ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 171

ที่ด้านหน้าตำหนักเหยียนฝู มีสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ อยู่ใกล้กับริมทะเลสาบ

สวนดอกไม้ได้รับการดูแลอย่างดี ดอกไม้ที่งามสะพรั่งเต็มสวนทำให้ทั้งสวนดูมีชีวิตชีวา

หลิงอวี๋สูดอากาศบริสุทธิ์ มองดอกไม้ที่เห็นแล้วชื่นตาชื่นใจเหล่านี้ ยืนรอเซียวหลินเทียนอยู่กับหลิงซินที่ริมทางของสวนดอกไม้

ไป่ซุ่ยไปส่งพวกนาง แต่พวกนางยังไม่ออกไปจึงทำได้เพียงอยู่กับพวกนางไปด้วย และพูดคุยถึงวิธีการดูแลผิวพรรณกับหลิงอวี๋

ไม่รู้ว่าเป็นเวลาเท่าใด จู่ ๆ ก็มีเสียงโวยวายดังมาจากที่ไกล ๆ เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เป็นการยากที่พวกนางจะไม่สนใจเสียงนั้น

“นังสารเลว ท่านหญิงให้เจ้าเก็บดอกไม้เพราะว่าท่านเห็นความสำคัญของเจ้า! เจ้ายังกล้าตำหนิท่านหญิงอีกหรือ!”

“ทำให้ท่านหญิงน้อยตกใจ เจ้ามีกี่ชีวิตก็ไม่พอหรอกนะ! เหตุใดยังไม่รีบไปเก็บดอกไม้ให้ท่านหญิงอีกเล่า!”

จากนั้นเสียงเล็ก ๆ เสียงหนึ่งก็เอ่ยขึ้นมา "ข้าอยากได้ดอกที่ใหญ่ที่สุดตรงกิ่งนั้น! ข้าอยากจะเอาไปถวายท่านย่าทวดไทเฮา!"

“ท่านหญิง มันสูงเกินไปเพคะ! บ่าวปีนขึ้นไปมิได้เพคะ!”

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินดังนั้น ก็หันไปมองอย่างสงสัย

ด้านหน้าไม่ไกลนัก มีคนหลายคนรวมตัวกันอยู่ที่ใต้ต้นดอกซินอี๋ที่สูงใหญ่

ช่วงเวลาออกดอกของดอกซินอี๋ได้ผ่านไปแล้ว มีเพียงไม่กี่ดอกเท่านั้นที่ยังคงบานสะพรั่งอยู่ตามกิ่งก้าน

หลิงอวี๋ประเมินด้วยสายตาว่าดอกไม้เหล่านั้นอยู่เหนือพื้นดินไปสิบกว่าเมตร สูงเกินไปจริง ๆ!

นางมองคนเหล่านั้น นางกำนัลในวังหลายคนกำลังล้อมเด็กหญิงอายุห้าหกขวบคนหนึ่ง

เด็กหญิงตัวเล็กสวมอาภรณ์ฝ่ายในของวังสีชมพู มวยผมขึ้นไปสองข้างและประดับด้วยมุก

เมื่อมองจากด้านข้างดูมีความจ้ำม่ำ เห็นได้ชัดว่ามีการเลี้ยงดูด้วยอาหารมากเกินไป!

เมื่อไป่ซุ่ยเห็นว่าหลิงอวี๋สนใจความเคลื่อนไหวตรงนั้น ก็ถอนหายใจพลางกระซิบกับนาง

“ท่านหญิงน้อยผู้นั้นคือเหลนแท้ ๆ ของฮองเฮาเพคะ ท่านหญิงจ่างหนิงบุตรธิดาขององค์ชายเว่ยและภรรยา! เป็นที่โปรดปรานมากเจ้าค่ะ!”

“รีบขึ้นไปเร็วเข้า หากเจ้าขัดใจท่านหญิง มาดูกันว่าเจ้าจะอธิบายกับฮองเฮาเยี่ยงไร!”

นางกำนัลที่มีตำแหน่งสูงกว่าตะคอกอย่างวางอำนาจ

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว นางกำนัลผู้นี้อาศัยบารมีของเจ้านายมาข่มเหงผู้อื่นนี่!

นางมองอย่างละเอียด เห็นว่านางกำนัลใช้อำนาจบาตรใหญ่นั้นมีใบหน้าเมล็ดแตงโม(นับว่างดงามในยุคโบราณ) และมีดวงตาราวกับหงส์

“นางกำนัลผู้นั้นเป็นนางกำนัลข้างกายของฮองเฮา ชื่อว่าเซี่ยเฉียวเจ้าค่ะ”

ไป่ซุ่ยรู้ว่าหลิงอวี๋ไม่คุ้นเคยกับคนในวัง จึงแนะนำ

“นางกำนัลผู้ที่พวกนางล้อมอยู่นั้นชื่อว่าหลิงซวน นางดูแลสวนดอกไม้โดยเฉพาะเจ้าค่ะ!”

"หยุด!"

ในเวลานี้ ลู่หนานกำลังเข็นเซียวหลินเทียนมาจากด้านข้างพอดี เมื่อเห็นภาพนี้ เซียวหลินเทียนก็ทำสัญญาณให้ลู่หนานหยุดก่อน

เมื่อครู่เขาเห็นพวกของท่านหญิงจ่างหนิงกำลังกลั่นแกล้งนางกำนัลในวังสองคนจากที่ศาลาในสวน แต่เขาไม่สนใจ

เขาเห็นเรื่องเช่นนี้ในวังมากจนเคยชินแล้ว

ทุกคนล้วนมีโชคชะตาเป็นของตัวเอง หากไม่อยากถูกรังแก ก็ต้องแข็งแกร่งขึ้นด้วยตัวเอง!

ไม่เช่นนั้น เขาสามารถช่วยได้แค่ระยะหนึ่ง แต่ไม่สามารถช่วยได้ตลอดไป!

เมื่อเห็นหลิงอวี๋พุ่งเข้าไปด้วยสีหน้าไม่พอใจในเวลานี้ จู่ ๆ เขาก็อยากเห็นว่าหลิงอวี๋จะกระทำอันใด!

หลิงอวี๋ไม่ได้สังเกตว่าเซียวหลินเทียนมาแล้ว นางจึงวิ่งตรงเข้าไป

เรื่องการใช้แรงงานเด็กในวังก็ช่างมันเถิด นางไม่มีอำนาจไปยุ่งอะไรได้อยู่แล้ว!

แต่คนเหล่านี้คิดจะทุบตีดุด่าเมื่อใดก็ทำได้ทุกเมื่อที่ต้องการเช่นนี้ พวกนางทั้งหมดเป็นนางกำนัลในวัง ไม่มีใครสูงส่งไปกว่าใครทั้งนั้น!

ในฐานะพระชายาอ๋องอี้ นางไม่สามารถช่วยนางกำนัลน้อยมากมายถึงเพียงนั้นได้ แต่นางจะไม่ดูแลนางกำนัลที่ถูกคนหลายคนใช้อำนาจมากลั่นแกล้งนี้ได้หรือ?

แม้ว่าทำให้ฮองเฮาเว่ยขุ่นเคืองด้วยเหตุนี้ นางก็ไม่สนใจ นางไม่สามารถแสร้งทำเป็นไม่เห็นมันได้หรอก!