วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 853

หลังจากวิชาเก้าเข็มพลิกฟ้า เข็มแรกขับไล่ความชั่วร้าย เมื่อเข็มทองแทงคิ้วของผู้อาวุโสสวี ผู้อาวุโสสวีก็ยังคงหมดสติอยู่

เยี่ยชิวจึงตัดสินใจใช้เข็มทองที่สอง สอดเข้าไปในจุดฝังเข็มไป๋ฮุ่ยบนศีรษะของผู้อาวุโสสวี

นี่คือวิชาเก้าเข็มพลิกฟ้า เข็มสองกำจัดวิญญาณร้าย!

หลังจากที่เข็มทองทะลุเข้าไปแล้ว เยี่ยชิวก็หยุดและรอเป็นเวลาสิบวินาที

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสสวีหลับตา ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย

ทำไมถึงเป็นแบบนี้?

เยี่ยชิวขมวดคิ้ว

เขาคิดว่าผู้อาวุโสสวีจะตื่นขึ้นหลังจากสอดเข็มทั้งสองเล่มนี้ แต่ผลลัพธ์กลับทำให้เขาผิดหวัง

จากนั้น เยี่ยชิวก็ตรวจชีพจรของผู้อาวุโสสวีอีกครั้ง

วินาทีต่อมา คิ้วของเยี่ยชิวขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้น

สวีชางจินอดไม่ได้ที่จะถาม “เยี่ยชิว ปู่ของฉันจะ.…..?”

“สถานการณ์ยังคงเหมือนเดิม” เยี่ยชิวตอบ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สวีจื้อหมิงก็เตะลีจองฮีด้วยความหงุดหงิด

“ทั้งหมดเป็นความผิดของลีจองฮี ถ้าไม่ใช่เพราะเขาทรยศและพยายามเอาชีวิตพ่อของฉัน พ่อของฉันคงไม่อยู่ในสภาพนี้”

“ฉันอยากจะฆ่าเขาจริงๆ”

“เยี่ยชิว พ่อของฉันจะ...…เขาจะตื่นไหม?”

สวีจื้อหมิงมองไปที่เยี่ยชิวอย่างใจจดใจจ่อและถาม

“ลุงสวีไม่ต้องกังวล ฉันจะหาวิธีให้” เยี่ยชิวกล่าวและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หยิบเข็มทองเจ็ดเล่มออกมา ฆ่าเชื้อด้วยสำลีแอลกอฮอล์ และสอดเข้าไปในหน้าอกของผู้อาวุโสสวี อย่างรวดเร็ว

เขาก็สะบัดปลายเข็มอันหนึ่งด้วยนิ้วของเขา

“บัซ!”

เข็มทองทั้งเจ็ดสั่นพร้อมกัน ส่งเสียงหึ่งๆ ต่ำ

ตอนนี้เยี่ยชิวกำลังใช้วิชาฝังเข็มเจ็ดดาว

หลังจากผ่านไปสามสิบวินาที

ผู้อาวุโสสวียังไม่แสดงท่าทีว่าจะตื่น ดังนั้นเยี่ยชิวจึงดึงเข็มทองทั้งเจ็ดกลับอย่างไม่เต็มใจด้วยมือขวา

“มันแปลก รัศมีไร้ชีวิตในคิ้วของผู้อาวุโสสวีหายไป ดังนั้นเขาไม่น่าจะตาย แต่ทำไมชีพจรของเขาจึงไม่เปลี่ยน?”

“และภาพวาดของหลี่เฉิงเยี่ยนั้นดูน่าขนลุกมาก ในขณะที่วิชาเก้าเข็มพลิกฟ้าควรจะสามารถต่อสู้กับวิญญาณชั่วร้ายได้ ทำไมมันถึงไม่ได้ผลล่ะ?”

“ปัญหาจะอยู่ที่ไหน?”

ตอนนี้เยี่ยชิวรู้สึกอยากเตะลีจองฮีเช่นกัน มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด หากไม่ใช่เพราะวิธีที่น่ารังเกียจของเขาในการพยายามฉ้อโกงเงินจากตระกูลสวี ผู้อาวุโสสวีคงไม่ตื่นช้าขนาดนี้

ควรทำอย่างไร?

เยี่ยชิวหันศีรษะ ทันใดนั้นก็เห็นน้ำตาในดวงตาของสวีชางจิน เขาประหลาดใจจึงถามว่า “คุณร้องไห้ทำไม?”

สวีชางจินพูดว่า “เยี่ยชิว ปู่ของฉันจะไม่ตื่นเลยเหรอ?”

เยี่ยชิวปลอบเธอ “เขาจะตื่นแน่”

“อย่าโกหกฉัน ถ้าปู่ของฉันตื่นขึ้นมา เขาก็คงตื่นไปแล้ว” ใบหน้าที่หลั่งน้ำตาของสวีชางจินช่างน่าสงสาร

เมื่อรู้สึกปวดใจ เยี่ยชิวจึงพูดว่า “ชางจิน คุณต้องเชื่อฉัน ถ้าฉันบอกว่าปู่ของคุณจะตื่น เขาก็จะต้องตื่นอย่างแน่นอน”

“ไม่ต้องห่วง ฉันจะหาวิธีทำให้เขาตื่น”

“แค่ให้เวลาฉันบ้าง”

จากนั้นเยี่ยชิวก็ใช้วิชาเข็มต่างๆ เช่น การฝังเข็มไท่อี่และการฝังเข็มสิบสามประตูยมโลก แต่ผู้อาวุโสสวีก็ยังคงไม่แสดงการตอบสนอง

เยี่ยชิวเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย

เขาเป็นปราชญ์แพทย์คนแรกในประวัติศาสตร์สามร้อยปีของจีน หากเขาไม่สามารถช่วยผู้อาวุโสสวี ได้ คงเป็นเรื่องน่าอับอายอย่างมาก

แม้แต่สวีจื้อหมิงก็อาจเริ่มสงสัย โดยคิดว่า “นี่คือปัญญาชนทางการแพทย์ของจีน ที่เรื่องแค่นี้ทำไม่ได้?”

ดังนั้นเขาจึงต้องหาวิธีปลุกผู้อาวุโสสวี เพื่อประโยชน์ของสวีชางจิน เพื่อตัวเขาเองและเพื่อชื่อเสียงของการแพทย์แผนจีน

ซ่งฮุ่ยเสียน เห็นลีจองฮีนอนอยู่บนพื้นและถามด้วยสีหน้างุนงง

เธอไม่ควรพูดถึงลีจองฮี แต่ทันทีที่เธอพูด สวีจื้อหมิงก็โกรธอีกครั้ง

ปัง ปัง ปัง!

สวีจื้อหมิงเตะลีจองฮีสองสามครั้งก่อนจะหันไปหาซ่งฮุ่ยเสียน และพูดว่า “มันเป็นความผิดของคนสารเลวทั้งหมดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา พ่อคงไม่เป็นแบบนี้”

ซ่งฮุ่ยเสียนยิ่งสับสนมากขึ้น เธอออกจากห้องนอนตอนที่ลีจองฮีกำลังประกอบพิธีกรรมให้กับผู้อาวุโสสวี ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น

“อาการโคม่าของคุณพ่อเกี่ยวข้องกับลีจองฮีหรือเปล่า?” ซ่งฮุ่ยเสียนถาม

“มันเกี่ยวข้องกันมาก” สวีจื้อหมิงเล่าสั้นๆ ถึงแผนการที่ลีจองฮี คิดร้ายต่อผู้อาวุโสสวี

หลังจากฟัง ใบหน้าของซ่งฮุ่ยเสียนเต็มไปด้วยความโกรธทันที เธอพูดว่า “สารเลว ลีจองฮี เป็นคนทรยศจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อไว้ชีวิต เขาคงตายในจีนไปนานแล้ว”

สวีจื้อหมิงกล่าวว่า “ตอนนี้ แค่เห็นผู้ชายคนนี้ก็ทำให้ฉันโกรธ ฉันอยากจะฆ่าเขาจริงๆ”

“จื้อหมิง อย่าหุนหันพลันแล่น เรามาคิดหาวิธีช่วยให้พ่อตื่นกันเถอะ” ซ่งฮุ่ยเสียนแนะนำ

ซ่งฮุ่ยเสียนจึงสอบถามเกี่ยวกับการรักษาของเยี่ยชิว และสังเกตผู้อาวุโสสวีอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดว่า “ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนว่าอาการของพ่อเหมือนวิญญาณที่หายไป?”

วิญญาณที่หายไป?

หัวใจของเยี่ยชิวสั่นสะเทือน ใช่แล้ว ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง?

เยี่ยชิวหาเสื้อผ้าของผู้อาวุโสสวีอย่างรวดเร็วและแขวนไว้ที่หัวเตียง จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่เสื้อผ้าขณะสวดมนต์เบาๆ “วิญญาณกลับมา วิญญาณกลับมา……”

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

ร่างกายของผู้อาวุโสสวีก็สั่นเล็กน้อยบนเตียง จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีกต่อไป

“ไม่ได้เหรอ?”

เยี่ยชิวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นหยิบเข็มทองออกมา แล้วสอดเข้าไปในจุดฝังเข็มเสินถิงของผู้อาวุโสสวี

ห้าวินาทีต่อมา

ผู้อาวุโสสวีซึ่งอยู่ในอาการโคม่าก็ลืมตาขึ้น