ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 203

จางเจ๋อคิดจะตะโกนกลับด่าว่าคนคนนั้นโกหก

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นว่าคุณชายผู้นั้นคือลูกชายคนโตของราชองครักษ์ผาง จางเจ๋อก็กลืนคำด่ากลับคืนไปเลย

เขาหรือจะกล้าทำให้คุณชายผางขุ่นเคือง!

จางเจ๋อเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา จึงเอ่ย "จริงอยู่ที่ซื้อมาจากดินแดนม้ง! แต่เพื่อนของข้าซื้อมันให้ข้า!"

“พระชายาอ๋องอี้ แม้ว่าข้าจะคาดเข็มขัดที่ซื้อมาจากดินแดนม้ง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าเคยไปดินแดนม้งนี่!”

จู่ ๆ ตู้ตงหงก็อารมณ์ขึ้น แล้วตะโกนขึ้นมา

“ผู้ใดจะไม่มีเพื่อนเล่า! พระชายาอ๋องอี้ท่านคิดจะเอาเข็มขัดที่ซื้อมาจากดินแดนม้งมาใส่ร้ายพี่จางเจ๋อ นี่มันสมเหตุสมผลแล้วหรือ?”

หลิงอวี๋ยิ้มเล็กน้อย

“คุณหนูตู้ หูข้างใดของเจ้าที่ได้ยินว่าข้าใส่ร้ายพี่จางเจ๋อของเจ้าหรือ? เจ้าสอบสวนข้าเสียมากมายถึงเพียงนั้น จะไม่อนุญาตให้ข้าย้อนถามบ้างสักประโยคเลยหรือ?”

"เห้อ ผู้ที่ไม่เคยไปดินแดนม้ง ทั้งยังไม่เคยได้ยินเรื่องบัวกมลนิล แต่กลับสามารถบอกฤทธิ์ทางยาของบัวกมลนิลได้..."

“อีกทั้งยังเอาแต่พูดอยู่ตลอดว่าคุณชายหลี่จะต้องตายภายในธูปครึ่งดอก…”

เสียงถอนหายใจของหลิงอวี๋ทำให้เหล่าผู้มีสติปัญญาต่างเข้าใจกัน

จางเจ๋อสามารถโต้เถียงได้ แต่คำพูดที่เป็นการเถียงข้าง ๆ คู ๆ เช่นนี้มีหรือจะทำให้คนเชื่อถือได้!

หลิงอวี๋รู้ดีว่า อาศัยแค่คำพูดของคุณชายหลี่ไม่สามารถโค่นโรงหุยชุนได้ ดังนั้นนางจึงยกการสอบสวนให้แม่ทัพเฉิน

“ใต้เท้าเฉิน หลิงอวี๋ไม่อยากถามแล้ว เพื่อเลี่ยงการเอ่ยปากแล้วถูกคนหาว่าเป็นการใส่ร้าย!”

“ในเมื่อมีการรายงานต่อทางการแล้ว คดีนี้ก็ให้ใต้เท้าเฉินสอบสวนจะดีกว่า!”

แม่ทัพเฉินพยักหน้า สีหน้าของเขาราบเรียบ พลางตะโกนขึ้นมา

“หวงหยา คุณชายหลี่ ไม่มีผู้ใดจะอยู่เหนือกฎหมายบ้านเมืองได้ มีหรือจะยอมให้พวกอันธพาลเยี่ยงพวกเจ้ามาข่มเหงรังแกในตลาดนี้ และทำร้ายขู่เข็ญราษฎรได้!”

“บอกข้ามาว่า ใครสั่งพวกเจ้า?”

คุณชายหลี่ชี้ไปที่หวงหยาอย่างสั่น ๆ "ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้เพียงแค่ว่าหวงหยาให้ข้ามาก่อปัญหา! เขาคือผู้บงการ!"

ใบหน้าของหวงหยากระตุก มองหมอหลี่ที่หดตัวอยู่ท่ามกลางผู้คนโดยสัญชาตญาณ

หมอหลี่ลอบโบกมือให้เขา เหยียดนิ้วทั้งห้านิ้วออกมาแล้วส่ายไปมา

ห้าร้อยตำลึงหรือ?

ดวงตาของหวงหยาเป็นประกาย กัดฟันพลางเอ่ย

“ใต้เท้าเฉิน ข้าเป็นคนบงการเอง! ข้าขาดแคลนเงิน จึงสั่งให้คุณชายหลี่ก่อปัญหา เพราะอยากจะได้เงินมาใช้จ่าย!”

“เรื่องที่คุณชายจางจะรักษาให้คุณชายหลี่อะไรนั่น ข้าก็แต่งเรื่องมาหลอกลวงเขาเอง!”

หวงหยาตกใจมากจนตัวสั่น เกือบจะสารภาพว่าเป็นหมอหลี่ออกไปแล้ว

แต่คิดดูอีกทีขอเพียงเขายืดหยัดรับผิดนี้ไว้ ก็จะได้ห้าร้อยตำลึง และจะไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกินไปตลอดชีวิต!

หวงหยากัดฟันและยังคงเอ่ยยืนกราน

“ขอตอบท่านใต้เท้า ข้าเป็นคนบงการจริง ๆ! ไม่เกี่ยวอันใดกับผู้อื่นเลย! ข้ายินดีรับการลงโทษขอรับ!”

เมื่อแม่ทัพเฉินเห็นว่าพูดถึงขนาดนี้แล้ว อันธพาลผู้นี้ก็ยังคงไม่ยอมสารภาพ จึงโกรธมาก พลางตะคอกออกมา

"โบยมัน!"

“โบยไปจนกว่ามันจะสารภาพแล้วค่อยหยุด!”

พวกนักการหลายคนรีบรุดเข้ามา ล้มหวงหยาลง แล้วหยิบไม้อันทรงพลังขึ้นมาแล้วเริ่มทุบตีเขา

เสียงการโจมตีหนักหน่วงทำให้เหล่าพี่น้องของหวงหยาต่างหดตัวไปด้วยความกลัว

ราวกับว่ากำลังตีบนร่างของตนเองอยู่เลย!

ในตอนแรกหวงหยายังคงอดทนไว้ แต่ทนไปได้สักยี่สิบโบย ทุกคนก็ได้ยินเสียงหวงหยาร้องโหยหวนอย่างกับหมูถูกเชือด

“ข้าเจ็บจะตายอยู่แล้ว! ใต้เท้าเฉิน ไม่ต้องโบยข้าแล้ว… ข้าสารภาพแล้ว...ข้ายอมสารภาพแล้ว…”