ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ นิยาย บท 843

อ๋องหนานหวายใช้มือข้างหนึ่งขวางทางนาง และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”

จื่ออันถามกลับเล่นแง่ “ข้าไม่รู้จะตอบคำถามท่านอ๋องอย่างไร ข้าควรถามท่านอ๋องมากกว่า ว่าท่านต้องการอะไรกันแน่?”

อ๋องหนานหวายเตือน “เจ้าควรยับยั้งตนเองไว้ดีกว่า สำหรับเรื่องใดก็ตามที่ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า อยู่ให้ห่างเข้าไว้จะเป็นการดีที่สุด หากเจ้ายืนกรานที่จะมีส่วนร่วม เจ้าเองที่เป็นฝ่ายจะต้องเสียใจ”

จื่ออันคลี่ยิ้มจาง ๆ “ข้าจะรอดู”

“เจ้า…” ดวงตาของอ๋องหนานหวายไร้ความปรานี จู่ ๆ รัศมีแห่งจิตสังหารของเขาก็ปรากฏขึ้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ ตาวเหล่าต้าจึงก้าวเข้ามาขวางหน้าจื่ออันไว้ เลิกคิ้วพร้อมกล่าว “ท่านคิดจะทำอะไร?”

“ออกไปให้พ้น!” อ๋องหนานหวายเห็นว่าบ่าวรับใช้คนหนึ่งกล้าก้าวออกข้างหน้า เขาพลันตะคอกเสียงดัง ไม่สามารถระงับความโกรธไว้ได้อีกต่อไป คิดใช้ฝ่ามือฟาดไปทางอีกฝ่าย

ตาวเหล่าต้าชักมีดเล่มใหญ่ออกมาพร้อมกับเสียงแหวกอากาศ โดยที่จื่ออันเป็นผู้ส่งมีดเล่มใหญ่ให้เขาด้วยตัวเอง

“บังอาจชักมีดออกมาข่มขู่ข้าหรือ? เจ้ารนหาที่ตายหรืออย่างไรกัน?” ร่องรอยความอาฆาตอย่างรุนแรงฉายชัดในดวงตาของอ๋องหนานหวาย จากนั้นเขาก็เบนสายตามองไปที่จื่ออัน “คนของเจ้าหยิ่งผยองนักหรือ?”

“ใช่ คนของข้าหยิ่งผยองเช่นนี้มาโดยตลอด” จื่ออันตอบกลับ ไม่คิดจะห้ามปรามการกระทำของตาวเหล่าต้า

อ๋องหนานหวายปรบมือ ทันใดนั้นทหารยามประจำเรือนชิงหนิงก็รีบกรูกันเข้ามาล้อมตาวเหล่าต้าไว้

พลังโจมตีที่ดุร้าย รวมถึงการเคลื่อนไหวที่ดุดันของตาวเหล่าต้าเป็นที่รู้จักกันดี หากรูปแบบการโจมตีไม่เร็วพอ เขาไม่มีทางสู้รบตบมือกับทหารยามเหล่านี้ได้ อย่างไรก็ตาม กระบวนดาบของชายคนนี้เร็วมาก ปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็วยิ่ง แม้กระทั่งพลังโจมตีของดาบก็รุนแรง เพียงแค่สิบกระบวนท่าก็สามารถบีบบังคับให้ทหารยามต้องเป็นฝ่ายล่าถอย

เมื่อเห็นว่าใบหน้าอันหล่อเหลาของอ๋องหนานหวายกำลังจะแปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงอย่างที่สุด จื่ออันก็โพล่งขึ้นอย่างใจเย็น “เสี่ยวตาว เรากลับกันเถอะ”

ตาวเหล่าต้าชักมีดกลับ ถอยหลังไปสองก้าว ก่อนจะกลับมายืนอยู่ตรงหน้าจื่ออันดังเดิม

ซุนฟางเอ๋อร์ขมวดคิ้ว ระงับความร้อนใจของตนเองเอาไว้ นางรู้สึกผิดหวังในตัวอ๋องหนานหวายมากขึ้นเรื่อย ๆ

“หากเจ้าไม่ไปพบนางเสียตั้งแต่แรก เราก็คงไม่ต้องเผชิญกับการข่มขู่ของนาง นอกจากนี้ จากคำกล่าวของนาง กู่ร่วมชะตาหมายความว่าอย่างไรกันแน่?” อ๋องหนานหวายหันหน้ากลับมา ย่างสามขุมตรงไปหานางทีละก้าวด้วยแววตาดุร้ายและอันตราย

ซุนฟางเอ๋อร์เริ่มไม่สบายใจเล็กน้อย แต่นางก็รู้ว่าตนไม่สามารถปิดบังเรื่องนี้ได้อีกต่อไป ดังนั้นจึงตอบว่า “ทั้งหมดเป็นคำสั่งของกุ้ยไท่เฟยเจ้าค่ะ นางให้ข้าฝังหนอนกู่ไว้ในตัวท่านและมู่หรงเจี๋ย เพื่อไม่ให้มู่หรงเจี๋ยคิดสังหารท่าน เพราะหากท่านตาย เขาก็จะตกตายตามไปด้วย”

“แล้วหากเขาตายล่ะ?” อ๋องหนานหวายถามอย่างเย็นชา กู่ร่วมชะตามีความหมายชัดเจนในตัวอยู่แล้ว ขึ้นชื่อว่าร่วมชะตา ก็คือสองชีวิตเกี่ยวข้องพันผูก คนหนึ่งตายอีกคนก็จะตายด้วย เขาไม่ได้โง่เขลา

“หากเขาตาย ท่านอ๋องจะมีเวลาสามวันในการรักษาพิษกู่” ซุนฟางเอ๋อร์กล่าว

“มีเพียงเจ้าเท่านั้นหรือที่รู้วิธีรักษาพิษกู่?” อ๋องหนานหวายเย้ยหยัน