วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 876

เยี่ยชิวนำทุกคนไปที่สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด

เพราะตอนที่ฉีหลินถอยทัพได้ฝังกล่องเหล็กไว้บริเวณใกล้ๆสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด

ระหว่างทาง

เยี่ยชิวถามฉีหลิน"ฉันได้ยินชิงหลงพูดว่ารอบนี้ที่หลงเหมินสู้กับลัทธิแม่มดส่งคนไปหนึ่งหมื่นคนแล้วคนอื่นไปไหนหมด?"

"ระหว่างที่ถอยทัพถูกโจมตีกันไปคนละทิศคนละทางได้รับความเสียหายอยู่ไม่น้อย"พอฉีหลินพูดถึงตรงนี้ก็หันหลังไปมองซูเสี่ยวเสี่ยว แววตาเต็มไปด้วยไอสังหาร พูดด้วยควาโกรธว่า"ไว้ถ้าเจอคนของลัทธิแม่มดอีกฉันไม่ปล่อยไปสักคนแน่"

เยี่ยชิวรู้สึกแปลกๆ"ถ้าพูดตามหลักแล้ว ต่อให้ไท้เจี้ยนตายแล้ว จากระดับฝีมือนายกับชิงหลงคงไม่อนาจขนาดนี้ ในเมื่อปรมาจารย์ของลัทธิแม่มดก็ตายไปก่อนหน้านี้บ้างแล้ว"

ฉีหลินพูด"นายไม่รู้ พวกปรมาจารย์ของลัทธิแม่มดยังมีอยู่บ้าง อีกอย่างพวกที่ฝีมือระดับไม่ต่างจากฉันและชิงหลงก็ยังมีเป็นสิบ"

ในใจเยี่ยชิวรู้สึกไม่ดี

เขาคาดเดาไว้แต่แรกอยู่แล้วว่าลัทธิแม่มดยังต้องมีพวกปรมาจารย์อีกแต่คิดไม่ถึงว่าจะยังมีเยอะขนาดนี้

ต้องรู้ว่าทักษะปัจจุบันของชิงหลงอยู่ในหนึ่งในสิบลำดับแรกของลำดับมังกรสำหรับทักษะของฉีหลินก็น่าจะสามารถเทียบกับปรมาจารย์ในอันดับมังกรได้

แต่ว่าเยี่ยชิวไม่ได้สนใจเรื่องนี้เป็นพิเศษจากทักษะปัจจุบันของเขาแค่ไม่เป็นอันดับเทพ เขาก็จะไม่คุมคาม

ตอนนี้สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือใครคือฆาตกรที่ฆ่าไท้เจี้ยน

ไท้เจี้ยนฝึกฝนพลังลมปราณห้าวิถีด้วยการฝึกฝนระดับนี้ในอันดับเทพตำแหน่งน่าจะอยู่ในระดับที่สูงอยู่พอประมาณ แต่สุดท้ายก็ตายที่สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดแบบนี้ก็แสดงว่าในสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดก็มีอันดับเทพที่สูงหลายตำแหน่ง

"ฉันกังวลเกี่ยวกับสาวกหลงเหมินมากกว่า ไม่มีฉันกับชิงหลงค่อยนำ เพียงแค่เจอกับการโจมตีของลัทธิแม่มดพวกเขาก็จะลำบากทันที"

"ยิ่งกว่านั้นดินแดนแม้วเป็นสถานที่ที่มีภูเขาสูง ภูมิประเทศซับซ้อนบางครั้งอาจจะเจอกับสภาพอากาศพิษ

"สภาพอากาศของที่นี้ไม่เหมือนปักกิ่ง ถึงแม้ว่าจะเป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง แต่ว่าในป่าเขามักจะพบงูพิษ ตะขาบ แมงมุม สัตว์จำพวกมีพิษ"

ฉีหลินพูดด้วยความกังวล"ก็ไม่รู้ว่าสาวกหลงเหมินตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?"

เยี่ยชิวนึกถึงหานหลงและเจ้าหู่ขึ้นมาทันทีพูดว่า"ฉีหลินนายไม่ต้องเป็นห่วง หานหลงกับเจ้าหู่เมืองหยางมาที่ดินแดนแม้วแล้ว"

"พวกเขาอยู่ที่ไหน?"ฉีหลินถามด้วยความรีบร้อน

"ตำแหน่งของพวกเขาตอนนี้ฉันยังไม่รู้ แต่ว่าพวกเขามาถึงก่อนฉัน ถ้าหากราบรื่นแล้วก็น่าจะเข้าใกล้สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดแล้ว"

เยี่ยชิวพูดถึงตรงนี้ก็ถามถังเฟยว่า"มีวิธีติดต่อกับหานหลงไหม?"

ถังเฟยส่ายหัวสถบด่า"สถานที่บ้าบออะไรก็ไม่รู้ ไม่มีสัญญาณเลยสักนิด"

หลงเยี่ยพูดต่อว่า"วิทยุสื่อสารของพวกเราเกินสิบเมตรก็ไม่สามารถใช้งานได้แล้ว"

"ระยะทางจากที่นี้ห่างจากสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดไกลไหม?"เยี่ยชิวถาม

ฉีหลินตอบกลับ"หกสิบกิโลเมตร"

เยี่ยชิวพูด"นายยังจำเส้นทางได้ไหม?"

ฉีหลินพยักหน้า"จำได้"

งั้นก็ดี

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ถามฉีหลินต่อว่า"ชิงหลงบอกฉันว่า การโจมตีสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดแผนการนี้ไท้เจี้ยนวางแผนไว้เป็นเวลานานในเมื่อวางแผนไว้นานแล้วทำไมถึงโจมตีกระทันหันแบบนี้?"

ฉีหลินส่ายหัว"ฉันไม่รู้"

"พูดตามตรงฉันกับชิงหลงก็รู้สึกแปลกใจ"

"เพราะตามหลักแผนการของไท้เจี้ยน ต้องรอให้ถึงต้นฤดูใบไม้ผลิปีหน้าถึงจะเริ่มโจมตีสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด"

"ไท้เจี้ยนจู่ๆก็เริ่มแผนการเร็วกว่าปกติ ฉันคิดว่าเขาน่าจะคิดมาก่อนแล้ว"

"ฉันยังถามไท้เจี้ยนว่าทำไมถึงรีบโจมตีสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด ไท้เจี้ยนตอบว่าถ้าหากไม่รีบลงมือตอนนี้อนาคตคงยากที่จะโจมตีสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด แม้แต่หลงเหมินก็อาจจะถูกสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดโจมตีจนล้มจ่มได้"

เยี่ยชิวขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดูแล้วไท้เจี้ยนเพื่อป้องกันเกิดการเปลี่ยนแปลงดังนั้นจึงรีบโจมตีสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดก่อน

แต่ว่าสิ่งที่ไท้เจี้ยนกังวลว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงคืออะไรกัน?

คนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินอยู่กลางป่า

ซูเสี่ยวเสี่ยวส่ายหัว

"เขามาเพื่อฆ่าเธอ"เยี่ยชิวพูด"ซูเสี่ยวเสี่ยว ฉันช่วยชีวิตเธอมาสองรอบแล้วนะ ฉันแนะนำให้เธอทางที่ดีควรร่วมมือกับฉัน"

"หึ ใครจะไปรู้ว่ามือปืนนี้นายเป็นคนจัดมาหรือป่าว?"ซูเสี่ยวเสี่ยวพูด"สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดไม่มีทางฆ่าฉัน"

"เธอตาบอดหรือไง? ไม่เห็นหรอว่าบนข้อมือของมันมีรอยสัก มันคือสัญลักษณ์ของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดของพวกเธอ"

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"ยังไงคนของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดก็ไม่มีทางฆ่าฉัน"

"ความหมายของเธอคือฉันเป็นคนสั่งให้นักฆ่ามาฆ่าเธอ? บ้าบอ"เยี่ยชิวพูด"ถ้าฉันอยากจะฆ่าเธอง่ายจะตายไปอีกอย่างฉันไม่มีเวลามาสั่งให้นักฆ่ามาฆ่าเธอหรอกนะ"

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างเย็นชา"เยี่ยชิวนายเลิกเสแสร้งเถอะ นักฆ่านี้นายเป็นคนสั่งมาแน่นอน"

"นายอยากรู้เรื่องของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดจากปากฉันแต่ฉันไม่ยอมบอก แบบนี้นายเลยจัดฉากทำเป็นวีรบุรุษอยากให้ฉันซาบซึ้งนาย ฉันไม่มีทางหักหลังสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดหรอก"

"ฉันจะบอกอะไรให้นะเยี่ยชิว ฉันไม่ใช่เด็กเล็กสามขวบนะ นายใช้วิธีนี้หลอกฉันไม่ได้หรอก"

"นายล้มเลิกแผนการเถอะ ภารกิจที่สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดมอบให้ฉัน ฉันไม่มีวันบอกนายหรอก"

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดจบก็เชิดหน้าหนีไปอีกด้านไม่สนใจเยี่ยชิว

"ดื้อด้าน!"

เยี่ยชิวตะคอกอย่างเย็นชา เบื่อจะสนใจซูเสี่ยวเสี่ยว พูดต่อทุกคนในที่นี้ว่า"พวกเราตอนนี้อยู่ในถิ่นของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด พวกนายต้องตื่นตัวตลอดเวลา เตรียมรับมือกับการโจมตีของศัตรูตลอดเวลา"

"พวกนายล้วนเป็นพี่น้องของฉัน ฉันขอแค่อย่างเดียวจากพวกนาย ตอนที่ต้องกลับไปห้ามขาดแม้แต่คนเดียว

"พวกนายทำได้ไหม?"

"ทำได้!"ทุกคนตะโกนพร้อมกัน

"ออกเดินทาง"เยี่ยชิวออกคำสั่ง ทุกคนก็เริ่มเดินกันต่อ

เยี่ยชิวหันกลับไปมองซูเสี่ยวเสี่ยว ในใจเต็มไปด้วยความสงสัย

"แปลกประหลาด เธอเป็นนักปราชญ์ของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด คนของลัทธิแม่มดจะฆ่าเธอทำไมละ?"