ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1106

“เพื่อประโยชน์ของข้าอะไรกัน? ท่านไม่มีหลักฐานก็มาพูดจาไร้สาระใส่ร้ายน้องสาวข้า! รู้หรือไม่ว่าหากเรื่องนี้แพร่ออกไปมันจะทำลายชีวิตน้องสาวข้า?”

คุณชายหวางจ้องหลิงอวี๋ด้วยความโกรธ “ขอโทษ ท่านต้องขอโทษ!”

ครั้งนี้เซียวหลินเทียนมิทนแล้ว เขาเข้าใจเจตนาที่หลิงอวี๋พูดเช่นนี้ จึงตะโกนใส่คุณชายหวางด้วยความโกรธ

“พระชายาของข้าบอกว่านางได้ยินผิดไป เจ้าก็เมตตาต่อนางหน่อยเถิด!”

“เหตุใดกัน ฉินรั่วซือก็กล่าวหาว่าองค์ชายเย่มีโสมโลหิตโดยไม่มีหลักฐานใด ๆ ทำให้พวกข้าสองคนพี่น้องมีช่องว่างระหว่างกัน นางบอกว่าฟังผิดไปประโยคเดียว พวกเจ้าสามารถยกโทษให้นางได้มิใช่หรือ!”

“เมื่อเปลี่ยนเป็นพระชายาของข้าพูดเช่นนี้ พวกเจ้ากลับบอกว่านางโอหังอวดดี กลั่นแกล้งผู้ที่อ่อนแอ!”

“คุณชายหวาง เรียนรู้ไว้เถอะ เจ้ายังมิเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดด้วยซ้ำ ก็มากล่าวหาคนอื่นแบบมั่ว ๆ เจ้าอ่านหนังสือของเจ้าในท้องสุนัขรึ?”

คุณชายหวางก็หน้าแดงขึ้นมาทันที ยังมิทันที่เขาจะพูดอะไร หลิงอวี๋ก็ก้าวไปทำความเคารพเขาอย่างระมัดระวังเสียก่อน

“ข้าขอโทษ คุณชายหวาง ข้ามิรู้จักเจ้าหรือน้องสาวของเจ้า เมื่อครู่ก็แค่เปรียบเทียบ! น้องสาวของเจ้ามิเคยทำอะไรลับ ๆ กับใครเป็นแน่แท้! ข้ายกนางมาเปรียบเทียบ ข้าขอโทษ!“

ท่าทีของหลิงอวี๋ทำให้คุณชายหวางยิ่งเขินอาย เขาถอยหลังไปสองก้าวแล้วทำความเคารพหลิงอวี๋ พลางเอ่ยอย่างจริงใจ

“พระชายาอ๋องอี้ ข้าผิดไปแล้ว! ท่านอ๋องอี้ด่าก็ถูกแล้ว เรียนหนังสือต้องเรียนให้รู้ ข้ามิควรพูดอะไรมั่ว ๆ โดยที่ยังมิรู้แน่ชัด! ข้าต้องขออภัยพวกท่านแล้ว!”

พวกคุณชายที่อยู่ด้านหลังเขาก็รีบขอโทษตามเช่นกัน

ฉินรั่วซือตกตะลึง นางยังคิดที่จะใช้คำพูดของคุณชายเหล่านี้ว่าหลิงอวี๋รังแกผู้ที่อ่อนแอ ไหนเลยจะคิดว่าหลิงอวี๋จะพลิกสถานการณ์ได้ด้วยคำพูดเพียงมิกี่คำ

หลิงอวี๋มองทุกคนอย่างไร้เดียงสา แล้วชี้กลับมาทางตน “หรือข้าพูดอะไรผิดรึ?”

“แต่ข้ามิสามารถตัดสินได้จริง ๆ! เพราะว่าผู้ที่จะต่อสู้กันเพื่อโสมโลหิตคือองค์ชายเย่กับท่านอ๋องอี้ เมื่อแต่งงานแล้วก็ต้องเชื่อฟังสามี ถือสามีเป็นเทพเจ้า ข้ายังไม่มีความสามารถที่จะเป็นเจ้านายของท่านอ๋องของข้าได้!”

สีหน้าของฉินรั่วซือซีดลง นางแค่หวังว่าการคุกเข่าที่อ่อนแอนี้จะทำให้หลิงอวี๋เสียหน้า และเปิดเผยเรื่องนี้

ไหนเลยจะคิดว่าหลิงอวี๋มองเจตนาของตนออกแล้วโยนปัญหาไปให้ท่านอ๋องอี้กับองค์ชายเย่

เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ให้ความร่วมมือพลางเอ่ย “อาอวี๋พูดถูก เจ้าเป็นตัวแทนของข้ากับน้องห้ามิใช่หรือ!”

“องค์หญิงตานรั่ว ข้ายังมิตาย หากเจ้าคิดจะข้ามข้าไปรังแกพระชายาของข้า ข้าหาได้ยอมไม่!”