วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 623

เฉียนตัวตัวตกใจจนฉี่แทบราด

เขาคาดไม่ถึงว่า เยี่ยชิวจะปรากฏตัวตรงหน้าของเขา

"แม่งเอ๊ย โชคดีที่เมื่อกี้นี้ไม่รีบร้อนลงมือไป ไม่เช่นนั้นคงจะตายแน่!"

เพียงแค่นึกถึงวิธีการเหล่านั้นที่เยี่ยชิวใช้จัดการกับคุณชายจางที่ปักกิ่ง เฉียนตัวตัวก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นระริก

จนกระทั่งตอนนี้ เขาเพิ่งจะเข้าใจว่า เพราะเหตุใดตอนที่อยู่ปักกิ่งเยี่ยชิวถึงไม่กระทืบเขา

สาเหตุก็คือ เยี่ยชิวเป็นพี่ชายของเขานี่เอง

"ตัวตัว คุณเป็นอะไรไป?" จูเสวี่ยเหมียวเห็นเฉียนตัวตัวตื่นตระหนกตกใจจนหลบไปอยํด้านหลังของเธอ บนใบหน้าจึงปรากฏความไม่สบายใจเล็กน้อย

อยู่ต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนี้ แน่นอนว่าเฉียนตัวตัวคงจะไม่พูดว่าเขากลัวเยี่ยชิว แต่กลับกุมท้องแล้วกล่าวว่า: "แม่ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา ฉันอยากจะไปเข้าห้องน้ำ"

"รีบไปเถอะ!"

จูเสี่ยเหมียวไม่ได้สนใจ และโบกมือเล็กน้อย

เฉียนตัวตัวหันหลังวิ่งเข้าไปในบ้าน เขาไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำ แต่กลับหามุมมุมหนึ่ง และจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของเยี่ยชิว

"คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่า เจ้าหมอนี่จะเป็นพี่ชายของฉัน"

"เจ้าหมอนี่พอบ้าคลั่งขึ้นมา แม้แต่คุณจางก็ยังกล้ากระทืบ"

"เฉาชุนเหมย เฉียนหรง พวกคุณจงสร้างบุญกุศลให้มากๆ เถอะ!"

……

เยี่ยชิวรู้ว่าเพราะเหตุใดเฉียนตัวตัวถึงได้หนีไป แต่เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

หลังจากที่เขาลงจากรถ ก็กวาดสายตามองไปยังทุกคน จากนั้นจึงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "สวัสดีครับทุกท่าน ฉันคือเยี่ยชิว"

ผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลา!

ดวงตาของทุกคนเป็นประกาย ยกเว้นเฉนชุนเหมยและบุตรสาว

จูเสี่ยวเหมียวยิ้มแล้วกล่าวว่า: "จิ้งหลาน ลูกชายของคุณดูมีสง่าราศีมากจริงๆ มีแฟนไหม? ต้องการให้ฉันแนะนำให้เขารู้จักสักคนหนึ่งไหม?"

"ขอบคุณครับป้าสะใภ้รอง ฉันมีแฟนแล้วครับ" เยี่ยชิวเปลี่ยนน้ำเสียง "เพียงแต่ ถ้าหากมีคนที่เหมาะสม ป้าสะใภ้ก็สามารถแนะนำให้ฉันรู้จักได้ เพราะแฟนสาวยิ่งมีมากเท่าไร ก็ยิ่งดี"

คิกคัก!

ทุกคนส่งเสียงหัวเราะออกมา

"ชายชั่ว!" เฉียนหรงด่าออกมา

แต่เยี่ยชิวไม่ได้สนใจเธอ

จูเสวี่ยเหมียวปิดปากหัวเราะ: "จิ้งหลาน ลูกชายของคุณไม่ใช่เพียงแค่หน้าตาหล่อเหลานะ แต่ยังมีอารมณ์ขันอีกด้วย ก็ไม่รู้ว่ามีสาวๆ มาชอบพอเขามากน้อยแค่ไหนกัน"

เฉียนจิ้งหลานชำเลืองมองเยี่ยชิว แล้วแสร้งกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า: "ยังจะพูจาเพ้อเจ้ออีก"

ในเวลานี้ เฉาชุนเหมยได้ชี้ฟปที่รถมายบัคแล้วกล่าวถามว่า: "จิ้งหลาน รถคันนี้มีที่มายังไงเหรอ?"

เฉียนจิ้งหลานกล่าวว่า: "รถคันนี้เป็นของเพื่อนของชิวเอ๋อร์น่ะ"

"เพื่อน?" เฉียนหรงยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า: "เพื่อนคนไหนกัน ถึงสามารถซื้อรถหรูมูลค่าเป็นสิบล้านแบบนี้ได้?"

เฉียนจิ้งหลานตกใจ: "รถคันนี้ราคาเป็นสิบล้านเลยเหรอ?"

"ฉันจะบอกคุณให้นะ ไม่ใช่แค่ราคาเป็นสิบล้านหรอก แต่มีเพียงแค่มหาเศรษฐีเท่านั้นที่มีสิทธิ์ซื้อมันได้" เฉียนหรงมองเยี่ยชิวแล้วกล่าวว่า: "รถคันนี้คุณเช่ามาใช่ไหมล่ะ?"

เยี่ยชิวไม่อยากจะพูดจาไร้สาระกับหญิงโง่ๆ คนนี้ จึงเงียบไม่พูดจา และปล่อยให้ทุกคนคิดว่าการคาดเดาของเฉียนหรงนั้นถูกต้อง

เฉาชุนเหมยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่งสอนว่า: "จิ้งหลาน ต่อไปคุณจะต้องเอาใจใส่ลูกชายของคุณให้มากๆ หน่อยนะ"

"เป็นเรื่องปกติมากที่คนวัยหนุ่มสาวจะอยากมีหน้ามีตา แต่ดูเหมือนว่าที่เขาทำแบบนี้ จะไม่ใช่เพียงแค่คนที่อยากมีหน้ามีตาธรรมดาทั่วไป และหากพูดอย่างไม่น่าฟังสักหน่อย นี่คือเขาเสแสร้งทำเป็นคนร่ำรวยมีอำนาจบารมีเลยนะ"

"เช่ารถคันนี้หนึ่งวันอย่างน้อยก็หลายหมื่น คุณหาเงินตลอดทั้งปีก็คงจะหาไม่ได้หรอกใช่ไหม?"

"เพื่อเอามาเสแสร้งโอ้อวดต่อหน้าพวกเรา มันคุ้มค่าแล้วเหรอ?"

"อีกอย่าง ฉันก็เคยไปบ้านของคุณนะ พวกคุณมีสภาพความเป็นอยู่อย่างไรก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้"

เฉียนจิ้งหลานกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า: "พี่สะใภ้ใหญ่พูดถูก ต่อไปฉันจะต้องอบรมสั่งสอนชิวเอ๋อร์ให้มากกว่านี้"

เยี่ยชิวเดินไปพลาง สังเกตมองไปพลาง

บ้านของตระกูลเฉียนเป็นบ้านที่สร้างล้อมรอบลานบ้านทั้งสี่ด้าน ประตูสีแดงสดแสดงออกถึงความเรียบง่าย ผนังอิฐต่อกันเปรียบเสมือนยามคอยปกป้องเจ้าของบ้าน มันแข็งแกร่งและไม่อาจทำลายได้ มีตะไคร่น้ำเติบโตอยู่ไม่น้อย ซึ่งดูเหมือนจะบอกเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์เก่าแก่นับศตวรรษของบ้านหลังนี้

ทั้งสองฝั่งของประตูใหญ่ มีสิงโตหินยืนอยู่ แสดงท่าทีอันสง่างาม

ด้านหน้าประตูยังมีต้นสนเก่าแก่และสูง มีกิ่งก้านใหญ่ และใบหนาทึบ ช่วยเสริมบรรยากาศแบบโบราณของลานบ้านภายใน

และที่ดึงดูดสายตาของเยี่ยชิวเป็นที่สุด ก็คือข้อความที่ประตู

"ตระกูลเก้าจิ้นสื้อ ปรมาจารย์แห่งห้าราชวงศ์สี่จักรพรรดิ์!"

ตัวหนังสือคู่นี้เขียนด้วยลายมือของจักรพรรดิเฉียนหลงแห่งราชวงศ์ชิง

เพียงแค่คำไม่กี่คำ ก็สามารถอธิบายได้ถึงความไม่ธรรมดาของตระกูลเฉียน

เมื่อเหยียบข้ามธรณีประตูไป ก็จะเห็นว่าตรงกลางเป็นลานบ้านกว้างโล่ง

ทั้งสองฝั่งของลานบ้าน มีห้องสิบกว่าห้องที่มีโครงสร้างที่เข้มงวด และการจัดวางสัดส่วนเป็นอย่างดี โครงสร้างหน้าต่างแกะสลักด้วยลวดลายอันวิจิตรงดงาม ซึ่งเป็นแบบโบราณ

ทันใดเยี่ยชิวก็รู้ได้ทันทีว่า นี่คือแบบบ้านที่สร้างล้อมรอบลานบ้านทั้งสี่ด้าน

แบบบ้านที่สร้างล้อมรอบลานบ้านทั้งสี่ด้านสามาถแบ่งเป็นทางเข้าลานบ้านหนึ่งทาง ทางเข้าลานบ้านสองงทาง ทางเข้าลานบ้านสามทาง ทางเข้าลานบ้านสี่ทาง ทางเข้าลานบ้านห้าทาง.......

และอื่นๆ อีกมากมาย

ในสมัยโบราณ ผู้ที่สามารถอาศัยอยู่ในแบบบ้านที่สร้างล้อมรอบลานบ้านทั้งสี่ด้านได้นั้นจะต้องเป็นขุนนางระดับสูง และบ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่ก็ได้รับการจัดอันดับอย่างเคร่งครัด ตามตำแหน่งอย่างเป็นทางการของพวกเขา

โดยทั่วไปแล้วขุนนางระดับหนึ่ง จะอาศัยอยู่ในบ้านที่มีทางเข้าลานบ้านสามทาง ส่วนแบบบ้านที่มีทางเข้าลานบ้านสี่ทาง จะเป็น"คฤหาสน์ขนาดใหญ่" ซึ่งมีเพียงคนระดับท่านอ๋องเท่านั้นจึงจะอาศัยอยู่ได้

จะเห็นได้ว่า ได้รับความโปรดปราณอย่างลึกซึ้งจากจักรพรรดิ์

"พี่สะใภ้รอง สถานการณ์ของคุณพ่อเป็นอย่างไรบ้างเหรอคะ?" นับตั้งแต่เฉียนจิ้งหลานเดินเข้ามาในบ้าน สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา

"สถานการณ์ของผู้อาวุโสไม่สู้ดีนัก ส่วยสถานการณ์อย่างละเอียด......เฮ้อ เดี๋ยวคุณได้พบกับผู้อาวุโสก็จะรู้เอง ฉันจะพาคุณเข้าไปด้านใน!"

จูเสวี่ยเหมียวกำลังจะพาเฉียนจิ้งหลานเข้าไปยังด้านใน แต่จู่ๆ เสียงอันไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง:

"เดี๋ยวก่อน!"