ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 821

เซี่ยหว่านเอ๋อส่งเสียงตะคอกออกมา “คนของตระกูลเฉินแล้วอย่างไร? คนตระกูลเฉินแล้วจะยั่วยุไม่ได้เชียวหรือ? ก่อนหน้านั้นข้าเองก็เป็นบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดีเช่นกัน? ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่ากลายเป็นโคลนบนพื้นดินที่ไม่ว่าใครเหยียบย่ำหรอกหรือ?”

เฉินหลิงหลงเอ่ยออกมาด้วยความกรุ่นโกรธ “เจ้าไม่กลัวว่าคนของตระกูลเฉินจะมาหาถึงที่หรือ? เจ้าคิดว่าหญิงชราตระกูลเฉินยั่วยุได้ง่ายงั้นหรือ?”

“มาหาถึงที่?” เซี่ยหว่านเอ๋อใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่แยแส “นางมีหลักฐานอะไรกัน? ในตอนนั้นรัชทายาทเองก็ทรงอยู่ที่นี่ด้วย นางกล้าลากตัวรัชทายาทเข้าคุกหรือ? ตระกูลเฉินของพวกนางมีอะไรดีกันนักหนา? ยังคงเป็นสุนัขรับใช้ที่กินเงินจากราชสำนักอยู่มิใช่รึ? หากว่าเอ่ยให้ชัดเจนแล้ว ตระกูลเฉินก็เป็นสุนัขตัวหนึ่งของตระกูลมู่หรง สุนัขที่คอยเฝ้าประตู มีเพียงแค่ตอนสู้รบเท่านั้นถึงจะมีค่า ตอนนี้มีความสงบสุขเจริญรุ่งเรือง แล้ว ใครจะยังให้ค่านางอีก?”

เฉินหลิงหลงส่ายศีรษะเอ่ยออกมา “เจ้าช่างไม่รู้อะไรเลย ดี ในเมื่อเจ้าอยากได้ครึ่งหนึ่ง ข้าก็จะแบ่งให้ครึ่งหนึ่ง ข้าจะย้ายออก”

นางไม่อาจรอให้คนของตระกูลเฉินมาคิดบัญชีก่อนถึงจะจากไปได้ เมื่อถึงเวลานั้น ยังจะจากไปได้อีกหรือ?

เซี่ยหว่านเอ๋อแทบทนรอให้นางจากไปไม่ไหว “ไปไปไป เก็บของของท่านแล้วรีบไปซะ ทิ้งเงินเอาไว้ด้วย!”

เฉินหลิงหลงนำเงินยี่สิบตำลึงออกมาโยนลงบนพื้น “มีเพียงแค่ยี่สิบตำลึง เจ้าต้องการก็เอา ไม่ต้องการก็ทิ้งไป”

“ไร้ค่า ช้าเร็วท่านจะต้องยากจนแน่” เซี่ยหว่านเอ๋อส่งเสียงตะคอกออกมาอย่างเย็นชา ก่อนจะกลับห้องไป

เฉินหลิงหลงเก็บของเรียบร้อยแล้ว นางมีที่อาศัยแล้ว นางรู้จักกับชายคนหนึ่ง รู้จักกันมาสักระยะหนึ่ง ชายคนนั้นเป็นคนขายเนื้อ ภรรยาตายไปแล้ว ให้นางย้ายไปพักอยู่ด้วยกัน ทว่าในตอนนั้นรังเกียจที่บ้านของเขาไม่ดีนัก ตอนนี้มาคิดดูแล้ว คงต้องพักอาศัยอยู่ก่อน ภายหน้าเมื่อหาที่ดีได้ค่อยย้ายออกไป

นางเดินไปจนถึงประตู คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็กลับไปเคาะประตูห้องเซี่ยหว่านเอ๋อ “เจ้าจะไปกับข้าหรือไม่?”

“คงจะไม่ลำบากให้ท่านต้องไปหาชายป่าเถื่อน ไปเถิด” เสียงของเซี่ยหว่านเอ๋อลอยดังมาจากด้านใน บอกไม่ถูกถึงความดูแคลน

เมื่อเอ่ยจบ นางก็แบกห่อผ้าเอาไว้ด้านหลังก่อนจะจากไป

เซี่ยหว่านเอ๋อยิ้มเย็นออกมา ขอทานหน้าบ้านท่าน ท่านคิดว่าจะอยู่กับพ่อค้าขายเนื้อนั้นไปได้ตลอดชีวิตหรือ? รอจนเมื่อท่านแก่ชราเสียก่อน คงไม่ทิ้งท่านไปเหมือนกับทิ้งขยะหรอกหรือ

นางนำตั๋วเงินออกมานับอีกรอบ ในใจก็คอยคิดว่าจะใช้เงินอย่างไรดี

สิบตำลึงสามารถนำไปซื้อสาวใช้ทีหลักแหลมได้ ก่อนจะใช้ยี่สิบตำลึงไปซื้อเด็กรับใช้กำยำหยาบกระด้าง โดยมากห้าปีล้วนแต่เป็นราคานี้ จากนั้นก็ซื้อเครื่องเรือนดี ๆ ให้ตนเอง ซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ สักหลายชุด ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คุณหนูตระกูลใหญ่ แต่ก็สามารถเป็นหยกงามในตระกูลเล็กได้

เมื่อมองรูปลักษณ์ในกระจก ใบหน้าถึงแม้จะมีรอยแผลเป็นจาง ๆ เสียหายไปหลายส่วน แต่เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยงดงามกว่าหยกงามตระกูลเล็กอยู่มาก ด้วยผิวพรรณเช่นนี้ ก่อนจะประพฤติตนให้ดีขึ้นอีก อย่างน้อยก็สามารถเกลี้ยกล่อมรัชทายาทได้สักสองสามปี เมื่อถึงเวลานั้น หากว่ามีเด็กสืบสกุลให้ตระกูลมู่หรง สถานะของนางจะไม่ยิ่งดีขึ้นไปอีกหรอกหรือ