ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 1109

หลิงอวี๋อดทนมาเป็นเวลานานแล้ว ในฐานะคนในยุคสมัยใหม่นางเกลียดแนวคิดกับประเพณีบางอย่างของโลกเก่ามานานแล้ว

เถาจื่อถูกพ่อแม่ของนางขายเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง!

หยางต้ายาที่เว่ยโจวติดโรคระบาดแล้วถูกพ่อแม่ทิ้งให้ตายในเจ่าจวงเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง!

ยังมีเสี่ยวนิวนิว ที่แม้แต่แกงไก่สักคำยายของนางก็มิให้กินเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิงอีกเช่นกัน!

เช่นเดียวกับหลี่ชุง ชอบเรียนแพทย์ แต่ถูกร้านขายยานับมิถ้วนปฏิเสธเพียงเพราะนางเป็นเด็กผู้หญิง

มารยาทกับประเพณีที่ซับซ้อนเหล่านี้ทำให้หลิงอวี๋รู้สึกหายใจมิออกทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องพวกนี้!

นางกลัดกลุ้มมิสามารถคุยกับใครได้ คนดีมีศีลธรรมเหล่านี้ยังกล้ากล่าวหาตนเพียงเพราะตนเป็นสตรีมิสามารถเรียนแพทย์ได้อีก

หลิงอวี๋ชี้ไปที่เซียวทงกับพวกหมอเหล่านั้นพลางตะคอกด้วยความโกรธ “บอกว่าข้าใจแคบ วันนี้ข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังถึงสิ่งที่ผู้อาวุโสที่พวกเจ้ากำลังปกป้องอยู่ว่าเขาทำอะไรบ้าง”

หลิงอวี๋เล่าว่าตนได้โรงเหยียนหลิงมาได้อย่างไร หมอจางใช้ยาพิษรักษาขาของท่านอดีตเสนาบดี ยังมีเรื่องที่หมอจางบังคับตนให้เดิมพันกับเขาอีก

ฟางเหยาเหยากับทุกคนฟังแล้วก็ตกตะลึง ที่แท้มันก็มีเรื่องราวภายในมากมายถึงเพียงนี้!

หมอจางอยากจะปกป้องตัวเอง แต่หลิงอวี๋มีหลักฐานเขาจึงคิดคำพูดปกป้องตัวเองมิออก!

“ตามที่พวกเจ้าบอก หากหมอจางชนะเดิมพัน ก็สามารถบังคับให้ข้าคุกเข่าขอโทษเขาและยอมรับว่าทักษะการแพทย์ของข้ามิดีเท่าของเขาได้แล้ว!”

“เขาแพ้เดิมพัน ก็ควรจะยอมรับในผลการเดิมพัน กลับกลายเป็นว่าข้าใช้อำนาจรังแกผู้อื่นรึ? นี่มันเหตุผลแบบใดกัน?”

หลังจากที่หลิงอวี๋เอ่ยคำเหล่านี้พวกฟางเหยาเหยาที่กล่าวหาหลิงอวี๋ก็รู้สึกละอายใจ คุณชายหวางกับพวกสหายของเขาก็พยักหน้าเล็กน้อย

“หากสตรีอยากเรียนแพทย์และก้าวหน้า นางต้องลำบากกว่าพวกเจ้าหลายเท่า! ที่ข้าหลิงอวี๋สำเร็จได้ในวันนี้มิได้ง่ายดายโชคดีรักษาคนไข้หายมิกี่คนอย่างที่เจ้าเอ่ยเช่นนั้น!”

“พวกเจ้าเป็นหมอ ก็ควรรู้ว่าการเรียนแพทย์นั้นยากเพียงใด! ต้องท่องจำสรรพคุณเครื่องยาสมุนไพรมากมายถึงเพียงนั้น ต้องจำแผนภาพชีพจรต่าง ๆ! ข้าต้องแทงเข็มตัวเองและฝึกฝนมานับพันครั้ง เพื่อฝึกเข็มเงิน...”

เดิมทีหลิงอวี๋มิอยากพูดเรื่องพวกนี้ แต่วันนี้หากมิปรามคนเหล่านี้ไว้นางจะมิยอมเด็ดขาด

เซียวหลินเทียนได้ยินว่าหลิงอวี๋ต้องลำบากเช่นนี้เพื่อจะเรียนแพทย์ก็รู้สึกประทับใจ แล้วมองหลิงอวี๋อย่างปวดใจ

ทุกคนเห็นเพียงด้านที่สดใสของนาง แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังความสดใสของนางต้องยากลำบากถึงเพียงนี้!

หลิงอวี๋นึกถึงสตรีอย่างเช่นหลี่ชุงจำนวนนับมิถ้วนต้องร้องขอการศึกษา นางก็ยิ่งโกรธ

หลังจากเดินทางข้ามเวลามาแล้วได้เห็นการปฏิบัติที่มิเป็นธรรมต่อผู้หญิงมากมาย ทำให้หลิงอวี๋อดกลั้นความโกรธมานาน ตอนนี้นางมีโอกาสพูดออกมานางก็อยากจะพูดแทนสตรีเหล่านี้!