" เพื่อน ไม่ว่าน้องชายของฉันจะทําอะไรผิดฉันขอโทษนายเเทนเขาก่อน....."
คลึก!
เยี่ยชิวเหยียบสันจมูกของคุณชายจางหักด้วยเท้าข้างหนึ่ง และเลือดก็ไหลออกมาทันที
"ถ้าคําขอโทษมีประโยชน์เเล้วจะเรียกนายมาทําอะไร?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...