วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 676

ตึง!

อวี๋ยี่คุกเข่าลงหน้าเยี่ยชิว

ทั้งหมดตะลึงทันที

“คุณเยี่ย ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่ ”

อวี๋ยี่ก้มหัวลง เหมือนขุนนางในอดีตที่ไปเข้าพบฮ่องเต้ในวังหลวง ทัศนคติเคารพอย่างยิ่ง

ตอนนี้เขาอยากจะฟันหม่าตงด้วยมีดจนใจจะขาด

ตัวซวยนี้ ยั่วยุใครไม่ดี ไปยั่วยุเยี่ยชิวเทพเจ้าแห่งความตายองค์นี้

นี่คือหมาทูตหนึ่งในทั้งสี่ของหลงเหมิน

ถ้าไม่มีเยี่ยชิว อวี๋ยี่และอาจารย์ของเขา คงไปตายไปที่ธารเหลืองกับซุนอู่เมื่อคืนนี้แล้ว

เมื่อเห็นฉากนี้ คนที่มุมดูอ้าปากค้าง

เดิมทีพวกเขาคิดว่า หลังจากที่หม่าตงเรียกคนของแก๊งชิงหลังมาเเล้ว จะสามารถฆ่าเยี่ยชิวได้อย่างสบาย แต่คาดไม่ถึงว่า อวี๋ยี่คุกเข่าลงหน้าเยี่ยชิว

หม่าตงตกตะลึงเลย รีบวิ่งไปดึงอวี๋ยี่และพูดว่า“พี่อวี๋ ทำไมนายถึงคุกเข่าลงให้กับไอ้สารเลวนี้?รีบลุกขึ้นมา”

บู้ม!

อวี๋ยี่ลุกขึ้นและเตะหม่าตงล้ม ตะโกนว่า“ถ้านายกล้าที่จะไม่เคารพคุณเยี่ยอีก ระวังว่าฉันฆ่านาย”

วิญญาณของอวี๋ยี่เกือบจะตกใจจนหลุดออกไป

ให้เวลานี้ ยังกล้าที่จะดูหมิ่นคุณเยี่ย แสวงหาตายจริงๆ

เยี่ยชิวมองไปที่หม่าตงและพูดว่า“ฉันบอกว่าเเล้ว ถ้านายอยากจัดการฉัน เรียนคนของแก๊งชิงหลังไม่ได้”

“ฉันให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย เรียกคนมาอีก ”

“จําไว้ ต้องเรียกคนที่เจ๋งที่สุด เรียกมา!”

ตอนนี้หม่าตงยังสับสนเล็กน้อยและถามว่า “พี่อวี๋ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“ไอ้โง่ ขนาดนี้เเล้ว นายยังถามว่าเกิดอะไรขึ้น นายสมองมีปัญหาเหรอ?”

อวี๋ยี่พูดอย่างโกรธเคือง“คุณเยี่ยเป็นผู้มีพระคุณต่อฉันและอาจารย์นของฉัน พวกเราในแก๊งชิงหลังเป็นของคุณเยี่ยหมด”

“นายกล้ารุกรานคุณเยี่ย งั้นก็รุกรานแก๊งชิงหลังพวกเราทั้งหมด”

อะไร?

หม่าตงตกตะลึง

หน้าของผู้ชมที่ล้อมดูก็งุ่มง่ามไป

ชายหนุ่มคนนี้ เป็นหัวหน้าแก๊งชิงหลัง?

ในขณะเดียวกัน ก็มีคนที่ไม่รู้เรื่องรู้สึกงง

“หัวหน้าของแก๊งชิงหลังเป็นซุนอู่ไม่ใช่เหรอ ทําไมจู่ๆถึงกลายเป็นชายหนุ่มคนนี้?”

“นายไม่รู้ว่าซุนปู่ห้าตายแล้ว ”

“ฮะ?ซุนปู่ห้าตายเเล้ว?เป็นเรื่องของตอนไหน?”

“เมื่อคืนนี้เอง ฉันได้ยินมาว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงในแก๊งชิงหลังเมื่อคืนนี้ ซุนปู่ห้าถูกฆ่าตายแล้ว สำนักงานใหญ่ของแก๊งชิงหลังเลือดไหลนองเต็มพื้น ตายไปเยอะเลย ”

“ซือ หรือว่าชายหนุ่มเป็นคนทำ?”

ในทันที ในสายตาหลายคนมองเยี่ยชิวด้วยความหวาดกลัว

อวี๋ยี่คุกเข่าต่อหน้าเยี่ยชิวและพูดว่า“ ในอดีตเมื่อซุนปู่ห้ายังมีชีวิตอยู่ เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับ หม่าตง และธุรกิจบางอย่างของแก๊งชิงหลังก็มีการร่วมมือกับตระกูลหม่าด้วย แด้วยเหตุนี้ หม่าตงโมรหาฉันเเล้ว ฉันถึงพาคนมานี่”

“คุณเยี่ย ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จริงๆว่าเป็นคุณ ”

“ถ้าฉันรู้ ไม่ว่าจะพูดอะไรฉันก็ไม่มา......”

เพี้ยะ!

อวี๋ยี่ยังพูดไม่จบก็ถูกเยี่ยชิวตบหน้าไหทีหนึ่ง

“ฉันให้พวกนายจัดการเเก้ไขแก๊งชิงหลัง และนั่นคือวิธีที่นายแก้ไขให้ฉัน?”

“ถ้าวันนี้ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นคนอื่น นายจะยืนช่วยหม่าตงใช่ไหม?”

“ฉันบอกนาย ฉันช่วยนายได้ และฉันก็ฆ่านายได้ ”

เมื่อได้ยินคําพูดของเยี่ยชิว อวี๋ยี่ก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว คํานับไปด้วยพูดไปด้วยว่า“ใช่ใช่ใช่ คุณเยี่ยสั่งสินได้ดี วันนี้เป็นความผิดของฉัน โปรดยกโทษให้ฉัน!”

“อวี๋ยี่ นายจำไว้ว่า หลังจากที่แก๊งชิงหลังสวามิภักดิ์ใต้หลงเหมินเเล้ว ต่อไปนี้จะดำเนินงานต้องปฏิบัติตามกฎของหลงเหมิน”

“ข้อหนึ่ง ลูกศิษย์ทุกคนต้องจงรักภักดีต่อชาติ ห้ามใครทำาอะไรที่ทรยศประเทศ”

“ข้อสอง ปฏิบัติตามกฎและข้อบังคับ ห้ามทําธุรกิจที่ผิดกฎหมายทั้งหมด เช่น สื่อลามก การพนัน และยาเสพติด ”

“ข้อสาม ห้ามใช้อำนาจและอิทธิพลมาข่มเหงรังแกผู้อื่น พึ่งพาผู้แข็งแกร่งกลั่นแกล้งผู้อ่อนแอ กลั่นเเกล้งผู้ชายครอบครองผู้หญิง ”

“ไม่อย่างนั้น ฆ่าโดยไม่ให้อภัย!”

เมื่อเยี่ยชิวพูดคำสุดท้ายจบ ในร่างกายของเขาพ่นชี่ที่ร้ายและะเย็นชาออกมา

ในทันที อุณหภูมิภายในบาร์ดูเหมือนจะลดลงถึงลบห้าสิบองศา

ทุกคนเหมือนตกลงไปในรูหนาวเย็น เงียบเหมือนกับจั๊กจั่นในยามหน้าหนาว

“ใครเป็นพี่ชายกับนาย? ขยะอย่างนาย มีสิทธิ์อะไรที่จะมาเรียกพี่เรียกน้องกับฉัน?”

“นายยังโทรหาใครได้ไหม?”

“ถ้านายเรียกไม่ได้ ฉันก็คงจะไม่เกรงใจนายเเล้ว ”

หลังจากเยี่ยชิวพูดจบ เขาก็เดินไปหาหม่าตง

สีหน้าของหม่าตงดูไม่ดี

เดิมทีเขาคิดว่า หลังจากที่ตนเองขอโทษแล้ว เยี่ยชิวจะจบเเค่นี้ แต่ไม่ได้คาดไว้ว่า เยี่ยชิวจะไม่ให้อภัย

“นายต้องการอะไร?”หม่าตงถามด้วยน้ําเสียงเเน่นตํ่า

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่เอาชีวิตของนาย ฉันเอาแค่มือของนายหนึ่งข้าง”

"ฉันแนะนำนายอย่าทำเกินไป หม่าตงตะโกน“นายรู้ไหมว่าพ่อของฉันเป็นใคร? เขาเป็นคนที่ร่ํารวยที่สุดในซูหาง มีเงินเยอะเเยะถ้านายกล้าแตะต้องฉัน บ้านฉันสามารถใช้เงินทุบนายตายได้”

“จนถึงตอนนี้แล้ว นายยังคงกล้าข่มขู่ฉัน หม่าตงเอ้ยหม่าตง ดูเหมือนว่ามือของนายจะเก็บไว้ไม่ได้แล้ว ”

เยี่ยชิวมีรอยยิ้มเย็นชาที่มุมปากของเขา และเข้าหาหม่าตงต่อไป

หม่าตงตื่นตระหนกทันที ถอยหลังไปด้วกลับย พูดไปด้วยว่า “หากนายให้อภัย ฉันสามารถให้เงินนายได้”

“สิบล้านพอไหม?”

“ไม่พอ ฉันให้หนึ่งร้อยล้าน!”

เยี่ยชิวหยุด

หม่าตงดีใจมาก คิดว่าเยี่ยชิวเปลี่ยนใจเพราะคำพูดเขาเเล้ว

แต่ต่อมา เยี่ยชิวพูดว่า“หม่าตง ในโลกนี้ ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วอยากทำอะไรตามใจได้หมด แล้ววไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะแก้ปัญหาทั้งหมดได้ ”

“สังคมนี้โหดร้าย ”

“ไม่ว่าจะเป็นใคร ทำอะไรผิดก็ต้องชดใช้กรรม ”

คำพูดลงของเยี่ยชิวจบลง และเขาชกหม่าลงลงกับพื้นด้วยหมัด

“หยุดมือ!”

ในขณะนี้ มีเสียงตะโกนจากประตูอย่างเร่งรีบ

อย่างไรก็ตาม เหมือนกับว่าเยี่ยชิวไม่ได้ยิน ใช้ขาหยียบที่มือขวาของหม่าตง

เเครก!

ห้านิ้วหัก

เลือดไหลไปทั่ว