วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 604

เยี่ยชิวไม่เคยคิดว่าสมบัติของภูเขาหลงหู่กระบี่เทียนซือ เป็นกระบี่ไม้จริงๆ

“เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจนแทบล้มประดาตาย ไอ้เเก่เกือบตายในที่นี่ เพียงแค่เพื่อหากระบี่ไม้เสียเล่มนี้?”

เยี่ยชิวมีความรู้สึกที่ได้เอากับหมาไป

เขาอยากจะพูดกับอมตะชางเหม่ยว่า ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ยังไม่ดีกว่าที่ให้ฉันไปหาช่างไม้ให้นายมาคนหนึ่ง มาทำกระบี่ไม้หลายพันเล่มให้นาย

“ไอ้เด็กเปรตรีบฆ่าเขา อมตะชางเหม่ยตะโกนพูดอีกครั้ง”

เยี่ยชิวสงสัยในคําพูดของอมตะชางเหม่ยที่ว่า “กระบี่จักรพรรดิยังไม่สามารถฆ่าเขาได้ เเล้วกระบี่ไม้เล่มนี้จะฆ่าเขาตายได้?”

“เเม่งอย่าพูดเรื่องไร้สาระ รีบออกกระบี่!”

เยี่ยชิวลังเลสักครู่ เเล้วรีบวิ่งไปหาศพโบราณ และฟันไปที่แขนของศพโบราณด้วยกระบี่

ผลตามที่เยี่ยชิวคาดไว้

กระบี่ไม้ไม่ได้ทํารอยแผลอะไรไว้บนศพโบราณแม้แต่น้อย

“ฉันก็รู้ว่ากระบี่ไม้เสียนี้ไร้ประโยชน์”ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เห็นควันดําพวยพุ่งออกมาจากแขนของศพโบราณ

สามวินาทีต่อมาแขนก็หักไปเสียงดังสนั่น

“อ๊าก......”

ศพโบราณส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวออกมา

“เฮ้ย กระบี่ไม้เสียนี้มีประโยชน์จริงด้วย?”เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจไปแป๊บหนึ่ง แล้วออกกระบี่อีกครั้ง

ฟันไปที่คอของศพโบราณ

ในไม่ช้า ควันดําพวยพุ่งออกมาจากคอของศพโบราณด้วยเสียงกรีดร้องที่น่ากลัว หัวของศพโบราณหายไปจากคอ

“ในที่สุดก็ฆ่าไอ้นี่ตายไปได้”

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นมีความตื่นตระหนกตกใจขึ้นบนหน้าของเขาอีกครั้ง

เห็นเเต่ว่าศพโบราณที่หัวขาดเมื่อกี๊ พุ่งเข้าหาอมตะชางเหม่ยไป แม้ว่าจะไม่มีหัว แต่ก็ไม่มีผลกระทบต่อศพโบราณเลย

ฉากนี้ ทําให้คนน่าขนลุก

อมตะชางเหม่ยกังวลมากจนเขาตะโกนว่า“ไอ้เด็กเปรต นายยังชักช้าอะไรอยู่ รีบเอากระบี่ออกมาและฆ่าเขาตายให้สุดเลย”

ซิ่ว!

เยี่ยชิวรีบฟันขาทั้งสองของศพโบราณด้วยกระบี่สองที แล้วมีควันดำขึ้นอีก ขาสองข้างของศพโบราณก็หักด้วย "คร้าก" เเล้วล้มลงกับพื้น

ร่างของศพโบราณดิ้นรนอยู่บนพื้นครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆลุกขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่มีหัวเเละสองขาเขาก็ยังคงเข้าใกล้อมตะชางเหม่ย

เพียงแต่ว่า ความเร็วของศพโบราณที่ช้ากว่าเมื่อก่อนมากและไม่สามารถบินได้และด้วยเหตุนี้จึงทําให้ผู้คนรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้น

“เขา ฆ่าเขาตายไม่ได้ สุ่ยเซิงร้องด้วยความหวาดกลัว

ในเวลานี้ อย่าว่าแต่สุ่ยเซิง แม้แต่เยี่ยชิวก็รู้สึกหวาดกลัว

”แม่ง ฉันจะดูว่านายฆ่าตายไม่ได้จริงรึเปล่า เยี่ยชิวถือกระบี่เทีนยซือไว้ เดินมาหน้าศพโบราณและแกว่งกระบี่ไม่หยุด

หนึ่งที สองที สามที......

ทั้งหมดสามสิบหกที!

ทั้งหมดถูกตัดไปที่บนร่างของศพโบราณ

หลังจากนั้นไม่นาน ควันดําก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของศพโบราณ

ฉากที่น่ากลัวกลับมาอีกครั้ง

เดิมหัวที่หายไปจากคอของศพโบราณ ส่งเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวออกมาในขณะนี้

“อ๊าก......”

ทําเยี่ยชิวตกใจไปหมดเลย หันหัวไปจ้องที่หัวศพโบราณ

ในขณะนี้อมตะชางเหม่ยลุกขึ้นจากพื้นดิน เดินถึงข้างหน้าหัวของศพโบราณ ยื่นมือเข้าไปเอาตารประทับเทียนซือออกมาในปากกระบอกเเขนเสื้อนักพรต ท่องคาถาในปาก และติดตราประทับเทียนซือไว้หน้าผากของศพโบราณ

ในทันที ตราประทับเทียนซือดูเหมือนถูกเปิดใช้งานเเล้ว เบ่งบานด้วยแสงสีขาวสดใสออกมา

“อ๊ากๆๆ......”

ศพโบราณกรีดร้องอย่างสะเทือนใจ แกว่งหัวอย่างรุนแรง อยากหลุดพ้นจากตราประทับเทียนซือ

สุ่ยเซิงยื่นกระเป๋าไปข้างหน้าของอมตะชางเหม่ย

อมตะชางเหม่ยเอื้อมมือออกอยากจะเปิดกระเป๋า แต่ใครจะรู้ ว่ามือของเขายกขึ้นไม่ได้

เขาอ่อนแอมาก

สุ่ยเซิงรีบเปิดกระเป๋าและถามว่า “อาจารย์หาอะไรอยู่?ฉันช่วยเอา”

“ข้างในมีขวดน้ําอยู่ในนั้น เอาให้ฉัน ”

สุ่ยเซิงหยิบขวดเหล้าออกมา เปิดจุกไม้ก๊อก ส่งไปที่ข้างปากของอมตะชางเหม่ย และป้อนอมตะชางเหม่ยจิบเหล้าไปคําหนึ่ง

อมตะชางเหม่ยพูดเสียงดังว่า“ถ้ามีเหล้าในชีวิตต้องเมา ถ้าตายไปเเล้วก็เอาไม่ลงไปแม้แต่หยดเดียว”

“เยี่ยชิว สุ่ยเซิงและภูเขาหลงหู่ ฉันขอฝากไว้ให้นาย”

“เเล้วอย่าลืมเรื่องที่ฉันมอบหมายให้นาย”

เยี่ยชิวพยักหน้า“ ไม่ต้องกังวล ฉันจําไว้หมด”ไอ้เเก่ ยังมีอะไรจะมอบหมาย บอกฉันมา และฉันจะทํา"

“ไม่มีอะไรเเล้ว สิ่งที่ควรกำชับฉันบอกไปหมดแล้ว......”

เเครก!

อมตะชางเหม่ยยังพูดไม่จบ จู่ๆก็มีชิ้นส่วนก้อนหินขนาดใหญ่หลุดออกจากกำแพงหินตรงหน้า ซึ่งทําให้ทั้งสามคนตกใจไปหมดเลย

ทั้งสามคนเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน มองไปที่กําแพงหิน

เห็นเเต่ว่าบนกําเเพงหินแกะสลักตัวอักษรไว้มากมาย ซึ่งมองเห็นได้ชัดเจนภายใต้การส่องสว่างของแสงตะเกียงเก้าสิบเก้าดวง

“ข้าได้เดินทางไปทั่วโลกในตอนนั้น ไม่ได้ตั้งใจหา พบว่ากลิ่นศพตรงภูเขาต้าหลงอย่างมหึมา จึงมาสอบสวน ”

“ต่อมาพบว่า ภูเขาต้าหลงเดิมเป็นดินแดนของมังกรแท้ แต่ถูกคนที่ไม่มีความโชคลาภได้ไป ดังนั้นมันจึงกลายเป็นสถานที่ที่ร้ายแรงสุดๆ ศพที่ฝังอยู่ที่นี่ได้แปลงศพเป็นผีดิบ แล้วทักษะก็ลึกด้วย

“ตอนแรกข้าอยากจะตัดมันด้วยกระบี่ แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงชั่วคราว ข้าจึงรีบออกไป ”

เพื่อป้องกันศพออกไปสร้างปัญหา สร้างภัยพิบัติเเก่โลกมนุษย์ ก่อนข้าออกไป ใช้กระบี่เพ่ยเเละยันต์อดกลั้นศพกลั้นศพไว้

“ข้ายังดูดวงออกว่า หนึ่งพันปีผ่านไป ลูกศิษภูเขาหลงหู่ชางเหม่ยจะมาเอากระบี่ที่นี่ ตั้งใจเหลือของหนึ่งอย่างไว้ในนี้ สามารถช่วยชีวิตของชางเหม่ยรอดตายได้”

“นอกจากนี้ ข้ายังได้เตรียมของขวัญให้กับเยี่ยชิวและสุ่ยเซิงคนละอย่างสำหรับการพบกันครั้งเเรกด้วย หวังว่าจะมีวาสนาต่อกันได้พบกันอีกครั้ง ”

“ภูเขาหลงหู่ จางเต้าหลิง!”