วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 884

ในมือเยี่ยชิวถือกระบี่จักรพรรดิ

ร่างกายกำลังปลดปล่อยไอสังหารอย่างมหาศาล

เขาเดินมุ่งไปทางของคนสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มด

คนของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดเห็นก็ตกใจนึกว่ากองทัพจากหลงเหมินมาแล้ว รู้สึกเหมือนเจอกับศัตรูที่น่าเกรงขาม

มองดูข้างหลัง

สีหน้าของคนสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดก็ประหลาดใจ

มีแค่คนเดียว?

ทันใดนั้นทุกคนก็คลายความกังวลใจและหันมาหัวเราะเยาะแทน

"คนเดียวก็กล้าบุกเข้ามาในสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดของเรา รนหาที่ตายจริงๆ!"

"คนของหลงเหมินนี้โง่กันหมดทุกคนหรือป่าว?รอบก่อนก็เฉาหยวนบุกมาที่สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดคนเดียวตอนนี้ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ดูเหมือนไอ่หนุ่มนี้จะรอไม่ไหวที่จะไปนรกไปเจอเฉาหยวน!"

"ซื่อสัตย์ภักดีจริง!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า......"

คนหลายร้อยคนหัวเราะอย่างเสียงดังโดยไม่สนใจเยี่ยชิวเลย

ในสายตาของคนพวกนี้เยี่ยชิวก็เหมือนศพที่ตายไปแล้ว

เยี่ยชิวไม่ได้สนใจเดินถือดาบต่อไป

เสียงหัวเราะเยาะยังคงดังอยู่

"ไอ่หนุ่ม นายก็ไม่ดูอะไรเลยว่าที่นี้มันที่ไหน ที่นี้มันสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดใช่ที่ที่นายควรมาหรอ?"

"พวกเราคนเยอะขนาดนี้แทงนายคนละครั้ง นายก็ถูกสับเป็นชิ้นๆแล้ว"

"สับเป็นชิ้นเสียแรงพวกเราจะตาย แค่พวกเราฉี่ใส่คนละครั้งก็ทำให้มันจมน้ำตายแล้ว"

"ฮ่าฮ่าฮ่า......"

เยี่ยชิวเหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดของคนพวกนี้และยังคงเดินต่อไปข้างหน้า

"เฮ้ย ไอ่หนุ่มนี้แม่งเจ๋งว่ะ!"

"พวกเรามีคนเยอะขาดนี้ เขากลับไม่หนี แต่กลับเดินมุ่งหน้ามาทางพวกเรา!"

"ฉันว่ามันคงรนหาที่ตายจริงๆ!"

ตึง——

จู่ๆเยี่ยชิวก็หยุดเดินชี้ดาบไปทางคนของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดนับร้อยกว่าคนและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา"วันนี้พวกนายอย่าคิดจะมีชีวิตรอดสักคน"

พอพูดออกไปแบบนี้คนของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดก็โกรธจัด

"ไอ่ห่านี้มาคนเดียวยังกล้าข่มขู่พวกเรา แกอยากตายหรือไง?"

"ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยจริงๆ ก็ไม่ดูเลยว่าที่นี้มันที่ไหน?"

"ไอ่หนุ่มฉันจะบอกอะไรให้นาย ที่นี้มันสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดถิ่นของพวกเรา ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาทำตัวเย่อหยิ่ง"

สีหน้าเยี่ยชิวไร้อารมณ์"จากวันนี้ไปบนโลกนี้ไม่มีสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดอีกต่อไป"

"ฆ่า!"

เยี่ยชิวตะโกนเสียงดังและวิ่งเข้าไปในฝูงคนพร้อมดาบ

ปลายดาบลากผ่าน หัวคนตกลงพื้น

พรึบ!

เลือดสาดเต็มไปหมด

เพียงชั่วพริบตา เยี่ยชิวก็ฆ่าลูกศิษย์ลัทธิแม่มดไปแล้วสิบกว่าคน ทำให้ลูกศิษย์ลัทธิแม่มดคนอื่นรู้สึกโกรธแค้นมาก"

"ฆ่ามัน!"

คนนับร้อยพุ่งมาทางเยี่ยชิวจากนั้นใช้วิธีต่างเพื่อที่จะหั่นเนื้อเยี่ยชิวออกมาเป็นชิ้นๆ

สถานการณ์วุ่นวายมาก

ด้านในป่าไม้

ถังเฟยและคนอื่นค่อยสังเกตสถานการณ์การต่อสู้ในสนามตลอด เห็นคนของสำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดมุ่งเข้าไปทางเยี่ยชิว ในใจของถังเฟยกังวลทันที

"จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"ถังเฟยถามฉีหลินเสียงเบา

ฉีหลินสงบมากพูดว่า"เยี่ยชิวไม่เป็นอะไรหรอก"

"แต่สำนักงานใหญ่ลัทธิแม่มดมีคนเยอะขนาดนั้น......"

"ไว้ใจเถอะ คอกแกะมันกันหมาป่าไม่ได้"

ถังเฟยก็ยังไม่ไว้ใจ กวักมือเรียกทหารมาหนึ่งคน และสั่งว่า"บอกให้พวกพี่น้องเตรียมตัวไว้ พร้อมโจมตีตลอดเวลา"

"ครับ!"

"ทหารตอบรับและรีบไปสั่งการ ทหารสองร้อยกว่าคนกระจายตัวตามป่า หาตำแหน่งที่ดีและตั้งกลปืนอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ทหารพวกนี้พอเห็นสถานการณ์ในสนามรบชัดเจน แต่ละคนรู้สึกฮึกเหิม

"โอ้โห หมอเยี่ยเท่มาก!"

เยี่ยชิวเหมือนเทพในการฆ่า พุ่งตัวเข้าไปในฝูงคนและเริ่มฆ่าทีละคน เขายังอยู่ยงคงกระพันเหมือนเดิม

เยี่ยชิวจ้องไปที่ร่างของเฉาหยวน มีคำพูดมากมายที่อยากจะพูด อ้าปากจะพูดแต่ก็ปิดปากลง

ในเวลานี้เยี่ยชิวไม่รู้ว่าจะต้องพูดว่าอะไร

หัวใจของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยความเศร้าโศกอย่างมาก

จะพูดแต่พูดไม่ออก

เยี่ยชิวยืนอยู่ที่เดิมมองเฉาหยวนเงียบเงียบไม่ขยับไปไหน

"พวกเราเข้าไปไหม?"ถังเฟยพูดขึ้นในป่าไม้

ฉีหลินส่ายหัวพูด"ให้เยี่ยชิวได้อยู่กับไท้เจี้ยนลำพังสักพักก่อน"

ถังเฟยไม่พูดอะไรต่อมิอะไร

เวลาผ่านไปแบบนาทีแล้วนาทีเล่า

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่"ฟู่"แต่มีลมเย็นพัดผ่านลานสนาม

ร่างของเยี่ยชิวโอนเอียงเล็กน้อยเพราะโดนลมพัด

เขามองร่างของเฉาหยวน อ้าปากและส่งเสียงแหบแห้งออกมา"เยี่ยชิวคาราวะไท้เจี้ยน"

พรึบ

เยี่ยชิวคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมคำนับ

ตึงตึงตึง!

เขาคำนับสามครั้งติดต่อกัน

คำนับเสร็จ

เยี่ยชิวลุกขึ้นและนั่งยองตรงหน้าเฉาหยวน ตรวจสอบดูบาดแผลของเฉาหยวนอย่างละเอียด

บาดแผลแต่ละจุดเยี่ยชิวไม่ปล่อยผ่านสักจุด

ความโกรธแค้นปรากฏในดวงตาของเยี่ยชิวทีละเล็กน้อย

บนร่างของเฉาหยวนมีบาดแผลเยอะจนนับไม่ถ้วน บางส่วนก็ก็หนัก มีบาดแผลไม่น้อยที่โดนส่วนสำคัญ ดูออกว่าก่อนเฉาหยวนจะตาย ผ่านศึกอย่างหนักหนาสาหัส

"จากที่ดูบาดแผลบนตัวไท้เจี้ยนสามารถรู้ได้ว่าก่อนที่ไท้เจี้ยนจะตายถูกล้อมโจมตี

"อีกอย่างคนที่ล้อมโจมตีเขาล้วนเป็นปรมาจารย์"

"เทพแม่มดกลับล้อมโจมตีไท้เจี้ยน ไร้ยางอาย!"

เยี่ยชิวโกรธมาจู่ๆก็ลุกขึ้นยืนและตะโกนเสียงดัง"เทพแม่มด ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!"

เสียงเหมือฟ้าร้องดังกึงก้องไปทั่วฟ้าดิน