วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 525

พูดมาก็แปลก เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของเยี่ยชิว คุณชายจางและเฉียนตัวตัวหยุดก้าวเท้าพร้อมกัน

 

พวกเขาแม้แต่ความกล้าหาญที่จะวิ่งหนีก็สูญเสียไป

 

จากนั้นเยี่ยชิวจับดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ยเดินเข้าใกล้

 

"นายจะทําอะไร? นาย นาย.…..อย่าเข้ามานะ"

 

คุณชายจางตะโกนเสียงดังไปด้วย ตัวสั่นไปด้วย

 

ในเวลานี้เขาสูญเสียความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ไป มีเพียงmความกลัวอย่างลึกซึ้ง

 

ลูกไฮโซอย่างเขา ปกติทําตัวเจ๋งๆ เเต่พอถึงขั้นชี้เป็นชี้ตาย ยังไม่เท่าคนธรรมดาเลย

 

เยี่ยชิวชิดเข้าไปด้วย เเละพูดไปด้วยว่า "ฉันพูดไปนานแล้ว ฉันขอให้นายโทรหาคนที่เจ๋งที่สุดในตระกูลจาง" "

 

"นายไม่ฟัง เเล้วยิ่งยังจะเรียกคนในตระกูลเฉียนมา มีประโยชน์อะไร?"

 

"คุณชายจางดูเหมือนว่านายไม่ได้วางแผนที่จะมีชีวิตอยู่รอดจริงๆ"

 

เมื่อเห็นว่าเยี่ยชิวเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ คุณชายจางก็ตะโกนใส่คนที่ล้มลงกับพื้นว่า" ลุกขึ้น!พวกนายลุกขึ้นให้หมด! "

 

"ฆ่าเขาให้ตาย!"

 

"ถ้าใครฆ่าเขาได้ฉันจะให้พวกนายห้าล้าน ไม่ สิบล้าน!"

 

"ลุกขึ้นสิ ฉันขอร้องพวกนายแล้ว…..."

 

อย่างไรก็ตามไม่มีใครลุกขึ้นเลย

 

พวกเขาสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้ไปเเล้ว นอกจากนี้พวกเขายังถูกเยี่ยชิวตีจนกลัว

 

ไอ้เด็กผู้ชายนี่ อย่ากับปีศาจ

น่ากลัวจริงๆ!

 

"ไม่มีประโยชน์หรอก อย่าบอกว่านายให้เเค่สิบล้าน แม้ว่านายจะให้หนึ่งร้อยล้านพวกเขาก็ไม่กล้าลงมือ"

 

"เพราะถ้าพวกเขากล้าทําอะไรกับฉัน ฉันจะฆ่าพวกเขา"

 

เมื่อเยี่ยชิวพูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดก้าวเท้าทันที เเล้วมองไปที่เฉียนตัวตัวและพูดว่า"ไม่งั้น นายมาลองดู?"

 

หืม นายอยากให้ฉันไปตาย? ไม่มีทาง!

 

เฉียนตัวตัวก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว

 

มุมปากของเยี่ยชิวดูอย่างไม่เเคร์ และเขาพูดว่า"นายเป็นคนตระกูลเฉียนเมืองซูหางไม่ใช่เหรอ?"

 

"ตระกูลเฉียนเมืองซูหางเจ๋งมากไม่ใช่เหรอ"

 

"มาสิ มาลองมือกับฉัน ไม่ต้องกังวเลย ฉันสัญญาว่าจะไม่ฆ่านายให้ตาย!"

 

เฉียนตัวตัวหน้าแดงและตะโกน" ฉันไม่สนใจว่านาบเป็นใคร ดีที่สุดนายหยุดเลยนะ มิฉะนั้น…..."

 

ซู่!

 

เยี่ยชิวก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าเฉียนตัวตัว

 

เพี้ยะ!

 

เฉียนตัวตัวปิดหน้าไว้ จ้องเยี่ยชิวด้วยความโกรธ กัดฟันไว้แล้ววพูด"ไอ้เลว นายกล้าตบฉัน…..."

 

เพี้ยะ!

 

เยี่ยชิวตบหน้าเฉียนตัวตัวอีกครั้ง

 

เยี่ยชิวกล่าวว่า" ฉันจะตี นายทำอะไรกับฉันได้"

 

เฉียนตัวตัวกล่าวว่า"นายรอไว้ ฉันจะไม่ปล่อยนายไปเเน่"

 

เพี้ยะ!

 

เยี่ยชิวตบไปที่หน้าของเฉียนตัวตัวอีกที่

 

"ไม่อยู่ในเมืองซูหางดีๆ แต่กล้าวิ่งมามั่วสุมที่เมืองหลวง เเล้วยังกล้าคุกคามฉัน ฉันว่านายอยากตายเเล้ว"

 

ความโกรธของเฉียนตัวตัวหายไปแทนด้วยความกลัวอย่างลึกซึ้ง

 

จากนั้นเยี่ยชิวก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง

 

"พี่ใหญ่ มีอะไรพูดคุยกันดีๆ อย่าตีแล้วได้ไหม?สุภาพบุรษตกลงกันด้วยวาจา ไม่ใช้กําลัง”เฉียนตัวตัวเห็นว่าเยี่ยชิวยังอยากตีเขา เขาตกใจจนหดคอลงด้วยความหวาดกลัว แล้วน้ําตาก็ไหลออกมาและอ้อนวอนขอร้อง

 

เยี่ยชิวอยากหยุด แต่ทันใดนั้นก็เห็นเฉียนตัวตัวหลั่งน้ําตาและเขาก็โกรธจัด

เพี้ยะ!

เยี่ยชิวตบหน้าของเฉรชียนตัวตัวอย่างแรงและดุด้วยความโกรธ"นายไม่รู้ว่าผู้ชายมีนํ้าตาก็ไม่สะบัดนํ้าตาออกมาง่ายๆ?"ตระกูลเฉียนมีการสืบทอดความรู้และวัฒนธรรมประเพณีอันดีงามร้อยปี สอนของแบบนี้อย่างนายออกมาเหรอ? "

 

เขาพอมองออกมาเเล้วว่าเฉียนตัวตัวถูกตระกูลเฉียนสปอยมากเกินไป

 

ก็นั่นสิ ลูกรุ่นที่สามของตระกูลเฉียนมีชายเพียงคนเดียวคือเฉียนตัวตัว ถูกสปอยเเน่อยู่เเล้ว

รังแกคนเกินไป!

 

นอกจากความโกรธแล้วคุณชายจางยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น

 

เขาดูออกว่าเยี่ยชิวไม่ได้โกหกเขา ไอ้เลวนี้กล้าพูดกล้าทำ เป็นคนบ้า

 

"พี่ใหญ่ ผมผิดเเล้ว ผมไม่ควรหาเรื่องพี่"

 

"เอาแบบบนี้มั้ยพี่ ผมให้สิบล้าน พี่จะปล่อยผมไปได้ไหม?"

 

"ถ้าสิบล้านไม่ได้ก็ยี่สิบล้าน.…..ให้ห้าสิบล้าน ห้าสิบล้านคงได้เเล้วใช่ไหม? "

 

"ผมขอร้อง ปล่อยชีวิตผมเถิด ผมผิดเเล้วจริงๆ"

 

คุณชายจางยังคงอ้อนวอน

 

"มึงเห็นว่ากูเป็นคนขาดเงินเหรอ?" เยี่ยชิวพูดว่า"ฉันจำได้ว่าในตระกูลจางเหมือนมีคนเจ๋งมากเหมือนจะชื่อว่าจางชิ่งเย่าใช่ไหม?"

 

"โทรหาเขา!"

 

"ถ้าไม่เห็นเขาภัยในสิบนาทีฉันจะส่งนายไปตาย!"

 

จางเชาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะหยิบโทรศัพท์อออกมา กดสายโทรออกแล้วร้องไห้เเละพูดว่า "พี่ชายมาช่วยฉัน…..."

 

ไม่ถึงสิบนาที มายบัคคันหนึ่งจอดลงหน้าประตูห้างประมูล

ประตูรถเปิดออกและชายหนุ่มสวมแว่นตาขอบทองและชุดสูทออกมา

 

เขาก็คือคุณชายใหญ่ตระกูลจางจางชิ่งเย่า!

 

หลังจากจางชิงเหยาลงจากรถเขาก็เหลือบมองที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็วขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเดินไป

 

"พี่ชายช่วยฉันด้วย ไอ้เลวนี่จะฆ่าฉัน"คุณชายจางตะโกนใส่จางชิ่งเย่าราวกับว่าเขาเห็นฟางช่วยชีวิต

 

จางชิ่งเย่าเห็นเยี่ยชิวเหยียบใบหน้าของคุณชายจางไว้ด้วยเท้าข้างหนึ่ง ดวงตาของเขาก็จมลง

 

ในขณะนี้ เฉียนตัวตัวก็วิ่งไปตรงหน้าจางชิ่งเย่า และพึมพําสองสามคําด้วยเสียงตํ่า

 

จางชิ่งเย่าเหลือบมองเยี่ยชิวด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดกับเยี่ยชิวด้วยหน้ายิ้มเเย้มอ่อนโยน" เพื่อน ไม่ว่าน้องชายของฉันจะทําอะไรผิดฉันขอโทษนายเเทนเขาก่อน....."

 

คลึก!

 

เยี่ยชิวเหยียบสันจมูกของคุณชายจางหักด้วยเท้าข้างหนึ่ง และเลือดก็ไหลออกมาทันที

 

"ถ้าคําขอโทษมีประโยชน์เเล้วจะเรียกนายมาทําอะไร?"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ