วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 611

ท่าทางกะทันหันของหลี่เหล่าทำให้ศาสตราจารย์เฉียนและคนขับรถเสี่ยวหวังที่อยู่ในแถวหน้าตกใจ

กรีด!

เสี่ยวหวังกระแทกเบรก ทั้งเขาและศาสตราจารย์เฉียนหันไปมองหลี่เหล่า

“หลี่เหล่า คุณเป็นอะไรไหม?” ศาสตราจารย์เฉียนถาม

“ไม่เป็นอะไร แค่จำอะไรบางอย่างได้ ฉันขอโทษที่ทำให้พวกคุณกลัว ฮ่าๆ...…” หลี่เหล่าหัวเราะเบาๆ และถามว่า “ผู้อาวุโสจางและผู้อาวุโสเนี่ยมาถึงแล้วหรือยัง?”

ที่หลี่เหล่ากล่าวถึงผู้อาวุโสจางและผู้อาวุโสเนี่ย คือผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงจางจิ่วหลิงและเนี่ยเสวียเลี่ยง

ศาสตราจารย์เฉียนตอบว่า “น้องชายของฉันไปรับผู้อาวุโสจางและผู้อาวุโสเนี่ย พวกเขาควรจะมาถึงก่อนเรา”

หลี่เหล่าพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเรารีบออกเดินทางกันเถอะ!”

ศาสตราจารย์เฉียนเหลือบมองหลี่เหล่าอีกครั้ง และสังเกตเห็นความตื่นเต้นที่ควบคุมไม่ได้ในสีหน้าของหลี่เหล่า

เป็นไปได้อย่างไรที่หลี่เหล่าตื่นเต้นขนาดนี้?

ศาสตราจารย์เฉียนสงสัยและสั่งคนขับรถว่า “เสี่ยวหวัง ขับรถไป”

“รับทราบ!”

เสี่ยวหวังสตาร์ทรถใหม่และมุ่งหน้าไป

หลี่เหล่าหลับตาอีกครั้ง รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

“ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า จะได้พบกับมรดกทางการแพทย์ที่สาบสูญของปู่เทียนโส่วบนถนนอันห่างไกลสายนี้”

ปู่เทียนโส่วเป็นเทคนิคกระดูกอันเป็นเอกลักษณ์ที่พัฒนาขึ้นโดยแพทย์ของจักรวรรดิกว่าร้อยคนในสมัยราชวงศ์หมิง ประกอบด้วยสามสิบหกรูปแบบ ซึ่งผสมผสานแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดจากโรงเรียนแพทย์ต่างๆ”

“หากฉันไม่เห็นรูปแบบแรกในมรดกทางการแพทย์ของบรรพบุรุษของฉัน ฉันคงไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังใช้ปู่เทียนโส่ว”

“ชายหนุ่มคนนั้นเป็นอัจฉริยะทางการแพทย์อย่างแท้จริง”

“ด้วยความสามารถที่โดดเด่นในด้านการแพทย์แผนจีน จึงมีความหวังในการฟื้นฟู?”

“น่าเสียดายที่ผู้อาวุโสเฉียนป่วยหนักและกำลังรอให้ฉันช่วยเขา ไม่อย่างนั้น ฉันคงจะได้คุยกับชายหนุ่มคนนั้นดีๆ”

หลี่เหล่าถอนหายใจกับความคิด

แต่ก็รีบปล่อยความกังวลออกไป

“ทักษะทางการแพทย์ของชายหนุ่มนั้นน่าทึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่เป็นที่รู้จักในตอนนี้ แต่อีกไม่นานเขาก็จะมีชื่อเสียงในด้านการแพทย์ ไม่ช้าก็เร็วฉันจะได้พบเขา”

“ฉันแค่หวังว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วๆ นี้!”

……

บนทางหลวง.

เยี่ยชิวใช้เทคนิค “ปู่เทียนโส่ว” เพื่อรักษากระดูกหักของคนขับ จากนั้นจึงตรวจร่างกายเขาอย่างละเอียด

โชคดีที่นอกเหนือจากอาการบาดเจ็บที่เยี่ยชิวรักษาแล้ว คนขับมีรอยขีดข่วนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“คุณถอดเข็มออกได้แล้ว”

เยี่ยชิวหยิบเข็มทองห้าเล่มที่สอดเข้าไปในหัวของคนขับออกมา

หลังจากเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้แล้ว เยี่ยชิวก็กดที่ด้านหลังคอของคนขับสักพักหนึ่งแล้วรออย่างเงียบ ๆ

ครึ่งนาทีต่อมา

คนขับที่หมดสติค่อยๆลืมตาขึ้นและเห็นใบหน้าเด็กที่อยู่ตรงหน้าเขา

มันเป็นชายหนุ่ม

ชายหนุ่มรูปหล่อ มีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า ให้ความรู้สึกมั่นใจและสบายใจ

“เขาตื่นแล้ว!”

เมื่อเห็นคนขับตื่นขึ้น ก็เกิดเสียงอุทานจากฝูงชน

คนขับได้ยินเสียง จึงหันศีรษะมองไปรอบๆ ถามด้วยน้ำเสียงสับสนว่า “ฉันอยู่ที่ไหน?”

“เมื่อกี้คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเกิดอาการโคม่า นี่อยู่บนทางหลวง” เยี่ยชิวกล่าวเสริมว่า “ฉันเป็นหมอ”

หลังจากที่คนขับพูดจบ เขาก็ก้มหัวให้เยี่ยชิวสามครั้งด้วยเสียง “บึกบึกบึก”

“ลุกขึ้นได้แล้ว!” เยี่ยชิวช่วยคนขับให้ลุกขึ้นและพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันเป็นหมอ และหน้าที่ของฉันคือช่วยช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ คุณไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้ว ผู้เห็นก็สรรเสริญเขาอีกครั้ง

“หมอคนนี้ไม่เพียงแต่อายุน้อยและมีจิตใจดีเท่านั้น แต่ยังมีสำนึกด้านจรรยาบรรณทางการแพทย์อีกด้วย มันหายากจริงๆ!”

“ใช่ ในสังคมปัจจุบัน หมอบางคนสนใจแค่เรื่องเงิน ปฏิบัติต่อคนไข้ที่ให้อั่งเปาหรือของขวัญเท่านั้น ส่วนผู้ที่ไม่ให้สินบนหรือของขวัญก็ดิ้นรนเพื่อให้ได้นัด มีเพียงแต่ถูกไล่ออกด้วยคำพูดไม่กี่คำ หมอแบบที่อยู่ตรงหน้าเราหายากจริงๆ”

“หากหมอทุกคนในสังคมนี้ สามารถเป็นเหมือนเขาที่อุทิศตนเพื่อช่วยเหลือผู้บาดเจ็บได้คงจะดีมาก”

“ฉันเชื่อว่าหมอคนนี้จะกลายเป็นหมอเทพที่มีชื่อเสียงอย่างแน่นอนในอนาคต!”

“……”

เยี่ยชิวบอกลาคนขับแล้วหันกลับไปที่รถ

ทันใดนั้นมีผู้โดยสารจำนวนมากเข้ามาหาเขาเพื่อรับการรักษาพยาบาล

“คุณหมอครับ ผมเป็นโรคไขข้ออักเสบ ผมจะปวดหนักทุกครั้งที่อากาศเปลี่ยนแปลง ทักษะทางการแพทย์ของคุณดีมาก ช่วยผมหน่อยได้ไหม!”

“คุณหมอครับ ผมปวดหลังครับ คุณช่วยฝังเข็มให้ผมหน่อยได้ไหมครับ ผมไม่ไว้ใจแพทย์แผนตะวันตก ผมเชื่อแต่แพทย์แผนจีนเท่านั้น”

“คุณหมอ คุณมีใบสั่งยาสำหรับการฟอกไตบ้างไหม? คุณช่วยสั่งยาให้ฉันหน่อยได้ไหม!”

มีแม้กระทั่งหญิงวัยกลางคนร่างอวบที่พูดกับเยี่ยชิวว่า “คุณหมอ ปีนี้ฉันอายุหกสิบห้าปีแล้ว คุณคิดว่าฉันยังสามารถมีลูกชายอยู่ไหม?”

เยี่ยชิว “? ? ?”

เวลาสิบโมงครึ่ง เยี่ยชิวมาถึงเจียงโจว

“ตอนนี้แม่ของฉันอาจจะนอนไปแล้ว ฉันจะไปหาพี่หลิน!”

เยี่ยชิวเดินตรงไปยังที่พักของพี่หลิน และต้องการทำให้เธอประหลาดใจ อย่างไรก็ตาม เขาก็ค้นพบความลับโดยไม่คาดคิด