“ท่านเป็นคนพูดเองนะว่าหากเกิดอะไรขึ้นท่านจะรับผิดชอบ! ข้าก็เตือนไปแล้ว แต่ท่านยืนกรานที่จะดำเนินการตามแบบของตัวท่านเอง! หากเกิดอะไรขึ้นกับไทเฮา ท่านจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”
หลังจากที่หมอต่งเอ่ยอย่างดุเดือดจบ ก็ก้าวออกไป
หลิงอวี๋นั่งลงฉีดยาเข้าไปในร่างกายของไทเฮา
แม่นมเว่ย ไป๋ซุ่ยและคนอื่น ๆ ต่างมองอย่างกังวล
ขันทีเฒ่าวัยหกสิบกว่ารออยู่ข้าง ๆ และมองอย่างเงียบ ๆ
หลิงอวี๋มิได้สังเกตว่า แม้ขันทีเฒ่าผู้นี้จะแก่แล้ว แต่กลับมีรูปร่างผอมเพรียวและมีพลัง ผมของเขาขาวไปหมดทั้งหัว และมีรอยย่นมากมายบนใบหน้า เขาหรี่ตาหดมือและเท้า และมองด้วยความระมัดระวัง
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมองโดยบังเอิญ ดวงตากลับมิได้ขุ่นมัวเหมือนคนแก่ทั่วไป แต่เป็นประกายอยู่
หลังจากฉีดยาเข้าไปแล้ว มิกี่นาทีต่อมา ชีพจรของไทเฮาก็เริ่มกลับมาเป็นปกติ หลิงอวี๋ถอนหายใจโล่งอก แล้วเหลือบมองหมอต่งที่กำลังจ้องนางอย่างใกล้ชิด แล้วยิ้มอย่างเย็นชาพลางเอ่ย
“หมอต่ง ข้ามิรู้ว่าตอนนี้ไทเฮาได้รับพิษชนิดใด แต่ตอนนี้ชีพจรของนางเริ่มเป็นปกติแล้ว มิเชื่อเจ้าก็เข้ามาดู ข้าเชื่อว่าอีกเดี๋ยวไทเฮาจะฟื้นขึ้นมา!”
หมอตงมิได้จริงจังกับคำพูดของหลิงอวี๋ “พระชายาอ๋องอี้ อย่าเพิ่งด่วนสรุปนักเลย! รอจนกว่าไทเฮาจะฟื้นมาจริง ๆ แล้วค่อยพูดดีกว่า!”
หลิงซวนทนฟังมิได้อีกต่อไป จึงเอ่ยเหยียดหยาม “หมอต่ง หากท่านมิสามารถช่วยไทเฮาได้ นั่นเป็นเพราะทักษะการแพทย์ของท่านมิดี! หากตนเองทำมิได้ก็จงถ่อมตัว เหตุใดท่านต้องมาแขวะใส่อาจารย์ข้าด้วย?”
ขณะที่กำลังพูด นางก็เห็นไทเฮาลืมตาขึ้นแล้ว เมื่อหลิงซวนเห็นสิ่งนี้ นางจึงเอ่ยอย่างภาคภูมิใจกับหมอต่ง “เห็นหรือไม่ อาจารย์ของข้าบอกว่าอีกเดี๋ยวไทเฮาจะฟื้น นี่ก็ฟื้นขึ้นมาแล้วมิใช่หรือ?”
หมอต่งตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วใบหน้าก็แดงเล็กน้อย
แม่นมเว่ยประสานมืออย่างมีความสุข “ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณพระชายาอ๋องอี้ ไทเฮาฟื้นแล้วก็ดีเลยเจ้าค่ะ...”
แต่ก่อนที่แม่นมเว่ยจะพูดจบ ไทเฮาก็อ้าปากกระอักเลือดออกมา แม้แต่อาภรณ์ของหลิงอวี๋ก็เต็มไปด้วยเลือด
เถาจื่อกับหลิงซวนขวางหน้าหลิงอวี๋ไว้อย่างรวดเร็ว
หลิงอวี๋มิทันได้สงสัยว่าเหตุใดฮองเฮาเว่ยจึงนำกองทัพหลวงเข้ามาได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ นางเพียงแต่เอ่ยอย่างรีบร้อน “ฮองเฮา ยังสามารถช่วยไทเฮาได้นะเพคะ โปรดให้หม่อมฉันตรวจให้นางอีกครั้งเถิด…”
“ฮองเฮา ท่านต้องตัดสินแทนไทเฮา! หลิงอวี๋คิดจะสังหารไทเฮา นางฉีดยาพิษเข้าไปในร่างของไทเฮา ทำให้จู่ ๆ ไทเฮาก็อาเจียนเป็นเลือด นางพยายามจะสังหารไทเฮา!”
หมอต่งตะโกนขึ้นมา “กระหม่อมเห็นกับตาตัวเอง กระหม่อมเป็นพยานได้พ่ะย่ะค่ะ!”
ฮองเฮาเว่ยเห็นว่าร่างของไทเฮาเต็มไปด้วยเลือด ก็รู้สึกภาคภูมิใจอยู่ในใจ ครั้งนี้หลิงอวี๋ตกหลุมพรางของตนแล้ว มาดูกันว่าครั้งนี้นางจะหลบหนีเยี่ยงไร!
“จัดการหลิงอวี๋เสีย ใครกล้าขวางก็ฆ่าเลยไม่มีข้อยกเว้น!”
ลู่หยางพี่น้องสนิทของจู้เฮ่อเป็นผู้นำกองทัพหลวงในวันนี้ ทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮองเฮาเว่ย ก็ชักดาบออกมาแล้วพุ่งไปข้างหน้าทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........