วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 728

กู่หนู่เออร์ตายแล้ว

ภายเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที

เรียกได้ว่าเป็นปลิดชีพได้อย่างรวดเร็ว

เยี่ยชิวและเยี่ยอู่ตี้ ทั้งลุงและหลานชายร่วมมือกันเป็นครั้งแรก และพวกเขาก็ร่วมมือกันได้อย่างไร้ที่ติ

เมื่อเห็นฉากๆนี้ กู่มู่ก็ต้องตกตะลึง

ในขณะนี้ เยี่ยชิวและเยี่ยอู่ตี้ส่งสายตากันอย่างเงียบๆ ทั้งคู่เข้าใจความหมายที่จะสื่อของกันและกัน และพยักหน้าเล็กน้อย

“ฟึบ!”

เยี่ยชิวใช้คาถาล่องหน และหายตัวไปในพริบตา และเมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็อยู่ตรงหน้ากู่มู่แล้ว

หมัดกระแทกเข้าไปที่ศีรษะของกู่มู่

ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

รวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ

เยี่ยชิวคิดอยากจะฆ่ากู่มู่ให้ได้โดยเร็วที่สุด

กู่มู่ได้รับบาดเจ็บมาอยู่แล้ว แล้วกู่หนู่เออร์ยังจะมาถูกฆ่าอีก เขาจึงยังตกใจมาก และยังไม่หายจากอาการตกใจ เยี่ยชิวเลยได้มาอยู่ตรงหน้าเขา

ปึง!

กู่มู่ถูกหมัดกระแทกลอยไป

และในขณะที่ร่างเขากำลังลอย เยี่ยชิวก็รีบตามเขาไปทันที

เขาใช้ประโยชน์จากการโจมตีนี้

เยี่ยชิวตามกู่มู่ไปทันที ยกเข่าขึ้นและเตะเข้าไปที่คางของกู่มู่

กู่มู่โดนหมัดของเยี่ยชิวเข้าไป และได้รับบาดเจ็บสาหัสภายใน เขาอยู่กลางอากาศและไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้ เขาทำได้เพียงเฝ้าดูการเตะเข่าของเยี่ยชิว

ในขณะที่อันตรายกำลังมาเยือนนั้น

“โฮกกก”

อาสมานส่งเสียงคำรามของสิงโต และคลื่นเสียงก็กวาดไปทางเยี่ยชิวอย่างดุเดือด เพื่อพยายามหยุดการเคลื่อนไหวของเยี่ยชิว

พรวด!

เยี่ยอู่ตี้หลบและเข้าไปบังด้านข้างของเยี่ยชิว และนกมังกรเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่ก็เข้าโจมตีคลื่นเสียง

และโอกาสนี้ เยี่ยชิวก็เตะเข่าเข้าไปที่คางของกู่มู่

“แคร๊ก!”

กรามของกู่มู่หัก และร่างของเขาก็ลอยออกไปอีกครั้ง

ฟึบ!

เยี่ยชิวยกมือขึ้นเพื่อนำพลังแห่งดาบออกมา

เมื่อกู่มู่เห็นดรรชนีกระบี่หกชีพจร สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปด้วยความหวาดกลัว และตื่นตระหนก เขาจึงเตรียมที่จะใช้การตีลังกากลับหลังเพื่อหลีกเลี่ยงพลังดาบ

อย่างไรก็ตาม เยี่ยชิวได้คิดไว้อยู่แล้ว

“ติ้ง!”

เยี่ยชิวร่ายคาถา

ทันใดนั้น ร่างกายของกู่มู่ก็แข็งจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ราวกับว่ามีคนแตะจุดฝังเข็มของเขา

“มหาปุโรหิตแห่งจี๋เถียนโซ่วอีได้โปรดช่วยฉันด้วย…” ในขณะที่เสียงร้องของกู่มู่ที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่เขาตะโกนออกมา และเสียง็ได้หยุดลงทันที

พลังดาบก็ได้ทะลุคิ้วของเขา

เยี่ยชิวลอยขึ้นและเตะ

“ปึง!”

ร่างของกู่มู่กระเด็นออกไปล้มต่อหน้าอาสมาน

“ฮูวว”

จากนั้น เยี่ยชิวก็หายใจเข้ายาวๆ การโจมตีต่อเนื่องนี้ได้ใช้พลังไปมาก

แต่ก็บรรลุเป้าหมายแล้ว

ทั้งกู่หนู่เออร์และกู่มู่ก็ถูกสังหารแล้ว ต่อจากนี้ก็คงจดจ่อไปที่การจัดการกับอาสมานได้แล้วสินะ

ในเวลานี้ เซียวจิ่วลุกขึ้นยืน

ปัก!

เซียวจิ่วเตะหัวของกู่หนู่เออร์ต่อหน้าอาสมาน

จากนั้น สิงโตอาสมานก็นั่งลง แล้วอ้าปากที่เปื้อนเลือด และเริ่มกัดกิน

“ฮวบฮวบ…”

สิงโตกินอย่างเอร็ดอร่อย

“ถ้าฉันไม่ได้รับบาดเจ็บ ฉันคนนี้คงกลายเป็นวิญญาณภายในดาบ” เซียวจิ่วพูด: “ฟังฉันนะ อีกเดี๋ยวฉันจะเป็นคนโจมตี”

เยี่ยชิวเห็นความตั้งใจของเซียวจิ่ว และถามว่า "นี่คุณคิดจะเสี่ยงชีวิตเพื่อสู้กับเขาอย่างนั้นเหรอ?"

เซียวจิ่วกล่าว: "หากไม่เสี่ยงชีวิตเข้าสู้ ไม่อย่างนั้นพวกเราทุกคนจะต้องตายแน่ๆ"

“ถ้าจะเสี่ยงชีวิต คุณอาจตายได้นะ” เยี่ยชิวกล่าว

เซียวจิ่วหัวเราะ: "ถ้านายสามารถสังหารปรมาจารย์ในอันดับเทพได้ ทำไมนายจะต้องกลัวตายด้วยล่ะ?"

“เซียวจิ่ว นายจะตายไม่ได้!” เยี่ยอู่ตี้พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ดินแดนฝั่งทิศเหนือต้องการนาย”

ดินแดนฝั่งทิศเหนือ…

เซียวจิ่วหันกลับไปมองไปทางทิศเหนือด้วยสายตาที่ไม่อาจเข้าใจได้

หลังจากปกป้องชายแดนทางเหนือมาหลายปี เขาก็มีมีความรู้สึกผูกพันธ์ต่อดินแดนนี้อย่างลึกซึ้งแล้ว

แต่แค่ตอนนี้…

“ผู้ชนะเลิศโหว คุณจะยังตายไม่ได้จริงๆ ไม่เพียงแต่ทางเหนือต้องการคุณเท่านั้น แต่พี่น้องของคุณต่างก็ต้องการคุณด้วย” เยี่ยชิวกล่าวว่า: "ไม่เช่นนั้น ถ้าหากว่าประเทศเพื่อนบ้านมาโค่นล้ม พร้อมกับกองกำลังของพวกเขา เป่ยกู้ถิงถูกบดขยี้ ถึงตอนนั้นสุสานคงจะถูกทำให้กลายเป็นเถ้าถ่าน”

"กล้าก็ลองดูสิ!" จู่ๆ เซียวจิ่วก็ปล่อยพลังอันที่ดุดันออกมา

“หากมีคุณอยู่ จะไม่มีใครกล้ามารุกรานชายแดนทิศเหนือแน่ แต่ถ้าคุณตาย ก็คงพูดยาก” เยี่ยชิวกล่าวว่า: “ดังนั้น ในการต่อสู้ครั้งนี้ พวกเราจะไม่มีใครตายทั้งนั้น”

“แม้ว่าปรมาจารย์ในอันดับเทพจะแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่เขาก็ยังมีร่างกายของมนุษย์ ผมไม่เชื่อว่าผมจะฆ่าเขาไม่ได้”

เยี่ยชิวเหลือบมองอาสมานแล้วกระซิบกับเยี่ยอู่ตี้: "อีกเดี๋ยวผมจะโจมตีเอง คุณช่วยเสริมกำลังผมอีกที"

“ผู้ชนะเลิศโหว รอโอกาสแล้วค่อยลงมือ”

“ไม่ว่ายังไง วันนี้ฉันจะต้องฆ่าไอ้แก่นี่ให้ได้”

ต่อหน้าเซียวจิ่ว เยี่ยชิวไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์หลานลุงระหว่างเขากับเยี่ยอู่ตี้

เยี่ยหวู่ตี้เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของเยี่ยชิว: "ได้ ฉันจะทำตามที่นายพูด ระวังด้วยล่ะ ฝีมือของอาสมานนั้นแข็งแกร่งมาก"

"ผมจะระวัง" เยี่ยชิวไม่ได้กังวลเกี่ยวกับตัวเอง แต่กังวลเกี่ยวกับเยี่ยอู่ตี้และเซียวจิ่วซะมากกว่า และเตือนว่า: "พวกคุณก็ระวังด้วย"

“อืม”

เยี่ยอู่ตี้และเซียวจิ่วตอบพร้อมกัน

จากนั้นทั้งสามก็ยืนเรียงกัน ปลดปล่อยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อย่างท่วมท้น!