วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 735

เยี่ยหวู่ตี้ลงมือแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น การลงมือครั้งแรกก็ใช้ท่าไม้ตายเลย

ดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ยเต็มไปด้วยออร่าอันบ้าคลั่งที่กวาดไปทั่วพื้นที่ ปฏิบัติต่อทุกคนราวกับมดตัวเล็กๆ

แสงดาบอันน่าสะพรึงกลัวฟาดไปทางอาซ่าหม่าน

“ฮึม!” อาซ่าหม่านตะคอกอย่างเย็นชา ละทิ้งการสังหารเซียวจิ่ว และถอยกลับไปทันที

ดาบของเยี่ยหวู่ตี้มีพลังมาก และเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ามันตรงๆ

"บูม!"

ดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ยฟาดลงไปบนพื้น

แกร๊กแกร็กแกร็ก——

รอยแตกปรากฏขึ้นบนพื้นและแผ่ขยายออกไปยาวกว่าสิบเมตรก่อนที่จะหยุดลง

ดาบเล่มนี้พลังสั่นสะเทือนโลก

เยี่ยหวู่ตี้ไม่ได้หยุดรอ ดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ยชี้ไปที่ อาซ่าหม่านจากระยะไกลด้วยเจตนาฆ่าที่ไร้ขอบเขต

“แรมาจารย์อันดับเทพแล้วไง? รีบมือกับดาบฉันซะ”

บูม!

เยี่ยหวู่ตี้ฟาดดาบครั้งที่สองต่อ

“ฮึ่ม แกคิดว่าฉันจะกลัวแกจริงๆเหรอ” อาซ่าหม่านโกรธ ยกไม้เท้าขึ้น และปะทะดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ย

ติ้ง!

วินาทีต่อมา อาซ่าหม่านก็บินออกไป

เยี่ยหวู่ตี้ และคนอื่น ๆ ตกตะลึง รู้สึกว่าหัวใจนั้นเต้นแรงราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดออกจากอก

หากบอกว่า หมัดของเซียวจิ่วมีพลังอำนาจครอบงำอย่างไม่มีใครเทียบเท่าได้ งั้นดาบของเยี่ยหวู่ตี้นั้นก็กระพันและเต็มไปด้วยบ้าคลั่ง ราวกับว่าดาบของเขานั้นสามารถผ่าทุกอย่างออกจากันได้

น่าเสียดายที่ดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ยโจมตีลงที่ไม้เท้าและทำให้อาซ่าหม่านกระเด้งออกไปเท่านั้น

ถ้าหากหารฟาดครั้งนั้นฟาดลงตัวอาซ่าหม่าน คาดว่าอาว๋าหม่านคงตายไปแล้ว

"ฆ่า!"

อาซ่าหม่าน โกรธมาก หลังจากลุกขึ้นจากพื้น เขาก็ตะโกนเสียงดังและใช้ไม้เท้าโจมตีเยี่ยหวู่ตี้ผ่านอากาศ

เยี่ยหวู่ตี้ ไม่ได้รู้สึกกลัว และลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ดาบนกระจอกมังกรต้าเซี่ย ในมือของเขาวาดวิถีลึกลับปะทะเข้ากลับบไม้เท้า

ติ้ง!

แสงปะทะสะเก็ดไปทั่ว

เสียงดังสะเทือน

ความเร็วของเยี่ยหวู่ตี้และอาซ่าหม่านต่างก็รวดเร็วกันอย่างมาก ปะทะกันจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งราวกับว่าพวกเขากำลังวาปได้

แม้ว่าระดับพลังยุทธ์ของเยี่ยหวู่ตี้ จะไม่ดีเท่ากับอสซ่าหม่านและความเร็วของเขาไม่เร็วเท่าอาซ่าหม่าน แต่ทักษะดาบของเขาก็น่ากลัวมาก ในการเผชิญหน้าอบบตัวต่อตัวกับอาซ่าหม่าน เขาสามารถสู้ได้อย่างเท่าเทียมกันจริงๆ

"บูม!"

ดาบเรืองเเสง

เยี่ยหวู่ตี้ ถือดาบยาวและระเบิดด้วยความเฉียบคมไม่หยุด อากาศรอบตัวเขาดูเหมือนจะถูกผ่าให้เปิดกว้างและไร้ขอบเขต

เยี่ยชิว ตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็น เยี่ยหวู่ตี้อาละวาด

ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!

เยี่ยหวู่ตี้ในตอนนี้ ดูเหมือนสัตว์ร้ายที่หลุดออกจากกรง แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขาอย่างเต็มที่

ฟิ้ว!

บนดาบนกกนะจอกมังกรก็มีแสงดาบอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมา

การฟันแต่ละครั้งนั้นราวกับว่าจะผ่าฟ้าดินให้แยกออกจากกัน

ออร่าสังหารสะเทือนไปทั่วที่

ในระหว่างอาซ่าหม่านสู้อยู่ เขาก็รู้สึกหวาดกลัวในใจ และเริ่มใช้ความเร็วที่เร็วขึ้นเพื่อหลบอย่างต่อเนื่อง

เยี่ยหวู่ตี้โจมตีติดต่อกันหลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถเข้าใกล้อาซ่าหม่านได้

เพราะความเร็วของอาซ่าหม่านมันเร็วเกินไป

แบบนี้นี่เอง เยี่ยหวู่ตี้เริ่มเยาะเย้ย:

“นี่คือผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นปรมาจารย์อันดับเทพนี่เอง?”

“อาซ่าหม่าน เซียวจิ่วบอกว่าแกมันกระจอก ฉันคิดว่าเขายังพูดดีเกินไปหน่อย”

“แกมันขยะโดยสิ้นเชิง! ขยะ!”

ขยะ!

เมื่อได้ยินสองคำนี้ อาซ่าหม่านที่หลบหนีอยู่จู่ๆ เขาก็หยุดและจ้องมองเยี่ยหวู่ตี้ด้วยสายตาเย็นชา

“เยี่ยหวู่ตี้ อย่าก้าวร้าว แม้ว่าแกจะชื่อหวู่ตี้ แต่สำหรับฉันแล้วแกไม่ถือว่าหวู่ตี้เลยสักนิด”

ไม้เท้าแตกสลายทันที

ดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ย ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ดังกล่าวฟาดลงที่หัวของอาซ่าหม่าน

อาซ่าหม่านสัมผัสได้ถึงวิกฤตที่ใกล้เข้ามา พุ่งออกไปด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้ และหลบเลี่ยงออกไป แม้ว่าเขาจะหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงได้ แต่ก็ยังถูกดาบฟาด และมีบาดแผลยาวปรากฏบนหลังของเขา

แผลจากไหล่ซ้ายถึงเอวขวา

นองเลือด

แม้แต่กระดูกก็โผล่ออกมาแล้ว

“แกสมควรตาย!” อาซ่าหม่านตะโกนด้วยความโกรธ หันหลังกลับและรีบพุ่งเข้าไปหาเยี่ยหวู่ตี้

หลังจากการโจมตีที่รุนแรงแล้วความแข็งแกร่งของ เยี่ยหวู่ตี้ก็เกือบจะหมดลง เมื่อเห็นอาซ่าหม่าน พุ่งเข้ามาหาเขา จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาก็ไม่ได้ลดลงเลยสักนิด

"เข้ามาเลย!"

เยี่ยหวู่ตี้ยกดาบนกกระจอกมังกรต้าเซี่ย ขึ้น ซึ่งมีพลังงานชี่แท้จริงสองอันอยู่รอบบนดาบ จากนั้นรอพุ่งเข้าใส่อาซ่าหม่านที่เข้ามาใกล้

หลังจากที่อาซ่าหม่านเข้ามาใกล้ เขาก็หลบการโจมตีของเยี่ยหวู่ตี้ และจู่ๆ หมอกสีแดงก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา ปกคลุมเยี่ยหวู่ตี้

"อ้า……"

เยี่ยหวู่ตี้ตะโกน จากนั้นร่างของเขาก็บินออกมาจากหมอกสีแดงและตกลงไปต่อหน้าเยี่ยชิว

เยี่ยชิวพยุงเยี่ยหวู่ตี้อย่างรวดเร็ว และเห็นว่าริมฝีปากของเยี่ยหวู่ตี้เป็นสีม่วง และใบหน้าของเขาก็หลายเป็นสีเทา เห็นได้ชัดว่าเขาถูกวางยาพิษ

เยี่ยชิวจับชีพจรของ เยี่ยหวู่ตี้และหลังจากตรวจดูครู่หนึ่ง เขาก็พบว่ายาพิษนั้นกำลังมุ่งหน้าไปสู่หัวใจของ เยี่ยหวู่ตี้ เขาหยิบเข็มทองออกมาทันทีแล้วแทงไปบนร่างกายของเยี่ยหวู่ตี้ สองสามครั้ง

“อย่าสนใจฉัน อาซ่าหม่านได้รับบาดเจ็บสาหัส รีบฆ่ามันซะ” เยี่ยหวู่ตี้กล่าวอย่างเร่งด่วน

“ท่านพักก่อน ที่เหลือให้ฉันจัดกาาร”

เยี่ยชิวถือดาบของเซียวจิ่ว หันกลับไปแล้วรีบพุ่งเข้าไปหาอาซ่าหม่าน

อาซ่าหม่านท่องคาถาในปาก โบกมือขวาเบา ๆ หมอกสีแดงก็แผ่กระจายไปทั่วเหมือนระลอกคลื่น

ในไม่ช้าเยี่ยชิว ก็จมอยู่ในหมอกสีแดง

อาซ่าหม่านหัวเราะอย่างได้ใจ: "ไอ่หนู ดูเหมือนว่าแกจงใจที่จะแสวงหาความตาย พิษของฉันนั้นสามารถฆ่าเทพและเทพเจ้าได้ ไม่ต้องพูดถึงแกที่เป็นแค่ร่างกายมนุษย์เลย..."

คำพูดยังไม่จบ

แสงดาบคมกริบทะลุผ่านหมอกสีแดง ฟันลงไปบนร่างกายของอาซ่าหม่านราวกับสายฟ้า

เมื่ออาซ่าหม่านถูกฟันและได้กระเด้งออกไป เขามีเพียงความคิดเดียวในใจว่า: ทำไมเยี่ยชิวไม่กลัวพิษ?

นี่มันเป้นเพราะอะไรกันเเน่?