ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 200

“อืม เจ้าไม่เข้าใจ คนอื่นก็ยิ่งไม่เข้าใจเลย!”

หลิงอวี๋ยิ้มอย่างเย็นชาพลางตะโกนเรียก "หลี่ชุง!"

“อาจารย์ ข้าอยู่นี่!”

หลี่ชุงตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จนมือไม้อ่อนไปหมด พอหลิงอวี๋เรียกถึงได้สติขึ้นมา

นางรีบวิ่งไปข้างหน้าพลางเอ่ย "อาจารย์ มีอะไรจะสั่งหรือเจ้าคะ!"

“ไปเอาหนูที่ข้าบอกให้เจ้าจับมามาหนึ่งตัว!” หลิงอวี๋เอ่ย

หลี่ชุงพยักหน้า แล้ววิ่งเข้าไปในโรงเหยียนหลิงทันที

หลังจากนั้นไม่นานหลี่ชุงก็ถือกรงออกมา ในนั้นมีหนูที่กระโดดไปมาอยู่หนึ่งตัว

“ให้มันเลียเลือดของคุณชายหลี่กระอักออกมาที่พื้น!”

หลี่ชุงยกหนูไปยังตำแหน่งที่คุณชายหลี่นั่งอยู่ หนูได้กลิ่นเลือดและเริ่มเลียผ่านกรงนั้น

ทุกคนต่างจ้องไปที่หนูตัวนั้น เห็นว่าหลังจากที่หนูเลียเลือด ก็เริ่มแขนขากระตุกและมีเลือดออกจากปาก

ท่าทางเช่นนั้น เหมือนกับตอนที่คุณชายหลี่ป่วยก่อนหน้านี้ทุกประการ

“ในเลือดมีพิษ!”

มีคนร้องออกมาอย่างตกใจ

หลิงอวี๋ยิ้มเบา ๆ และมองไปที่คุณชายหลี่

คุณชายหลี่มองหนูตัวนั้นอย่างงุนงง เห็นหนูกระตุกสองสามครั้ง แล้วขนของมันก็ร่วง เลือดเนื้อของมันก็ดูจางลง แขนขาของมันกระตุกแล้วก็เสียชีวิตไป

เขายังไม่ยอม ก้าวไปข้างหน้าและเขย่ากรง แต่ไม่ว่าเขาจะเขย่ากรงเยี่ยงไร หนูตัวนั้นก็กระแทกกรงไปมา ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย

“คุณชายหลี่… ท่าทีของเขาเช่นนี้นับว่าเป็นสีหน้าสดใสก่อนตายหรือ!”

หลิงอวี๋เอ่ยถามอย่างเย็นชา

ทุกคนถึงได้เรียกสติกลับมา พอมองไป พวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึง

เห็นคุณชายหลี่ที่กำลังจะตายเมื่อครู่ ไม่เจ็บไม่ปวด นอกจากเนื้องอกเลือดที่น่าเกลียดนั่นแล้ว เขาก็เขย่าหนูนั่นอย่างที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นเป็นร้อยเท่า

มีสีหน้าสดใสก่อนตายอะไรที่ใดกัน!!

เนื้องอกเลือดนั่นแห้งแล้ว ดวงตาของคุณชายหลี่ที่ถูกปิดอยู่จนมองไม่เห็นเมื่อครู่นั้นก็ปรากฏออกมาแล้ว

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา นี่นับว่ารักษาหายแล้วหรือว่ายังไม่หายกันนะ!

ตู้ตงหงยังคงไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น พลางเอ่ย

“พระชายาอ๋องอี้ อาการป่วยของคุณชายหลี่ยังไม่หายเลย! นับเป็นแพทย์ชั้นเซียนแบบใดกัน!”

หลิงอวี๋มองนางอย่างเยาะเย้ย พลางเอ่ยหยอกล้อ

“พระชายาอ๋องอี้ ไยมิไปปล้นมาเลยเล่า!”

ตู้ตงหงเป็นผู้นำตะโกนอีกครั้ง "ใต้เท้าเฉิน ท่านเห็นแล้วใช่หรือไม่ พระชายาอ๋องอี้กำลังใช้สิทธิ์ความเป็นพระชายาขายโอสถในราคาสูง! นางกำลังขู่เอาเงินในที่สาธารณะ! ท่านยังไม่จับนางอีกหรือ!"

แม่ทัพเฉินจ้องตู้ตงหงอย่างเย็นชา

ที่มุมปากของสองอาหลานท่านอ๋องเฉิงกับเซียวหลินเทียนก็ปรากฏรอยยิ้มเย็นชา

ทั้งสองเห็นคุณชายหลี่ยืนขึ้นมาอย่างดูมีชีวิตชีวา พวกเขาก็ตื่นเต้นขึ้นมา แล้วก็ไม่ขัดจังหวะ ดูว่าตัวตลกเหล่านี้กระโดดไปมาเยี่ยงไร!

ยิ่งสนุกมากเท่าไหร่ การจัดการก็ยิ่งมีความสุข!

“ห้าหมื่นตำลึงเงิน พระชายาอ๋องอี้ ราคานี้ไม่สูงไปหน่อยหรือ?”

แม่ทัพเฉินใจคับแคบขึ้นมาทันที พลางเอ่ยถามยิ้ม ๆ

คุณชายหลี่เห็นว่ามีคนสนับสนุนตน ก็รีบเอ่ยขึ้นมาอย่างมีเหตุผล

“ใต้เท้าเฉิน ไม่เพียงแต่สูงเท่านั้น แต่ราคาเสียดฟ้าเลย! พระชายาอ๋องอี้ยากจนไปแล้วใช่หรือไม่! ไยมิไปปล้นมาเลยเล่า!”

"ใช่! ราคาสูงไปหน่อย!"

หลิงอวี๋มองไปที่คุณชายหลี่ ไม่สามารถควบคุมความโกรธของตนเองได้อีกต่อไปแล้ว พลางตะโกนขึ้นมาด้วยเสียงโกรธเกรี้ยว

“เจ้าคิดว่า ข้าเป็นคนประเภทที่เจ้าตบข้าที่แก้มซ้ายแล้วข้าต้องยื่นแก้มขวาออกไปให้เจ้าตบข้าอีกอย่างนั้นหรือ?”