ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 809

หนี่หรงกลับมาแจ้งแก่มู่หรงเจี๋ยว่าตามหาหญิงสาวคนนั้นที่เหลียงซู่หลินชอบจนพบแล้ว ถูกขังเอาไว้ในเรือนพักด้านนอกเมือง มีคนคอยคุ้มกันอยู่

“ท่านอ๋องจะต้องพาตัวนางไปหรือไม่?” หนี่หรงเอ่ยถาม

มู่หรงเจี๋ยกลับไม่ร้อนรน “ตรวจสอบเบื้องหลังของนางก่อน และยังตรวจสอบว่านางและเหลียงซู่หลินรู้จัก และผ่านอะไรกันมาบ้าง”

“นางเป็นแม่นางจากหอชุนเซียง คงเป็นตอนที่เหลียงซู่หลินไปยังหอชุนเซียงเลยได้รู้จักกันกระมัง?” หนี่หรงคาดการณ์

“เหลียงซู่หลินไม่ใช่คนที่ชอบไปสถานที่เช่นนั้น” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกไปอย่างเรียบเฉย

“ก็ถูก” หนี่หรงคิดถึงคนอย่างเหลียงซู่หลิน ก็เป็นคนที่ปฏิบัติตามกฎหมาย สถานที่เปื้อนฝุ่นเช่นนี้เขาไม่มีทางไป “ท่านสงสัยว่าจื่อเวยผู้นี้เข้าใกล้เหลียงซู่หลินเพราะว่ามีจุดประสงค์แอบแฝงอย่างนั้นหรือ?”

“จะมีอะไรที่แปลกประหลาดกัน?” มู่หรงเจี๋ยใช้มือเคาะลงไปบนโต๊ะ “เจ้าไปตรวจสอบก่อน หากว่ามีคนคอยลอบบงการนางอยู่เบื้องหลังแล้ว ก็ตรวจสอบให้ชัดเจนว่าใครเป็นคนที่บงการนางเอาไว้”

หนี่หรงคิดจะเอ่ยออกมาว่า เรื่องนี้ยังจะต้องตรวจสอบอีกหรือ? หากว่านางจงใจที่จะเข้าใกล้เหลียงซู่หลินแล้วจริง ๆ เช่นนั้น คนเบื้องหลังจะต้องเป็นกุ้ยไท่เฟยอย่างแน่นอน

ในใจของมู่หรงเจี๋ยจริง ๆ แล้วเข้าใจแน่ชัด หากว่ามีคนบงการจื่อเวยแล้ว คนผู้นี้จะต้องเป็นกุ้ยไท่เฟย

ทว่าเขาไม่อยากกระจ่างชัดเพียงแค่ครึ่งเดียว เขาอยากจะตรวจสอบให้ชัดเจน เขาต้องการความชัดเจนในทุกเรื่อง

หลังจากที่หนี่หรงตรวจสอบแล้ว ก็เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้ พวกเขาทั้งสองรู้จักกันด้านนอกเมือง ในตอนนั้นรถม้าของจื่อเวยเสีย ทางเข้าเมืองของทางการนั้นคับแคบ รถม้าของนางหยุดลงตรงกลางทางขวางทางเอาไว้ วันนั้นเหลียงซู่หลินก็กลับมาจากเดินทางพอดิบพอดี เมื่อพบว่าถนนนั้นถูกปิดกั้นอย่างหนัก จึงไปช่วยจื่อเวยซ่อมแซมรถม้า จื่อเวยเพื่อตอบแทน จึงได้เชิญเขาไปทานข้าว ไปมาอยู่เช่นนี้ จึงได้คบหากัน

“ทว่าแม่นางจื่อเวยผู้นี้เหมือนว่าจะมีใจให้กับเหลียงซู่หลินจริง ๆ ในตอนที่ข้าน้อยคอยจับตามองนางนั้น ก็มองเห็นนางวาดภาพอยู่อย่างไม่พอใจนัก คนในภาพวาดก็คือเหลียงซู่หลิน” หนี่หรงเอ่ย

หนี่หรงไม่ได้ส่งเสียงใด เพียงแต่ครุ่นคิดอยู่กับตนเอง

เนิ่นนานนัก เขาจึงเอ่ย “เจ้าคิดหาทางช่วยเหลือนางออกมา แล้วทำให้นางสงบลง”

การนำตัวอี๋เอ๋อร์ไป ก็เท่ากับเป็นการฆ่าอ๋องเหลียง ดีที่อี๋เอ๋อร์นั้นคอยปลอบโยน นางบอกแก่อ๋องเหลียงว่านางอยากกลับไปพบเห็นบ้านเกิดของตนเอง ส่วนเรื่องงานแต่งงานนั้น ให้เป็นไปตามเส้นทางการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้น

อ๋องเหลียงเองก็รู้สึกว่าการรีบร้อนแต่งงานกับอี๋เอ๋อร์จะเป็นการผิดต่อนาง ก็เลยยินยอมที่จะปล่อยนางไป ทว่าจะต้องดื่มเหล้ามงคลของเซียวท่าเสียก่อนแล้วค่อยไป

เซียวท่าก่อนงานแต่งงานไม่กี่วัน มักจะไปมาหาสู่กับตระกูลเฉิน ภายหลังฮูหยินชราบอกว่า ก่อนแต่งงานนั้นไม่อาจพบหน้ากันได้ ให้เซียวท่าอย่าได้มาอีก เซียวท่ารู้สึกหดหู่ใจยิ่งนัก เพราะว่ามายังตระกูลเฉิน สามารถประลองกันกับพี่น้องตระกูลเฉินและหลิวหลิ่วได้

เขาเริ่มที่จะชอบคนตระกูลเฉินเข้าแล้ว แน่นอนว่ารวมถึงหลิวหลิ่วด้วย

เดิมทีพบเจอกันทุกวัน จู่ ๆ ก็ไม่อาจพบเห็นได้ เซียวท่าและหลิวหลิ่วต่างก็ไม่คุ้นชิน เพราะฉะนั้นวันก่อนแต่งงาน หลิวหลิ่วจึงลอบออกไปพบเซียวท่า

ทว่าจนกระทั่งเย็นแล้วก็ยังไม่กลับมา

เหล่าไท่จวินให้เฉินหลงเฉินฉู่ไปนำตัวนางกลับมา ทั้งสองคนไปยังจวนท่านโหว คนตระกูลเซียวบอกว่าเซียวท่าอยู่จวนท่านอ๋อง พี่น้องทั้งสองของตระกูลเฉินจึงทำได้เพียงไปยังจวนอ๋อง เซียวท่าอยู่ยังจวนท่านอ๋องนั้นไม่ผิด แต่ทว่ากลับบอกว่าหลิวหลิ่วนั้นไม่ได้มา