วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 332

ชั่วพริบตาเดียวที่ฉู่หลินเฉินลืมตาขึ้น เขาเห็นฉินซูโถมตัวเข้ามาตรงหน้าเขา

เขายื่นมือออกไปหวังจะรับเธอไว้ด้วยสัญชาตญาณ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้ลงมือ ฉินซูก็ตอบสนองเร็วกว่าเขาหนึ่งก้าว

มือทั้งสองดันอยู่บนพนักเก้าอี้ระหว่างศีรษะของเขา เพื่อต้านร่างกายให้มั่นคง ในขณะเดียวกันก็แยกทั้งสองด้วยระยะห่างยี่สิบเซนติเมตร

เฉียดฉิว!

ฉินซูถอนหายใจ

ถ้าเธอล้มทับบนตัวของฉู่หลินเฉิน บาดแผลที่ตนเองจัดการไปอย่างยากลำบากเมื่อสักครู่ก็จะฉีกออก

ฉินซูดันร่างกายตัวเองให้ค่อย ๆ ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ จากนั้นก็ย้ายไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง

จนกระทั่งเธอนั่งกลับลงไปแล้ว แขนทั้งสองที่เกร็งแน่นของฉู่หลินเฉินถึงจะผ่อนคลายลง

“คุณชายฉู่ อีกยี่สิบนาทีพิธีจะเริ่ม เราน่าจะทันครับ” เว่ยเหอที่นั่งอยู่ด้านหลังยกมือขึ้นดูนาฬิกา เหลือบมองไปที่ถุงข้าง ๆ ด้วยสายตาลังเลเล็กน้อย “เสื้อผ้า...เปลี่ยนตอนนี้เลยไหมครับ?”

“เปลี่ยน” ฉู่หลินเฉินพูดออกมาแค่คำเดียว

การพักผ่อนระยะสั้นเมื่อสักครู่ ฟื้นฟูกำลังวังชาของเขากลับมาได้มาก

เขาหันศีรษะเหลือบมองฉินซู

สายตานี้ดูเหมือนแฝงไว้ด้วยความหมายที่บอกเป็นนัย ๆ

ฉินซูกระตุกมุมปาก เธอพูด “ฉันไม่ได้สนใจจะดูคุณเปลี่ยนเสื้อผ้า! ผู้ช่วยเว่ย เราเปลี่ยนที่นั่งกันเถอะค่ะ”

“ครับ” เว่ยเหอตกลงอย่างรวดเร็ว

ฉินซูย้ายไปนั่งที่นั่งแถวหลัง เว่ยเหอก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยฉู่หลินเฉินเปลี่ยนเสื้อผ้า

ได้ยินเสียงเนื้อผ้ากรอบแกรบที่ดังขึ้น ฉินซูพยายามไม่มองไปที่พวกเขาอย่างสุดความสามารถ เธอหันศีรษะไปอีกทาง พบกับม่านสีเทาเข้ม

ม่านนี้ได้ขวางกั้นความกลัวในจิตใจของเธอ

“งั้นเราจะทำยังไงกันดี? แม่เพิ่งจะได้ยินคนข้างนอกพูดกันว่าคุณชายฉู่อาจจะไม่มา แล้วงานหมั้นวันนี้จะทำยังไง? เราจะทำยังไงกัน?” ใบหน้าของจางเหวินกระวนกระวายอมทุกข์ราวกับลูกมะระ เธอเดินไปเดินมาภายในห้อง

หวังอี้หลินนวดขมับ “แม่ ใจเย็นหน่อย!”

หากจะพูดถึงความกระวนกระวายใจ เธอกระวนกระวายใจมากกว่าใครทั้งสิ้น

ฉู่หลินเฉินบอกว่าจะรีบกลับมา แต่ตอนนี้พิธีจะเริ่มอยู่แล้ว เขาจะมาหรือไม่มากันแน่?

ในเวลานี้หวังเจิ้นฮวาก็เข้ามาหาพอดี เขาพูดเร่งรัด “ลูก อีกสามนาทีจะเริ่มแล้วนะ รีบออกไปเถอะ! ต่อให้คุณชายฉู่ไม่มา ไม่ว่ายังไงลูกก็ต้องไปปรากฏตัวต่อหน้าแขกพวกนั้น!”

หวังอี้หลินขมวดคิ้ว ไม่พอใจกับคำพูดของพ่อ

ถ้าหากคุณชายฉู่ไม่มา เธอจะไปเสนอหน้ามากแค่ไหนก็เท่ากับขายหน้าอยู่ดี!

แต่พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว ทำแบบนี้ต่อไปก็ไม่ใช่ทางออก

หวังอี้หลินจำใจต้องกัดฟันเดินออกไปพร้อมกับพ่อแม่ของเธอ