วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 683

หลังจากอ่านข้อความแล้ว โทรศัพท์ของเยี่ยชิวก็ดังขึ้นอีกครั้ง

มันเป็นสายเรียกของเตียวฉาน

เยี่ยชิวรับสาย เสียงอ่อนโยนของเตียวฉานก็ดังเข้ามา “ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่า หลงลิ่วออกปักกิ่งแล้ว”

“คุณรู้จุดประสงค์ของเขาไหม?” เยี่ยชิวถาม

เตียวฉานกล่าวว่า “หลงลิ่วซื้อตั๋วไปต้าหลี่”

เยี่ยชิวหรี่ตามอง

หลงลิ่วไม่สามารถนั่งนิ่งได้ ออกจากปักกิ่งเพื่อมาที่ต้าหลี่เพื่อฆ่าเขา

“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว” เยี่ยชิวพูดพร้อมกับเตรียมวางสายโทรศัพท์ แต่เสียงของเตียวฉานก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันบอกข้อมูลสำคัญกับคุณไปแล้ว คุณขอบคุณฉันเหรอ?”

เสียงของเตียวฉานมีเริ่มน้อยใจ

“คุณต้องการอะไรเป็นคำขอบคุณ?” เยี่ยชิวถามด้วยรอยยิ้ม

“ครั้งต่อไปที่คุณมาปักกิ่ง คุณเลี้ยงอาหารฉัน?” เตียวฉานกล่าว

“ฉันเป็นหนี้คุณหลายมื้อแล้ว ฉันจะแสดงความขอบคุณจากระยะไกลได้อย่างไร” เยี่ยชิว กล่าวแล้วส่งจูบไปที่โทรศัพท์

ทันใดนั้น ไม่มีเสียงจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์

เป็นไปได้ไหมที่เตียวฉานโกรธ?

เยี่ยชิวรีบพูดว่า “เตียวฉาน ฉันแค่ล้อเล่นกับคุณ อย่าโกรธนะ เมื่อฉันมาถึงปักกิ่ง ฉันจะเลี้ยงอาหารคุณ”

เตียวฉานตอบว่า “ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะล้อเล่นหรือไม่ ฉันจริงจังกับมัน”

เยี่ยชิวผงะไป หมายถึงอะไร?

ฉันแค่ล้อเล่น ตอนนี้คุณอยากจะกอดฉันไหม?

นั่นไม่เป็นไร ฉันไม่ใช่คนผลักไส!

“ไท้เจี่ยนกล่าวว่า ก่อนที่หลงลิ่วจะเก็บตัว ทักษะของเขานั้นอุกอาจมาก คราวนี้เมื่อออกมา ทักษะของหลงลิ่วถึงระดับที่น่ากลัวอย่างแน่นอน คุณต้องระวังให้มาก”

เสียงของเตียวฉาน เต็มไปด้วยความกังวลอย่างลึกซึ้ง

“ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน เมื่อเขามาถึง ฉันจะจัดการเขา” เยี่ยชิวแสดงเจตนาฆ่าออกมาอย่างแรงกล้า

มันเป็นเจตนาฆ่าที่ทำให้ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ตกตะลึง

“โยมเยี่ย มีอะไรผิดปกติกับคุณ?” ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ถามอย่างเร่งด่วน

“ไม่มีอะไร” เยี่ยชิวตอบ จากนั้นรีบพูดกับเตียวฉาน “ฉันมีอย่างอื่นต้องทำ ฉันจะไม่คุยกับคุณแล้วนะ ลาก่อน”

เตียวฉานเตือนเขาอีกครั้งว่า “ต้องระวัง ระวัง!”

เขาวางโทรศัพท์

เยี่ยชิวเห็นปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ด้วยความสงสัยในสายตาของเขา และกล่าวว่า “ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่า หลงลิ่วจากเมืองต้องห้ามแล้ว และกำลังมุ่งหน้ามายังต้าหลี่”

ใบหน้าของปรมาจารย์ตู้เอ้อร์เปลี่ยนไปเล็กน้อย “ดูเหมือนว่า หลงลิ่วจะมาเพื่อแก้แค้นโยมเยี่ย คุณกำลังมีปัญหา”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้น แต่ท่านปรมาจารย์ ท่านอาจประสบปัญหาเช่นกัน”

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์เงียบไป

เมื่อเขาอยู่ในปักกิ่ง เขาได้รุกรานเมืองต้องห้ามเพื่อเยี่ยชิว หากหลงลิ่วมาเพื่อแก้แค้น เขาก็อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องเช่นกัน

แม้ว่าเมื่อหลายปีก่อน พระคงเจี้ยนและหลงยีแห่งเมืองต้องห้ามบรรลุข้อตกลงกัน เมืองต้องห้ามและวัดเทียนหลงจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน แต่คราวนี้ เมื่อหลงลิ่วมา ใครจะรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน?

“การมาถึงของหลงลิ่วไม่ดี ฉันควรรายงานปรมาจารย์ของฉันและวางแผน”

“ใช่แล้ว โยมเยี่ยควรมากับฉันเพื่อพบปรมาจารย์ของฉัน!”

หลังจากพูดเช่นนี้ ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ก็เข้าไปในถ้ำ

เยี่ยชิวติดตามเขาอย่างใกล้ชิด

ตอนนี้ การทดสอบแรกคือการหาประตูภูเขาแล้วเปิดออก ซึ่งทดสอบสายตาและความแข็งแกร่งจริงๆ

“ยี่สิบปี!” ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์พูดด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่ไม่ปิดบังบนคิ้วของเขา

ดูเหมือนว่าการปีนภูเขามีดในรอบยี่สิบปีถือเป็นเรื่องที่น่ายกย่องมากสำหรับเขา

เยี่ยชิวกระตุกที่มุมปาก “คุณใช้เวลายี่สิบปีในการปีนภูเขามีด ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ คุณก็ค่อนข้างเบื่อเช่นกัน!”

“ปรมาจารย์ คุณต้องการปีนภูเขากับฉันไหม?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

“แน่นอน” ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันคุ้นเคยกับภูเขามีดมาก ฉันจะปีนขึ้นไปพร้อมกับคุณ ในกรณีที่เกิดปัญหาใดๆ ฉันสามารถให้ความช่วยเหลือได้"

“ขอบคุณครับปรมาจารย์”

หลังจากขอบคุณเขาแล้ว เยี่ยชิวก็เตรียมที่จะปีนภูเขา แต่ในขณะนี้ ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์เป็นผู้นำ

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์กระโดดเบาๆ และลงบนมีดหิน จากนั้นดำเนินการทีละขั้นตอน

เยี่ยชิวสังเกตเห็นว่า ในเวลานี้ร่างกายของปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ ตึงเครียด และเสื้อคลุมของเขาก็บวม เห็นได้ชัดว่าใช้กำลังภายใน

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็นึกถึงศิลปะการต่อสู้ในนิกายพุทธศาสนา

“ปรมาจารย์ คุณใช้ทักษะจินกังไม่สลายหรือเปล่า?” เยี่ยชิวถาม

“ถูกต้อง” ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ กล่าว “สาวกของนิกายพุทธทุกคนฝึกฝนทักษะนี้ ตลอดประวัติศาสตร์ ผู้ที่เชี่ยวชาญทักษะนี้จนถึงระดับสูงสุด ล้วนเป็นผู้ฝึกปฏิบัติที่ทรงพลังของนิกายพุทธศาสนา”

“ฉันใช้เวลาเพียงยี่สิบปีในการฝึกฝนทักษะนี้ให้สมบูรณ์แบบ”

“เพราะเหตุนี้ฉันจึงสามารถปีนภูเขามีดได้”

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์ ยืนอยู่บนมีดหิน มองลงไปที่เยี่ยชิว และพูดว่า “ใช่แล้ว ถ้าคุณเต็มใจที่จะเข้าร่วมวัดเทียนหลงของเรา ฉันสามารถถ่ายทอดทักษะนี้ให้กับคุณได้”

เยี่ยชิวยิ้มอย่างขมขื่น “ปรมาจารย์ โปรดอย่าทำให้ฉันลำบากใจ ดังที่คุณเห็นแล้ว ฉันมีคนที่รักอยู่เคียงข้าง มีเรื่องทางโลกที่ต้องจัดการ แม้ว่าฉันจะเข้าสู่นิกายพุทธศาสนา ฉันก็ย่อมไม่สามารถบรรลุถึงความบริสุทธิ์แห่งประสาทสัมผัสทั้งหกได้”

ปรมาจารย์ตู้เอ้อร์หัวเราะเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นคุณควรระวังด้วย แม้ว่ามีดหินเหล่านี้จะทำมาจากหิน แต่มันก็คมมาก ความผิดพลาดเล็กน้อยอาจทำให้เกิดการบาดเจ็บได้”

“จริงเหรอ? ฉันจะลอง”

หลังจากพูดอย่างนั้น เยี่ยชิวก็กระโดดและยืนอยู่บนมีดหิน