ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 153

เฉี่ยวเหลียนสมรู้ร่วมคิดกับเฮยจื่อแล้วยืนยันว่าตนด่าเฮยจื่อ

และมีหลายคนพบเห็นตนเคยไปเรือนของเฮยจื่อจริง ๆ

ตราบใดที่ทั้งสองยืนกรานกล่าวว่าตนข่มเหงเฮยจื่อ นั่นแม้ว่าตนจะไม่ได้ลักพาตัวเขา ชื่อเสียงโหดเหี้ยมนี้นางก็ต้องแบกรับงั้นหรือ?

ความคิดของหลิงอวี๋ปั่นป่วนเร็วจี๋ นางควรพิสูจน์ว่าตนมิได้ด่าเฮยจื่อเช่นไรดี?

กลอุบายคราก่อนที่ทำให้หลิงหลานกับแม่ครัวพิสูจน์ว่าตัวเองกล่าวเท็จเคยใช้แล้วครั้งหนึ่ง ไม่อาจใช้ได้ผลอีก

นางมองเฮยจื่อกับเฉี่ยวเหลียน มุมปากเผยยกยิ้มเร็วพลัน

“ท่านอ๋อง พวกเขามั่นใจว่าหม่อมฉันด่าคนเยี่ยงนี้! หากหม่อมฉันพูดว่าไม่เคยด่าเฮยจื่อและไม่มีพยานในเหตุการณ์ เดาว่าจะไม่มีคนเชื่อหม่อมฉันว่าพูดความจริงเพคะ!”

“แต่หลิงอวี๋มีวิธีพิสูจน์ความบริสุทธิ์ตน โปรดขออนุญาตท่านอ๋อง หลิงอวี๋ขอถามเฮยจื่อสักสองสามคำถามเพคะ”

เซียวหลินเทียนมองนางพลางผงกศีรษะ “ได้ เจ้าถามเถอะ!”

หลิงอวี๋หยิบเมล็ดช็อกโกแลตหนึ่งเม็ดออกจากถุงเหรียญที่หลิงซินเย็บให้ตน พลางเดินลงบันได

เฮยจื่อไม่ทันโต้ตอบ หลิงอวี๋พลันบีบกรามล่างเขาพลางยัดเมล็ดช็อกโกแลตเข้าปากเขา

เมล็ดช็อกโกแลตละลายในปากรวดเร็ว เฮยจื่อรู้สึกขมและหวานประปราย เขาไม่รู้ว่านี่คือสิ่งใด ทว่าความรู้สึกตามสัญชาตญาณมิใช่สิ่งที่ดีอะไร

เฮยจื่อพยายามคายสุดกำลัง พลางถ่มน้ำตาลระคนสีน้ำตาลออก

“พระชายา ท่านป้อนสิ่งใดเฮยจื่อ? ไยท่านโหดเหี้ยมเพียงนี้ ท่านคิดฆ่าคนปิดปากรึ?”

เฉี่ยวเหลียนเอ่ยร้องผวาสุดขีดสีหน้าผกผัน

“กลัวอะไร? ท่านอ๋องก็อยู่นี่ หรือว่าหลิงอวี๋กล้าฆ่าคนต่อหน้าธารกำนัลเชียวรึ?”

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะหยัน “นี่คือโอสถสัจธรรม!”

“เฮยจื่อ เจ้ากินโอสถสัจธรรมของตัวข้าไปแล้ว! ข้าจะบอกประโยชน์โอสถสัจธรรมเจ้าเสีย!”

“ข้าถามคำถามเจ้า ตราบใดที่เจ้าพูดความจริง โอสถสัจธรรมจะไม่ส่งผลอันใดต่อเจ้า!”

“แต่ถ้าเจ้าโกหก! โอสถสัจธรรมนี้จะทำให้เจ้าปวดท้อง ลำไส้จะขาดทีละนิ้ว ขาดอากาศหายใจตายในที่สุด!”

“พระชายา ไยท่านโหดเหี้ยมเพียงนี้!”

เฉี่ยวเหลียนตกใจหน้าซีดไร้เลือดพลางโขกหัวคำนับต่อเซียวหลินเทียนร้องเรียก

นางเดาออกเลยว่าโอสถสัจธรรมนี้คือแผนกลับกลอกของหลิงอวี๋อีกครั้ง!

อย่างไรเสียต่อหน้าธารกำนัล นางไร้วิธีเตือนเฮยจื่อ นั่นมิใช่ว่าเปิดโปงตัวเองหรือไร?

“ปีนี้เจ้าอายุเท่าใด?” หลิงอวี๋เอ่ยถามอีกหน

อารมณ์ตึงเครียดของเฮยจื่อค่อย ๆ ผ่อนคลาย คำถามแบบนี้ก็ตอบไม่ยากเหมือนกัน

“ข้าอายุหกขวบขอรับ!”

“ดีมาก เจ้าพูดความจริง!”

หลิงอวี๋ทำท่าทีเคร่งขรึม ทำให้เฮยจื่อที่เพิ่งผ่อนคลายเห็นแล้วลุ้นใจในบัดดล

“คำถามข้อสุดท้าย… วันนั้นเจ้าอยู่ลาน ข้าได้ด่าเจ้าหรือไม่?”

“เฮยจื่อ นี่คือโอกาสสุดท้ายของเจ้า! เจ้าพูดความจริง โอสถสัจธรรมจะไม่ทำร้ายเจ้า!”

“แต่ถ้าเจ้าโกหก… ท้องเจ้าจะเริ่มรู้สึกเจ็บแช่มช้าพลางปวดหนักขึ้นเรื่อย ๆ ต่อเนื่อง...”

“ครั้นรอเจ้าทนความเจ็บมิไหว แล้วลำไส้ของเจ้าจะเริ่มขาดทีละนิ้ว...”