ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 190

“ตระกูลกวนกับคนของหลี่ว์เซียงมาทำไม? หรือว่าพวกเขาสองตระกูลก็มีคนต้องการพบแม่นางหลิงรักษาโรคเหมือนกัน?”

การถกเถียงทุกรูปแบบดังขึ้นทุกทิศทันที

ขณะเสียงถกเถียงดังพร้อมเพรียง คนกลุ่มหนึ่งเดินมา

ชายกำยำหลายคนเปิดทางอยู่ด้านหน้า ชายหนึ่งหญิงหนึ่งติดตามด้านหลังพร้อมพ่อลูกตระกูลหลี่ว์

หลิงอวี๋เห็นพ่อลูกตระกูลหลี่ว์ก็จำหลี่ว์เซียงกับหลี่ว์จงเจ๋อได้ที่เคยเจออยู่โรงเหยียนหลิงในวันนั้น

บุรุษข้างหลี่ว์เซียงอายุประมาณสี่สิบ ร่างสูงใหญ่ ทรงหน้าเหลี่ยม คิ้วเข้มสันจมูกโด่ง ดวงตาเว้าลึก ผสมเชื้อสายชนชาติอี๋เล็กน้อย

เขาสวมเสื้อคลุมยาวสีน้ำเงิน ช่วงไหล่คือเสื้อกั๊กผ้าปักลายบุปผาซับซ้อนดูแล้วฝีมือละเอียดประณีต

ดรุณีน้อยราวสิบหกปีที่ติดตามเขา ทรงหน้ารูปไข่ คิ้วเข้มโค้งขึ้นเล็กน้อย เน้นหางตาชี้ของนางชัดทวีทรงพลัง

เสื้อผ้าส่วนบนของเด็กสาวคือเสื้อไหมสีขาวนมมีแขน ทับด้วยเสื้อกั๊กผ้าปักสีฟ้า

เป็นกระโปรงจับจีบลายดอกเลาสีฟ้ายาวถึงน่องขา ถัดไปสวมรองเท้าหุ้มข้อคู่หนึ่ง ในมือถือแส้ห้าสีเส้นหนึ่ง

หลิงอวี๋มองแล้วก็แปลกหูแปลกตา เสื้อผ้าชนชาติอี๋ชุดนี้มาพร้อมกลิ่นอายท้องถิ่นสมัยนิยมยิ่งนัก เจ๋งเป้ง!

“เป็นนายท่านของตระกูลกวนกับคุณหนูใหญ่ผู้อ่อนอาวุโสตระกูลกวน! ไยพวกเขาถึงมาเล่า?”

มีคนด้านข้างซุบซิบว่า

คนเอ่ยว่า “เจ้าไม่รู้หรือ? ลือว่านายท่านตระกูลกวนป่วยหนัก เสาะหาหมอเลื่องชื่อทุกที่ล้วนรักษาไม่หาย! นี่น่าจะได้ยินชื่อเสียงของแม่นางหลิงเลยรีบมาขอรับรักษาเถอะ!”

หลิงอวี๋ฟังถึงตรงนี้ก็กระซิบถามหลิงหว่านอย่างแปลกใจ “ตระกูลกวนคือผู้ใด? ดูแล้วไม่เหมือนคนฉินตะวันตก!”

หลิงหว่านกลอกตาใส่นาง กล่าวไม่แยแส “สมองเจ้าประดับกระไรไว้? กระทั่งตระกูลกวนก็ไม่รู้จัก!”

“ท่านผู้เฒ่ากวนแห่งตระกูลกวนคือพี่น้องร่วมสาบานของอดีตฮองค์จีกรพรรดิ! ตระกูลกวนบริจาคเงินมหาศาลให้อดีตองค์จักรพรรดิในปีนั้น และมีส่วนสำคัญในการช่วยอดีตองค์จักรพรรดิสถาปนาอาณาจักร!”

“เดิมทีอดีตองค์จักรพรรดิคิดพระราชทานนายท่านกวนเป็นอ๋องเคียงไหล่(1) แต่ท่านกวนปฏิเสธ อดีตองค์จักรพรรดิเลยประทานเขาเผาหม่าที่ห่างจากเมืองหลวงประมาณห้าสิบลี้แก่ตระกูลกวนแทน”

“ตระกูลกวนมั่งคั่งพอ ๆ ประเทศศัตรู แม้ไม่มีคนเป็นข้าราชการในราชสำนัก แต่แค่อาศัยการถวายสดุดีแก่ราชสำนักทุกปีก็เพียงพอจะทำให้คนเทิดทูน!”

หลิงหว่านกล่าวเสียงเบาลง เอ่ยเย้ยหยันว่า “ถ้าเป็นไปได้ องค์จักรพรรดิจะสรรเสริญคุณงามความดีต่อตระกูลกวนก็ไม่เกินไปหรอก เนื่องตระกูลกวนเกื้อหนุนขุนนางนับครึ่งแห่งฉินตะวันตกแทนองค์จักรพรรดิ!”

แค่พึ่งเขาเผาหม่าลูกเดียว?

หลิงอวี๋ส่ายศีรษะ นี่ต้องมีเรื่องภายในที่หลิงหว่านยังไม่รู้อีกแน่!

ครั้นตู้ตงหงเห็นหลี่ว์เซียงกับนายท่านตระกูลกวนมาถึง พลันกระซิบต่อจางเจ๋ออย่างตื่นเต้นทันใด

“พี่จางเจ๋อเจ้าคะ คิดไม่ถึงว่าหลี่ว์เซียงกับท่านกวนก็มาด้วย!”

“หากพวกเรารีบไปให้พวกเขารักษากับแม่นางหลิงก่อนได้ ก่อนอื่นหารือเรื่องหมอตรวจกับแม่นางหลิง ต่อมาก็รักษาการป่วยไข้ท่านอาวุโสทั้งสองตระกูลหายแล้ว ผลงานก็จะเป็นของโรงหุยชุนเจ้าค่ะ!”

“หลี่ว์เซียงทรงอิทธิพลคลุมราชสำนักและปวงชน ตระกูลกวนมั่งคั่งพอ ๆ ประเทศศัตรู ถ้าพวกเขาติดหนี้ความกรุณาของเรา งั้นจะไม่ช่วยโรงหุยชุนเจริญพรวดพราดได้อย่างไรเล่าะ? ถึงคราวนั้นเรายังเปิดโรงหุยชุนทุกที่ทั่วแคว้นได้ด้วยเจ้าค่ะ!”

จางเจ๋อถูกคำพูดตู้ตงหงทำเลือดร้อนเดือดพล่าน เอ่ยอย่างตื่นเต้น

“เจ้าพูดถูก คอยข้าพบแม่นางหลิง ข้าจะรีบหารือเรื่องหมอตรวจกับนางแน่!”

หลิงอวี๋กำลังชื่นชมกระโปรงของคุณหนูใหญ่กวนอยู่ เมื่อรู้สึกว่ามีคนมองตน นางจึงเอี้ยวหัวก็ปะทะกับสายตาหลี่ว์จงเจ๋อเหมาะเจาะ

ในแววตาหลี่ว์จงเจ๋อพลันเผยรังสีเดียดฉันท์ขึ้น

ทันใดนั้นหลี่ว์จงเจ๋อเดินฝ่าฝูงชนสาวขายาวมาทางนี้

คุณชายมั่งมีรูปงามดั่งหยก ดึงดูดสายตาของทุกคนในบัดดล

“คุณชายหลี่ว์!” ตู้ตงหงเห็นสายตาเขาตรงมา

นี่คือลูกชายของหลี่ว์เซียง!

เป็นคนที่ปกตินางอยากเจอแต่ไม่ได้เจอ!

เซียวหลินเทียนกับลู่หนานมาก่อนเวลา อยู่ด้านหลังสองคนไม่ไกลนัก คำถากถางที่หลี่ว์จงเจ๋อพูดต่อหลิงอวี๋ทั้งสองล้วนได้ยินหมด

เซียวหลินเทียนหัวเราะเล็กน้อย วิชาแพทย์เช่นนี้ของหลิงอวี๋ ถ้าไม่ควรได้รับคำชื่นชมว่าเป็นหญิงอัศจรรย์ งั้นแม่นางหลิงก็ยิ่งไม่คู่ควรแล้ว!

“ท่านอ๋อง กระหม่อมคิดว่าวิชาแพทย์ของพระชายาของเราไร้คนเทียมได้แล้วบนแดนดิน แม่นางหลิงอะไรนั่นเทียบพระชายาเรามิติดแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!” ลู่หนานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

ขณะนั้นเอง ท่านฮั๋วพาคนรับใช้เรือนของตนมาถึงแล้ว โรงเหยียนหลิงเปิดประตูร้านแล้วเช่นกัน ตระเตรียมพิธีเปิดกิจการ

เสี่ยวเอ้อร์หลายคนสวมเครื่องแบบเหมือนกัน นำหน้าโดยหลี่ชุงยกป้ายที่ระลึกที่คลุมผ้าแดง ยังพันผ้าแดงเส้นหนึ่งผูกช่อดอกไม้สองช่อไว้ด้วย

“นี่คือจะทำอันใดรึ?”

คนที่รุมดูถกเถียงขึ้นตาม ๆ กัน เนื่องยังไม่เคยเห็นวิธีเปิดกิจการเช่นนี้มาก่อน

ภายใต้การจับจ้องของมวลชน ท่านฮั๋วยืนอยู่ปากประตูโรงเหยียนหลิงพลางมองฝูงชนกล่าวว่า

“พ่อแม่พี่น้องทุกท่าน บ้านใกล้เรือนเคียง วันนี้คือวันสิริมงคลที่เปิดกิจการโรงเหยียนหลิงของแม่นางหลิงอาจารย์ข้า!”

“คนแก่อย่างข้ามีวาสนารับหน้าที่เป็นเจ้าภาพเปิดวิธี บัดนี้ขอขอบคุณทุกท่านที่ชื่นชมให้เกียรติ หวังว่าทุกท่านจะสนับสนุนโรงเหยียนหลิงอย่างท่วมท้นในอนาคต!”

“ลำดับต่อไป ขอเรียนเชิญแม่นางหลิงอาจารย์ข้าขึ้นเวทีตัดผ้าแดงป้ายที่ระลึกเปิดงาน!”

ครั้นได้ยินสิ่งนี้ ฝูงชนที่ล้อมชมโกลาหลขึ้นฉับพลัน ต่างหันศีรษะมองโดยรอบหมายดูแม่นางหลิงผู้นี้ว่าคือคนเช่นไรกันแน่!

จางเจ๋อ หมอหลวงจาง ตู้ตงหงกับเสิ่นจวนก็ไม่คุยเรื่อยเปื่อยกันแล้วเช่นกันต่างมองประตูใหญ่ของโรงเหยียนหลิง

หลี่ว์จงเจ๋อ เซียวหลินเทียน ลู่หนานกับคนอื่น ๆ มากมายก็มองไปที่ประตูทางเข้าโรงเหยียนหลิงเหมือนกันหมายดูแม่นางหลิงหญิงอัศจรรย์ผู้นี้ว่าเป็นคนเช่นไรกันแน่!

ขณะนั้นเอง สตรีผู้หนึ่งเดินฝ่ากลุ่มคนไปทางท่านฮั๋วอย่างมาดมั่นสง่า

คนคนนี้ก็คือหลิงอวี๋นี่เอง!

อ๋องเคียงไหล่ (一字并肩王) หรืออ๋องหนึ่งอักษรเคียงไหล่ คือขั้นสูงสุดของยศอ๋องเทียบเท่ากับจักรพรรดิ ในยุคก่อนรวมแผ่นดินคำว่าอ๋องใช้กับกษัตริย์ผู้ครองแคว้นสมัยโบราณ เช่น หานอ๋อง (กษัตริย์ครองแคว้นหาน) ฉีอ๋อง (กษัตริย์ครองแคว้นฉี) ต่อมาอ๋องหนึ่งตัวอักษรใช้เพื่อแสดงความสูงศักดิ์มากกว่าอ๋องสองตัวอักษร โดยทั่วไปมักใช้อ๋องพยางค์เดียวกับชินอ๋อง และอ๋องสองพยางค์กับจวิ้นอ๋อง