ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 168

หลิงอวี๋ออกจากตำหนักอ๋องอี้ แล้วตรงไปหาเกิ่งเสี่ยวหาว

นางนำยาทาหลายหลอดมาให้เปียวจื่อ ถือเป็นของขวัญขอบคุณเหล่าพี่น้องของเปียวจื่อที่ช่วยกันช่วยชีวิตหลิงเยวี่ยเอาไว้

ทันทีที่เห็นเปียวจื่อก็มีความสุขมาก ๆ เมื่อขอบคุณหลิงอวี๋แล้วก็รีบไปหาเกิ่งเสี่ยวหาวทันที

หลิงอวี๋เองก็ไม่เกรงใจเกิ่งเสี่ยวหาว บอกไปตรง ๆ ว่าให้เกิ่งเสี่ยวหาวช่วยหาผู้ชายที่มีวรยุทธให้สักสองคน

เกิ่งเสี่ยวหาวรับปากมันที ทั้งยังเอ่ยอย่างกระตือรือร้นด้วย

“ท่านพี่ เช่นนั้นข้าให้นางรับใช้ที่รู้วรยุทธที่ข้าซื้อมาให้สองคนด้วยดีกว่า! เพื่อเลี่ยงไม่ให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก!”

“เรื่องนี้ไม่ได้เร่งด่วนอันใด ไว้ค่อยคุยกันทีหลังเถิด!”

หลิงอวี๋คิดว่านางจะออกจากตำหนักอ๋องอี้ได้ทุกเมื่อ จึงเอ่ย

“เจ้าช่วยข้าเสาะหาบ้านก่อนก็ได้ รอให้ข้ากับเซียวหลินเทียนแยกทางกัน ตอนที่ข้าย้ายข้าวของออกจะได้มีที่อยู่!”

เกิ่งเสี่ยวหาวได้ยินเรื่องที่สองสามีภรรยาตำหนักอ๋องอี้ไม่ลงรอยกันมานานแล้ว เขาเองก็รู้สึกเช่นกันว่าเซียวหลินเทียนไม่คู่ควรกับหลิงอวี๋ จึงพยักหน้ารับปากช่วย

ทั้งสองหารือกันเกี่ยวกับแผนการผลิตยาทา หลิงอวี๋คิดเรื่องที่จะซ่อมแซมเรือนบุหงา แล้วก็ไปที่โรงเหยียนหลิง

พอหมอเลี่ยวรู้ว่าหลิงอวี๋พบตัวลูกแล้ว จึงคลายความกังวลได้ไป พลางเอ่ยอย่างชื่นใจ

“เด็กปลอดภัยไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว! คราวหน้าต้องดูแลให้ดีนะ อย่าให้เกิดเรื่องอันใดขึ้นอีก!”

หลิงอวี๋พยักหน้า เห็นว่าป้าหลี่ออกจากโรงหมอกลับไปที่บ้านแล้ว มีเพียงหลี่ชุงเท่านั้นที่ยังอยู่ที่โรงเหยียนหลิง คอยช่วยเลี่ยวหมิงจัดระเบียบเครื่องยาสมุนไพร

“หลี่ชุง พ่อของเจ้าหาคนที่จะมาซ่อมแซมโรงเหยียนหลิงให้เราได้แล้วหรือยัง?” หลิงอวี๋เอ่ยถาม

“ท่านอาจารย์ พ่อของข้าหาได้เรียบร้อยแล้ว เขาบอกว่าขอเพียงท่านคิดได้ว่าจะซ่อมแซมเยี่ยงไร เขาก็สามารถทำงานได้ทุกเมื่อเจ้าค่ะ!”

หลายวันมานี้หลี่ชุงคอยติดตามหมอเลี่ยวอยู่ เรียนรู้เครื่องยาสมุนไพรมาเยอะมาก จึงมีความสนใจในการเรียนแพทย์มาก

หลิงอวี๋หยิบภาพวาดออกมาแล้วส่งให้หลี่ชุง

“เจ้ากลับไปหาพ่อของเจ้า ให้เขาพาคนไปที่ตำหนักอ๋องอี้ในวันพรุ่ง ข้าอยากจะซ่อมแซมที่อยู่อาศัยของข้าก่อน! ให้เขาหาคนที่เชื่อถือได้มาให้มากสักหน่อย แล้วรีบซ่อมแซมให้ข้าโดยเร็วที่สุด!”

“พระชายา ข้าจะหากำลังคนเพิ่มให้พระชายาอีก จะพยายามช่วยสร้างให้เสร็จโดยเร็วที่สุดขอรับ!”

หลังจากที่เปียวจื่อไปแล้ว หลิงอวี๋ก็มองขนมมากมายนั้น คิดว่าจะแบ่งเป็นหลายส่วน ให้หลิงซินห่อเป็นสองส่วนแล้วตามนางไปที่เรือนริมวารีของเซียวหลินเทียน

ส่วนหนึ่งมอบให้เซียวหลินเทียน ถือเป็นการขอบคุณที่เขากระโดดลงจากหน้าผาไปช่วยหลิงเยวี่ย แน่นอนว่าเอามามอบให้พร้อมกับยารักษาบาดแผลที่ทำขึ้นเป็นพิเศษด้วย

และอีกส่วนที่มีขนาดใหญ่นั้นให้กับพวกองครักษ์อย่างลู่หนานกับจ้าวซวน เป็นการขอบคุณพวกเขาที่ออกแรงช่วยเรื่องหลิงเยวี่ย

เมื่อมาถึงที่เรือนริมวารี มีเพียงจ้าวซวนที่อยู่ ส่วนเซียวหลินเทียนกับลู่หนานออกไปข้างนอกแล้ว

เดิมทีหลิงอวี๋คิดว่าจะเอาขนมมาให้แล้วก็ไป แต่จ้าวซวนให้หลิงอวี๋เข้าไปในห้องตำราอย่างเอาใจ

เขาเอ่ยอย่างกระตือรือร้น "พระชายา เข้ามารอก่อนนะขอรับ อีกประเดี๋ยวท่านอ๋องก็เสด็จกลับมาขอรับ พอดีว่าข้าประสบเรื่องหนักใจเรื่องหนึ่ง พระชายาโปรดช่วยข้าคิดด้วยเถิดว่าจะทำเยี่ยงไรดี!"

หลิงอวี๋มีความประทับใจที่ดีต่อจ้าวซวน พอได้ยินเขาขอความช่วยเหลือจากตนเอง ก็ตามเข้าไปทันที

พอเข้าไปเห็นการตกแต่งของห้องตำรา หลิงอวี๋จึงนึกขึ้นได้ว่าห้องตำราของเซียวหลินเทียนนั้นไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา แล้วนางก็ใจเต้น