วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 819

ทันใดนั้น ศักยภาพในการฆ่าก็ไร้ขีดจำกัด

มิยาโมโตะ มูซาชิหยุดยืนอยู่กับที่สเหมือนกระต่ายที่กำลังหวาดกลัวและเงยหน้าขึ้นไปมอง

เขาเห็นเพียงเยี่ยชิวที่ยืนอยู่บนยอดต้นไม้ ร่างกายของเยี่ยชิวมีเจตจำนงฆ่าที่สะเทือนไปทั่วปฐพีแพร่กระจายออกมา

พูดให้ถูกก็คือ เจตจำนงฆ่านี้มาจากมือข้างขวาของเยี่ยชิวนั้นเอง

“เขายังมีไพ่เด็ดซ่อนไว้อีกงั้นหรอ?”

มิยาโมโตะ มูซาชิทั้งประหลาดใจและโมโหมากในเวลาเดียวกัน ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่มือขวาของเยี่ยชิว เขาอยากที่จะรู้ว่าสิ่งที่อยู่ในมือขวาของเยี่ยชิวมันคืออะไรกันแน่

หลงหนี่ว์และคนอื่นๆก็พากันตกตะลึง เพราะพวกเขาทุกคนก็สัมผัสและรับรู้ได้ถึงเจตจำนงฆ่านี้

“นี้คือไพ่ตายของเยี่ยชิวงั้นหรอ?”

“นั้นมันคืออะไรกันแน่!”

“ทำไมมันถึงน่ากลัวอะไรเช่นนี้”

และในขณะที่ทุกคนกำลังอยู่ในสภาวะงุนงงและประหลาดในนั้นเอง เยี่ยชิวนั้นก็กำมือขวาแน่น

“แตก！”

หลังจากนั้นยันต์ดาบก็แตกออก

“เช่ง”เสียงคมดาบปะทะกันดังขึ้นระหว่างสวรรค์และโลก พร้อมด้วยแสงสีทองที่ปรากฏขึ้นและที่มากไปกว่านั้นคือบนศีรษะของเยี่ยชิวมีพลังแห่งดาบสามเล่มปรากฏขึ้นด้วยเช่นกัน

ดาบแต่ละเล่มมีความยาวประมาณหนึ่งฟุตและความหนาเท่ากับถังน้ำ มันปล่อยแสงทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัวออกมา

และในขณะเดียวกัน

เมื่อเขาเชื่อมโยงกับพลังแห่งดาบทั้งสาม เยี่ยชิวก็รู้สึกว่าเส้นลมปราณของเขาเต็มไปด้วยพลังมหาศาลและดูเหมือนว่าเขาจะสามารถฆ่าทุกสิ่งในโลกนี้ได้ด้วยการเคลื่อนไหวเดียว

“พลังแห่งดาบสามเล่มนี้แตกต่างจากยันต์ดาบทำให้หลงหนี่ว์หวาดกลัวจนยอมถอยเมื่อครั้งที่ชายแดนทางตอนเหนือเมื่อคราวก่อน”

“ยันต์ดาบนี้มันพลานุภาพมากกว่า”

เยี่ยชิวทั้งรู้สึกประหลาดใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน ในตอนนี้เขาก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเขาเองนั้นเป็นผู้อยู่ยงคงกระพันและไร้ซึ่งศัตรูที่จะมาต่อกรด้วยได้

ใบหน้าของมิยาโมโตะ มูซาชิเต็มไปด้วยความเคร่งขรืม

“นี้มันวิชาลับอะไรกัน?”

“ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนเป็นผู้อยู่ยงคงกระพันและไร้ซึ่งศัตรูที่จะมาต่อกรด้วยได้เช่นนี้?”

“จะเป็นไปได้ไหมที่พลังแห่งดาบสามเล่มจะย้อนกลับมาเล่นการตัวฉันเอง?”

เหอะ！

มิยาโมโตะ มูซาชิพูดขึ้นอย่างเสียงดังและเย็นชา พร้อมใช้อามาเทราสึริวอุนชี้ไปที่เยี่ยชิว：“เจ้าหนู ต่อให้วันนี้นายจะมีเป็นร้อยเป็นพันอุบาย นายก็หยุดฉันไม่ได้”

“ก่อนที่พลังจะสมบูรณ์ ไม่ว่านายจะใช้วิชาลับอะไรมันก็ไร้ประโยชน์”

“นายอยู่นิ่งๆรอรับความตายซะเถอะ！” พลังชี่แท้ทั้งเก้า

มิยาโมโตะ มูซาชิพูดไปหมุนพลังชี่ไป และเขาก็นำพลังชี่แท้ทั้งเก้ารวมกับอามาเทราสึริวอุน

ทันใดนั้น เจตจำนงฆ่าอันเย็นชาก็แพร่กระจายออกมาจากดาบอามาเทราสึริวอุน

“ตายซะ!”

มิยาโมโตะ มูซาชิตะโกนและวิ่งไปหาเยี่ยชิวกับดาบของเขาด้วยความรวมเร็ว

ในตอนนี้ใบหนาของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความนิ่งสงบ เขาเพียงยื่นนิ้วชี้ของมือขวาออกมา แล้วชี้ไปที่ดาบหนึ่งเล่มจากหนึ่งในพลังแห่งดาบสามเล่มที่อยู่บนศีรษะของเขาและพูดเบาๆว่า

ไป

ทันทีที่เยี่ยชิวพูดจบก็มีเสียง"หวือ"ดังขึ้น ดาบหนึ่งเล่มที่ออกมาจากพลังแห่งดาบสามเล่มก็มีแสงสีทองปรากฏขึ้นพร้อมกับมังกรทะเลและมุ่งหน้าตรงไปหามิยาโมโตะ มูซาชิ

แม้ว่าตัวของมิยาโมโตะ มูซาชิจะยืนอยู่ห่างจากดาบกว่าสิบกว่าเมตร แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงเจตจำนงฆ่าอันน่าสะพรึงกลัว เขาถอยหลังเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะหาทางหลบหนี

แต่ทว่าพลังแห่งดาบนั้นเร็วกว่าเขา

มิยาโมโตะ มูซาชิยังไม่ทันได้หลบหนี ดาบสีทองเล่มนั้นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

และในช่วงเวลาวิกฤตินี้มิยาโมโตะ มูซาชิได้ยกอามาเทราสึริวอุนขึ้นมา เขาใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีโจมตีกลับพลังแห่งดาบของเยี่ยชิว

“ปั้ง！”

มีเสียงดังปังดังขึ้น

พลังแห่งดาบของเยี่ยชิวไม่ได้รับผลกระทบเลยสักนิด พร้อมยังสามารถทำให้มิยาโมโตะ มูซาชิถดถอยได้

อื้ม?

มิยาโมโตะ มูซาชิรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะไม่หยุดพลังแห่งดาบของเยี่ยชิวไว้ไม่ได้ เห็นดังนั้นเขาจึงรีบดึงอามาเทราสึริวอุนกลับมาและปิดมันไว้ที่หน้าอกของเขาทันที

“บูม！”

พลังแห่งดาบสีทองโจมตีไปที่อามาเทราสึริวอุนด้วยพละกำลังที่มหาศาลจนทำให้มิยาโมโตะ มูซาชิกระอักเลือดออกมาจากปากของเขา

หลังจากนั้นตัวของมิยาโมโตะ มูซาชิก็ลอยขึ้นบนอากาศราวๆสี่สิบถึงห้าสิบเมตรและตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง

ในจังหวะนั้นก็ทำเอาหลงหนี่ว์และคนอื่นตกตะลึงไปตามๆกัน

เขาจ้องมองไปที่เยี่ยชิวในแววตาอาฆาตในดวงตาของเขาดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า:“นายยังไม่บรรลุอันดับเทพ แต่สามารถทำให้ฉันใช้ไพ่ตายของฉันได้ เมื่อนายตกนรกไป นายก็ควรดีใจนะ”

เยี่ยชิวยิ้มออกมาเบาๆ“ฉันจะตกนรกงั้นหรอ?ฉันกลัวว่านายจะยังทำไม่ได้หน่ะสิ”

"ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองดู"

หลังจากที่มิยาโมโตะ มูซาชิพูดจบ เขาก็ฟันดาบออกไปพร้อมพูดเสียงดังว่า: "เจวี่ยมิ้งซา!"

เชียงเชียงเชียง......

บนอากาศเต็มไปด้วยเสียงดาบกระทบกันอยู่ระยะหนึ่ง

ภายในเวลาเวลาสามสิบวินาทีมิยาโมโตะ มูซาชิสามารถฟันดาบออกไปได้ร้อยแปดครั้ง

แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่ฟันโดนเยี่ยชิว แต่บนอากาศกลับมีตะข่ายเทียนหลัวตี้อันน่ากลัวปรากฏขึ้น เหนือศีรษะของเยี่ยชิว

ถ้าตะข่ายเทียนหลัวตี้หล่นลงบนตัวของเยี่ยชิวหล่ะก็ ร่างกายของเยี่ยชิวก็จะแตกสลายหายไปในอากาศ

ตะข่ายดาบทั้งทึบและน่าเกรงขาม แม้ว่าเยี่ยชิวจะอยู่ห่างจากตะข่ายดาบหลายเมตรแต่เขาก็ยังสามารถรู้สึกเจ็บที่ผิวหนังของเขาได้ มันเจ็บราวกับว่าร่างของเขากำลังถูกดาบบาดอยู่

ยังไงก็ตามเยี่ยชิวยังคงนิ่งสงบ

เขายังคงยืนอยู่ตรงที่เดิมไม่สะทกสะท้าน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงฆ่าและหลังจากนั้นเองเขาก็โบกนิ้วขึ้นมาพร้อมพูดว่า: "ทำลาย"

หวือ——

ทันใดนั้นพลังแห่งดาบที่สองลอยก็ขึ้นบนฟ้า และไปโจมตีกับตะข่ายดาบทันที

“บูม！”

ตอนนี้ตะข่ายดาบได้แตกละเอียดลงไปแล้ว

“เป็น....เป็นไปได้ยังไงกัน”มิยาโมโตะ มูซาชิร้องขึ้นมาเสียงดังและล้มลงกับพื้น

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง

มิยาโมโตะ มูซาชิถึงลุกขึ้นจากพื้นพร้อมสีหน้าที่ซีดขาว ร่างกายของเขาตอนนี้ไม่สามารถยืนอยู่กับที่ได้แล้ว ตอนนี้เขานั้นยืนเซไปเซมา

เมื่อสักครู่มิยาโมโตะ มูซาชิใช้คาถาเจวี่ยมิ้งซาเพื่อที่จะฆ่าเยี่ยชิว แต่กลับทำไม่สำเร็จมิหนำซ้ำตัวเขาเองกลับได้รับบาดเจ็บซะเอง

เยี่ยชิวค่อยๆลอยตัวลงและพูดอย่างเย็นชาว่า: “มิยาโมโตะ มูซาชิ ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย”

“ลงมือเถอะ!”

“หลังจากวันนี้ จะไม่มีเทพเจ้าสงครามในต้าตง!” "