ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 202

คำพูดของตู้ตงหง ทำให้คนบางส่วนสั่นคลอน แบบนี้มันก็เป็นไปได้!

ผู้คนเริ่มมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันขึ้นมาอีกครั้ง

“คำพูดของคุณหนูตู้ฟังดูสมเหตุสมผล โรงหุยชุนกับโรงเหยียนหลิงเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน บางทีพระชายาอ๋องอี้อาจต้องการเป็นใหญ่เพียงฝ่ายเดียว จึงหาคนมาใส่ร้ายโรงหุยชุน!”

“ช่างมันเถิด! พระชายาอ๋องอี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม โรงหุยชุนคงไม่สามารถเอาชนะพระชายาอ๋องอี้ได้ จึงคิดหาคนมาใส่ร้ายนาง!”

“แต่คำกล่าวอ้างของคุณชายหลี่บอกว่าคุณชายจางเป็นคนสั่งนะ นี่มันก็เข้าทางแล้ว!”

“คุณชายหลี่ผู้นี้นิสัยไม่ดี ใครจะรู้ว่าเขาจงใจปั้นแต่งคำพูดแบบนี้มาเอาใจพระชายาอ๋องอี้ เพื่อจะรักษาอาการป่วยหรือไม่!”

เมื่อได้ยินว่าท่ามกลางผู้คนนั้น มีเสียงเอนเอียงมาทางตนเอง จางเจ๋อก็ชื่นชมไหวพริบของตู้ตงหง

เขาคว้ามือของตู้ตงหง พลางเอ่ยอย่างอารมณ์ดี

“คุณหนูตู้ ขอบคุณที่เจ้าเชื่อข้าถึงเพียงนี้! การมีคนรู้ใจเช่นเจ้าในชีวิต แม้ว่าจางเจ๋อจะถูกคนร้าย ก็รู้สึกชื่นใจ!”

“คนอื่นไม่เชื่อข้าก็ไม่สำคัญ ขอเพียงเจ้าเชื่อในตัวข้าก็พอแล้ว!”

เอ่อ......

หลิงอวี๋ หลิงหว่านและอันซินเกือบจะอาเจียนกับคำพูดการแสดงความรักอย่างไร้ยางอายไม่แยกแยะโอกาสของจางเจ๋อ!

หลิงอวี๋ก็ชื่นชมตู้ตงหงเช่นกัน ก่อนหน้านี้ยังคิดว่า หญิงสาวผู้นี้ขี้อายและไม่ค่อยพูด

ใครจะคิดว่าวันนี้จะเป็นคนมีวาทศิลป์ มีไหวพริบและมีความคิดเพื่อสามีในอนาคตของนาง!

จางเจ๋อรู้สึกว่าเขามีเหตุผลประกอบแล้ว จึงตะโกนอย่างมั่นใจ

“ใต้เท้าเฉิน แซ่หลี่บอกว่าข้าเป็นคนสั่ง เช่นนั้นก็ให้เขาเอาหลักฐานออกมา!”

“ข้าไปสั่งเขาเมื่อใดกัน? บัวกมลนิลนั่นข้าก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือสิ่งใด ข้าจะไปหาจากที่ใดมาให้เขา?”

หลิงอวี๋เห็นว่าจนถึงตอนนี้จางเจ๋อก็ยังคงแถอยู่ จึงเอ่ย

“หมอท่านไหนจะออกมาพูดเพื่อความยุติธรรมบ้าง? ขอเพียงบอกข้าหน่อยว่าบัวกมลนิลมาจากที่ใดก็พอแล้ว!”

ณ ที่แห่งนั้นมีหมอที่มีความเป็นธรรมอยู่ซึ่งรู้สึกไม่พอใจกับพฤติกรรมกลั่นแกล้งของโรงหุยชุนมานานแล้ว วันนี้พวกเขาทุกคนได้เห็นการแสดงอย่างชัดเจนแล้ว

พระชายาอ๋องอี้มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม มีตัวตนที่สูงส่ง หากนางคิดจะลงมือกับจางเจ๋อและโรงหุยชุน นางก็สามารถบดขยี้พวกเขาให้ตายได้เพียงแค่ขยับนิ้ว!

มีความจำเป็นอันใดที่จะต้องไปหาคนมาใส่ร้าย!

เมื่อเห็นว่าเข็มขัดของจางเจ๋อนั้นปักลายดอกบัวสีดำ ดอกดาวเรืองสีทอง และดอกท้อสีชมพู ดอกไม้ทั้งสามชนิดนี้ถูกล้อมไปด้วยดอกฟูจิ(ดอกไม้เลื้อย)อยู่เต็มเข็มขัด และบนนั้นก็มีหนอนไหมสีเขียวที่มาจากการเลี้ยงกู่อยู่หลายตัว

เข็มขัดนั้นมีความสวยงามและน่ามองมาก

แต่เมื่อนึกถึงพิษทั้งห้าของดินแดนม้งที่ท่านหมออาวุโสพูดถึงเมื่อครู่แล้ว ทุกคนก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันน่ามองแล้ว มีแต่รู้สึกน่าขนลุกเท่านั้น

นี่คือพิษทั้งห้าที่ร้ายแรงถึงแก่ชีวิต!

แม้ว่าจะเป็นเพียงงานปัก แต่ก็ดูน่ากลัวมาก!

จางเจ๋อตะลึงกับสิ่งที่หลิงอวี๋พูด เขาก้มมองเข็มขัดของตนเองโดยไม่รู้ตัว และสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

เขาลืมไปว่านี่คือเข็มขัดที่เอามาจากที่ดินแดนม้ง!

เขาแค่คิดว่างานปักบนนั้นมีเอกลักษณ์และงดงามดี ดังนั้นจึงคาดมันออกมาอวด!

ใครจะคิดว่าหลิงอวี๋จะมองออกกันเล่า!

“เข็มขัดเส้นนี้ซื้อมาจากดินแดนม้งจริง ๆ! วันนั้นข้าได้พบกับคุณชายจางบนถนน เห็นว่าเข็มขัดของเขามีเอกลักษณ์ดี เลยอยากซื้อมาให้ตัวเองสักเส้นหนึ่ง!”

คุณชายคนหนึ่งเห็นเข้าก็ตะโกนขึ้นมา "ตอนนั้นข้าถามคุณชายจาง เขาบอกว่าไปหาซื้อที่ใดไม่ได้หรอก เพราะเขาซื้อมันมาจากดินแดนม้ง! ด้วยราคาหนึ่งพันตำลึง!"