“พี่หลิงหลิง! เจ้าทำอันใด?”
หลิงหว่านเห็นหลิงอวี๋ก้าวไปข้างหน้า พลันเอ่ยเรียกตะลีตะลาน
“ที่เขาเรียกคือแม่นางหลิงเจ้าขึ้นไปทำอะไร รีบกลับมาอย่ายั่วโมโหท่านฮั๋ว!”
ตู้ตงหงเห็นแล้วก็หัวเราะเยาะ “พระชายาอ๋องอี้หูตึงรึ? ได้ยินว่า ‘หลิง’ คำเดียวก็คิดว่าเรียกตัวเอง!”
เสิ่นจวน เจิงจื่ออวี้ จางเจ๋อกับคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดนั้นต่างก็หัวร่อกัน
เสิ่นจวนพูดล้อว่า “พี่สะใภ้ ไยเจ้าชอบก่อเรื่องขบขันเพียงนี้! ดูคราวนี้สิเจ้าไม่เคยเรียนวิชาแพทย์เลยก็กล้าสวมรอยเป็นแม่นางหลิงแล้ว!”
หลิงอวี๋ทำเป็นไม่ได้ยินคำดูถูกของคนเหล่านี้ นางเพียงยิ้มปลอบหลิงหว่านพลางเอ่ยว่า
“หว่านหว่าน คำพูดที่ข้าเพิ่งเอ่ยกับเจ้าคือความจริง! ข้าเคยให้คำมั่นกับเจ้าแล้วว่าภายหน้าจะไม่กระทำเรื่องเหลวไหลอีกมิใช่หรือ?”
หลิงหว่านรู้สึกมึนงงพลางเรียกอย่างตระหนก “เมื่อกี้ที่เจ้าพูดว่าเจ้าคือแม่นางหลิง?”
หลิงอวี๋พยักหน้าน้อย ๆ พลันก้าวยาวไปทางท่านฮั๋ว
“อะไรนะ? พระชายาอ๋องอี้พูดว่านางคือแม่นางหลิง?” ตู้ตงหงอ้าปากกว้างประหลาดใจ
“เป็นไปได้อย่างไร!”
จางเจ๋อหัวเราะเย้ยหยัน “ในเมืองหลวงผู้ใดไม่รู้ว่าหลิงอวี๋ตระหนักแค่กินดื่มเที่ยวสำราญและไล่ตามผู้ชาย นางจะเป็นแม่นางหลิงได้อย่างไร!”
ครั้นหลี่ว์จงเจ๋อได้ยินคำพูดของจางเจ๋อ ก็อดทึ่งมิได้ นั่นมิใช่คำพูดที่ตนถากถางชายาอ๋องอี้ไปเมื่อครู่หรือ?
ดูเหมือนว่าตนจะพูดไม่ผิด ชื่อเสียงเน่าเฟะของชายาอ๋องอี้รู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว!
เฮ้อ หลิงเสี่ยงมีพี่สาวแบบนี้ ช่างน่าสงสารจริง ๆ!
หลี่ว์จงเจ๋อกำลังขบคิดพลันเห็นท่านฮั๋วยิ้มตาหยีส่งกรรไกรใหญ่ให้หลิงอวี๋
“แม่นางหลิง ข้าเห็นพิธีเปิดกิจการเช่นนี้เป็นครั้งแรกและเป็นคนแรกที่ตัดริบบิ้น ทั้งหมดได้อาศัยบารมีจากท่าน!”
ท่านฮั๋วหัวเราะขุ่นเคือง “แม่นางหลิงที่สวมหน้าคลุมหน้า ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าเคยเห็น! แต่แม่นางหลิงที่ถอดผ้าคลุมหน้า พวกเจ้าเคยเห็นรึ?”
“แม่นางหลิงท่านอาจารย์ของข้า เป็นหลิงอวี๋พระชายาอ๋องอี้จริง!”
“ไม่ นี่เป็นไปมิได้...!”
เสิ่นจวนนิ่งเงียบพูดไม่ออก หากหลิงอวี๋คือแม่นางหลิงหมอขั้นเซียนจริง ๆ แล้วตนที่ธรรมดาสามัญขนาดนั้นจะเข้าตาลูกพี่ลูกน้องได้อย่างไรเล่า?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ สองตาเสิ่นจวนแดงก่ำถลึงมองหลิงอวี๋ ตะโกนเสียงดังลั่น
“นางมิอาจเป็นแม่นางหลิงได้เด็ดขาด!”
“พระชายาอ๋องอี้คือคนไม่เอาถ่านบ้าผู้ชาย เรื่องโง่ ๆ ไร้สมองทุกคนรู้ทุกคนเห็นทั้งเมืองหลวงทั้งนั้น!”
“หากพระชายาอ๋องอี้คือแม่นางหลิงจริง นางจะไม่เชิญท่านอ๋องเฉิงมาร่วมพิธีเปิดกิจการเพื่อสนับสนุนให้ตัวเองได้เยี่ยงไร!”
“แม้แต่ท่านอ๋องเฉิงนางยังเชิญไม่มาก็พิสูจน์แล้วว่านางคือคนแอบอ้าง!!!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........