วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 804

"ฉันรู้แล้ว"

เยี่ยชิวพูดจบกำลังจะวางสาย เสียงของเตียวฉานดังออกมา"แปปนึง--"

"เธอยังมีเรื่องอะไรอีกหรอ?"เยี่ยชิวถาม

เตียวฉานเงียบไปสองวิ ถึงพูด"เยี่ยชิว นายระวังตัวด้วย ต้องมีชีวิตรอดกลับมานะ"

"สบายใจเถอะ ฉันดวงแข็ง ไม่ตายง่ายหรอก"เยี่ยชิวพูดจบก็วางสาย

ในห้องลับเงียบมากจนชิวซานหนานเกอได้ยินบทสนทนาของเยี่ยชิวกับเตียวฉานจึงถาม"แผนการลับที่พวกนายคุยกันในโทรศัพท์มันคืออะไร?"

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย"เดี๋ยวเธอก็ได้รู้ หนานเกอ พวกเราออกไปก่อน"

พูดจบเยี่ยชิวก็จูงมือชิวซานหนานเกอรีบออกจากห้องลับเดินไปตามทางจนถึงห้องของจี๋เถียนสั่วอี"

ชิวซานหนานเกอหาชุดกิโมโนจากในห้องมาพันรอบตัวไว้และหยิบดาบคาตะนะจากชั้นวางดาบพูดกับเยี่ยชิวว่า"พวกเราบุกออกไปกันเถอะ"

เยี่ยชิวบอก"ตอนนี้ยังออกไปไม่ได้ เดี๋ยวจี๋เถียนสั่วอีต้องให้คนบุกโจมตีเข้ามา พอเวลาที่พวกเขาบุกเข้ามาเธอค่อยกันไว้ก่อนฉันจะออกไปสักพัก"

"นายจะทำอะไร"ชิวซานหนานเกอถาม。

เยี่ยชิวพูด"ฉันจะไปช่วยเสี่ยวเสี่ย"

ชิวซานหนานเกอรีบพูดขึ้นมาว่า"ด้านนอกคนเยอะขนาดนั้นเพียงแค่นายออกไปก็จะโดนโจมตีทันที"

"นี้เธอกำลังเป็นห่วงฉันอยู่หรอ?"เยี่ยชิวถาม

ชิวซานหนานเกอหน้าแดงทันที ปากอย่างใจอย่างพูดออกไปว่า"ใครเป็นห่วงนายกัน"

เยี่ยชิวก็ไม่อยากจับผิดเธอ พูดต่อว่า"จำไว้ อย่าออกจากห้องนี้"

"เวลาที่พวกเขาจู่โจมเข้ามาเธอก็กันพวกเขาไว้พยายามถ่วงเวลาไว้ให้ได้มากที่สุดรอฉันกลับมา"

"และก็ต้องป้องกันตัวเองให้ดี อย่าให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ"

หลังจากเยี่ยชิวพูดจบ ก็รีบวาดสัญลักษณ์ติดตามและท่องคาถาเงียบจากนั้นหัวก็ดิ่งลงพื้นหายตัวอย่างไร้ร่องรอย

"นี้มัน……วิชาฉีเหมินตุ้นเจี่ย?"

ชิวซานหนานเกอสีหน้าตกตะลึงอย่างมาก

……

ตระกลูจี๋เถียน

ณ ห้องแห่งหนึ่งในสวนหลังบ้าน

เชียนซานเสวี่ยถูกมัดกับเก้าอี้ ผมเธอยาวสวยเหมือนน้ำตก ใส่ชุดสีขาว ใบหน้าเย็นชาไร้อารมณ์ความรู้สึก

เธอนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหนเหมือนกับสระน้ำนิ่ง นิ่งจนมันดูสงบเกินไป

นี้เป็นวันที่สองที่เธอโดนจับตัวมาที่บ้านตระกลูจี๋เถียน

"เอี๊ยด!"

ประตูห้องถูกเปิดออก

ชายรูปร่างอ้วนเตี้ย ถักผมครึ่งหัวและมัดมวย ใส่ชุดกิโมโน เดินย่องเข้ามาจากด้านนอก

เขายังหนุ่มน่าจะอายุประมาณยี่สิบกว่า

"เทพธิดาเชียนซานผมมาดูคุณแล้ว"ชายรูปร่างอ้วนเตี้ยเดินมาด้านข้างของเชียนซานเสวี่ยแล้วยิ้มพูด

เชียนซานเสวี่ยไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรราวกับว่าเธอไม่รู้ว่ามีคนเข้ามา

"เทพธิดาเชียนซานทำไมคุณไม่สนใจผมเลย?หรือว่าคุณไม่สบาย?"

พอชายรูปร่างอ้วยเตี้ยพูดจบก็ยื่นมือจะมีจับหน้าเชียนซานเสวี่ย

บางทีอาจเป็นเพราะตื่นเต้นที่ได้มีโอกาสเข้าใกล้เทพธิดา ดังนั้นเลยทำให้มือของชายรูปร่างอ้วนเตี้ยสั่นเล็กน้อย

ตามองที่มือของชายรูปร่างอ้วนเตี้ยห่างจากแก้มของเชียนซานเสวี่ยเพียงไม่กี่เซน

"ไสหัวออกไป!"

เชียนซานเสวี่ยตะคอกออกมาทันที

ชายอ้วนเตี้ยตกใจถอยหลังเล็กน้อยและถามกลับไปว่า"เทพธิดาเชียนซานคุณไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?"

"ไม่ใช่ไม่ถูก"จี๋เถียนยิงส่ายหัวแล้วพูด"คนที่พ่อฉันจะฆ่าไม่ใช่ท่านอาจารย์ของเธอ"

"พ่อฉันชอบอาจารย์เธอจะตายก่อนที่พ่อฉันยังไม่ได้อาจารย์เธอพ่อฉันไม่มีทางฆ่าหรอก"

จี๋เถียนยิงพูดถึงตรงนี้ก็มองที่ท้องของเชียนซานเสวี่ยและพูดต่อว่า"คนที่พ่อฉันจะฆ่าคือพ่อของเด็กในท้องเธอต่างหาก"

เชียนซานเสวี่ยอึ้งไปสักพัก"เยี่ยชิวมาแล้วหรอ?"

พอได้ยินแบบนั้นสีหน้าเดิมของจี๋เถียนยิงก็เปลี่ยนเป็นโกรธทันที

"แม่งเอ่ย เป็นมันจริงสินะ"

"เชียนซานเสวี่ยเธอยังเป็นเทพธิดาของต้าตงแต่กลับท้องกับคนหัวกั๋วเธอยังมีความไร้ยางอายหรือเปล่า?"

"ฉันบอกตามตรงเลยว่าฉันมาเพื่อฆ่าเธอพ่อฉันบอกไว้แล้วว่าอย่าให้อาจารย์และลูกศิษย์อย่างเธอสองคนมีชีวิตรอด"

"แต่ว่าก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอฉันต้องได้กับเธอก่อน"

"คนหัวกั๋วยังมีอะไรกับเธอได้แล้วทำไมฉันจะมีอะไรกับเธอไม่ได้"

จี๋เถียนยิงพูดจบก็จะเดินเข้าไปกระชากเสื้อของเชียนซานเสวี่ย

ตอนที่เชียนซานเสวี่ยถูกจับตัว ถูกบังคับให้กินยาของจี๋เถียนสั่วอีทำให้อ่อนแรงทั้งตัวไม่มีแรงขยับไม่เช่นนั้นจี๋เถียนยิงคงไม่กล้าอวดดีกับเธอแบบนี้

"จี๋เถียนยิง พวกแกพ่อลูกต้องไม่ตายดีแน่"เชียนซานเสวี่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่มีไอสังหารมาก

"เชียนซานเสวี่ย เธอรู้ไหมว่าผู้ชายทั้งต้าตงใครก็อยากมีอะไรกับเธอ ขอแค่ฉันได้กับเธอ ชีวิตฉันจะสั้นลงสักสิบปีฉันก็ยอม"

"จี๋เถียนยิง นายกล้าแตะต้องฉัน ระวังจะตายโดยไม่มีร่างให้ฝั่ง"

"พอเถอะเชียนซานเสวี่ย เลิกเสแสร้งได้แล้ว คนหัวกั๋วยังมีอะไรกับเธอได้แล้วทำไมฉันจะมีอะไรกับเธอไม่ได้ ไม่ว่าวันนี้เธอจะยอมหรือไม่ยอม ฉันก็ต้องได้เธอ"

มือขวาของจี๋เถียนยิงเคลื่อนมาหาเชียนซานเสวี่ยอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็มีมือคู่หนึ่งมาจับข้อมือของจี๋เถียนยิงไว้

กึก!

ข้อมือของจี๋เถียนยิงถูกหัก

จี๋เถียนยิงยังไม่ทันได้ร้องโอดครวญก็ถูกพลังดาบกระบี่แทงทะลุคอ และล้มลงกับพื้น